มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1008

แต่ทว่า ถึงจะไว้ชีวิตที่เน่าเฟะอย่างจ้านเฟย ชื่อเสียงของบุคคลนี้ก็ถูกทำลายอย่างสิ้นเชิงแล้ว

ความคิดของฉีเติ่งเสียนเปลี่ยนไปทันที ก็ได้มาถึงสุดปลายถนนแล้ว ขึ้นรถเก๋งไป

รถเก๋งขับอย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าไปยังท่าเรือ

“สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง？”เฉียวชิวเมิ่งที่นั่งอยู่ในรถมองไปที่ฉีเติ่งเสียนที่เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม

“เมิ่งซวนถงและเฉินซงเฟยทั้งหมดตายคามือฉันแล้ว และยังมีปรมจารย์อีกไม่กี่คนที่ถูกฉันฆ่าตาย แต่ทว่า จ้านเฟยกลับยังมีชีวิตอยู่”ฉีเติ่งเสียนส่ายส่ายหัวและพูด

เฉียวชิวเมิ่งได้ยินแล้วก็อดไม่ได้ที่จะวางใจ และเอ่ยถาม：“จ้านเฟยยังมีชีวิตอยู่ก็ไม่เป็นอะไร ผู้นำสมาคมรักชาติและผู้ถือหางเสือเรือหลงเมินทั้งหมดตายต่อหน้าเขา หลังจากเรื่องนี้ผ่านไป ชื่อเสียงของเขาได้รับความเสียหายอย่างมาก เป็นเรื่องยากที่จะได้รับการสนับสนุนจากผู้คน”

“การต่อสู้ของวันนี้ สามารถพูดได้ว่าเป็นความพยายามของตนเอง ทำลายกระดูกสันหลังของวงการบู๊ลิ้มทางใต้ไปแล้วเกินครึ่ง”

“คนเดียวเป็นศัตรูทั้งประเทศ มันก็เป็นแบบนี้แหละ！”

ฉีเติ่งเสียนกลับถอนหายใจแล้วพูด：“สิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกเสียใจที่สุด ก็คือการปล่อยคาร์กคนนั้นไป บุคคลนี้มีศิลปะการต่อสู้เลิศล้ำ ไม่ด้อยไปกว่าฉัน ปล่อยให้เขาไป มันจะเป็นภยันตรายที่ซ่อนตัวอยู่ภายในอย่างแน่นอน！”

เฉียวชิวเมิ่งพูด：“ถ้าอยากจะเหลือผู้มีฝีมือสูงแบบนี้ไว้เป็นเรื่องที่ยากลำบากมาก ครั้งที่แล้วที่ประเทศมี่ ไม่ใช่ว่าเขาก็ปล่อยคุณไปหรอกหรอ？ครั้งนี้เขาก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน นับว่าดีมาก็ดีไป กลับคืนไปให้เขา！”

ฉีเติ่งเสียนพูด：“งานประชุมศิลปะการต่อสู้ครั้งใหญ่ฆ่าคนตายไปมากมายขนาดนี้ เรื่องราววุ่นวายใหญ่โต ฉันต้องรีบไปจากเมืองเซียงซานแล้ว อีกไม่นาน เกรงว่ากองทัพจะทำการปิดล้อมครั้งใหญ่แล้ว อีกอย่าง ผู้มีฝีมือสูงมมากกว่าครึ่งก็จะรีบมา คุณต้องระวังให้มากหน่อย！”

ฉีเชียวเมิ่งพูดอย่างสงบ：“คุณวางใจเถอะ พวกเรากองทัพราตรีนิรันดร์ สิ่งที่เชี่ยวชาญที่สุดคือการซ่อนตัวอยู่ในความมืด ทำให้แตกกระจายเป็นส่วนย่อยๆ”

ไม่นาน รถก็ไปถึงใกล้ๆท่าเรือแล้ว

ฉีเติ่งสียนพยักหัวเล็กน้อยกับเฉียวชิวเมิ่ง ผลักประตูและลงรถไป

ในเวลานี้ ฝนที่ตกหนักก็ค่อยๆเบาลงแล้ว

กัปตันเรือเห็นเงาของฉีเติ่งเสียน ก็รีบสตาร์ทในทันที รอจนกว่าเขาจะขึ้นเรือ ก็ไปจากที่นี่ทันที

“เมื่อถึงต่างประเทศก็ต้องระวังทั้งหมด！”เฉียวชิวเมิ่งพูดเตือนฉีเติ่งเสียน

“สบายใจได้”ฉีเติ่งเสียนตอบกลับหนึ่งคำ หลังจากนั้นก็ขึ้นเรือไป

กัปตันเรือก็แล่นออกไปทันที ออกจากท่าเรือโดยตรง ใช้เวลาไม่นาน ก็สามารถเข้าถึงพื้นที่กงไห่ หลังจากนั้นก็จัดการหนานหยาง

จี้ข่ายได้ตื่นขึ้นมาในเวลานี้ ก็ถูกไว้ล่างเสากระโดงเรือ ใบหน้าเต็มไปด้วยควมโกรธ ร้องเอะอะโวยวาย

“ไอ้บ้านี่พูดจาไร้สาระเสียงดังเกินไปแล้ว ถ้าไม่ใช่ว่าเพราะคุณค่าเงินของเขา ฉันอยากจะตัดลิ้นของมันออกมาจริงๆ！”กัปตันเรือพูดกับฉีเติ่งเสียนอย่างไม่มีความอดทน

“ฮ่าฮ่า อย่าดิ้นรนกับเงินไปเลย！”ฉีเติ่งเสียนยื่นมือออกมาตบไปที่ไหล่ของกัปตันเบาๆ และพูดชิลๆ

กัปตันแบะปาก พูด：“จิตใจของฉันถูกเขาก่อกวนนานขนาดนี้ เพิ่มเงินได้มั้ย！”

ฉีเติ่งเสียนอยากจะมอบเจี๊ยวใหญ่ให้เขา คุณหมกมุ่นอยู่กับเงินใช่ไหม เงินของเพื่อนๆทั้งหลาย สามารถหาง่ายขนาดนี้เลยหรอ？สิบเปอเซ็นต์ก็พอแล้ว อย่าไม่รู้จักพอเถอะ！

ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยความจริงจัง：“ฉันจะสามารถให้โอกาสเที่ยวพักร้อนคุณฟรีๆได้ ต้องการหรือไม่？”

“นั่นมันไม่เลวเลย มันเหนื่อยที่จะต้องอยู่ในทะเลตลอดทั้งวัน ท่องเที่ยวในช่วงวันหยุดแน่นอนว่ามันดีมากสิ！”กัปตันพยักหัวตอบตกลงในทันที

“เที่ยวเรือนจำโยวตูสามเดือนเป็นยังไง？ รับประกันว่าพิเศษอย่างยิ่ง”ฉีเติ่งเสียนวางมือไว้บนไหล่ของกัปตัน และยิ้ม

สีหน้าของกัปตันแข็งทื่อ ถึงแม้เขายังไม่เคยเข้าไปในคุกนี้ แต่กลับได้ยินนักโทษหลายคนที่ออกมาจากเรือนจำพูดถึงความพิเศษของเรือนจำแห่งนี้

ในเรือนจำมีพวกโรคจิตใหญ่และเล็กสองคน

โรคจิตคนโตมีแน้วโน้มใช้ความรุนแรง ชอบระเบิดหัว

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะไม่หยุด ก็ไม่ได้ให้ความสนใจ แน่นอนว่าไม่สามารถฆ่าจี้ข่ายให้ตายได้ ไม่อย่างงั้นล่ะก็ เงินสองพันล้านดอลลาร์ยังต้องการอยู่มั้ย？ ตอนนี้เขาเป็นหนี้ต่างประเทศมากมาย ต้องจ่ายจนหมดถึงจะพอสิ！

ถึงแม้ว่าเขาจะเหมือนจ้าวมั่นเอ๋อร์อย่างงั้น“เงินที่ยืมมาอาศัยความสามารถของฉัน ทำไมยังต้องคืน”แต่การทำเช่นนี้ ชื่อเสียงและความน่าเชื่อถือก็ถูกทำลายแล้ว ต่อไปยังอยากที่จะเที่ยวเล่นในเจียงหูอยู่มั้ย？

ฉีเติ่งเสียนเปลี่ยนชุดที่สบาย ชุดเป็นของกัปตัน ยังไม่เคยใส่เลยสักครั้ง

“ถึงอย่างไรก็ต้องเพิ่มเงินแล้วมั้ย พ่อหนุ่ม มันไม่ถูกนะ！”กัปตันหัวเราะและพูด

“เอ๊ะ ก็ได้นะ เอาเลขบัญชีคุณให้ฉัน ฉันจะรีบใช้บัญชีของฉันโอนเงินให้คุณ”ฉีเติ่งเสียนยิ้มเยาะ

กัปตันไม่พูดเสริมแล้ว ตอนนี้ฉีเติ่งเสียนเป็นถึงผู้ก่อการร้อย รับเงินจากบัญชีของเขา นั่นไม่เท่ากับว่า：“ฉันร่วมมือกับเขาหรอกหรอ พวกมันจะมาจับฉันสิ！”

กัปตันไอหนึ่งเสียง พูด：“ช่างมันเถอะ แต่ว่า......สองเท้าที่คุณใส่รองเท้าแอร์เป็นสิ่งที่ฉันได้มาจากประเทศมี่นะ！”

ฉีเติ่งเสียนพูด：“จริงๆแล้วประเทศมี่ก็มีเมืองฟู่เถียนล่ะ！”

“ยังมี เสื้อแบรนด์ลอนดอนนี้อีก？”

“ฉันใส่ชุดนี้ออกไปกินปิ้งย่าง คงไม่มีใครกล้าขายให้ฉันหรอก？”

กัปตันรู้สึกว่าไม่สามารถพูดคุยกับฉีเติ่งเสียนคนนี้ได้อีกต่อไป ยอมเปิดเผยจุดอ่อน

ฉีเติ่งเสียนเห็นฝนหยุดแล้ว ก็ย้ายเก้าอี้นอนไปที่ดาดฟ้าแล้วนอนลง และเปิดเหล้าแชมเปญเพอริยอง พึ่งจะดื่มไปได้หนึ่งอึกก็พ่นมันออกมา ขยะที่คายออกมาก็เป็นสิ้นค้าเกรดเออีก！

กัปตันเรือผู้นี้ เกรงว่าจะไม่ใช่แค่“พวกรับจ้างลักลอบขนคนข้ามแดน”แล้วมั้ย？

คาดว่าการลักลอบของก๊อปทั้งหมด ก็มีของเขาที่เป็นส่วนร่วมด้วย......