มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1079

ฮั่วตัวถือได้ว่าเป็นคนที่มีคุณภาพแล้ว ถ้าเป็นคนอื่น คงโดนด่ายันแม่ไปแล้ว

อย่างไรก็ตาม ฉีเติ่งเสียนก็ทำให้เขากังวลมากจริงๆ

เมื่อเห็นว่าซุนอิ่งซูยังคงประหม่าอยู่เล็กน้อย ฉีเติ่งเสียนจึงพูดกับเธอว่า “ไม่ต้องกังวล ฉันสัญญาวันนี้จะจัดการคนประเทศมี่นี้ให้ยอมอย่างหมอบราบคาบแก้ว ถ้าเขาไม่ยอมคุกเข่าเลียรองเท้าของคุณ ฉันจะไม่ยอมปล่อยเขาไป!”

ซุนอิ่งซูตกตะลึงและไม่รู้ว่าฉีเติ่งเสียนได้รับความมั่นใจเช่นนี้มาจากไหน ยังไงซะอีกฝ่ายก็มาจากกลุ่มนายทุนบอสตัน!

อย่างไรก็ตาม เธอรู้ด้วยว่าเมื่อเรื่องนี้มาถึงจุดนี้ ก็ต้องให้อำนาจฉีเติ่งเสียนทั้งหมดในการจัดการ

แบรนดี้พูดกับฮั่วตัวด้วยความโกรธว่า “ผู้บัญชาการฮั่ว นี่คือความปลอดภัยและความสงบสุขของเมืองเซียงซานเหรอ? นี่เป็นวิธีที่คนประเทศฮั่วปฏิบัติต่อแขกเหรอ? เขาทำร้ายฉันหนักขนาดนี้ เขาเกลียดคนประเทศมี่อย่างพวกเราหรอ? !”

ฉีเติ่งเสียนตกตะลึงและพูดว่า “โอ้ ใช่แล้ว ฉันเกลียดคนประเทศมี่อย่างพวกคุณ! ครั้งที่แล้วมีคนประเทศมี่หลุดพ้นจากเงื้อมมือของฉัน และฉันก็เสียใจมานานแล้ว”

เนื่องจากการดำรงอยู่ของคลาร์ก ฉีเติ่งเสียนจึงไม่ชอบคนผิวขาวที่หยิ่งผยองเหล่านี้

แน่นอนว่าคลาร์กหยิ่งจริงๆ เขามาที่เซียงซานเพียงลำพังเพื่อสร้างปัญหาและยังสามารถกลับไปอย่างปลอดภัยได้ ซึ่งเพียงพอที่จะเป็นพยานถึงความแข็งแกร่งและความกล้าหาญส่วนตัวของเขา

คนอย่างแบรนดี้ที่แสร้งทำเป็นมีอำนาจ ฉีเติ่งเสียนมีความดูถูกเล็กน้อย

ฮั่วตัวอดไม่ได้ที่จะพูดกับฉีเติ่งเสียนด้วยความโกรธ “คุณพูดให้มันน้อยๆหน่อยได้ไหม? คุณไม่แน่ใจจริงๆหรอว่าเรื่องจะใหญ่ถึงไหน? แบรนดี้เป็นแขกต่างประเทศและเป็นแขกต่างประเทศของกลุ่มนายทุนบอสตัน เมื่อถึงเวลาเราจะฟ้องสถานทูต และจะไม่มีใครรับผิดได้!”

“ผู้บัญชาการฮั่ว คุณไม่จำเป็นต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ วันนี้ฉันจะเอาเขาลงไปนอนถนน! แค่ถอยออกไปหน่อย ฉันจะต่อยเขาสักทีสองที” ฉีเติ่งเสียนกล่าวพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย

เขาวอร์มมือเตรียมต่อย แบรนดี้หน้าซีดด้วยความตกใจและรีบถอยหลังไปสองสามก้าว เขาตะโกนใส่ฮั่วตัว “ผู้บัญชาการฮั่ว ทำไมคุณไม่รีบปราบคนร้ายนี้ล่ะ!”

ขณะที่ฮั่วตัวกำลังจะพูด ฉีเติ่งเสียนก็ล็อกมือของแบรนดี้ไว้แล้ว ยกเข่าขึ้นแล้วเล็งไปที่ท้องของเขา ทำให้เขาอาเจียนเป็นน้ำดีซ่าน

เขาโยนแบรนดี้ออกไปด้วยความรังเกียจและพูดเยาะเย้ยว่า “ใช้กลุ่มนายทุนบอสตันมาปราบปรามฉันเหรอ? คุณคิดว่าตัวเองเป็นผู้มีอิทธิพลของกลุ่มจริงๆ ใช่ไหม?”

ฮั่วตัวรีบโทรหาหวงเหวินหลั่ง เขารู้ว่าหวงเหวินหลั่งกับฉีเติ่งเสียนมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกัน เขาไม่รู้จะทำยังไงกับคนบ้านี้แล้ว นอกจากให้หวงเหวินหลั่งมาจัดการสถานการณ์ที่ยุ่งเหยิงนี้

ผลปรากฏว่าเมื่อเขาพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่นี่ หวงเหวินหลั่งก็หัวเราะ

“ปล่อยให้เขาจัดการเอง คุณแค่ยืนดูอยู่ข้างๆ เพื่อหลีกเลี่ยงความการบาดเจ็บก็พอ” หวงเหวินหลั่งสั่ง

“ไม่ใช่……นายกหวง ฉันอธิบายไม่ชัดเจนเหรอ? คนที่เขาตีคือแบรนดี้ คนของกลุ่มนายทุนบอสตัน เรื่องมันจะไปกันใหญ่ได้!” ฮั่วตัวสับสนและพูดอย่างรวดเร็ว

หวงเหวินหลั่งกล่าวว่า “คุณอธิบายชัดเจนมากแล้ว หรือฉันยังพูดไม่ชัดเจนพอเหรอ? เรื่องนี้คุณไม่ต้องสนใจ ปล่อยให้เขาสร้างปัญหาไป อย่างไรเขาก็จะจัดการมันให้เรียบร้อยในที่สุด”

หลังจากพูดจบ หวงเหวินหลั่งก็วางสายโทรศัพท์ทันที

หัวของฮั่วตัวกำลังเบลอ นายกหวงช่างแม่งแล้วหรอ? หรือเชื่อว่าฉีเติ่งเสียนสามารถเอาชนะกลุ่มนายทุนบอสตันได้?

“เดิมทีอารมณ์ฉันวันนี้ดีมาก แต่คุณก็ยังสะเออะมาหาเรื่อง ไม่ใช่เพราะหาที่ตายเหรอ?” ฉีเติ่งเสียนจับผมของแบรนดี้แล้วลากเขาไปหาซุนอิ่งซู

“คุกเข่าลง ถ้ากล้าพูดอะไรอีก ฉันจะทุบหัวคุณเป็นชิ้นๆ!”

“วันนี้ แม้ว่าราชาสวรรค์เล่าจื้อจะมา ก็ช่วยอะไรคุณไม่ได้!”

แบรนดี้ยังถูกฉีเติ่งเสียนทุบตีอย่างเจ็บปวดจนความกล้าของเขาอ่อนแอไปแล้ว หลังจากถูกลากไปคุกเข่าต่อหน้าซุนอิ่งซู เขาก็ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ

ฮั่วตัวนิ่งไปทั้งตัว เขาแค่อยากขอให้ฉีเติ่งเสียนสงบลง เขายังคงเฝ้าดูอยู่ข้างๆ!

ดังนั้น ภายใต้การเป็นพยานของผู้บัญชาการฮั่ว แบรนดี้ได้โอนเงินห้าล้านดอลลาร์ไปยังบัญชีที่ฉีเติ่งเสียนกำหนด

หลังจากโอนเสร็จแล้ว แบรนดี้อยากที่จะเก็บกระเป๋าเงินของเขา แต่ฉีเติ่งเสียนคว้าแล้วเทเงินสดที่อยู่ข้างใน จากนั้นโยนกระเป๋าเงินนั้นกลับเข้าไปในมือของเขา

ฮั่วตัวตบหัวตัวเองแล้วพูดกับตัวเองในใจว่าฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น

พระอัครสังฆราชแห่งเขตทางใต้ของศาสนาศักดิ์สิทธิ์ปล้นคนบนถนนเหรอ? นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี้ย!

“หมดแล้ว?” ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้วและถามอย่างไม่พอใจ

“หมดแล้ว” แบรนดี้สีหน้าหงุดหงิดและไม่พอใจ ใจที่อยากจะฆ่าเขาก็มีแล้ว

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าอย่างฝืนใจและพูดว่า “หมดแล้วก็ไสหัวไปซะ ต่อไปอย่ามาใช้อำนาจบาตรใหญ่ต่อหน้าฉันอีก ไม่งั้นฉันจะฆ่าคุณให้ตาย!”

แบรนดี้พูดในใจ “ไว้คราวหน้าฉันจะฆ่าคุณให้ตาย!”

ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นได้ ฉีเติ่งเสียนโน้มตัวไปที่หูของเขาแล้วพูดอย่างเย็นชา “ทำไมกลุ่มนายทุนบอสตันถึงส่งคุณมาที่เซียงซาน? ทำให้มันชัดเจนในใจของคุณหน่อย อย่าบังคับให้ฉันโทรหาแองจี้ และให้เขาจัดการคุณ !”

“บูม!”

แบรนดี้รู้สึกเพียงแค่ว่าคำพูดเหล่านี้เหมือนระเบิดที่อยู่ในใจตัวเองระเบิดสั่นสะเทือนทั่วร่างกายของเขา

เขามองไปที่ฉีเติ่งเสียนด้วยความตกตะลึงและรู้สึกหวาดกลัวในใจอย่างมาก ผู้ชายคนนี้รู้จุดประสงค์ของกลุ่มนายทุนบอสตันที่ส่งเขามาที่นี่ได้อย่างไร? ยิ่งกว่านั้นเขายังรู้จักแองจี้ผู้นำกลุ่มนายทุนบอสตันด้วย? !