มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1094

“หยิงหยิง เกิดอะไรขึ้น?”

ฉีเติ่งเสียนมองเห็นหนานหยิงหยิง บริเวณดวงตาของเธอถูกพันด้วยผ้าก๊อซ

หนานหยิงหยิงชะงักไปเล็กน้อย และพูดอย่างระมัดระวัง“ใช่คุณหรือเปล่า คุณอาสุดหล่อ?”

ฉีเติ่งเสียนก็ลูบศีรษะของเธอ และพูดอย่างอบอุ่น“ฉันเอง”

“คุณอาสุดหล่อ ดวงตามของหนูมองไม่เห็นแล้ว หนูกลัวมาก…หนูอยากกลับไปหาแม่ หนูคิดถึงแม่!”หนานหยิงหยิงพูดด้วยความเจ็บปวด น้ำเสียงอ่อนวัย ทำให้คนสงสาร

ฉีเติ่งเสียนเงยหน้ามองหมอที่พาหนานหยิงหยิงมา และพูด“เกิดอะไรขึ้นกับดวงตาของเธอ?”

หมอก็พูด“คุณเหยียนต้งให้พวกเราผ่าตัดย้ายกระจกตา นำกระจกตาของสาวน้อยคนนี้เปลี่ยนกับลูกชายของตัวเอง…กระจกตาของลูกชายเขาไม่ค่อยดี”

ฉีเติ่งเสียนได้ฟังประโยคนี้ สายตาก็มืดครึ้ม ถึงแม้ว่าหนานหยิงหยิงจะไม่ได้มีความสายสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเขา แต่เขามองเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กที่ประสบความโชคร้าย ก็อดไม่ได้ที่จะโกรธมาก!

เหลยเทียนซื่อที่อยู่ด้านข้าง สีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาทันที และพูดเสียงเย็นชา“การผ่าตัดแบบนี้ พวกนายก็ยอมที่จะทำ?”

“ผู้อาวุโสเหลย พวกเราเป็นแค่หมอเท่านั้นเอง ไม่ใช่คนที่มีอำนาจและตำแหน่งสูง”หมอโค้งคำนับให้กับเหลยเทียนซื่อ ฝืนยิ้มและพูด

เหลยเทียนซื่อได้ฟังเขาพูดแบบนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะเงียบ นานมากก็พูดไม่ออก

หมอก็พูดขึ้นมา“ช่วงนี้ต้องรักษาดวงตาของเธอให้ดี อย่าให้เธอได้รับแสงกระตุ้น ส่วนอาหารก็ต้องกินรสชาติอ่อนๆ…ถ้าหากโชคดี ในอนาคต ก็ยังสามารถที่จะมองเห็น เพียงแต่ จะเกิดภาวะสายตาสั้นสูงที่รุนแรงมาก”

เหลยเทียนซื่อก็พูดสบถ“ไอ้สัตว์กลุ่มนี้ เสือแม้จะโหดร้ายแค่ไหนก็ไม่กินลูกตัวเอง!เหยียนต้งคนนี้ เป็นไอ้สัตว์จริงๆ”

หนานหยิงหยิงดึงนิ้วมือของฉีเติ่งเสียนอย่างระวัง และพูด“คุณอาสุดหล่อ คุณพาหนูกลับบ้านได้ไหม?หนูกลัวมากๆ”

ฉีเติ่งเสียนก้มหน้าลง ฝืนยิ้มและพูด “หยิงหยิง ฉันจะพาเธอกลับบ้านแน่นอน แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เพราะว่า ฉันจะต้องไปหาคนเลว ลงโทษพวกเขา เธอคิดว่าถูกไหม?”

มือของหนานหยิงหยิงก็กำหมัดขึ้นมา และพูด“ใช่ คนเลวต้องได้รับโทษ!”

สำหรับเธอที่ยังเป็นเด็ก บางทีอาจจะไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับตัวเอง

เหลยเทียนซื่อก็เม้มปาก มองฉีเติ่งเสียน และถาม“คุณจะทำยังไง?”

ฉีเติ่งเสียนพูดตอบเสียงเรียบเฉย“ยังสามารถทำอะไรได้?แน่นอนว่านำคนเลวพวกนี้ ไปพบกับพญายม รับการพิพากษาที่ยุติธรรมของพระเจ้า”

เขาพูดเสียงเรียบเฉย จนกระทั่งแม้แต่ท่าทางก็ยังเรียบเฉย แต่เหลยเทียนซื่อกลับรู้สึกได้ว่า ความเรียบเฉยนี้ มีคลื่นลูกใหญ่อยู่ข้างใน

“เกรงว่าฝ่ายตรงข้ามก็ฆ่าได้ยาก ถึงยังไงก็มีผู้มีฝีมือสูงปกป้อง”เหลยเทียนซื่อก็พูด

“ผู้มีฝีมือสูง?สูงแค่ไหน”ฉีเติ่งเสียนกลับพูดดูถูก

เหลยเทียนซื่อก็พูดอย่างเป็นห่วง“คุณเพิ่งจะสู้กับหงเซิงซือ ก็ได้รับการสูญเสียไม่น้อย ไปฆ่าคนในเวลานี้ เสี่ยงเกินไปไหม?”

ฉีเติ่งเสียนก็พูด“ผมดื่มน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่สมเด็จพระสันตะปาปาให้แล้ว ร่างกายฟื้นฟูเร็วมาก อาการบาดเจ็บก็ฟื้นฟูเร็วมาก หากพวกเขาคิดว่าการสู้กับหงเซิงซือทำให้ผมสูญเสียครั้งใหญ่ นั่นคือคิดผิดแล้ว!”

เหลยเทียนซื่อมองแผ่นหลังของฉีเติ่งเสียน รู้สึกว่าบนร่างของชายหนุ่มคนนี้ เต็มไปด้วยเงาของตัวเองในช่วงวัยรุ่น

เขาชื่นชมความกล้าหาญและนิสัยเฉพาะตัวของฉีเติ่งเสียน และพูด“ผมคงช่วยอะไรคุณไม่ได้ ทำได้เพียงปกป้องสาวน้อยคนนี้อยู่ที่นี่ และทำให้ทหารติดอาวุธตกใจกลัว”

หนานหยิงหยิงรู้สึกได้ถึงความใจดีของเหลยเทียนซื่อ ก็ปล่อยให้เขาอุ้ม จนกระทั่งยื่นมือไปลูบหนวดของเหลยเทียนซื่อ และพูด“คุณปู่เหลย หนวดของคุณเยอะมาก!”

“ถ้าอย่างนั้น ขอถามหน่อย ไอ้สัตว์เหยียนต้งอยู่ที่ไหนเหรอ?”ฉีเติ่งเสียนหันไปถามหมอที่พาหนานหยิงหยิงมา และถามอย่างมีมารยาท

“เขาอยู่ในห้องประชุมใหญ่ของโรงพยาบาลของเรา คุณจะไปหาเขาเหรอ?ผมเตือนคุณอย่าเข้าไปเลย…”หมอส่ายหน้าพลางพูด

ฉีเติ่งเสียนก็พูด“หมอไม่ต้องเป็นห่วง รบกวนนำทางฉันหน่อย ผมจะเข้าไปตอนนี้”

หมอมองฉีเติ่งเสียนอย่างลึกซึ้ง หลังจากนั้นก็พยักหน้า และพูด“ได้ แต่ว่า ผมพาคุณไปได้แค่ครึ่งทาง ผมจะบอกคุณว่าเขาอยู่ที่ไหน หลังจากนั้นคุณก็ไปเอง”

เขายังต้องเลี้ยงปากท้องของครอบครัว กลัวว่านำทางฉีเติ่งเสียนแล้วจะเดือดร้อน

ฉีเติ่งเสียนไม่โกรธกับความคิดของเขา จนกระทั่งรู้สึกพอใจมาก

หมอนำทางเขาไป หลังจากเดินไปสักพัก เขาก็บอกฉีเติ่งเสียนว่าควรเดินไปยังไง หลังจากนั้นก็หมุนตัวเดินออกมา

“ขอบคุณ”ฉีเติ่งเสียนยิ้มและพูด เขาทำตามที่เขาบอก ก็เดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่

ดังนั้น เขาผลักประตูเดินเข้าไป

ในห้อง มีเหล่าผู้มีฝีมือสูงนั่งอยู่ เขารู้จักทุกคน

ยกเว้นผู้ชายที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างเกียจคร้าน ในเมื่อไม่รู้จัก จากนั้นตัวตนของเขาก็จะถูกเปิดเผย

สายตาของฉีเติ่งเสียน ตกลงบนตัวของผู้ชายคนหนึ่ง หลังจากนั้นก็ก้าวไปข้างหน้าอีกก้าวหนึ่ง