มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1095

เหยียนต้งตะลึง มองประเมินฉีเติ่งเสียนหัวจรดเท้า "สมควรตายจริงๆ!"

ท่าทางสงบเยือกเย็นของฉีเติ่งเสียนหายไปทันที เขาแผ่กลิ่นอายสังหารออกมาจนทุกคนรู้สึกหายใจไม่ออก!

ผู้มีฝีมือสูงส่งทั้งห้าต่างรู้สึกเลือดลมแล่นพล่านคล้ายจะระเบิดออกมา พวกเขาหน้าแดงจัดลามไปยันหู รู้สึกเหมือนกำลังยืนเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่าเกรงขามที่สุดอยู่

เหยียนต้งขนลุกชันทั่วทั้งร่าง ความรู้สึกเหมือนกำลังมีมีดคมกริบจ่อรออยู่ที่คอ และพร้อมจะฆ่าเขาให้ตายได้ตลอดเวลา

เหมือนอย่างที่จ้านเฟยเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ คนที่ไม่เคยเผชิญหน้ากับฉีเติ่งเสียนมาก่อน จะไม่มีทางรู้ได้เลยว่าเขาน่ากลัวมากขนาดไหน

เหนียนต้งนั่งไม่ติดอีกต่อไป ขนลุกไปหมดทั่วร่าง เขารู้สึกเหมือนกำลังตกเป็นเป้าหมายของเสือร้ายที่น่ากลัวที่สุด

"ฉีเติ่งเสียน เรื่องก็จบไปแล้ว ยังมาที่นี่อีกทำไม?"

"หนานหยิงหยิงไม่ได้เป็นอะไรกับแกสักหน่อย นับเป็นคนตระกูลต้งด้วยซ้ำไป"

"เรื่องของตระกูลต้ง คนนอกอย่างแกเกี่ยวอะไรด้วย?!"

เหยียนมู่หลงพูดทำลายความเงียบเป็นคนแรก ใบหน้าฉายแววเกลียดชังอย่างไม่ปิดบัง จ้องฉีเติ่งเสียนอย่างไม่เป็นมิตร

ฉีเติ่งเสียนไม่ได้ตอบอะไร แต่ก้าวไปข้างหน้าสองก้าว ก่อนจะพูดอย่างเย็นชา "คนชั่วมักจะถูกทำลายแสงสว่างให้มอดไหม้ เผลวไฟของเขาจะไม่ส่องแสงอีกต่อไป"

เขาพูดประโยคที่อยุ่ในพระคัมภีร์ออกมา แสดงออกถึงความชอบธรรมและความยุติธรรมของพระผู้เป็นเจ้า แสดงให้เห็นว่าพระผู้เป็นเจ้ารังเกียจความชั่วร้าย

เหยียนต้งได้ฟังแล้วก็หัวเราะดังลั่น "ภูมิใจมากนักหรือไง? ใช้เงินซื้อตำแหน่งพระอัครสังฆราช แล้วยังมีหน้าบอกว่าตัวเองเป็นผู้ศรัทธาอีก? ฮ่าๆๆ......"

"พี่ฉันพูดถูก ฉันจะทำยังไงกับหนานหยิงหยิงมันก็เป็นเรื่องของตระกูลต้ง คนนอกอย่างแกยุ่งอะไรด้วย?"

"แกมาที่นี่เพื่อฆ่าฉัน?"

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้า "ใช่ มาฆ่าแกนั่นแหละ!"

หลังพูดจบเขาก็เลิกคิ้วเล็กน้อย กลิ่นอายสังหารพลันระเบิดออกมาทั่วร่าง ทำให้คนรู้สึกกลัวสุดขีด

เป็นครั้งแรกที่เหยียนต้งรู้สึกกดดันจบแทบหายใจไม่ออก กลิ่นอายนี้มันกดเขาจนแทบหายใจไม่ออก!

เขาเข้าใจในตอนนี้เอง จ้านเฟยไม่ได้โดนฉีเติ่งเสียนทำให้กลัวจนหัวหด สิ่งที่เขาพูดเป็นความจริงทั้งหมด......มีแต่คนที่ได้เผชิญหน้ากับฉีเติ่งเสียนเท่านั้นถึงจะเข้าใจว่าเขาน่ากลัวแค่ไหน!

เหยียนต้งสูดลมหายใจเข้าลึก

ฉีเติ่งเสียนยังไม่ทันเคลื่อนไหว พวกผู้มีฝีมือสูงส่งพวกนั้นก็พากันเกร็งไปหมด กล้ามเนื้อของพวกเขากำลังตึงเครียด ทั่วทั้งร่างแผ่กลิ่นอายวิตก

ท่าทางนี้ของฉีเติ่งเสียนทำให้พวกเขาสับสนว่าอีกฝ่ายกำลังรวบรวมพลังพร้อมระเบิดอยู่หรือเปล่า ถ้าเขาระเบิดขึ้นมาจริงๆ จะเกิดเหตุน่าสะเทือนขวัญขนาดไหน? จะสะเทือนเลื่อนลั่นโลกหรือเปล่า?

คนที่เคยประมือกับฉีเติ่งเสียนมาก่อนจะไม่กล้าประมาทเขาเด็ดขาด ทุกการเคลื่อนไหวของเขาทำให้คนอื่นตึงเครียดมากจริงๆ

ความกดดันทางจิตวิทยาที่น่าสะพรึงนี้ ไม่ใช่ว่าคนปกติจะได้สัมผัสกันง่ายๆ

"ฆ่าฉัน?"

"หึ!"

"มีผู้มีฝีมือสูงส่งทั้งห้าปกป้องฉันอยู่ ถ้าแกกล้าลงมือ คนที่จะตายคือแกต่างหาก!"

ฉีเติ่งเสียนสู้ห้าต่อหนึ่ง เขาต้องลงมือโดยไม่มีความลังเลใดๆทั้งสิ้น มิฉะนั้นคนที่ตายคงต้องเป็นตัวเขาเองแน่

ถ้าเป็นคนอื่นที่โดนฉีเติ่งเสียนล็อกแขนไว้แบบนี้ คงต้องรอเขายอมปล่อยเท่านั้นถึงจะหลุดออกมาได้ แต่ด้วยชื่อเสียงของจ้านเฟยแล้ว ครั้งนี้เขารวบรวมความกล้ามาเต็มที่ ทักษะทั้งหมดที่มีจะถูกงัดมาใช้ก็คราวนี้

เขายังคงเงียบกริบ แต่ร่างกายกลับมีบางอย่างแปลกไป อีกมือกำหมัดแน่น เขาสูดลมหายใจเตรียมระเบิดหมัดที่ปืนใหญ่นี้ออกไป ก่อนจะปล่อยออกไปในแนวทะแยงเพื่อโจมตีฉีเติ่งเสียน

ไม่รอให้จ้านเฟยปล่อยหมัด ทั่วทั้งร่างฉีเติ่งเสียนก็สั่น เขากำลังรวบรวมพลัง ราวกับใบบัวที่เม็ดฝนไม่สามาถทำให้มันเปียกได้

"ฟึบ!"

จ้านเฟยรู้สึกเหมือนเท้าของเขาเป็นแหนลอยน้ำไร้ราก ขาของเขาลอยสูงจากพื้น ฉีเติ่งเสียนยกร่างทั้งร่างของเขาขึ้นแล้วโยนออกไปทันที

"เทคนิคสิบแปดล้มจับชายเสื้อ......" ในขณะที่ลอยคว้างอยู่กลางอากาศ จ้านเฟยก็เหมือนจะรู้กลอุบายที่ฉีเติ่งเสียนใช้แล้ว

ในเวลานี้ ลวี่ฉ่ายก็ขยับมาด้านข้าง กังฟูของสาวใช้คนนี้ไม่แย่เลย เธอยื่นมือออกไป แล้วพุ่งตรงไปคว้าเข้าที่คอฉีเติ่งเสียนอย่างไร้สุ้มไร้เสียงทันที

ต่อให้มีอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญอยู่ที่นี่ ก็ไม่มีทางมองการลอบโจมตีของลวี่ฉ่ายออกอย่างแน่นอน

แต่ยังไงกังฟูของฉีเติ่งเสียนก็ถึงระดับเทพแล้ว เขารับรู้ได้ถึงทุกอย่างทั้งภายในและภายนอก เพียงแค่ขนหลังคอขยับเขาก็ตื่นตัวและหันหลังกลับมาทันที จากนั้นก็ตั้งแขนขึ้นในแนวนอนเหมือนโล่ขนาดใหญ่

ทันทีที่ลวี่ฉ่ายคว้าเข้าที่แขนของฉีเติ่งเสียนได้ ก็ราวกับคว้าเหล็กเหนียวที่รัดมือไว้ สลัดยังไงก็ไม่ออก!

สีหน้าเธอเปลี่ยนทันที เธอเห็นฉีเติ่งเสียนบีบแขนเข้าด้านในและยกขึ้น บังคับให้มือของเธอขยับออก จากนั้นเขาก็บีบข้อศอกข้าด้านใน ดันเธอให้ถอยกลับไปทั้งตัว

"พลังเคลื่อนที่ไทเก๊ก......พลังนี้บริสุทธิ์จนน่ากลัว โลดแล่นราวกับสายน้ำที่ไม่มีวันหยุด ไม่มีใครเทียบและยับยั้งได้!" ลวี่ฉ่ายรู้สึกขนหัวลุก