อ่านสรุป บทที่1096 ต่อสู้กับฮีโร่ จาก มังกรผู้ทรงพลัง โดย จาง หลงหู
บทที่ บทที่1096 ต่อสู้กับฮีโร่ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยายโรแมนติกในเมือง มังกรผู้ทรงพลัง ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จาง หลงหู อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ถ้าตามปกติแล้ว หนึ่งหมัดนี้ของฉีเติ่งเสียน จะสามารถชกลวี่ฉ่ายจนตายได้ในทันที
เหตุผลที่เขาไม่ทำแบบนี้ก็เพราะว่าหมัดขิงเหยียนมู่หลงก็มาถึงตรงหน้าแล้ว หมัดของหญิงสาวคนนี้นุ่มนวลมาก การโจมตีจากด้านข้างเป็นอันตรายถึงชีวิตมาก
หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนบีบลวี่ฉ่ายออกมา หนึ่งหมัดชกมา ชกไปบนหัวของเหยียนมู่หลงอย่างแรง!
การโจมตีครั้งนี้ รุนแรงมากๆ แม้ว่าเหยียนมู่หลงจะชกหมัดออกมาก่อน แต่เขาสามารถรู้สึกถึงว่าหมัดนี้ของฉีเติ่งเสียน จะต้องชกมาถึงตัวเองก่อน!
“วิชาของเขา ฝีมือของเขานั้นแกร่งกว่าเดิมขึ้นไม่น้อยเลย!”ในใจเหยียนมู่หลงถอยหายใจ ทำได้เพียงหมุนตัวแล้วถอยหลังไป
ในตอนที่เขานั้นถอยหลัง เท้าขวาของฉีเติ่งเสียนก็เหยียบมาถึงแล้ว
ใจของเหยียนมู่หลงเต้นผิดจังหวะ เสียงดังปัง พื้นตรงหน้าของเขานั้นถูกเหยียบจนพังเป็นรูขนาดใหญ่
ก้าวเท้าที่เหยียบลงไปก้าวนั้น ทำเอาเขานั้นตกใจอย่างมาก เท้าของเขาถูกเหยียบจนกลางเป็นเนื้อเดียวกัน
ในเวลานี้เฉินปาเซี่ยแลเมิ่งเชียนเซิงยอดฝีมือทั้งสองก็เริ่มโจมตีเข้ามา ทั้งสองมาจากทางซ้ายคนขวาคน แล้วร่วมใจกันโจมตีไปทางฉีเติ่งเสียน!
เมิ่งเชียนเซิงใช้ทางจับ มือทั้งสองข้างสลับบนล่าง ทำหารหยิบและดึง นิ้วมือหยิบเมื่อสัมผัสกับเนื้อหนังของคนแล้วพร้อมที่จะเจาะและบีบเส้นเลือด
เฉินปาเซี่ยก็มาด้วยความเร็วสูง มือชกขาถีบ ใช้ทั้งขาและมือ ราวกับว่าจะหยุดลมหายใจนี้เลย ร่วมมือกับเมิ่งเชียนเซิงจะทำร้ายฉีเติ่งเสียนจนตาย!
ความเกลียดชังนี้ทำให้ไม่สามารถอยู่รวมโลกกันได้!
พ่อทั้งสองลงมือพร้อมกัน แน่นอนว่าไม่มีใครออมมือ
สีหน้าฉีเติ่งเสียนเย็นชาลง เห็นทาทางที่ไม่ออมมือ เขาขยับร่างหายเบาๆ หลบจากการทำร้ายของเมิ่งเชียนเซิง ในเวลาเดียวกันยกข้อศอกขึ้นและเป็นท่าเคลื่อนไหวและปิดกั้น ลงมือแรงจึงทำให้บีบตัวของเมิ่งเชียนเซิงนั้นกระเด็นออกไป
เผชิญหน้ากับหมัดของเฉินปาเซี่ย เขาไม่ได้ไปตอบโต้ แต่กลับหลบไปสองหมัด แล้วโจมตีจากเลนล่างเป็นการชนกันแบบตัวต่อตัว
หมัดของฉีเติ่งเสียนและเฉินปาเซี่ยมันรุนแรงจนไม่อาจคาดคิดได้แล้ว แรงของเท้าและขานั้นรุนแรงกว่าหมัดอีก เมื่อน่องของเขานั้นออกแรงก็ทำเอาภายนอกนั้นระเบิดออกมา ขากางเกงพองขึ้น และขาเตะอย่างต่อเนื่องเหมือนเงา ยืดหยุ่นเหมือนนก
“นี่คือการใช้ทักษะทั้งหมดในร่างกายร่วมอยู่ตรงเท้า ทักษะการต่อสู้ของคนนี้นั้นแกร่งมากๆ!”การต่อสู้ทางอากาศและบนพื้น มันความมั่นคงมาก ร่างที่มั่นคงแล้วก็พุ่งตัวเข้าไปอีกครั้ง
หลังจากต่อสู้ทางเท้ากันสี่ครั้ง สีหน้าของเฉินปาเซี่ยก็ขาวซีดลง รู้สึกว่ากระดูดนั้นปวดเมื่อย เหมือนกับว่ากระดูดหักเลย เขายังไม่ทันคิดอะไรมากมาย เห็นตัวของฉีเติ่งเสียนจนดิ่งลงไป แล้วปรากฏตรงหน้าของเขา
มือทั้งสองข้างนั้นของเขาลอยขึ้นมาอย่างช้าๆ ซ้ายขวาหนึ่งนาทีใช้วิชา “เต่าขึ้นจากน้ำ”ท่าทางเหมือนเต่า จับไปตรงไหล่ของเขา
คนที่สามารถใช้วิชานี้ อาจารย์ทั่วไปนั้นจะดูออก มันเป็นเรื่องที่ไม่อาจอธิบายได้ เพราะว่าวิชานี้มันเป็นวิชาที่เพิ่มความสามารถในภายใน มันเป็นการฝึกฝนทางร่างกาย มันเป็นเรื่องที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงเลย
ทีแรกเอนท์กรุ๊ปโจวกวางหรงถูกท่านี้ “เต่าลอยน้ำ”ของฉีเติ่งเสียนนั้นจับไหล่เอาไว้ ซ้ายและขวาถูกแยกออกจากกัน และแขนทั้งสองข้างก็ถูกฉีกออกจากกัน
เฉินปาเซี่ยถูกฉีเติ่งเสียนนั้นการจับกุม แต่ผลลัพธ์มันก็ไม่เห็นมีข้อดีอะไร
เขาดูอย่างละเอียด ร่างกายของฉีเติ่งเสียนเล็กลง จากผู้ชายที่ร่างใหญ่สูงร้อยแปดสิบ กลายเป็นชายเตี้ยสูงแค่ร้อยหกสิบ
นี่เป็นทักษะการหดตัวของกระดูกที่เกือบจะสูญหายไปในโลกสมัยใหม่สาเหตุที่เกือบจะหายไปเพราะคุณต้องเริ่มฝึกฝนทักษะนี้ตั้งแต่อายุยังน้อยและมันโหดร้ายเกินไปสำหรับเด็ก
สังคมในสมัยโบราณไม่เหมือนทุกวันนี้ มีงานมากมาย และผู้ให้ความบันเทิงหาเลี้ยงชีพได้ด้วยศิลปะการแสดงเท่านั้น ดังนั้น เด็ก ๆ จำนวนมากจึงเริ่มฝึกทักษะการหดตัวของกระดูกตั้งแต่ยังเด็ก
การฝึกกังฟูนี้ต้องใช้ความยืดหยุ่นในร่างกายในระดับหนึ่ง ขณะเดียวกัน กระดูกและข้อต่อก็ต้องถูกถอดออกและจัดโครงสร้างใหม่มากกว่าสิบครั้งต่อวัน ความเจ็บปวดนั้นเกินจินตนาการของคนทั่วไป
ในหนึ่งวันข้อต่อต่างๆหลุดเกินสิบครั้ง แนวคิดคืออะไร?
ในขณะที่ฉีเติ่งเสียนย่อกระดูกของเขาและย่อตัวเพื่อหลบการโจมตีหลายครั้ง เขาก็ลื่นไถลบนบันไดและหลีกเลี่ยงเหยียนมู่หลงและจ้านเฟยอย่างไรก็ตาม เฉินปาเซี่ยเตะเขาเข้าที่หน้าอก
ในขณะนี้ ร่างของฉีเติ่งเสียนล้มลงทันที มือและเท้าของเขาก็แตะพื้นพร้อมๆกัน เหมือนแมงมุมตัวใหญ่ที่ใช้มือและเท้าในเวลาเดียวกัน เขามองไปทางเหยียนต้งที่กำลังต่อสู้
เหยียนต้งเห็นฉีเติ่งเสียนหลุดออกจากขอบเขตการปิดล้อมของปรมาจารย์ทั้งห้าอย่างแปลกประหลาดและวิ่งเข้าหาเขา เขาก็อดไม่ได้ที่จะหน้าซีดด้วยความตกใจ และหันหลังกลับและวิ่งหนีไป!
แต่สุดท้ายแล้วฉีเติ่งเสียนก็ใช้ทักษะทางร่างกายชั้นยอดจากจานซิงและความเร็วและพลังระเบิดของเขาก็เทียบไม่ได้กับเหยียนต้ง
“ราชาแห่งนรกอยากให้คุณตายในการเฝ้ายามครั้งที่สาม ใครจะคอยเฝ้าคุณจนถึงยามที่ห้าได้?!”ร่างของฉีเติ่งเสียนขยายใหญ่ขึ้น กระดูกส่งเสียงแตกและกล้ามเนื้อด้านหลังก็ขยายออกอย่างรวดเร็ว เมื่อป๊อป เสื้อผ้าด้านหลังก็ถูกยืดออกเป็นชิ้น ๆ
กล้ามเนื้อหลังของเขากางออกเหมือนปีกของเหนี่ยว มีกลิ่นร่อน และเขาก็รีบวิ่งไปข้างเหยียนต้งทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...