มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1099

เหลยเทียนซื่อสั่งให้คนจัดอาหารสุดหรูเตรียมไว้รับรองฉีเติ่งเสียน เมื่อเห็นว่าฉีเติ่งเสียนพาเพื่อนสาวมาด้วย เขาก็ยิ่งมีความสุข

ที่โต๊ะอาหาร เหลยเจิ้นฉีกับเหลยเจินหลินนั่งอยู่ทางซ้ายและทางขวาของเหลยเทียนซื่อ เหลยเสวี่ยเจียวที่มีความขัดแย้งบางอย่างกับฉีเติ่งเสียนก็อยู่ที่นี่ด้วย

เมื่อเห็นว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างกายฉีเติ่งเสียนเปลี่ยนจากสวีเอ้าเสวี่ยเป็นหยางกวนกวน เธอก็อดไม่ได้ที่จะดูหมิ่นผู้ชายคนนี้มากกว่าเดิมและแอบด่าในใจว่า “เฮอะ ผู้ชายห่วยแตก!"

ฉีเติ่งเสียนคงจะดีใจมากถ้าเขารับรู้ความเคลื่อนไหวภายในใจของเธอ ข้อดีที่พวกพี่ชายซ่อนเอาไว้อย่างมิดชิด คิดไม่ถึงเลยว่าแค่มองปราดเดียวก็ดูออก

“วันนี้เป็นโอกาสดีมากๆ ที่ทุกคนมาอยู่พร้อมหน้ากันที่นี่” เหลยเทียนซื่อยิ้มพลางเปิดขวดเหล้าขาวเก่าเก็บรินให้ทุกคน

เหลยเสวี่ยเจียวกล่าวว่า “คุณปู่ หนูดื่มเหล้าไม่ได้!"

แต่เหลยเทียนซื่อกลับบอกว่า “แกต้องดื่มเหล้าขวดนี้สักแก้ว ถึงยังไงถ้าอยากลองเหล้าแบบนี้ทีหลังก็คงไม่มีโอกาสลองอยู่ดี!"

เหลยเสวี่ยเจียวไม่พูดอะไรและปล่อยให้เหลยเทียนซื่อรินใส่แก้วเล็กๆ ให้เธอ ทว่ากลิ่นเหล้าขาวที่ฉุนเตะจมูกกลับทำให้เธอรู้สึกเวียนศีรษะเล็กน้อย

“เป็นเหล้าที่ดีจริงๆ!” ฉีเติ่งเสียนลองดมและอดไม่ได้ที่จะชื่นชม จากนั้นเขาจึงขอให้ผู้ดูแลของประธานเหลยนำน้ำแร่มาให้หนึ่งขวดอย่างเป็นมืออาชีพ

เหลยเทียนซื่อเห็นท่าทางของฉีเติ่งเสียนแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้ เขายกนิ้วให้และบอกว่า “เยี่ยม มืออาชีพเลยนี่!"

ฉีเติ่งเสียนบอกว่า “พ่อผมเก่งทางนี้ครับ เลยได้เรียนรู้จากเขา”

หยางกวนกวนแอบจดจำอยู่เงียบๆ ที่แท้ฉีปู้อวี่ก็ชอบดื่มเหล้าขาวนี่เอง ดังนั้นกลับไปคราวนี้เธอจะเก็บสะสมเหล้าดีๆ ไว้ พอถึงวันส่งท้ายปีเก่าค่อยนำกลับไปด้วย ถ้าทำแบบนี้เธอจะทำให้ตัวเองอยู่ในตำแหน่งที่ได้เปรียบที่สุดในการแข่งขันได้!

เหลยเทียนซื่อยิ้มและน้อยและกล่าวว่า “พระอัครสังฆราชฉีนี่ไม่เลวเลยจริงๆ เป็นคนกล้าหาญชาญชัย อุทิศตนเพื่อความยุติธรรม คล้ายกับผมตอนยังหนุ่มมากๆ ผมหวังว่าตระกูลเหลยของเรากับเขาจะเข้ากันได้ดีในอนาคต เป็นสหายกันตลอดไป!"

“การที่ผมฝากฝังเรือตระกูลเหลยไว้ที่เขาได้ก็เท่ากับว่าผมไว้วางใจเขา และผมก็หวังด้วยว่าความไว้วางใจนี้จะส่งต่อไปให้พวกคุณได้”

“ในชีวิตของคนคนหนึ่ง หาเพื่อนไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เพื่อนที่รู้ใจยิ่งหายากกว่า”

เหลยเจิ้นฉีพยักหน้าและบอกว่า “พระอัครสังฆราชฉีมีพระคุณช่วยชีวิตผมไว้ เป็นผู้ที่มีพระคุณอย่างยิ่งต่อทั้งตระกูลเหลย ทั้งยังวางตัวอย่างเป็นธรรม ผมเหลยเจิ้นฉีควรจะต้องตอบแทนจนร่างกายแหลกสลาย!"

เหลยเจินหลินเองก็ยิ้มเล็กน้อยและบอกว่า “พระอัครสังฆราชฉีมีบุญคุณกับตระกูลเหลยของผมมาก แถมยังเชิญคุณซุนชิงเสวียนมารักษาอาการป่วยให้ผมกับพี่ ผมรู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจมากๆ ในเมื่อพระอัครสังฆราชฉีปฏิบัติกับเราตระกูลเหลยในฐานะเพื่อน ตระกูลเหลยของเราก็จะเป็นเพื่อนของพระอัครสังฆราชฉีตลอดไป!”

ทว่าเหลยเสวี่ยเจียวกลับไม่พอใจเล็กน้อย เธอยังคงมีความขัดแย้งกับฉีเติ่งเสียนอยู่บ้าง แต่ปู่กับพ่อ รวมถึงลุงของเธอพูดมาขนาดนี้แล้ว เธอจะแสดงความเห็นที่ขัดแย้งขึ้นมาได้อย่างไร

“คนนิสัยเหมือนกันย่อมถูกดึงดูดเข้าหากันเป็นธรรมดา ผมรู้จักผู้อาวุโสเหลยช้าไปหน่อย แต่ใจผมผูกมิตรกับวีรบุรุษอย่างผู้อาวุโสเหลยตั้งนานแล้ว” ฉีเติ่งเสียนดื่มน้ำแร่หนึ่งอึก จากนั้นจึงยกแก้วเหล้าขาวขึ้นมา

ทุกคนที่นั่งอยู่ ดื่มรวดเดียวหมด

หลังจากดื่มเหล้าขาวไปหนึ่งแก้ว ฉีเติ่งเสียนลิ้มรสอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะจิบน้ำแร่อีกครั้ง

นี่คือวิธีที่ฉีปู้อวี่สอนเขาถึงวิธีการลิ้มรสเหล้าขาวชั้นดี หลังจากชิมไปหนึ่งแก้วจึงล้างปากด้วยน้ำแร่เย็นๆ จากนั้นจึงดื่มแก้วต่อไป

“เป็นเหล้าที่ดีจริงๆ ครับ เหล้าขวดนี้ต้องเก็บมานานมากแน่ๆ ไม่ทราบว่าผู้อาวุโสเหลยได้มาจากไหนหรือครับ” ฉีเติ่งเสียนอดถามไม่ได้

“หลังจากสนับสนุนวัตถุดิบภายในประเทศจำนวนมาก ผู้ใหญ่คนหนึ่งก็มอบของขวัญพิเศษให้ผม ผมเก็บซ่อนไว้เองหลายปีและไม่เคยคิดที่จะดื่ม แต่วันนี้อารมณ์ดีก็เลยอยากจะเปิดให้ทุกคนได้ชิม!” เหลยเทียนซื่อเอ่ยพลางหัวเราะเสียงดัง หลังจากที่ดื่มไปหนึ่งแก้วสีหน้าของเขาก็แดงขึ้นมาเล็กน้อย

ฉีเติ่งเสียนมองเหลยเทียนซื่อก่อนที่แววตาจะเปลี่ยนไปเป็นเคร่งขรึมอย่างฉับพลัน ในเวลานี้เขารู้สึกได้ว่ากำลังวังชาของเหลยเทียนซื่อไม่มั่นคง ดูไม่ต่างอะไรกับเปลวเทียนที่อยู่กลางสายลม

“ผมชอบอ่านนิยายต่อสู้ แต่ไม่ได้ชอบความเท็จของบุรุษผู้กล้าหาญยิ่งใหญ่ที่บอกว่าทำเพื่อชาติเพื่อประชาชน ที่ผมชอบคือความกล้าหาญ ความภักดี ความตรงไปตรงมาของตัวละครในหนังสือ เพราะว่าผมสามารถมองเห็นคนแบบนั้นได้ในชีวิตจริง” เหลยเทียนซื่อกล่าว “พระอัครสังฆราชฉีก็เป็นหนึ่งในนั้น”

ฉีเติ่งเสียนยกแก้วขึ้นมาและบอกว่า “ผู้อาวุโสเหลย ผมแค่ทำในสิ่งที่ผมคิดว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้อง”