มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1108

พระสันตะปะปารู้ถึงความสามารถของฉีเติ่งเสียน ผู้ชายคนนี้ให้เงินมากก็อีกเรื่อง ส่วนเรื่องต่อสู้ได้ก็อีกเรื่อง

ทั้งสามารถหาเงินได้ ทั้งยังมีฝีมือต่อสู้ที่โคตรเจ๋ง ทำไมจะไม่ยินดีล่ะ?

เป็นเพราะอย่างหลังนั้นเอง ถึงทำให้ พระสันตะปะปาถึงยอมให้ร็อบเบนส่งน้ำศักดิ์สิทธิ์สามหลอดให้ฉีเติ่งเสียน และฉีเติ่งเสียนก็ไม่ทำให้พระสันตะปะปาผิดหวัง ร่วมวับร็อบเบนฆ่าคนนอกรีตของลัทธิแดร็กคูล่า

แต่ว่า คำพูดมั่วๆของฉีเติ่งเสียนวไม่สามารถพระสันตะปะปาผู้เจริญไปตามอายุได้ เขาวถามอย่างมีความคิด"โอ๋? ใช่เหรอ? พวกนอกรีตนี้มาจากนิกายอะไร?ไม่

ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้ว กล่าว"ไม่รู้ว่านิกายอะไร แต่ว่าแข็งแกร่งมากก็พอแล้ว ถ้าฉันใช้อำนาจของพระอัครสังฆราชและน้ำศักดิ์สิทธิ เกรงว่าจะเสียเปรียบ! "

พระสันตะปะปามองเขาอย่างเย็นชา รู้สึกว่าผู้ชายคนนี้กำลังหลอกตัวเอง

"ฉันคือลูกแกะของพระเจ้า ผู้ศรัทธาอย่างจริงใจ ไม่มีทางพูดโกหก"ฉีเติ่งเสียนกล่าวอย่างจริงจัง

พระสันตะปะปาตะคอกเสียงเย็น พูดกับร็อบเบน"ให้น้ำศักดิ์สิทธิ์กับเขาหนึ่งหลอด! "

ร็อบเบนเปิดกล่องอย่างไม่เต็มใจ หยิบน้ำศักดิ์สิทธิ์หนึ่งหลอดวมอบให้ฉีเติ่งเสียน

เมื่อฉีเติ่งเสียนรับไว้แล้ว รู้สึกมีความสุขมาก กล่าว"หนึ่งหลอดน้อยไปแล้วมั้ง! พระองค์ก็รู้นี่ ฉันคือเข็มในสายตาของพวกนอกรีต พวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะกำจัดฉันให้เร็วที่สุด มีเป้าหมายที่จะตบหน้าคุณ......"

สีหน้าพระสันตะปะปามืดลง กล่าวเย็นๆ"คุณยังอยากได้น้ำศักดิ์สิทธิ์สินะ? ที่ฉันมี! "

"ขอบพระคุณพระองค์! "ฉีเติ่งเสียนกล่าวเสียงสูง

"หนึ่งหลอดหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์"พระสันตะปะปากล่าววอย่างไม่เเสดงอาการ

ฉีเติ่งเสียนสบดในใจ ถอนหายใจกล่าว"น้ำศักดิ์สิทธิหนึ่งหลอดก็ฝืนใช้พอได้ รอให้ฉันใช้หมด ค่อยมาขอที่พระองค์อีกก็ได้"

เมื่อพูดจบ เขาใส่หลอดน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่เขาขอได้อย่างยากลำบากไว้ในอ้อมแขนของเขา

สิ่งนี้จะนำมาดื่มเป็นน้ำเปล่าไม่ได้อีกแล้ว ค่อยใช้เมื่อมีเหตุอันตรายครั้งหน้า มันนสามารถออกฤทธิ์ได้อย่างมหัศจรรย์!

"ไม่รู้ว่าในเมืองหัวกั๋วของเราจะมีน้ำศักดิ์สิทธิแบบนี้บ้างไหม เช่นน้ำอมฤตอะไรทำนองนั้น ฉันเพิ่งเพียงตราประทับจิตรจุลนาคา ยังไงก็หน้าจะหลอมได้บ้างแหล่ะ! "ฉีเติ่งเสียนแอบคิดในใจ

"สมแล้วที่เป็นฉัน ตัวแทนอาวุโสของลัทธิศักดิ์สิทธิ์ตะวันตกและนิกายเต๋าตะวันออก ตัวลิ่ม! "

พระสันตะปะปาวไม่รู้คำพูดไร้สาระของฉีเติ่งเสียน กล่าวถามโดยตรง"สถานการณ์ของตระกูลเหลย เป็นยังไงกันแน่? ฉันคววรจะปรากฎตัวเมื่อไหร่?"

ฉีเติ่งเสียนกล่าว"ตระกูลเหลยจะจัดงานเลี้ยงประกาศ เมื่อถึงเวลานั้นจะมีการประกาศความเป็นเจ้าของผู้ถือหางเสือเรือของเหลยกรุ๊ป ฝ่าบาทสามารถปรากฎตัวได้ในเวลานั้น"

เมื่อฝ่าบาทพระสันตะปะปาฟังแล้ว พยักหน้าอย่างพอใจ กล่าว"ปีนี้ไม่นานก็จะจบแล้ว"

"ตอนนี้รายรับของผู้ถือเหลหางเสือเรือเหลยกรุ๊ปอยู่ที่ประมาณหกพันล้าน สิ้นปีจะกลายเป็นแปดพันล้านก็ไม่ใช่ปัญหา สิบพันล้านอาจจะยากไปหน่อย เนื่องจากปีนี้ค่อนข้างลำบาก"ฉีเติ่งเสียนรู้ว่าพะสันตะปะปาหมายความว่าอะไร รีบตอบกลับทันที

"ไม่สำคัญวว่าจะเป็นเงินหรือไม่ ที่สำคัญคือฉันอยากรู้ว่าตระกูลเหลยเคร่งศาสนาเพียงพอหรือไม่"พระสันตะปะปาโบกมือ กล่าวนิ่งๆ สีหน้าเขาพึงพอใจอย่างมาก

ฉีเติ่งเสียนกล่าว"ตระกูลเหลยต้องซศรัทธามากพอ ไม่อย่างนั้น ฉันคงไม่ได้เป็นเพื่อนกับพวกเาขา! ฝ่าบาทพระสันตะปะปาคุณต้องรู้ ว่าฉันบุตรบริสุทธิ์ที่พระเจ้าส่งวมาเพื่อสั่งสอน ร่างกายมีจิตวิญญาณของผู้พิพากษาแซมสัน ควรเคารพผู้อื่นหรือไม่ ฉันชัดเจนมาก!​ "

พระสันตะปะปามุมปากกระตุก คำพูดแบบนี้ คำพูดแบบนี้เขาพูดออกมาเอง ตอนนี้ฉีเติ่งเสียนถือธงใหญ่ไว้ เขาก็ไม่มีวิธีอะไร จะตีหน้าตัวเองก็ไม่ได้มั้ง!

พระสันตะปะปายิ้มกล่าว"สำหรับผู้ศรัทธาต่อพระเจ้า ทรงอดทนและเมตตาเสมอ"

ฉีเติ่งเสียนกล่าว"ฝ่าบาททรงพักผ่อนที่นี้ รอข่าวของฉันอยู่ที่นี่ก็พอ! "

"คุณรู้มั้ยเพราการกระทำของคุณ สร้างปัญหาใหญ่ให้หลงเหมินของเรามาก?"

"เดิมทีความสัมพันธ์ระหว่างเรากับสมาคมหงก็ไม่ดีอยู่แล้ว ตอนนี้คุณกำลัง ทำให้คนทำสงครามกัน"

"ทุกวันนี้ เพราะว่าเหตุการณ์นี้ทำให้เกิดควาโกลาหลค่อนข้างมาก มีพี่น้องหลายคนเสียชีวิตหรือได้รับบาดเจ็บ"

ฉีเติ่งเสียนหยักไหล่ กล่าว"อะไรคือตระกูลซ่างกวน? ไม่มีเรื่องนี้มั้ง เจ้าหน้าที่ของประเทศมี่ออกมาปฏิเสธข่าวลือแล้ว บอกว่าไม่เกี่ยวกับฉัน มันถูกทำโดยคนจากองค์กรอัชญากรอื่น"

เมื่อเขากายเป็นพระอัครสังฆราชแล้ว ทุกฝ่ายออกมาปฏิเสธข่าวลือ โยนความผิดั้งหมดให้กับผู้ก่อการร้ายขององค์กรอื่น

อย่างไรซะองค์กรพวกนั้นเต็มไปด้ววยโคลนสีเหลืองโยนไปที่พวกเขาก็ไม่เสียหายอะไร

ฉีเติ่งเสียนเป็นถือพระอัครสังฆราชของหนานหยาง พระบุตรบริสุทธิ์ที่พระเจ้าส่งมาสั่งสอนโลกมนุษย์ ผู้ศรัทธา ลูกแกะผู้อ่อนโยน จะฆ่าคนได้ยัง?

"คุณ......"หลี่เหอถูถูกเขาทำให้โกระจนแทบหายใจไม่ออก ผ่านไปชั่วครู่ ก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ ไม่พูดจะดีกว่า

ฉีเติ่งเสียนเห็นหลี่เหอถูโกรธแทบตาย อดไม่ได้ที่จะยิ้ม หันไปพูดกับหนานเชี่ยนที่กำลังทำงานบ้าน"ศิษย์ภรรยา รบกวนคุณเทชาให้หน่อย ต้อนรับประธานหลี่สักหน่อย"

หนานเชี่ยนรีบกล่าว"ได้ค่ะ อาจารย์ฉี! "

ฉีเติ่งเสียนนำชาววมอบให้หลี่เหอถู ยิ้มกล่าว"ประธานหลี่อย่าโมโหสิ มา ฉันมีของวที่คุณอยากได้ คิดว่า คุณไม่พอใจเฉินป้าเซี่ยมานานแล้ว พอดีฉันไปเที่ยวตู่ซานเจี่ยวมา ได้รับบัญชีแยกประเภทจากเซียวซิงมา สามารถบ่งบอกกืจกรรมที่ผิดกฎหมายมากมายของเฉินป้าเซี่ยได้"

สีหน้าของหลี่เหอถูดีขึ้นมาก

ฉีเติ่งเสียนกล่าว"แต่ว่า ของจะให้ฟรีไม่ได้ ฉันทุ่มเงินกว่าแปดสิบล้านเพื่อซซื้อมัน! "