มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1110

บุคคลสำคัญหลายคนจากสำนักหลงเหมินปรากฏตัวในเซียงซาน นี่เป็นสัญญาณที่สำคัญมาก

อย่างไรก็ตาม ข่าวนี้ก็ไม่ได้รั่วไหลออกไป

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาทั้งหมดมาที่หลงเหมินเซียงซานเพื่อเปลี่ยนราชวงศ์ หากข่าวรั่วไหลไปล่วงหน้า คนของเฉินปาเซี่ยจะต้องตื่นตัวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

พวกเขาทั้งหมดซ่อนตัวอยู่ในวิลล่าในเซียงซาน ซึ่งผู้ที่นั่งเบาะหลังเปรียบดั่งนักล่าและเขาเองที่เป็นเจ้าของ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องกังวลว่า ที่อยู่ของพวกเขาจะรั่วไหลออกไป

และสิ่งที่ทำให้ฉีเติ่งเสียนประหลาดใจ คือบริเวณวิลล่าแห่งนี้ เป็นเหมือนกับที่คุณนายซุนอาศัยอยู่ตอนนี้...

พอดีว่าวันนี้ใช้ข้ออ้างว่าจะต้องเจรจากับคนหลงเหมิน ดังนั้นจึงไม่ต้องกลับบ้าน!

ทันทีที่ฉีเติ่งเสียนก้าวเข้าไปในลานบ้าน เขารู้สึกถึงบรรยากาศที่เคร่งขรึมและหนาวเหน็บมาก เขาเห็นปรมาจารย์ชั้นยอดของหลงเหมินแต่ละคนยืนอยู่ในลานบ้าน เรียงเป็นสองแถว โดยเหลือเส้นทางเดินไว้ตรงกลาง

"การกระทำของเหล่าเจียงหู... กำลังเตรียมการแสดงอำนาจให้ฉันดู หรือเป็นการเลี้ยงชาเรียกน้ำย่อย?" ฉีเติ่งเสียนอดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นฉากนี้ แต่เขาก็ไม่ได้จริงจังกับมัน

พวกเหล่าเจียงหูมีกฎมากมาย สำหรับผู้ที่มีชื่อเสียงที่ดีอย่างฉีเติ่งเสียน โดยปกติเมื่อพวกเขาได้พบกับเหล่าเจียงหูเหล่านี้ พวกเขาจะจัดเตรียมปัญหายาก ๆ เพื่อทำให้เรื่องยากขึ้นเล็กน้อยสำหรับพวกเขา

นี่ไม่ใช่เรื่องไม่สุภาพ แต่เพื่อให้ผู้เข้าชมทราบว่า พวกเขาไม่ควรพึ่งพาชื่อเสียงและความสามารถของตนในการเพิกเฉยต่อมารยาท และพวกเขาสามารถทำทุกอย่างที่พวกเขาต้องการได้

นี่เป็นการแสดงความแข็งแกร่งของตนเอง และในขณะเดียวกันก็เป็นการเตือนอีกฝ่ายด้วย

ทันทีที่ฉีเติ่งเสียนเข้าไปในประตู ดวงตามากกว่ายี่สิบดวงก็จับจ้องมองเขา จุดบริเวณขมับของคนเหล่านี้โปนเล็กน้อย และดวงตาของพวกเขาก็สดใส เห็นได้ชัดว่าพวกเขาฝึกฝนศิลปะการต่อสู้จนถึงจุด "กลั่นปราณ"

ขอบเขตทางกายภาพของศิลปะการต่อสู้แบ่งออกเป็นพลังสว่าง พลังมืด ฮั่วจิ้ง ต้านจิ้ง และสุดท้ายหยั่งเห็นพระเจ้า

สิ่งที่เรียกว่าการกลั่นปราณ และการเปลี่ยนร่างเป็นจิตวิญญาณ ดังชื่อแนะนำ คือความสามารถในการผนึกแก่นแท้ในร่างกาย และเสริมสร้างจิตวิญญาณของตนเอง

กังฟูที่สามารถฝึกฝนได้ในลักษณะนี้ โดยพื้นฐานแล้วจะเกี่ยวข้องกับพลังงานมืด และทักษะการเปลี่ยนแปลงพลังงาน

หากเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญธรรมดา หากเขาถูกจ้องมองด้วยสายตาที่เฉียบแหลมมากมายในคราวเดียว หัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้นทันที เลือดของเขาจะเดือดพล่าน และทั้งร่างกายของเขาก็จะรู้สึกกระวนกระวายใจ

แต่ฉีเติ่งเสียนดูเหมือนไม่รู้ตัว เหมือนคนตาบอด เขาเดินไปข้างหน้าอย่างสบาย ๆ

ทันทีที่เขาเข้าสู่ถนนใจกลางฝูงชน และก้าวไปข้างหน้าเพียงห้าก้าว ฝูงชนก็ปิดตัวลงทันที มีคนหนึ่งกระโดดออกจากฝูงชน และตบหน้าอกของตนเองด้วยสองมือ

"นายทำไม่ได้" ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างใจเย็น เขาวางมือซ้ายไว้หน้าหน้าอกเพื่อกั้นฝ่ามือทั้งสอง จากนั้นเขาก็ขยับศอก และผลักกลับ ด้วยเสียงปัง คนคนนั้นก็ล้มลงโดยตรง และกระเด็นออกไป

หลังจากผลักบุคคลนี้ออกไปแล้ว ฉีเติ่งเสียนยังคงเดินไปข้างหน้าโดยไม่หยุด และฝูงชนก็ติดตามเขาไป

เขาเพิ่งก้าวไปสามก้าว ทันใดนั้นมีคนออกมาจากด้านหลังเขา มือของเขาราวกับเคียว รีบวิ่งไปตัดข้อเท้าของเขา!

แต่ฉีเติ่งเสียนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะขยับศีรษะอย่างไรเ ขายกเท้าขวาขึ้น และดำเนินการเตะและออกแรงแบบ "ซินเดอเรร่าถอดรองเท้าแก้วของเธอ" โดยไม่ต้องขยับร่างกายส่วนบนแม้แต่น้อย

ฝ่าเท้าของเขาดันไปที่ข้อศอกของชายคนนั้น และแรงนั้นช่างน่ากลัวมากจนน่ากลัวเล็กน้อย

จู่ ๆ ร่างกายของชายคนนั้นก็สั่นไหว และเขาเกือบจะสูญเสียการทรงตัว มืออีกข้างของเขาดึงเขาเข้ามาอย่างดื้อรั้น แต่ฉีเติ่งเสียนไม่ต้องการคุยกับเขา เขาเดินตามด้วย "ฝีเท้า" และฟาดตกลงไปบนตัวของชายคนนั้น หน้าอกกระแทก เขาถูกเตะไปข้างหลัง และกระเด็นออกไปเจ็ดหรือแปดเมตร ล้มลงในลานจนไม่สามารถขยับได้

ครั้งนี้ฉีเติ่งเสียนใช้กำลังแบบทั่วไป ไม่ใช่ใช้กำลังภายใน มิฉะนั้น อวัยวะภายในของเขาจะแตกสลายด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว

คนสองคนถูกกำจัดในคราวเดียว ซึ่งทำให้ชนชั้นสูงของหลงเหมินที่อยู่โดยรอบเริ่มระมัดระวัง

เขาก้าวไปอีกสามก้าว และคราวนี้ คนสองคนลงมือร่วมกัน