มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1113

เมื่อฉีเติ่งเสียนเคาะประตูบ้านของคุณนายซุน คุณนายทุนคนสวยก็กำลังบำรุงผิวอยู่

เมื่อเห็นว่าเป็นเขา สีหน้าของเขาก็เริ่มโกรธ และปิดประตูด้วยเสียงดังปัง

เห็นได้ชัดว่าขีดจำกัดความอดทนของคุณนายทุนคนสวยไม่ได้สูงมาก ดังนั้นฉีดติ่งเสียนจึงละเลยที่จะติดต่อเธอในช่วงนี้ ซึ่งยังคงถือเป็นเรื่องไม่ดี

อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่ปัญหายากสำหรับฉีเติ่งเสียน ยังไงในเรือนจำโยวตูยังมีคนดุร้ายที่ขโมยหัวอาวุธสงครามนิวเคลียร์เลย เขาแค่หาคนมาสอนวิธีปลดล็อคกุญแจ ไม่มีปัญหาเชิงตรรกะใช่มั้ยล่ะ?

ดังนั้นฉีเติ่งเสียนจึงแหย่รูกุญแจออกอย่างง่ายดาย

“คุณเข้ามาได้ยังไง!” ซุนอิ่งซูกำลังนั่งอยู่บนโซฟาด้วยความโกรธ และเช็ดครีมบำรุงผิวบนน่องของเธอ เธอแปลกใจเมื่อเห็นว่าชี่ดังเซียนยังคงเข้ามาได้

“ทะลุกำแพงไง! ระดับศิลปะการต่อสู้อย่างผม สามารถเดินผ่านกำแพงได้ และเดินผ่านพื้นดินได้” ฉีเติ่งเสียนพูด

สีหน้าของซุนอิ่งซู่เข้มขึ้น เธอชี้ไปที่ประตูแล้วพูดว่า “ออกไป ฉันไม่อยากเจอคุณตอนนี้!

ความหน้าด้านของฉีเติ่งเสียนนั้นไม่มีใครเทียบได้ เขานั่งลงบนโซฟาอย่างสบายและพูดว่า “ผมยุ่งมากในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา คุณก็รู้ว่าคุณเหลยเสียชีวิตแล้ว เรื่องพวกนี้ฉันจำเป็นต้องเป็นคนจัดการ”

สีหน้าของซุนอิ่งซูอ่อนลงเล็กน้อย แต่เธอยังคงโกรธอยู่ในใจ เธอพูดอย่างเย็นชา “ทำไมคุณไม่รับโทรศัพท์ทุกครั้งที่ฉันโทรหาคุณ”

ฉีเติ่งเสียนพูดในใจ “จะรับได้ยังไง ถ้าเลขาหยางได้ยิน งั้นฉันก็ตายหน่ะสิ!”

แต่เขากลับพูดว่า “ไม่ใช่เพราะฉันยุ่งมากหรอกเหรอ? คุณไม่รู้ว่าช่วงนี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายจนตัวผมโตพอๆกับหัวสองหัวเลย วันนี้ฉันสามารถมาได้เพราะผมบังเอิญมาที่นี่เพื่อมาคุยงาน”

ซุนอิ่งซูถามว่า “ดังนั้น คุณก็แค่ถือโอกาสนี้มาหาฉันแป๊บนึงเหรอ?”

“ไม่แน่นอน ผมแทบรอไม่ไหวที่จะเข้ามาทันทีที่คุยกันเสร็จ! ยังไงซะผมก็คิดถึงคุณนายซ้ำแล้วซ้ำเล่า” ฉีเติ่งเสียนเอื้อมมือไปหยิบครีมบำรุงผิวและทาบนฝ่ามือ ร่างกายที่เป็นสัดส่วนของคุณนายทุนที่แสนสวยรวมถึงขาที่สมบูรณ์แบบของเธอมาไว้ในมือแล้วช่วยเธอทา

น่องคุณนายซุนสวยจริงๆ เรียวและเพรียวบางมีส่วนโค้งที่สง่างามราวกับดาบปีศาจที่ไร้ที่ติ

เมื่อซุนอิ่งซูเห็นความเอาใจใส่ของผู้ชายคนนี้ ความโกรธของเธอก็หายไปครึ่งหนึ่ง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ในขณะนี้มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา

เป็นเลขาของซุนอิ่งซูมา และเธอก็กำลังรีบ

ซุนอิ่งซูหดขาของเธอแล้วถามเลขาอย่างใจเย็น “มีอะไรหรือเปล่า?”

เลขากล่าว “คุณนาย.….. คุณหลี่ได้ร้องขอไปยังสำนักงานใหญ่ โดยหวังว่าสำนักงานใหญ่จะดึงอำนาจส่วนหนึ่งของคุณในตลาดหัวกั๋วกลับคืนมาและปล่อยให้เธอดูแลมัน”

เมื่อซุนอิ่งซูได้ยินสิ่งนี้ เธอก็โกรธทันทีและพูดอย่างใจเย็น “นังตัวดีนี้ต่อต้านฉันทุกรอบจริงๆ! คิดว่าตัวเองจะได้รับส่วนแบ่งจากเรือตระกูลเหลยง่ายๆหรอ?”

เลขาพูดด้วยสีหน้าไม่ดี “คุณผู้หญิง ในขณะนี้แม้แต่คนในตระกูลชุยก็ยังตื่นตระหนก โดยคิดว่าตลาดหัวกั๋วจะถูกยึดครองโดยคุณหลี่”

ซุนอิ่งซูหัวเราะเยาะและพูดว่า “พวกเขาจะกลัวอะไร ถ้าตายฉันก็ต้องตายก่อน! พวกเขาแค่กังวลว่าในปีนี้พวกเขาจะได้เงินน้อยลง”

หลังจากพูดจบ ซุนอิ่งซูก็หันสายตามองไปที่ฉีเติ่งเสียน

“หากหลี่เสวียนเจินได้รับส่วนแบ่งจากการต่อเรือตระกูลเหลยจริง เธอก็สามารถใช้มันเป็นจุดศูนย์กลางเพื่อใช้เป็นข้ออ้างที่จะส่งผลกระทบต่ออำนาจของฉันในตลาดหัวกั๋ว……” ซุนอิ่งซูกล่าวอย่างจริงจังกับฉีเติ่งเสียน

ท้ายที่สุดแล้วขนาดของเรือตระกูลเหลยนั้นไม่ได้เล็ก หากหลี่เสวียนเจินได้รับส่วนแบ่งจริงๆ และสามารถพูดอย่างมีน้ำหนักในเรือตระกูลเหลยได้ กลุ่มธุรกิจซ่างซิงจะพิจารณาอย่างแน่นอนว่าจะมอบอำนาจให้เธอมากขึ้นในตลาดหัวกั๋วเพื่ออำนวยความสะดวกในการดำเนินงานของเธอหรือไม่

ฉีเติ่งเสียนพูด “คุณไม่ต้องกังวล ผมบอกแล้วว่าไม่มีใครแตะต้องเรือตระกูลเหลยได้ ในที่สุดเรือตระกูลเหลยก็จะยังคงอยู่ในมือของตระกูลเหลย!”

ซุนอิ่งซูหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า “ฉันหมายถึง คุณให้ฉันถือหุ้นได้ไหม เพียงแค่หุ้นเล็กน้อยก็พอ ไม่ต้องมากเกิน”

“อื่ม……” ซุนอิ่งซูรับฟังอย่างตั้งใจ

หลังจากพูดคุยกันสักพัก ซุนอิ่งซูก็ให้คนรับใช้เตรียมอาหารเย็นและสั่งปลานึ่งเป็นพิเศษ

เมื่อฉีเติ่งเสียนเห็นปลา เขาก็ปวดหัว

คุณหญิงนายทุนคนสวยเป็นคนที่โหยหา ยังไงซะหลังจากผ่านไปสามสิบปีของร่างกายและจิตใจที่ว่างเปล่า มันไม่ง่ายเลยที่ผู้ชายจะเติมเต็มมัน เป็นเรื่องปกติที่เธอจะเรียกร้องมากกว่านี้ในเรื่องนี้

ท้ายที่สุดเซียงซานตั้งอยู่ทางทิศใต้ ดังนั้นจึงมียุงค่อนข้างมาก

ฉีเติ่งเสียนก็เป็นคนที่เอาใจใส่และอบอุ่น เป็นคนที่จริงใจที่สุดในจงไห่ ดังนั้นเขาจึงช่วยคุณนายซุนตียุงตีถึงตีสองตีสามถึงจะฆ่ายุงที่น่ารำคาญทั้งหมด

เมื่อเขาลืมตาขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้น ฉีเติ่งเสียนรู้สึกราวกับว่าเขาถูกล็อค เมื่อเขามองดีๆปรากฎว่าคุณนายทุนคนสวยกำลังกอดเขาเหมือนปลาหมึกยักษ์

“พระอัครสังฆราชฉี” คุณนายซุนลืมตาและตะโกนเบาๆ

“อื้ม?” ฉีเติ่งเสียนถามตอบ

“คำที่อยู่ตรงหน้าพระอัครสังฆราชนั้นเป็นคำกริยา” ซุนอิ่งซูหน้าแดงและพูดเบาๆแล้วค่อยๆพลิกร่างอันสง่างามของเธอ

“เช้าเกินไปไม่ดีมั้ง ผมขอพักผ่อนก่อน” ฉีเติ่งเสียนพูด

“ได้ก็ได้ ไม่ได้ก็ไม่ได้ หมายความว่าไงจะหยุดพักก่อน!” ซุนอิ่งซูตะโกนด้วยความโกรธในลักษณะครอบงำ

ฉีเติ่งเสียนหายใจไม่ออก โอ้ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ไอดอลของโจโฉมีความชอบเช่นนี้ ความหลงใหลและความไม่ยับยั้งชั่งใจเป็นสิ่งที่เด็กผู้หญิงไม่มีจริงๆ