มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1126

สำหรับคนอย่างเฉินอวี่ที่มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น ฉีเติ่งเสียนไม่มีทางมีความสุขได้ อะไรเรียกว่าโชคดีในโชคร้าย?

นั่นคือหกพันล้านดอลลาร์เลยนะ เปลี่ยนเป็นเงินประเทศหัวกั๋วได้ ประมาณสี่สิบพันล้านได้ สามารถทำอะไรได้เยอะเลย?

ในใจเขาคิด เพื่อถ้าฉันไม่เห็นว่าคุณใส่วาเลนติโน่นะ คงจะกระทืบกลับ คงจะเหยียบนิ้วเท้าของคุณจนแหลกแล้ว

"เห้อ เพื่อนรัก ช่วยฉันหาวิธีทางหน่อย ทำยังไงถึงจะกลืนทรัพย์สินของตระกูลเหอเข้าปากได้"เฉินอวี่หัวเราะคิกคักมองดูฉีเติ่งเสียนำพูดเรื่องตลก "ถ้าสำเร็จ จะให้คุณดูขา"

ฉีเติ่งเสียนกล่าวอย่างจริงจัง"พูดอยากกับฉันเป็นโรคจิตอย่างนั้นแหล่ะ เดี๋ยวนี้ฉันเห็นคนสวยยังไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ"

เมื่อพูดจบ เขาหันหลังเดินจากไปทันที คล้านที่จะสนใจเฉินอวี่

อวี้เสี่ยวหลงอดไม่ได้ที่จะพูดกับเฉินอวี่"หมาบอกว่าเขาไม่กินขี้แล้ว"

เฉินอวี่พยักหน้ากล่าว"ด้วงขี้ยังบอกอีกว่ามันไม่กลิ้งขี้อีกต่อไป"

ฉีเติ่งเสียนไม่ได้สนใจทั้งสองคน ก้มหน้ากินข้าวเงียบๆ ผู้หญิงสองคนนี้พูดจาแหลมคม ทะเลาะกับพวกเขา จะเป็นสองต่อหนึ่ง นั่นไม่คุ้มค่าอย่างแน่นอน

เมื่อกินข้าวเสร็จ อวี้เสี่ยวหลงรีบพูดเรื่องตัวเอง แล้วจากไปโดยตรง

"ฉันรู้สึกว่าทัศนะคติของนายพลอวี่ที่มีต่อคุณ ยิ่งอยู่ยิ่งไม่เหมือนเดิม"ความรู้สึกของเฉินอวี่เฉียบไวมาก กล่าวอย่างใช้ความคิด

ฉีเติ่งเสียนยิ้ม กล่าว"เนื่องจากฉันสร้างเรื่องใหญ่ไว้เยอะขนาดนี้ เธอยินดีทีจะฟังฉันพูด ก็เป็นเรื่องปกติดีนี่?"

เฉินอวี่ส่ายนิ้ว กล่าวนิ่งๆ"ไม่ไม่ไม่ ที่คุณพูดกับที่ฉันหมายถึงไม่ใช่เรื่องเดียวกัน"

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะ กล่าว"คุณพูดดีๆ กังวลว่าเธอกลับมาจะเอาปืนกลมากำจัดคุณ! "

เฉินอวี่กรอกตาใส่เขาทันที เรื่องระหว่างฉีเติ่งเสียนและอวี่เสี่ยวหลงค่อนข้างที่จะลึกซึ้ง ความสัมพันธ์ซับซ้อนมาก ว่ากันว่าเคยมีการหมั่นหมายกัน แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร?

ยังไงซะ ในใจเฉินอวี่ มีไฟแห่งการนินทาอันร้อนเเรง

"สถานการณ์เหอกรุ๊ปตอนนี้เป็นยังไง?"เฉินอวี่ถาม

"เงินทุนเกือบทั้งหมดถูกผูกติดอยู่บนหินแร่ ถูกกลุ่มนายทุนบอสตันหักหน้า เพื่อนร่วมงานของพวกเขาก็กดราคาเพื่อบับพวกเขาออก แต่ก่อนหน้านั้นพวกเขา ยังระดมทุนอีกรอบ ตอนนี้นักลงทุนกำลังไล่ตามเพื่อถอนการลงทุนออก......มันเกือบจะเหมือนกับกำแพงที่ล้มจากการดันของทุกคน"ฉีเติ่งเสียนคิดแล้วคิด ให้เฉินอวี่พูดสถานการณ์

"ว้าว......อย่างนั้นก็ยังดี พรุ่งนี้เราไปเดินสักรอบหนึ่ง ดูว่าจะเอาได้บ้างเล็กน้อย"เฉินอวี่กล่าวด้วยรอยยิ้มบาง

"เรา? !​ "ฉีเติ่งเสียนตระลึง แล้วส่ายหัว

เฉินอวี่กล่าวต่อ"ขอร้อง ฉันไปถึงหวากั๋วเป็นเรื่องที่อันตรายมาก พวกคนที่อยากกำจัดตระกูลเฉิน ไม่มีทางปล่อยฉันไปง่ายๆแน่ ถ้ามีคนที่มีฝีมือระดับสูงอย่างคุณอยู่ข้างกายฉัน ฉันคงไม่กล้าโผล่หน้าไปไหน? ยิ่งกว่านั้น คุณยังมีตำแหน่งเป็นถึงพระอัครสังฆราช ฉันอยู่กับคุณ ปลอดภัยกว่านี้ไม่ได้แล้ว"

ฉีเติ่งเสียนกล่าว"ผมไม่ใช่บอดิการ์ดของคุณ"

เฉินอวี่กล่าว"อย่างนั้นเรื่องโบสถ์ที่หนานหยาง คุณไปควบคุมเองละกัน! ฉันก็ไม่ใช่พนักงานของคุณเหมือนกัน ทำไมต้องไปคอยคุมงานให้ด้วย?"

ฉีเติ่งเสียนถูกเธอกำไว้แน่น

ไม่พูดไม่ได้ วิธีที่เฉินอวี่ใช้ควบคุมเขา ยังถือว่ามีวิธีไม่น้อย อย่างไงซะเวลาที่อยู่ในอวี้สือกั๋ว ฉีเติ่งเสียนหมดแรงไปไม่น้อย