มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1147

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่าหลังจากผ่านเหตุการณ์นี้ คุณนายซุนคงจะไม่กล้าโลภมากอีกหรอก

สำหรับฉันในครั้งนี้ ได้รับเกียรติจากพระอัครสังฆราช

เรื่องร้ายได้คลายลงแล้ว แต่ฉีเติ่งเสียนก็ยังคงมีสปิริตมาก และน้ำมนต์ทำให้เขาไม่รู้สึกเหนื่อยล้าเลย และยังมีหูตาที่เฉียบคม มองทะลุทุกอย่างอีกด้วย

ฉีเติ่งเสียนขับรถแข่งที่ซุนอิ่งซูให้ไปหาเฉินหยูเอง

หลังจากเห็นรถของฉีเติ่งเสียน แม้แต่เฉินหยูผู้ฉลาดก็อดแปลกใจไม่ได้ และพูดว่า "นี่คือรถอะไรอ่ะ"

“คนหนานหยางอย่างพวกคุณไม่เคยเห็นมาก่อนหรอก เป็นอัศวินรถหรูอันดับต้นๆของประเทศ นำเข้าจากแคนาดา และสิทธิภาพเทียบเท่ารถเกราะทหารเลยล่ะ!” ฉีเติ่งเสียนพูดพร้อมกระโดดลงจากรถอย่างภูมิใจ

เอาเถอะ ว่าแต่วันนี้มาหาฉันเรื่องอะไร

แม้ว่าฉีเติ่งเสียนจะร้อนรนอยู่ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาดูมีความสุขดี

เขาอดคิดไม่ได้ว่า : "ชื่นชมสรรเสริญพระสันตะปาปา! หากพระสันตะปาปาเต็มใจมอบน้ำมนต์ให้ฉันทุกครั้ง ฉันก็ไม่จำเป็นต้องเชื่อในพระเจ้าแล้ว จะเป็นไรไปถ้าหน่วยลับคู่นี้ทำงานไม่เหมือนกัน?!"

“น่าเสียดายที่พระสันตะปาปาพยายามทำลายคนที่ดำรงตำแหน่งตัวแทนระดับสูงของหน่วยลับทั้งสองฝ่าย ฉันก็ยังคงเป็นแบบนี้ต่อไป…”

เฉินหยูโบกมือให้ฉีเติ่งเสียนไปมาและพูดว่า “คุณตามฉันมา”

ฉีเติ่งเสียนเดินตามเธอไปที่ด้านในร้านเพชรเฉินซือ โดยมีเฉินไห่และผู้อาวุโสเฉินจุ้นอี้ยืนอยู่ด้านใน และมีกระเป๋าหนังใบใหญ่วางอยู่ตรงหน้า

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนมาถึง เฉินไห่ก็เปิดกระเป๋าหนังออก และเห็นระเบิด C4 อยู่ข้างในหนึ่งลูก อย่างไรก็ตาม มันถูกทิ้งและสายไฟทั้งหมดถูกตัดออก

"เฮ้ย ระเบิด c4! นี่คือสิ่งที่องค์กรหมาป่าส่งมาเหรอ?" ฉีเติ่งเสียนอดที่จะตกตะลึงไม่ได้ จากนั้นเขาก็วิ่งไปและนำระเบิด C4 ที่ถูกทิ้งไว้ด้านในออกมา

เฉินหยูกล่าวว่า: "น่าจะส่งมาตั้งแต่เมื่อคืนนี้ แต่ฉันได้ตรวจสอบดูแล้วไม่เจออะไรเลย ไม่อย่างนั้นองค์กรนี้ต้องมีอะไรบางอย่าง!"

เฉินไห่กล่าวว่า: "ครั้งนี้แค่เตือน ถ้าร้านเพชรเฉินซือไม่ให้ความร่วมมือ... การส่งมอบครั้งต่อไปอาจเป็นระเบิดจริง ๆ"

เฉินจุ้นอี้หน้าซีดและพูดกับฉีเติ่งเสียนว่า: "อัครสังฆราชฉี คุณต้องหาวิธี! แม้ว่าเราจะติดต่อกับผู้คนที่เหนือกว่า แต่ฉันคิดว่าพวกเขาเชื่อถือไม่ได้"

สมาคมสัมพันธมิตรหยางฮุยได้เอาวิธีการขององค์กรหมาป่ามาใช้ เพื่อทำให้ร้านเพชรอื่นหวาดกลัว

เครื่องประดับของเฉินซือเป็นชิ้นสุดท้าย ฉันเกรงว่าพวกเขาต้องการดูแลมัน และปล่อยให้เฉินหยูถอยออกและเก็บไว้

สมาชิกทั้งสามคนในตระกูลเฉิน ไม่ได้ยินคำตอบของฉีเติ่งเสียน พวกเขาเห็นเพียงระเบิด C4 อยู่ในมือ จากนั้นจึงกดปุ่มตัวเลขบนนั้น - 7355608

“……”

ทั้งสามคนต่างพากันเงียบ

ในขณะนี้ มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา เขาสวมชุดสูทที่ตัดด้วยมือซึ่งพอดีตัวมาก และแว่นตาขอบทองที่หรูหรา ใบหน้าของเขาหล่อเหลาดังเพชร

หลังจากที่เฉินไห่เจอเขา อดไม่ได้ที่จะตลึงไป ใช้เสียงโทนต่ำพูดกับเฉินหยูว่า คุณหนูใหญ่ คุณชายเป่ยบูฉีมาแล้ว

ฉีเติ่งเสียนอดที่จะวางระเบิด c4 ที่อยู่ในมือไม่ได้ จากนั้นเขาก็นิ่งอึ้งไป ชื่ออะไรนะ? คุณจะรับผิดชอบไหวมั้ย? พอได้ยินเช่นนั้นก็ไม่มีเงินแล้ว

เฉินหยูยิ้มและพูดว่า "เอาล่ะ บอกฉันว่าคุณจะช่วยฉันได้อย่างไร"

“สมาคมหัวเมิ่นของพวกเรามีความสัมพันธ์ที่ดีกับคามิยามะ ยุยแห่งสมาคมซวนหยาง ตอนนี้คามิยามะ ยุยได้คัดเลือกคนจากฝูงหมาป่าแล้ว คุณไม่ควรสร้างศัตรูกับเธอ ไม่เช่นนั้นสิ่งที่ไม่อาจคาดเดาจะเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ . ”

“ หากคุณต้องการตัดตระกูลเหอออกไป คุณจะได้ผลประโยชน์อย่างแน่นอน แต่คุณไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้ นอกจากนี้ ตระกูลเหอยังมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเซียงซานหลงเหมิน”

“ สู้ให้ฉันสร้างความสัมพันธ์ คุณและสมาคมซวนหยางร่วมมือกันเพื่อปกป้องตระกูลเหอ ทั้งสมาคมซวนหยางและตระกูลเหอจะให้ผลประโยชน์ที่ทำให้คุณพอใจแน่นอน!”

"นอกจากนี้ ด้วยวิธีนี้ ตระกูลเฉินจึงสามารถอยู่ร่วมกันได้..."

เป่ยบูฉีพูดเบาๆว่า ถ้าเขาได้จับคู่กับผู้มีอำนาจ เขาคงจะเป็นเหมือนผู้ครอบงำประเทศ

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกไม่พอใจอยู่พักหนึ่ง หลังจากได้ยินเช่นนี้ เขาเชื่อว่าสมาคมหัวเมิ่นนี้อยู่ข้างตระกูลจ้าว เขาอยากให้เฉินหยูเปลี่ยนไปอยู่อีกฝ่ายหนึ่งหรือไม่? !

เฉินจุ้นอี้ยังคงทำหน้าที่เป็นลูกน้องและกระซิบบอกว่า: "สมาคมหัวเมิ่นเป็นหนึ่งในสมาคมที่ใหญ่สุดในหนานหยาง และมีอำนาจมาก!"

หลังจากได้ยินสิ่งที่เป่ยบูฉีพูด เฉินหยูก็ส่ายหัวเบา ๆ แล้วพูดว่า "สิ่งที่คุณพูดมันไร้สาระไป คุณไม่รู้เหรอ?"

เป่ยบูฉีกล่าวว่า: "จะมีหมาป่ากลุ่มหนึ่งในซวนหยางมาช่วย และ... ฉันมาที่เซียงซานครั้งนี้ เพื่อร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของผู้อาวุโสตระกูลจี้ และเพื่อร่วมมือกับตระกูลจี้ ถึงเวลานั้น การค้าของสมาคมหัวเมิ่นและตระกูลจี้จะแข็งแกร่ง และยกระดับความแข็งแกร่งไปอีกระดับ คุณจะต้องการฉันแน่”

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของเขาก็เขียวปั๊ด

“ฉันเพิ่งจะคิดว่าถูกพระสันตะปาปาเอาคืน ที่ไหนได้กลับกันตอนไหนนะ นี่ไม่ใช่มาแล้วเหรอ... ต้องเป็นตระกูลจี้แน่เลย!” yyds! พระอัครสังฆราชฉีอดดีใจไม่ได้