มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 117

จากนั้นมีคนจากเซี่ยงกรุ๊ปเข้ามาคืออวี้ตงรองผู้อำนวยการฝ่ายโครงการ

ใบหน้าของอวี้ตงเต็มไปด้วยรอยยิ้มทันทีที่เขาเข้ามา และเขาก็จับมือกับผู้เฒ่าเฉียว

“หัวหน้าอวี้ พวกเราขอโทษจริงๆ พวกเรา...” คุณเฉียวกำลังจะสารภาพว่าฉีเติ่งเสียนแอบอ้างใช้ชื่อเซี่ยงกรุ๊ป

อวี้ตงไม่รอให้เขาพูดจนจบ ยิ้มและพูดว่า: “คุณเฉียว ในนามของพนักงานทุกคนของแผนกโครงการของเซี่ยงกรุ๊ป เราขอให้คุณมีอายุยืนยาวมั่นคงราวกับภูเขา หนานซานและมีความสุขยิ่งใหญ่เท่ากับทะเลตงไห่ !”

ทุกคนในตระกูลเฉียวอดไม่ได้ที่จะนึกถึงคำว่า “เสือยิ้มที่หน้า” และรู้สึกว่าอวี้ตงกำลังสุภาพก่อนที่จะต่อสู้ โดยไม่ให้โอกาสผู้เฒ่าเฉียวพูดให้จบ

“ฮ่าฮ่าฮ่า ขอบคุณมาก...ๆ” ผู้เฒ่าเฉียวยิ้มอย่างเฝื่อนๆ แต่เขารู้สึกตื่นตระหนกมากขึ้นเรื่อยๆ

อวี้ตงหยิบกล่องของขวัญออกมาแล้วมอบให้ผู้เฒ่าเฉียว “นี่คือความตั้งใจของพนักงานทุกคนในแผนกโครงการของเรา นอกจากนี้ยังแสดงถึงความตั้งใจของหัวหน้าของเราด้วย! หยกไมตรียานาถ ขอให้คุณจะมีรอยยิ้มอยู่เสมอครับ”

“เอ่อ? ขอบคุณมากครับ แล้วท่านหัวหน้าเจิ้ง...” คุณเฉียวรับของขวัญอย่างสุภาพ

“หัวหน้าเจิ้ง อะไรกันครับ?” อวี้ตงตกใจเล็กน้อย “หัวหน้าฝ่ายเจิ้งถูกท่านประธานเซี่ยงไล่ออกจากตำแหน่งแล้ว”

“หืม? แล้วผู้อำนวยการฝ่ายแผนกโครงการ....” ผู้เฒ่าเฉียวประหลาดใจ เขาไม่คาดคิดว่าเจิ้งกวงหมิงจะถูกไล่ออก

อวี้ตงกล่าวว่า: “ผู้อำนวยการแผนกโครงการของเราไม่ใช่คุณหลานเขยของคุณ คุณ ฉีเติ่งเสียนไม่ใช่หรือครับ?”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป ภาพคือทุกคนตกตะลึง และญาติในตระกูลเฉียวทุกคนก็ตกตะลึง

แม้แต่เฉียวชิวเมิ่งก็หันกลับมามองฉีเติ่งเสียนด้วยความตกใจ......

ผู้ชายคนนี้ไล่เจิ้งกวงหมิง แล้วเข้ารับตำแหน่งผู้อำนวยการแผนกโครงการเหรอ?

อวี้ตงมาที่นี่ในครั้งนี้ด้วยความตั้งใจที่จะยกย่องเจ้านายคนใหม่ มีข่าวลือใน บริษัท ว่าหัวหน้าฉีเติ่งเสียน ช่วยประธานเซี่ยง รักษาความปลอดภัยในดินแดนแห่งยุคใหม่ได้ ดังนั้นประธานเซี่ยงจึงให้ความสำคัญกับเขามาก

มิฉะนั้นอวี้ตง ซึ่งเป็นพนักงานเก่าแก่ของเซี่ยงกรุ๊ปจะไม่มีวันสนใจผู้มาใหม่ขนาดนี้

“หัวหน้าฝ่ายฉีเติ่งเสียน คุณก็อยู่ที่นี่เหมือนกันเหรอครับ ฮ่าฮ่าฮ่า...” หลังจากที่อวี้ตงพูดเช่นนี้ เขาก็เห็นฉีเติ่งเสียนจึงรีบเดินขึ้นไปจับมือกับฉีเติ่งเสียน

“หัวหน้าอวี้” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างสงบ “คุณมาที่นี่ทำไม?”

“ผู้อาวุโสแห่งตระกูลเฉียวฉลองวันเกิด เจ้าหน้าที่ในแผนกโครงการของเราขอให้ผมออกมาในนามของพวกเขาและมาส่งของขวัญแสดงความยินดี!” อวี้ตงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างใจเย็น: “งานภายในเซี่ยงกรุ๊ปยุ่งมากช่วงนี้ ผมช่วยอะไรไม่ได้มาก ต้องพึ่งพาความสามารถของคุณด้วย”

“ผมทราบแล้วครับ”

“แต่ถึงอย่างนั้น หัวหน้าอวี้ คุณควรให้ความสำคัญกับงานของคุณให้มากขึ้นและคิดถึงการมามอบของขวัญให้น้อยลง”

“ยังไงก็ขอบคุณครับ กลับเถอะ”

อวี้ตงพยักหน้าทันทีและพูดว่า: “ใช่ หัวหน้าฝ่ายฉีเติ่งเสียนพูดถูกแล้ว ผมจะกลับไปกระตุ้นให้ทุกคนทำงานหนัก จะขอลากลับตอนนี้เลย”

“ฉีเติ่งเสียน ควรจะให้หัวหน้าอวี้กินข้าวก่อนไม่ได้หรือ?” นายเฉียวกระแอมพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก

“ไม่จำเป็นครับ บริษัทมีหลายเรื่องให้ทำ เพียงแค่เจียดเวลามาเท่านั้น” อวี้ตงพูดอย่างเร่งรีบ โบกมือแล้วออกจากที่นี่ไป

หลังจากที่อวี้ตงจากไป มีเพียงความเงียบในตระกูลเฉียว และทุกคนก็มองหน้ากันอย่างไม่รู้จะทำอย่างไร

เฉียวกั๋วเทาหัวเราะอย่างภาคภูมิใจและพูดว่า “ฉันอยากจะบอกจริงๆว่ามีแต่พ่อเสือไม่มีลูกหมา! ฉันจะมองคนไม่ออกได้ยังไงกัน?”

“ฉีเติ่งสียน คือโอกาสจริงๆ!”

“มาตงไห่ไม่กี่วัน ได้กลายเป็นผู้อำนวยการโครงการของเซี่ยงกรุ๊ปอย่างเงียบๆ”

“ทำไมไม่บอกอาเฉียวของนายให้เร็วกว่านี้ เพื่อจะให้ทุกคนได้จัดเตรียมและเฉลิมฉลองให้”

ฉีเติ่งสียนพูดสุภาพ: “ผมเป็นเพียงตัวแทนชั่วคราว ไม่เข้าใจการทำธุรกิจ เรื่องสำคัญหัวหน้าอวี้ยังคงเป็นคนทำ”

“แล้วนายเป็นผู้อำนวยการฝ่ายโครงการของเซี่ยงกรุ๊ป ไม่ใช่ว่าทำงานให้กับเซี่ยงตงฉิงเหรอ?”

“ใช่ครับ เป็นเพียงผู้ได้รับค่าจ้างระดับสูง เงินเดือนประจำปีของหัวหน้าฝ่ายอยู่ที่ไม่เกินหนึ่งล้านเท่านั้น เมื่อบวกกับค่าคอมมิชชั่นแล้ว ก็อยู่ที่ไม่เกินสองล้าน”

“หัวหน้าฝ่ายจะเปรียบเทียบกับคนอย่างคุณชายหลี่ที่จะเข้ามาดูแลธุรกิจของครอบครัวในอนาคตได้อย่างไร? ที่ไม่ใช่รับค่าจ้าง ที่เซี่ยงตงฉิงจะเตะเขาออกเมื่อไหร่ก็ได้นี่!”

เสียงแทรกขึ้นมาจากบางส่วนมาจากฝูงชน แต่จริงๆ แล้วเสียงเหล่านี้สะท้อนมาจากคนจำนวนมาก

นี่อาจเป็นความจริงดังสุภาษิตที่ว่า “ต้นไม้ทุกต้นที่สวยงามในป่า จะถูกทำลายด้วยลม” โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อฉีเติ่งเสียนผู้ชายที่พวกเขาดูถูกมาโดยตลอด ได้รับอำนาจอันยิ่งใหญ่เช่นนี้ จู่ๆ ก็ทำให้พวกเขาเปลี่ยนไป เหมือนใส่มะนาวลงไปในเหล้าย่อมเป็นไปไม่ได้

ผู้เฒ่าเฉียวอดไม่ได้ที่จะกระแอมออกมา ท่าทีดูเขินอายเล็กน้อย เขาไม่คาดหวังว่าสิ่งต่างๆ จะพลิกผันตาลปัตรเช่นนี้ในตอนท้าย

ฉีเติ่งเสียนกลายเป็นบุคคลที่รับผิดชอบแผนกโครงการ ดังนั้นสัญญาที่เขาพึ่งฉีก มีชื่อฉีเติ่งเสียนเซ็นต์ไว้มีผลตามกฎหมาย ?

เฉียวกรุ๊ปเป็นเจ้าของโครงการมูลค่าร้อยยี่สิบล้านได้ทันที? !

“ฉีเติ่เงสียน ปู่หุนหันพลันแล่นเกินไป ทำให้พูดจาไม่ดีแบบนั้น!”

“แต่อย่าไปใส่ใจเลย...ฉันแค่เกลียดธาตุเหล็กที่ไม่สามารถเปลี่ยนเป็นเหล็กได้!”

“หากฉันรู้ว่านายประสบความสำเร็จขนาดนี้ ฉันคงไม่พูดเรื่องพวกนี้ ทำไมนายไม่พูดให้เร็วกว่านี้ล่ะ”

ผู้เฒ่าเฉียวเดินเข้ามา ตบไหล่ฉีเติ่งเสียนแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม

ฉีเติ่งเสียนยักไหล่ ไม่มีใครเชื่อเขา เขาจะพูดไปทำไม?

ใบหน้าของหลี่เทียนลั่วก็ดูบิดเบี้ยว ในตอนนี้โครงการสิบล้านในมือของเขาดูเล็กน้อยไปเลย!

ท้ายที่สุดแล้วฉีเติ่งเสียนในฐานะผู้อำนวยการโครงการของเซี่ยงกรุ๊ปสามารถเอาโครงการร้อยยี่สิบล้านให้กับตระกูลเฉียวได้ แต่เขาไม่สามารถสร้างโครงการขนาดใหญ่เช่นนั้นได้

ฉีเติ่งเสียนเห็นว่าตอนนี้ทัศนคติของผู้เฒ่าเฉียวเป็นมิตรแล้วเขาก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาอยู่ที่คุกมานานและเคยเห็นผู้ชายนับไม่ถ้วน เจอคนก็พูดแบบคน เจอผีก็พูดแบบผี

เฉียวกั๋วเทาก็ออกมาเพื่อแก้ไขสิ่งต่าง ๆ ให้ราบรื่น และพูดว่า “ใช่ เติ่งเสียน ผู้เฒ่าค่อนข้างหุนหันพลันแล่น เกลียดความจริงที่ว่าธาตุเหล็กไม่สามารถเปลี่ยนเป็นเหล็กได้”

“เพียงเตรียมเอาสัญญาใหม่และมอบให้ชิวเมิ่งให้ชิวเมิ่งรับผิดชอบโครงการนี้อย่างเต็มที่”

ขณะที่เฉียวกั๋วเทาพยายามทำให้ทุกอย่างราบรื่น เขาก็ไม่ลืมมอบพลังผลักดันให้เฉียวชิวเมิ่งด้วย

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ ผู้เฒ่าเฉียวก็ได้แต่นิ่งเงียบ ไม่เช่นนั้นฉีเติ่งเสียน จะไม่มีชอบใจและไม่ยอมให้โครงการ จะทำให้ตระกูลเฉียวสูญเสียรายได้

“หลี่เทียนลั่ว ได้ยินแล้วนิ! ฉันจะไม่เห็นด้วยกับคำขอที่หยาบคายของคุณ อย่ามาบังคับขู่ฉันด้วยโครงการสิบล้านหยวนอีก” ในเวลานี้ ในที่สุดเฉียวชิวเมิ่งก็มีความมั่นใจที่จะพูดเสียงดังและเผชิญหน้ากับหลี่เทียนลั่ว

หลี่เทียนลั่วหน้าตาบิดเบี้ยว แต่เขาก็ยังแสร้งทำเป็นสุภาพบุรุษ ยิ้มและพูดว่า: “ในเมื่อแบบนี้ ผมไม่สะดวกที่จะอยู่นาน ของขวัญถูกส่งไปแล้วและผมมีบางอย่างที่ต้องทำ เพราะงั้นขออนุญาตกลับก่อน”

หลังจากพูดแบบนี้ หลี่เทียนลั่วก็หันหลังและจากไปด้วยใบหน้าที่มืดลง

ครั้งนี้ เขาล้มเหลวในการทำให้ฉีเติ่งเสียนอับอาย แต่กลับถูกตบหน้าครั้งใหญ่อีกครั้ง!

หากครั้งที่แล้วบนเรือถูกตบแก้มขวา คราวนี้คงถูกตบที่ด้านแก้มซ้าย

“นายเป็นเพียงหัวหน้าของเซี่ยงกรุ๊ป หากตระกูลหลี่ต้องการกำจัดนาย มันจะเกิดขึ้นภายในไม่กี่นาที!” หลี่เทียนลั่วดูดุร้าย คิดอย่างเครียดแค้น และเขาจะไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไปง่ายๆ

ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยสีหน้าผ่อนคลาย: “ใครบอกว่าถ้าฉันทำโครงการร้อยล้านได้ แล้วจะคุกเข่าลงเรียกฉันว่าพ่อทันที”