มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 118

เมื่อฉีเติ่งเสียนเห็นพวกเขาพูดเช่นนี้ ก็ยักไหล่และพูดว่า "ผมหวังว่าชายชราจะจำสิ่งที่เขาพูดในครั้งต่อไปได้และมีเมตตากรุณา"

ท่านผู้เฒ่าเฉียวขอให้ฉีเติ่งเสียนพูดแบบนี้ ใบหน้าของเขาแดงก่ำและในใจเขารู้สึกโกรธมาก

คุณเป็นเด็กน้อย ยังกลับสั่งสอนบทเรียนให้กับคุณปู่เข้าแล้ว

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้สถานการณ์แข็งแกร่งขึ้น ถ้าหากตระกูลเฉียวจะได้รับโครงการของเซี่ยงกรุ๊ป ยังมีความจำเป็นที่ต้องพึ่งพาฉีเติ่งเสียนง เมื่อได้ยินคำพูดก็ต้องถอนหายใจออกมา

"โอเค"

ท่านผู้เฒ่าเฉียวพยายามเก็บอาการแล้วกัดฟัน และพยายามข่มใจพูดว่าเห็นด้วย แต่ในขณะนี้มีเสียงในหัวของเขารู้สึกวิงเวียนศีรษะ และเขาก็ล้มหมดสติลงกับพื้น

ฉากนี้ทำให้ทุกคนตกตะลึง

“ฉีเติ่งเสียน ไอ้ชาติหมาคุณจงใจทำให้ปู่โกรธ และทำให้ร่างกายเป็นแบบนี้!”

"ทําไมมีหลานลูกอกตัญญูอย่างคุณ ในงานวันเกิดของคุณปู่ก็ทําให้คุณปู่สลบในงานทันที?"

“เฉียวชิวเมิ่งดูสามีให้ดีๆหน่อยสิ เขาทำให้ปู่ของคุณโกรธมากจริงๆ!”

ทันทีเมื่อท่านผู้เฒ่าเฉียวหมดสติล้มลง ญาติของตระกูลเฉียวก็เริ่มพูดคุยกันทันที โดยกล่าวหาว่าฉีเติ่งเสียนเป็นคนทำ โดยบอกว่าเขาคือคนที่ทำให้นายเฉียวเป็นลม

เมื่อฉีเติ่งเสียนเห็นฉากนี้ เขาก็ไม่แปลกใจเลยและคาดหวังไว้ด้วยซ้ำ ว่าครั้งสุดท้ายที่ท่านผู้เฒ่าเฉียวมาที่ประตู เขาพบว่ามีบางอย่างผิดปกติบนร่างกายของชายชราและมีพลังชั่วร้ายเข้าสู่ร่างกาย

การเจ็บป่วยไม่ช้าก็เร็วก็เกิดขึ้นได้

เฉียวชิวเมิ่งก็ตกใจกลัวจนทำอะไรไม่ถูก แล้วตะโกนว่า "เรียกรถพยาบาลเร็ว ๆเข้า!"

ในขณะนี้พี่เฉียวกั๋วตงได้เชิญผู้ชายคนหนึ่งในวัยอายสามสิบปีเข้ามา แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ท่านผู้เฒ่า ดูสิว่าผมเชิญใครมา ซุนชิงเสวียนและซุนโหยวเว่ยศิษย์สายตรงของอาจารย์ซุน!"

เพียงแค่ในชั่วพริบตาเขาเห็นชายชรานอนหมดสติอยู่บนพื้น สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันทีและเขาถามด้วยความประหลาดใจ "เกิดอะไรขึ้นกับท่านผู้เฒ่า?"

“ไม่ต้องเรียกรถพยาบาล พ่อของผมได้เชิญลูกศิษย์ของอาจารย์ซุน ซุนชิงเสวียนและซุนโหยวเว่ยมาแล้ว!” ในเวลานี้เฉียวชิงอวี่พูดอย่างภาคภูมิใจ

เฉียวกั๋วตงรีบเชิญซุนโหยวเว่ยไปยังด้านหน้า

ซุนโหยวเว่ยมองไปที่ชายชราที่นอนหมดสติอยู่บนพื้น ขมวดคิ้วและพูดว่า "มั่นใจว่าจะเป็นโรคร้ายแรงอะไร"

“อย่างนั้นก็ดี อย่างนั้นก็ดี" ทุกคนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดต่อไป

ซุนโหยวเว่ยคุกเข่าลงข้างหนึ่ง หยิบเข็มเงินออกมาจากกระเป๋าในแขนเสื้อของเขาและเตรียมฝังเข็มด้วยเข็มเงินบนจุดต่างๆของร่างกาย

ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวแล้วพูดว่า "ท่านผู้เฒ่านี่เป็นการนำพลังงานชั่วร้ายที่เข้าสู่ร่างกาย พลังงานชั่วร้ายนี้ไม่ได้เกิดจากโรคที่เจ็บป่วย ถ้าหากคุณใช้เข็มเงินเพื่อคอยช่วย มันกลับจะปล่อยให้พลังงานชั่วร้ายแทรกซึมเข้าสู่อวัยวะภายใน เมื่อถึงเวลา ซุนชิงเสวียนจะไม่สามารถช่วยเขาได้ !”

เมื่อขาพูดคำพูดเหล่านี้ออก ซุนโหยวเว่ยก็อดไม่ได้ที่จะหยุดทำการฝังเข็มและหันหน้าไปมองเขาอย่างเย็นชา

"เด็กเหลือขอ กล้าพูดต่อเรื่องทักษะทางการแพทย์ต่อหน้าผมเหรอ" ซุนโหย่วเว่ยถามด้วยรอยยิ้มที่แสนเย็นชา

“ฉีเติ่งเสียนในใจของคุณแค่อยากจะท่านผู้เฒ่าใช่ไหม ! คุณถึงทำให้เขาโกรธมากโดยตั้งใจแบบนั้น และในตอนนี้คุณกลับป้องกันไม่ให้ซุนโหยวเว่ยรักษาอาการป่วย มีเจตนาอะไรหรือเปล่า” เฉียวชิงอวี่นั้นแทบอยากกระโดดออกมาจากตรงนั้นจากนั้นก็ชี้ไปที่ฉีเติ่งเสียนและด่า

“ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า มันช่างน่าขำจริงๆ คุณกล้าเอาต้นหอมมาใส่จมูกหมูต่อหน้าคุณซุนโหย่วเว่ยได้ยังไง!”

“ผู้ชายคนนี้มันบ้ามากจริงๆ จนคิดว่าตัวเองเหยียบขี้หมา แล้วจะกลายเป็นผู้อำนวยการแผนกโครงการของเซี่ยงกรุ๊ปแล้ว เขาจะสามารถพูดอะไรก็ได้?”

“ซุนโหยวเว่ยเป็นศิษย์สายตรงของอาจาร์ยซุนชิงเสวียนราชาแห่งการแพทย์ แล้วทำไมมีคนกล้าสอนเขาถึงวิธีรักษาโรคต่อหน้าเขาล่ะ”

“ผู้ชายคนนี้มีเจตนาไม่ดีและจงใจทำให้ท่านผู้เฒ่าเจ็บป่วยเป็นบ้า เพื่อที่เขาจะได้สมรู้ร่วมคิดกับเฉียวชิวเมิ่งและยักยอกทรัพย์สินของเฉียวกรุ๊ป”