มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1182

“มารดามันเถอะ เกือบได้เดินประตูผีแล้วไหมล่ะ！”

“หากไม่ใช่ว่าฉันตอบสนองไว รีบโต้ตอบไปที่เจียงชิงเย่ว์ล่ะก็ ตอนนี้ฉันคงจะได้เป็นศพไปเรียบร้อยแล้ว”

“เป็นไปตามคาด แซ่ฉีมันชอบเงิน เรื่องนี้ทายไม่ผิด......”

ประธานหวังเมื่อไม่เห็นคนของฉีเติ่งเสียนแล้ว จึงหยุดฝีเท้าลง จากนั้นพ่นลมหายใจออกมาอย่างขุ่นเคือง

“นังตัวดีที่โทรหาฉันเมื่อกี้นี้ ใช่ต้องการยืมมือฆ่าคนที่ไหน นี่มันเป็นการหาเรื่องให้ฉันชัดๆ！กลับไปจะบล็อกให้หมด！”

ในใจของประธานหวังยังมีความกลัวอยู่ รู้สึกว่าตัวเองถูกหลอกเข้าแล้ว

นึกถึงการ์ดดำใบนั้น เขาก็เจ็บปวด แน่นอนว่า เขาไปติดต่อบัตรหายได้ทันที แต่เขากลัวว่าการติดต่อบัตรหายนี้ จะทำให้พรุ่งนี้หัวของเขาจะหายตามไปด้วย

เงินทองเป็นของนอกกาย เทียบกับชีวิตแล้ว มันเป็นของที่ไม่คุ้มค่า......ประธานหวังทำได้แค่เพียงใช้อา Qในการปลอบใจตัวเอง

ถึงแม้ว่าประธานหวังจะจากไปแล้ว แต่เจียงชิงเย่ว์ก็ยังคงขอโทษกับสวีเค่ออย่างสุดใจ“ผู้กำกับสวี ขอโทษค่ะ เป็นเพราะความเอาแต่ใจของฉัน！”

สวีเค่อกลับรู้สึกว่าแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน โชคดีในโชคร้าย หากว่าสาวสูงเข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ําในวันนี้ แล้วหื่นกามอย่างประธานหวังแตะต้องเธอล่ะก็ ตัวเองคงรั้งไม่อยู่ ถึงเวลานั้นถึงจะเรียกว่าเกิดเรื่องใหญ่ อีกอย่าง สาวสูงไม่ได้เข้าร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ําในวันนี้ก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยท้ายที่สุด“สันติภาพ”ก็จัดการได้แล้ว เพียงแต่ว่า สันติภาพที่ได้มานั้นต้องจ่ายด้วยราคาแพงเพียงเท่านั้น

“ถึงผมจะไม่รู้ว่าประธานหวังปล่อยเธอได้ยังไง แต่เธอใช้ให้เด็กหน้าขาวของเธอลงมือตบผม เรื่องนี้ยังไม่จบ！”

ผู้อำนวยการสวีมองประธานหวังที่มาพูดดีด้วยอย่างไม่คาดหมาย พริบตาเดียวเกือบจะเคลิ้ม แต่ก็ยังได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับพูดกับฉีเติ่งเสียนและเจียงชิงเย่ว์ด้วยแววตาอาฆาต

เขาเป็นถึงคนที่ติดตามเซี่ยงเวิ่นเทียนคุณเซี่ยง กลับถูกเด็กหน้าขาวที่ดาราหน้าใหม่นั้นเลี้ยงเอาไว้ตบเข้า หากเรื่องแพร่ออกไป จะยังเป็นคนได้อยู่ไหม？ต่อไป ไม่ใช่ว่าใครก็จะมาทำอะไรตามอำเภอใจหรอกหรือ？

สวีเค่อเดินขึ้นไปอย่างรีบร้อน พร้อมพูดกับผู้อำนวยการสวีด้วยรอยยิ้ม“ผู้อำนวยการสวี ช่างมันเถอะ ประธานหวังยังไม่เอาเรื่องเลย คุณก็อย่าได้โกรธไป！”

ผู้อำนวยการสวีกลับชี้เข้าไปที่หน้าตัวเอง พูดด้วยเสียงเย็นว่า“ผู้กำกับสวี คุณดูหน้าผม ถูกไอ้เด็กหน้าขาวนั้นตบ！ประธานหวังไม่เอาเรื่อง ผมก็ไม่ต้องเอาเรื่อง？ตั้งแต่ที่ผมติดตามคุณเซี่ยง ยังไม่มีใครที่ลงมือกับผม！”

สวีเค่อบ่นในใจ“คุณเซี่ยงเมื่อเทียบกับผู้อาวุโสจี้กับผู้อาวุโสเหลยแล้วนั้นเป็นได้แค่กุ้งตัวเล็ก คุณก็อย่าไปเอาเรื่องพวกเขาเลย......”

ผู้อำนวยการสวีล้วงโทรศัพท์ออกมา แสยะยิ้มพูด“ผมจะเรียกลูกน้องของคุณเซี่ยงมาเดี๋ยวนี้ ไอ้หน้าขาว ผมจะดูสิ เธอยังจะกล้าที่จะลงมือกับผมอยู่ไหม！”

สวีเค่อกดมือเข้าไปที่โทรศัพท์ของผู้อำนวยการสวีอย่างรีบร้อน ส่ายหัวและพูดว่า“อย่าเลยครับ！”

ฉีเติ่งเสียนได้ยินที่อายุเกินครึ่งร้อยปีของลุงที่ตะโกนสามคำนี้ออกมา ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึดอัดใจ ถึงขนาดที่ว่าร่างกายได้ขนลุกขึ้นมาซึ่งปกติขนลุกนี้จะปรากฏเมื่อรู้สึกเหมือนจะตกอยู่ในอันตรายเท่านั้น

“ดูทรงว่าจะเป็ฯเพราะช่วงนี้ขับรถเร็วเกินไป คนอื่นเขาพูดปกติ ฉันก็คิดเป็นอย่างอื่นไปได้！” ฉีเติ่งเสียนส่ายหน้า รู้สึกว่าตัวเองเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว ไม่ช้าก็เร็วต้องถูกสัตว์ในตำนาน404หมายตาเป็นอย่างแน่

“ผู้กำกับสวีไม่ต้องห้ามผม วันนี้ผมจะเอาชีวิตหมาอย่างเขา ใครก็ห้ามไม่อยู่！” ผู้อำนวยการสวีพูด

“ไม่ใช่.....ผมกลัวว่าคุณเซี่ยง......” สวีเค่อตกใจจนหน้าขาวซีด พูดด้วยความรีบร้อน

“ฮ่าฮ่า นายกลัวว่าคุณเซี่ยงจะเอาถึงชีวิต？ไม่เป็นไร คุณเซี่ยงไม่สนใจเรื่องเล็กๆแบบนี้หรอก！” ผู้อำนวยการสวีโบกมือ ไม่ได้ตั้งใจฟังที่สวีเค่อจะพูด

กำลังที่จะกดโทร เขาก็เห็นเข้ากับรถโรลส์-รอยซ์ที่จอดลงด้านข้าง เมื่อมองไปที่ทะเบียนรถ เขาก็ชะงักอย่างอดไม่ได้ จากนั้นจึงปรากฏความดีใจแทน