มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 120

บาร์ที่หวงฉิงเกอเลือกไม่ใช่ที่อื่น นั่นก็คือบาร์ที่พี่จิ้งเกอเปิดที่ก่อนหน้านี้ฉีเติ่งเสียนเคยมาแล้วครั้งหนึ่ง

ดูท่าทางบาร์แห่งนี้เป็นที่รู้จักกันดีในจงไห่ บุคคลที่พอจะมีสถานะ ต่างชอบมาดื่มเหล้าที่บาร์แห่งนี้

หวงฉิงเกอพาฉีเติ่งเสียนเดินเข้าไปในร้าน แล้วพูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า : "พวกเพื่อน ๆ ของฉันยังไม่รู้ตัวตนของฉัน คุณห้ามพูดออกมาเด็ดขาด"

เมื่อฉีเติ่งเสียนได้ยิน ก็อดพูดยิ้ม ๆ ไม่ได้ว่า "นี่คุณเป็นพยัคฆราชซ่อนเล็บหรือนี่?"

หวงฉิงเกอส่ายหน้า แล้วพูดขึ้นมาว่า : "ฉันแค่รู้สึกว่าถ้าฉันมัวแต่พูดถึงตัวตนและภูมิหลังของตัวเอง ก็จะไม่สามารถหาเพื่อนที่จริงใจได้"

"แต่ผมรู้ตั้งนานแล้ว!" ฉีเติ่งเสียนพูดขึ้น

"คุณไม่เหมือนกันนี่นา!" หวงฉิงเกอยิ้มเบา ๆ แล้วพูดขึ้น น้ำเสียงแฝงไปดูความรู้สึกออดอ้อนเล็กน้อย

หวงฉิงเกอเป็นผู้หญิงที่หน้าตาสวยงามน้ำเสียงอ่อนหวาน สไตล์โดยรวมจะเอนเอียงไปทางผู็หญิงที่อ่อนหวานอบอุ่น

"ในที่สุดพี่ฉิงเกอของพวกเราก็มาถึงแล้ว! จำศีลนานขนาดนี้ ในที่สุดก็ยอมออกมาเห็นฟ้าเห็นตะวันแล้วนะ"

เมื่อหวงฉิงเกอมาถึง เหล่าเพื่อน ๆ ที่อยู่ตรงนั้นก็กล่าวทักทายเธอทันที มีความกระตือรือร้นมาก

เห็นได้ชัดว่า หวงฉิงเกอได้รับความนิยมมากในแวดวงของตัวเอง

ทุกคนต่างไม่รู้สถานะเบื้องหลังของเธอ แต่พอจะเดาได้ว่า ครอบครัวของหวงฉิงเกอต้องไม่ธรรมดา บวกกับเธอไม่มีมาดอะไร ก็เลยคบหากันได้

"คนนี้คือ?" เมื่อเห็นว่าหวงฉิงเกอพาผู้ชายที่สวมชุดสูทและรองเท้าหนังมาปรากฎตัว ทุกคนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ในระหว่างที่หวงฉิงเหอกำลังจะแนะนำฉีเติ่งเสียน จู่ ๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งพูดจาเสียดสีขึ้นมาว่า:"ดึกขนาดนี้แล้วยังสวมสูทออกมาอีก เกรงว่าถ้าไม่ใช่คนขายประกันก็คงต้องเป็นพนักงานขายในบาร์แหละมั้ง?"

ฉีเติ่งเสียนยักคิ้ว ไม่ได้สนใจ

หวงฉิงเหอเองก็ไม่สนใจ แล้วพูดแนะนำว่า:" เขาชื่อฉีเติ่งเสียน เป็นเพื่อนสนิทของฉัน ทำงานอยู่ที่เซี่ยงกรุ๊ป วันนี้บังเอิญเจอเขา ก็เลยพาเข้ามาเที่ยวด้วย หวังว่าทุกคนจะเห็นให้เกียรติฉัน"

เมื่อหวงฉิงเกอพูดออกมา ทุกคนก็ไม่พูดจาเสียดสีฉีเติ่งเสียนอีกต่อไปแล้ว เพียงแต่บางคนมองเขาด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรเท่าไหร่นัก

หวงฉิงเกอเป็นผู้หญิงที่มีชื่อเสียงในวงการ พวกผู้ชายทั้งหลายต่างมีจิตใจมุ่งหวังต่อเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่หวงฉิงเกอพาผู้ชายมาปรากฏตัว

หวงฉิงเกอดึงฉีเติ่งเสียนให้นั่งลงบนโซฟา ทั้งสองคนนั่งข้างกันพอดี

"ล่องเรือครั้งที่แล้ว หลี่เทียนลั่วมาหาเรื่องคุณใช่ไหม? คุณต่อยหน้าของเขา หลังจากนั้นเขาได้ไปเอาคืนคุณอีกรึเปล่า?" หวงฉิงเกอถามขึ้น

"คุณรู้ด้วยเหรอ แล้วยังไม่ออกตัวมาช่วยผมจัดการอีก?" ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยความไม่พอใจ "คุณมาชวนผมเต้น นี่เป็นเคาระห์ร้ายทั้งๆที่ไม่เกี่ยวกับผม!"

หวงฉิงเกอเม้มริมฝีปากยิ้ม หันมาหาฉีเติ่งเสียนหยิบแก้วขึ้นมาดื่ม

ผู้ชายที่พูดเสียดสีเมื่อสักครู่คนนั้นพูดขึ้นมาว่า:" พวกเธอรู้ไหมว่าใครเป็นเถ้าแก่ใหญ่อยู่เบื้องหลังบาร์แห่งนี้? พี่จิ้ง เป็นผู้หญิงที่เขาครอบครอง"

"ใครน่ะ? เซียก่าง นายรีบพูดออกมาสิ!" มีคนถามขึ้นมาด้วยความสงสัย

"คนนี้ เขาเป็นแขกพิเศษของทีมย่อยหลงเหมินของมณฑลตงไห่ของเรา คุณเยี่ยเฟิง!" เซี่ยก่างพูดเสียงเบา ๆ พูดด้วยท่าทางลึกลับ

หลังจากที่ทุกคนได้ยินแล้ว ต่างอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงเกรียวกราวขึ้นมา

"ที่แท้บาร์แห่งนี้ก็อยู่ภายใต้การครอบครองของคุณเยี่ยเฟิงนี่เอง? ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพี่จิ้งถึงได้มีหน้ามีตาขนาดนี้ ใครเจอเธอก็ต้องยอมเธอ!"

"ใช่ไง......คุณเยี่ยเฟิงไม่ใช่คนธรรมดา เป็นถึงแขกพิเศษของหลงเหมิน เซี่ยก่างนายรู้เรื่องนี้มาได้ สุดยอดมากจริง ๆ เลยนะ!"

"คิดไม่ถึงเลยว่าข่าวของเซี่งก่างจะรวดเร็วขนาดนี้ นี่ถ้าได้เจอกับคุณเยี่ยเฟิง ได้ดื่มเหล้ากับเขาสักแก้วสองแก้วก็คงดี! พูดออกไป เป็นเกียรติมากเลยนะ"

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ในขณะเดียวกันก็รู้สึกว่าเส้นสายของเซี่ยก่างกว้างขวางมาก ขนาดข่าวนี้เขายังไปหาฟังมาได้ รู้สึกยกย่องเขามาก

เซียก่างรู้สึกภาคภูมิใจอย่างอดไม่ได้ พูดขึ้นมาว่า:"เรื่องนี้ พวกเธออย่าเผยแพร่ออกไปเด็ดขาด ไม่งั้นถ้าคุณเยี่ยเฟิงรู้ขึ้นมา จะหาว่าฉันนินทา ต่อไปถ้าเขามาที่บาร์ ฉันจะเชิญเขามา พวกเรามาดื่มด้วยกันสักแก้วสองแก้ว!"