มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1236

คำพูดของจิ่วเฮิงทำให้หัวใจของตู้ฉางหมิงนั้นเย็นเฉียบ

เขามีความรู้สึกที่เขินอาย ตัวเองเป็นถึงผู้นำแต่กลับถูกผู้มีพละกำลังนั้นขู่ นี่มันน่าอายจริงๆเลย!

“แม่เจ้า ภายในประเทศต้องจัดตั้งแผนกจัดการผู้มีพละกำลังแล้ว!”ตู้ฉางหมิงคิดในใจ แต่ก็ไม่สามารถจัดการอะไรกับจิ่วเฮิงได้

ตอนนี้สถานการณ์เป็นแบบนี้แล้ว เขาก็รู้สาเหตุจากปากคนอื่นแล้ว

ผู้มีพละกำลังนั้นน่าแกร่งกลัวมากเลย อีกทั้งยังไม่สามารถทำอะไรได้ เขาไม่กล้าไปยั่วยุเลยจริงๆ!

หลังจากประชุมวันนี้เสร็จ ตู้ฉางหมิงก็รีบพาพนักงานนั้นจากไปและลงจากดอย สีหน้าก็ซีดขาว

ฉีเติ่งเสียนก็อยากจากไปแล้ว แต่กลับถูกอาจารย์จางเทียนเรียกไว้

“อาจารย์จางเทียน คุณมีธุระอะไรกับฉันหรอ?”ฉีเติ่งเสียนถามอย่างไร้อารมณ์

“บรรพจารย์ วันนี้คุณสู้กับจิ่วเฮิง ให้คนอื่นเขาเปิดหูเปิดตา!”อาจารย์จางเทียนทำมือเคารพต่อฉีเติ่งเสียน

สีหน้าของฉีเติ่งเสียนกลับรู้สึกแปลก รู้สึกว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ มันมีกลิ่นแปลกๆและสังเกตได้ในทันทีว่าอาจารย์จางเทียนนั้นมีหัวใจที่ชั่วร้ายแฝงอยู่

อาจารย์จางเทียนไอสองครั้งแล้วพูดขึ้น: “แต่ว่าการต่อสู้ครั้งนี้ของพวกคุณมันช่างตื่นเต้นมาก....คุณดูพื้นของพวกเราสิ แล้วดูผนังกับบันไดหินนั้น”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างไร้อารมณ์: “ซ่อมแซมก็ได้แล้วไง!”

“เฮ้ย...บรรพจารย์ บนเขาเสวียนหวู่ของพวกเราไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวก แต่ก็มีมาตั้งแต่สมัยราชวงศ์หมิงตอนปลาย พูดแล้ของพวกนี้เป็นของโบราณทั้งนั้นเลย เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์!”อาจารย์จางเทียนพูดอย่างสีหน้าโศกเศร้า

“แม้ว่าจะซ่อมแซมมันก็ไม่มีความรู้สึกที่เป็นโบราณแล้ว”

“มันเป็นความสูญเสียครั้งใหญ่ต่อดินแดนศักดิ์สิทธิ์เขาเสวียนหวู่ของพวกเรา!”

“ถ้าถึงเวลามีผู้คนขึ้นเขามาแล้วเห็นแบบนี้ เขาเสวียนหวู่ที่สืบทอดกันมาหลายปี มันเป็นแบบนี้หรอ ไม่มีความเป็นโบราณเลยและผู้คนก็จะดูถูก”

ปากของฉีเติ่งเสียนยกขึ้น อาจารย์จางเทียนพูดบ่นเยอะขนาดนี้หมายความว่ายังไง เขาไม่รู้ได้อย่างไร?

พูดตรงๆสามตัว ก็คือต้องจ่ายเงิน!

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกถึงปวดหัว ผู้นำศาสนาพวกนี้ ฝึกฝนแต่เรื่องเงิน?

ฉีเติ่งเสียนไอสองครั้งแล้วพูดขึ้น: “แล้วคุณว่าควรทำอย่างไรละ?”

อาจารย์จางเทียนพูด: “อืม....คุณต้องไปหาวัสดุที่เป็นโบราณมาซ่อมแซม แต่ของโบราณหายากอีกทั้งยังมีราคาที่สูง”

“เฮ้ย...เขาเสวียนหวู่ของพวกเราไม่ได้มีฐานการผลิตเยอะเท่าศาสนาพุทธ ยิ่งกว่านั้นไม่มีในตลาดด้วยซ้ำ หายากและหาลำบากมาก!”

“ไม่อย่างนั้น ฉันคงไม่อนุญาตให้ลูกศิษย์นั้นรับศิษย์อีกหรอก คุณว่าใช่หรือไหม?”

ฉีเติ่งเสียนพูด: “ใช่ๆๆ!!!”

อาจารย์จางเทียนยกมือขึ้นแล้วพูดอย่างเขินอาย: “ของพวกนี้ล้วนเป็นข้าวของที่บรรพจารย์และจิ่วเฮิงทำร้ายจนเสียหาย ก็ต้องรบกวนคุณออกเงินซ่อมแซม!”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างไม่พอใจ: “เท่าไหร่คุณพูดมาเลยดีกว่า!”

อาจารย์จางเทียนยกมือขึ้น

“ห้าล้านใช่ไหม?ได้เลย มีห้าล้านอยู่พอดีเลย ให้คุณ!”ฉีเติ่งเสียนโยกบัตรธนาคารที่มีเงิน จากนั้นก็หันตัวจากไป