มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1237

"บรรพจารย์ นี่ไม่ใช่แค่ใบสั่งยาธรรมดาๆจากเขาเสวียนหวู่ของเรานะ แล้วก็มีของที่ศิษย์น้องจื่อหยางให้ด้วย เขาก็ลงทุนทำไปไม่ใช่เล่นๆเลย"

อาจารย์จางเทียนพูดพลางถูฝ่ามือไปมาอย่างเขินอาย

ฉีเติ่งเสียนมองดูภาพตรงหน้า อืม ท่าทางเหนียมอายแบบนี้ส่งตอกันรุ่นสู่รุ่นจริงๆ เหมือนกับที่เขาทำไม่มีผิด

งานชุมนุมในวันนี้เกิดขึ้นด้วยความสามัคคี ฝ่ายพุทธไม่มีปัญหา ฝ่ายเต๋าเองก็ไม่มีปัญหา เพราะได้สองปรมาจารย์คอยจัดการให้ จึงไม่มีใครสร้างเรื่องให้ฉีเติ่งเสียนทั้งนั้น

ซึ่งทำให้ฉีเติ่งเสียนรู้สึกเบื่อจนแทบจะหลับอยู่รอมร่อ

โชคดีที่ขั้นตอนต่างๆดำเนินไปอย่างรวดเร็ว คาดว่าพรุ่งนี้ก็คงจะจบลงด้วยดี

แต่สิ่งที่ทำให้เขาไม่คาดคิดก็คือการที่ตู้ฉางหมิงกล่าวจบงานชุมนุมในช่วงบ่าย และให้เหล่านิกายทั้งหลายกลับไปยังที่พำนักของตนเอง

"อามิตาพุทธ ครั้งนี้พระอัครสังฆราชสร้างความประทับใจให้พวกเราเป็นอย่างมาก ถ้ามีวาสนาคงได้พบกันอีก!" พระภิกษุชราภาพรูปหนึ่งประสานมือขึ้นก่อนจะพูดอย่างเย็นชา

"ได้เลยได้เลย!" ฉีเติ่งเสียนตอบด้วยใบหน้าเบิกบาน "หวังว่าพวกท่านจะส่งผู้มีฝีมือสูงส่งอย่างจิ่วเฮิงมาอีก วันหลังจะได้เอามาเป็นลูกน้องของผมบ้าง"

คนจากฝ่ายพุทธโกรธจนหน้าดำหน้าแดง ก่อนจะสะบัดแขนเสื้อเดินจากไปทีละคน เห็นได้ชัดว่าไม่อยากจะสนทนากับฉีเติ่งเสียนต่ออีก

งานชุมนุมครั้งนี้จัดขึ้นอย่างกะทันหันมาก บางอย่างยังไม่ทันได้หารือกัน ก็ต้องตัดสินใจเองไปก่อนแล้ว

แต่โชคดีที่เหล่านิกายต่างๆไม่ได้สร้างปัญหายุ่งยากอะไร

ในขณะที่ฉีเติ่งเสียนกำลังจะถอยออกไป ก็ถูกเหรินซวนรั้งไว้ซะก่อน นักบวชเต๋ารูปนี้รู้สึกประทับใจกับพลังการต่อสู้อันน่าสะพรึงกลัวของฉีเติ่งเสียนมาก

"บรรพจารย์! ขอผมติดตามไปด้วยคนได้หรือเปล่า?" เหรินซวนประสานมือพลางถามฉีเติ่งเสียนอย่างเกรงใจ

"ไม่!" ฉีเติ่งเสียนปฏิเสธไม่ไว้หน้า ไอ้หมอนี่เคยต่อต้านเขามาก่อน เรื่องอะไรจะต้องสนใจคนพรรค์นี้

เหรินซวนสีหน้าผิดหวัง "ทุกคนต่างเป็นคนของลัทธิเต๋า ผมก็ขอโทษไปแล้ว ไม่เห็นต้องตัดโอกาสกันขนาดนี้เลยนี่?"

ฉีเติ่งเสียนกลับแค่นเสียงหัวเราะ ก่อนจะพูด "อยากเป็นพวกเดียวกับฉัน? งั้นก็เตรียมตัวเป็นลูกกระจ๊อกฉันได้เลย"

เหรินซวนตอบ "เป็นลูกกระจ๊อกก็ไม่เป็นไร ขอแค่ได้เรียนกับบรรพจารย์ก็พอแล้ว"

ฉีเติ่งเสียนยังอ่อนเยาว์มากก็มีพลังมากมายถึงขนาดนี้แล้ว เหรินซวนรู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนจะต้องมีวิธีฝึกยุทธ์ที่ไม่เหมือนคนอื่นแน่ และถ้าเขาอยากจะพัฒนาฝีมือไปให้ถึงจุดสูงสุด ก็ห้ามละทิ้งโอกาสดีๆแบบนี้เด็ดขาด!

"ได้ เดี๋ยวค่อยคุยกันอีกทีแล้วกัน ตอนนี้ฉันต้องไปทำธุระเรื่องบริษัทก่อน ถึงตอนนั้นค่อยร่วมมือกับเขาเสวียนหวู่ของพวกนาย......" ฉีเติ่งเสียนพูด

แน่นอนว่าเขาไม่อยากยอมรับเหรินซวน ถึงแม้ว่าพลังของนักพรตเต๋าคนนี้จะไม่ใช่ด้อยๆ แต่อย่าหาเรื่องให้ตัวเองต้องเหนื่อยจะดีที่สุด!

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนลงเขา ก็เรียกคนของศาสนาศักดิ์สิทธิ์มารวมตัว บอกทุกคนว่างานชุมนุมเสร็จสิ้นแล้ว ได้เวลากลับบ้านไปหาแม่ได้แล้ว

จิ่วเฮิงเมื่อรู้ว่างานชุมนุมจบแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะพูดกับฉีเติ่งเสียนอย่างตื่นเต้น "งานชุมนุมจบแล้ว ได้เวลาพาผมไปรู้จักเหล่าผู้มีฝีสูงส่งหรือยัง"

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้า "แน่นอน อีกสองวันเราจะกลับไปทันที ดีไหม?"

"ได้! แต่ใกล้จะปีใหม่แล้วนี่......" จิ่วเฮิงพูด

"ไม่เป็นไร พวกนั้นอยู่ตลอด" ฉีเติ่งเสียนพูด

จิ่วเฮิงไม่ได้รบเร้าอะไรอีก