มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1243

หลังจากฉีเติ่งเสียนเห็นคนในรถ ในใจก็ชะงักทันที รู้ว่าต้องเกิดเรื่องวุ่นวายแล้ว!

เซี่ยงตงชิงก็อดไม่ได้ที่จะชะงัก

หยางกวนกวนกับหมาป่าโลภลงมาจากรถ หลังจากที่เธอมองเห็นเซี่ยงตงชิง ก็ตกใจเหมือนกัน เห็นชัดเจนว่าคิดไม่ถึงว่าฉีเติ่งเสียนจะพาเซี่ยงตงชิงมาฉลองปีใหม่ที่เรือนจำโยวตู

หลังจากที่หมาป่าโลภลงจากรถ เดิมทีก็อยากจะพูดทักทาย แต่รู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่ไม่ปกติ

เขากลัวว่าฉีเติ่งเสียนจะนำความขัดแย้งมาลงบนตัวเขา ก็รีบหุบปากทันที เสแสร้งมองไม่เห็นอะไร

“แม่ง!”ฉีเติ่งเสียนแอบพูดในใจ รู้สึกว่าตัวเองซวยแล้ว

หยางกวนกวนไม่ได้เป็นคนปอดแหกเหมือนเมื่อก่อนแล้ว หลังจากมองเห็นเซี่ยงตงชิง ก็ยิ้มและพูด“เดิมทีประธานเซี่ยงก็มาที่นี่ ยินดีต้อนรับ!”

เธอพูดแบบนี้ ก็เป็นจังหวะที่จะได้เปรียบ พูดแบบนี้ ยากที่จะไม่คิดว่าเธอเป็นนายหญิงของที่นี่

เซี่ยงตงชิงก็พูดเสียงเรียบเฉย“เดิมทีก็เป็นเลขาหยาง นานมากที่ไม่ได้เจอ!ตั้งแต่ที่คุณลาออกจากเซี่ยงกรุ๊ป ก็ไม่เคยเข้ามาทักทาย ไม่ค่อยจะมีมารยาท!”

ผู้หญิงสองคนปะทะกัน ในสถานการณ์แบบนี้ ฉีเติ่งเสียนรับรู้ได้ว่า เหมือนจะมีประกายไฟร้อนจัดดังขึ้นมา

“ผู้ชายเฮงซวย มิน่าล่ะถึงไม่เชิญฉันกลับมาฉลองปีใหม่ เดิมทีก็พาประธานเซี่ยงมาแล้ว！”หยางกวนกวนกวาดสายตามองฉีเติ่งเสียน พลางกัดฟัน

โชคดีที่ปีที่แล้วเธอเคยมาครึ่งหนึ่ง และหมาป่าโลภก็เป็นคนสนิทที่รู้ทาง

เวลาที่ทั้งสองกำลังจะปะทะหยั่งเชิงกันอีกครั้ง รถคันหนึ่งก็ขับเข้ามาแล้ว

“รองหัวหน้าใหญ่ ที่นี่มีพัสดุไปรษณีย์เยอะมาก ส่งมาจากประเทศมี่!”พนักงานส่งของโผล่หน้าออกมาจากกระจกรถและพูดกับฉีเติ่งเสียน

เซี่ยงตงชิงกับหยางกวนกวนได้ยิน ก็เข้าใจแล้ว นี้คือหลี่อวิ๋นหว่านส่งของมาจากประเทศมี่

ฉีเติ่งเสียนอยากจะตบศีรษะของตัวเองแรงๆ สะเพร่า ถ้าฟังคำพูดของอาจารย์จางเทียนกับอาจารย์จื่อหยาง นักบวชลัทธิเต๋าพูดถูกจริงๆ

หมาป่าโลภเห็นสถานการณ์ ก็อดไม่ได้ที่จะหันหน้ากลับไปยิ้ม ผู้ชายเลว นายก็มีวันนี้!

เซี่ยงตงชิงอดไม่ได้ที่จะยิ้มและพูด“ประธานหลี่ก็คิดถึงคุณมาก อยู่ไกลขนาดนั้น นึกไม่ถึงว่ายังจะส่งของกลับมา”

ฉีเติ่งเสียนไอแห้ง และพูด“แน่นอนอยู่แล้ว!”

พนักงานส่งของก็พูด“อ้อ..จริงสิ พ่อของคุณหลี่ที่ส่งของมาให้คุณก็มาด้วย!รถอยู่ด้านหลัง”

ฉีเติ่งเสียนมุมปากกระตุก ศีรษะแทบจะระเบิด หลี่อวิ๋นหว่านก็ไม่ใช่คนโง่ นึกไม่ถึงว่าจะส่งหลี่หลงอี้พ่อของตัวเองมา

รถคันใหญ่ก็ค่อยๆขับเข้ามา จอดอยู่ที่หน้าประตูเรือนจำ หลังจากนั้นก็มองเห็นหลี่หลงอี้กระโดดลงมาจากรถ

หลี่หลงอี้หัวเราะให้ฉีเติ่งเสียน และพูด“หลานชาย นานมากที่ไม่ได้เจอกัน ก่อนหน้านี้ถูกประกาศจับ ทำให้ลุงเป็นห่วงมาก!”

ฉีเติ่งเสียนยิ้ม และรีบเข้าไปทักทายเขา และพูด“ลุงหลี่ สวัสดี…ก็เพราะว่าเรื่องยุ่งยากนี้ กลัวว่าจะเดือดร้อนคนอื่น จึงไม่กล้าติดต่อใคร”

หลี่หลงอี้ตบไหล่ของฉีเติ่งเสียน และพูด“เข้าใจ ฉันเข้าใจ!ครั้งนี้ ฉันมาอยู่เป็นเพื่อนนายฉลองปีใหม่ ถือโอกาสพูดคุยกับเรื่องของอวิ๋นหว่าน

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะและพูด“ได้เลย”

สีหน้าของเซี่ยงตงชิงก็มืดครึ้ม แต่หยางกวนกวนสีหน้าสงสัยขึ้นมา หลี่อวิ๋นหว่าน เป็นคนแรกที่อยู่กับฉีเติ่งเสียนมาถึงตอนนี้ ใช้อำนาจคุกคามได้ยิ่งใหญ่มาก!

“นี้คือพ่อของผมฉีปู้อวี่…”ฉีเติ่ง้สียนพูดแนะนำ“พ่อ นี้คือลุงหลี่หลงอี้พ่อของหลี่อวิ๋นหว่าน”

ฉีปู้อวี่พูดอ้อ ยื่นมือไปจับมือของหลี่หลงอี้ หลี่หลงอี้ก็พูด“สวัสดีพวกเราครอบครัวเดียวกัน ฝากเนื้อฝากตัวด้วย”

ฉีเติ่งเสียนได้ยินการทักทายนี้ก็รู้ว่าต้องเกิดเรื่องใหญ่ ชำเลืองมอง เป็นไปอย่างที่คิด สีหน้าของหยางกวนกวนกับเซี่ยงตงชิงเรียบเฉยมาก

ฉีปู้อวี่ชะงักไป ชี้ไปทางหลี่หลงอี้ ด้วยความไม่เข้าใจ

“หัวหน้าใหญ่พูดว่า ทำไมถึงจะกลายเป็นครอบครัวเดียวกันล่ะ?”หมาป่าโลภอยากจะพูด แต่ผีพยาบาทเปิดปากพูดก่อน แย่งเขาพูด

ทำให้หมาป่าโลภโกรธมาก และพูดด่า“ไอ้โง่ พูดยังไม่ชัด ยังจะแย่งฉันพูด?!”

ผีพยาบาทหัวเราะเยาะและพูด“ตอนที่นายขาไม่ขาดฉันยังเกรงใจนาย แต่ตอนนี้ยังกลัวทำไม?และหลังจากที่นายไปลูกน้องของนายถูกฉันฮุบดินแดนแล้ว”

“ผีพยาบาท นายไอ้เลว!”หมาป่าโลภด่าพลางจะเข้าไปฉีกปากผีพยาบาท

ฉีปู้อวี่ขมวดคิ้วขึ้น เขาหมุนตัวกลับ ยกเท้าขึ้น ถีบเข้าไป

ถีบนี้แม่นยำมาก เขายืนตรงโดยให้ขาซ้ายอยู่บนพื้น ขาขวาที่เตะออกไปก็เหยียดตรงเช่นกัน เอนไปทางด้านข้าง ขาขนานกับลำตัว กลายเป็นผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยม

หมาป่าโลภกรีดร้องและลอยออกไปเจ็ดถึงแปดเมตร ตกลงบนพื้น หน้าตามอมแมมไปด้วยฝุ่น

หลี่หลงอี้ยืนชะงักอยู่ด้านข้าง อ้าปากค้าง เปิดตากว้าง ลูกตาแทบจะทะลักออกมา

ผีพยาบาทยืนประสานมือกัน ในใจแอบหัวเราะ คนโง่ ไม่เข้าใจสถานการณ์ชัดเจน พ่อตาของรองหัวหน้าใหญ่มาแล้ว ยังกล้าพูดคำหยาบ?นี่แสดงว่าหัวหน้าใหญ่ดูแลเรือนจำไม่เหมาะสม?