มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1248

เรือนจําโยวตูได้ก้าวเข้าสู่คืนส่งท้ายปีเก่าอีกครั้ง

ภายในเรือนจำได้ประดับตกแต่งไปด้วยโคมไฟหลากหลายสี นักโทษทั้งหลายก็ได้รับแจกจ่ายเสื้อผ้าชุดใหม่กันอย่างทั่วหน้า ถึงแม้จะยังคงเป็นชุดนักโทษสีส้มเหลือง แต่ยังไงก็ถือว่าเป็นชุดใหม่

ทุกคนล้วนได้รับของขวัญเป็นที่เรียบร้อยได้แก่ บุหรี่ เหล้าขาว ลูกอมฯลฯ

เซี่ยงตงชิงที่ไม่ได้เห็นความคึกครื้นแบบนี้มาหลายปีแล้วจึงดื่มดำกับบรรยากาศนี้อย่างเต็มที่ เธอถึงขนาดว่าติดแถบอวยพรปีใหม่ แขวนโคมไฟด้วยตัวเอง พร้อมกับคุยอย่างออกรสกับนักโทษที่เป็นมิตรกับเธอ

ซึ่งแน่นอนว่า ไม่มีใครกล้าที่จะไม่เป็นมิตรกับเธอ ไม่อย่างนั้นล่ะก็ วินาทีถัดมาคงจะถูดแขวนเป็นการฉลองปีใหม่

อาหารส่งท้ายปีใหม่นั้นถูกกินในโรงอาหาร เนื้อปลาเนื้อหมูที่ควรมีก็มีอย่างเต็มที่ ต้องบอกว่า อาหารภายในเรือนจำโยวตูนั้นดีกว่าเรือนจำที่อื่นเป็นไหนๆ

จิ่วเฮิงนั่งอยู่บนเก้าอี้ เปรยออกมาอย่างอดไม่ได้“ยี่สิบปีแล้วสินะ เกือบลืมไปแล้วว่าบนโลกนี้ยังมีตรุษจีน！คึกครื้นเสียจริง”

ฉีเติ่งเสียนมองไปที่เขาแวบหนึ่ง พร้อมกับพูดด้วยรอยยิ้มว่า“ตอนกลางคืนยังมีเรื่องที่คึกครื้นมากกว่านี้อีก นายอยากเข้าร่วมไหม？”

“นอกจากต่อสู้ ฉันก็ไม่สนใจเรื่องอื่นทั้งนั้นแหละ” จิ่วเฮิงพูด

“บังเอิญสะจริงว่าไหม？มีเรื่องให้ต่อสู้ได้อยู่เรื่องหนึ่ง อีกทั้งได้แบ่งสูงต่ำ พนันด้วยความเป็นความตาย！” ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

จิ่วเฮิงได้ฟัง ก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที“ต่อสู้ที่ไหน？พาฉันไปดูเร็ว ข้าวค่อยกลับมากิน......”

ฉีเติ่งเสียนหมดคำจะพูดไปพักหนึ่ง จากนั้นจึงตบเข้าไปที่ไหล่ของจิ่วเฮิงว่า“ไม่ต้องรีบ กินข้าวเย็นเสร็จ ดูรายการตรุษจีนให้จบก่อน”

“หมายังไม่ดูเลยรายการตรุษจีน？มีแต่ไร้สาระ......” หยางกวนกวนพูด

“เป็นรายการตรุษจีนที่เรือนจำโยวตูของพวกเราเป็นคนจัดเอง！น่าสนใจแน่นอน” ฉีเติ่งเสียนพูด

หยางกวนกวนตะลึง งั้นคงน่าสนใจจริง ไม่รู้ว่านักโทษพวกนี้จะแสดงอะไรออกมากัน

มื้อเย็นยังคงคึกครื้นเหมือนเดิม ทุกคนล้วนดื่มกันจนหน้าแดงหูแดง

เมื่อถึงสองทุ่มครึ่ง รายการเฉลิมฉลองตรุษจีนในเรือนจำโยวตูก็ได้เริ่มขึ้น สถานที่จัดที่ห้องอเนกประสงค์ เวทีได้จัดเตรียมเป็นที่เรียบร้อย ถึงจะเป็นการจัดง่ายแบบง่ายๆ แต่ก็ไม่ได้มักง่าย

“สวัสดีนักโทษที่รักทั้งหลาย ผู้คุมขังที่เคารพ หัวหน้าใหญ่ และรองหัวหน้าใหญ่ที่ยิ่งใหญ่ รายการเฉลิมฉลองครั้งที่ห้าประจำเรือนจำโยวตูของพวกเราบัดนี้ได้เริ่มขึ้นแล้ว！” หมาป่าโลภรับตำแหน่งเป็นพิธีกรอยู่บนเวที เขาอยู่ในชุดสูทสีแดง ถือไมโครโฟน พูดอยู่บนเวที

หยางกวนกวนเห็นแล้วอยากจะขำ นี่ถ้าให้กลุ่มหมาป่า“หมาป่าตัวเมีย”พวกนั้นเห็นเข้ากับพี่หมาป่าโลภที่เคารพในสภาพนี้ล่ะก็ ไม่รู้ว่ามุมมองทั้งสามจะพังทลายลงหรือเปล่า？

เซี่ยงตงชิงก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ ราชาแห่งใต้โลกที่มีอำนาจมาก กลับมาเป็นพิธีกรรายการเฉลิมฉลองตรุษจีนในเรือนจำ คิดแล้วก็ตลก！

จากนั้น หยางกวนกวนจึงหันกลับมาถาม“นี่ยังไม่ใช่การประจบสอพลออีกหรอ？”

ฉีเติ่งเสียนยิ้มแห้ง“ช่วยไม่ได้ ฉันกับพ่อของฉันเทพจริง ยังไงก็ต้องมีคนมาเยินยออยู่แล้ว！”

เซี่ยงตงชิงหันไปมองหมาป่าโลภที่มีขาข้างเดียวนั้น อื้ม......เป็นการปกป้องสิทธิมนุษยชนไม่่ผิด！

แล้วมองไปที่ปีศาจราตรีที่ถูกแขวนแล้วกำลังร้องไห้ด่าพ่อด่าแม่อยู่นั้น เห้ย วาจาอิสระเสียจริง เป็นการรับใช้ที่จริงใจสุดๆ！

จากนั้นก็กวาดตามองไปที่นักแปล อย่างผีพยาบาทที่สูบบุหรี่หัวจื่อพร้อมกับดื่มเหมาไถดูรายการเฉลิมฉลองตรุษจีนอยู่ ช่างยุติธรรมเสียจริง！

“คืนนี้ ให้พวกเราได้ร้องเพลงต้องรับปีใหม่กันให้ดังก้อง ร้องต้อนรับความสุขให้เรือนจำโยวตู！ขอเสียงปรบมือต้อนรับ ผู้ที่ไม่เคยพูดพร่ำเพื่อ สติปัญญาสูง เป็นที่ชื่นชอบ นักโทษปีศาจราตรีที่ไม่ใช่คนโง่ ที่จะมาแสดงความร้องเล่นต้องรับปีใหม่ให้กับพวกเรา！” หมาป่าโลภที่มีพลังเหลือล้นตะโกนพูด จากนั้นจึงยกเวทีให้กับปีศาจราตรีต่อ

ฉีปู้อวี่ปรบมือด้วยรอบยิ้ม พร้อมกับพยักหน้าเล็กน้อย