มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1253

ฉีเติ่งเสียนขยับย้ายเก้าอี้มานั่งตรงหน้าของหัวหน้าผู้ศรัทธา

หัวหน้าผู้ศรัทธายังคงโดนจับห้อยหัวอยู่

“เป็นอย่างไรบ้างล่ะ รู้สึกยังไง สบายดีไหม？” ฉีเติ่งเสียนมองไปที่เขาพร้อมกับหัวเราะไปด้วยและเอ่ยถามไถ่เขา

ใบหน้าของหัวหน้าผู้ศรัทธาแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำด้วยความโกรธ ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยว “แกทำให้ฉันอับอายขายหน้ามาก ทำไมไม่ฆ่าฉันไปเสียเลยล่ะ？เทพเจ้าแดร็กคูล่าผู้ยิ่งใหญ่จะไม่ปล่อยแกไปแน่！”

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนได้ฟังประโยคนี้ เขาก็เม้มปากและไม่พูดอะไรอีก

แต่อย่างไรก็ตาม นักโทษหลายคนที่อยู่รอบตัวเขาต่างก็รุมกระทืบเตะต่อยหัวหน้าผู้ศรัทธาที่ถูกแขวนคอจนเขาแทบจะร้องไห้หาพ่อและแม่

“คุณคงไม่คิดจริงๆหรอกใช่ไหมว่าผมจะไม่กล้าฆ่าคุณ？” ฉีเติ่งเสียนถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ไม่ได้มีคนนอกรีตแค่หนึ่งหรือสองคนหรอกนะที่ตายด้วยน้ำมือของผม”

หัวหน้าผู้ศรัทธาที่ถูกทรมานจนแทบจะหายใจไม่ออก รู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงทั่วร่างกายจนเกิดความรู้สึกสิ้นหวังขึ้นในใจแล้วจริงๆ

ในที่สุดแล้ว ในช่วงหลายปีมานี้ เขาจะสามารถพบกับการปฏิบัติที่ไร้มนุษยธรรมเช่นนี้ที่ไหนได้อีก？

หัวหน้าผู้ศรัทธาเอ่ยถามขึ้นอย่างอ่อนแรง "แกคิดจะทำอะไรกันแน่？ ถ้าอยากฆ่าก็ฆ่าฉันซะสิ จะทำให้ฉันอับอายแบบนี้ไปเพื่ออะไรกัน？"

ฉีเติ่งเสียนตอบกลับอย่างใจเย็น "แน่นอนว่าเพื่อให้คุณว่านอนสอนง่าย และช่วยผมจัดการสิ่งต่างๆ！ยกตัวอย่างเช่นบริจาคทรัพย์สินที่สะสมไว้ของคุณ แล้วบอกผมมาว่าสำนักงานใหญ่ของลัทธิแดร็กคูล่าของพวกคุณอยู่ที่ไหน ... "

แต่ในจังหวะนี้นั้นนักฆ่าหั่นแขนขาที่เดินเข้ามาพอดีก็ได้เอ่ยขึ้น "สำนักงานใหญ่ของลัทธิแดร็กคูล่าน่ะเหรอ แค่รองหัวหน้าใหญ่ถามผมตรงๆ ผมก็บอกคุณแล้ว！"

หัวหน้าผู้ศรัทธาเห็นนักฆ่าหั่นแขนขาก็สะดุ้ง แล้วกัดฟันพูดขึ้น "แก！ทรยศต่อลัทธิเทพเจ้านรก ไม่กลัวการลงโทษอันศักดิ์สิทธิ์จากเทพเจ้าแห่งนรกหรือ！"

นักฆ่าหั่นแขนขาตะลึงงันไปชั่วครู่หนึ่ง หยิบบุหรี่จากกระเป๋าเสื้อขึ้นมาจุดแล้วตอบกลับ "การลงโทษของพระเจ้า？ ถึงแม้ว่าเทพเจ้าที่แท้จริงจะมาที่คุกแห่งนี้ เขาก็คงต้องโดนแขวนคอเหมือนกัน"

หัวหน้าผู้ศรัทธาพูดด้วยความโกรธเป็นอย่างมาก " แกกล้าดียังไงมาใส่ร้ายพระเจ้าแบบนี้！"

นักฆ่าหั่นแขนขามองดูหัวหน้าผู้ศรัทธาด้วยความสมเพชยิ่งนัก เขาพ่นควันบุหรี่ออกมาและพูดต่อ "หวังว่าในอีกหลายวันต่อจากนี้ คุณจะยังคงพูดแบบนี้ได้อยู่นะ"

หัวหน้าผู้ศรัทธาอยากจะพูดอะไรบางอย่างมากกว่านี้ แต่ก็ได้ยินเสียงคำรามขึ้น เมื่อหันกลับไปมอง ก็พบกับชายผู้ที่เอาชนะเขาเมื่อวานนี้ถือตรวนหินขนาดใหญ่สองอันและโบกไปมา

ช็อตนี้นั้นทำให้เขากลัวขึ้นมาจนพูดไม่ออก！

“คนที่ถูกล้างสมองด้วยลัทธิพวกนี้ ฆ่าทิ้งไปซะเลยดีกว่า” นักฆ่าหั่นแขนขาพูดกับฉีเติ่งเสียน

“ตอนนี้เก็บไว้ก่อนดีกว่า” ฉีเติ่งเสียนตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ เพราะยังไงก็ตาม สำหรับเขานั้นเขาคิดว่าคนนอกรีตเหล่านี้ ยังมีคุณค่าค่อนข้างสูง

ยิ่งไปกว่านั้นแล้ว ชายผู้นี้ยังเป็นหัวหน้าผู้ศรัทธาของลัทธิแดร็กคูล่า ซึ่งแน่นอนว่าตำแน่งของเขาไม่ธรรมดาอย่างเห็นได้ชัด การเก็บเขาไว้ในมือทำให้ฝ่ายเขาถือไพ่ที่เหนือกว่า

ฉีเติ่งเสียนยังคงเตรียมที่จะพูดคุยกับหัวหน้าผู้ศรัทธา หลังจากนั้นผู้คุมเรือนจำก็มาหาเขาเพื่อรายงานข่าว

“ท่านรองหัวหน้าใหญ่ครับ แม่ทัพหญิงที่เป็นอดีตคู่หมั้นของท่านกลับมาแล้วครับ!” ผู้คุมกล่าวรายงานด้วยน้ำเสียงรีบรน ราวกับว่าก้นของเขาถูกไฟไหม้

หลังจากได้ยินดังนั้น ฉีเติ่งเสียนก็ตกตะลึงไปชั่วครู่และตอบกลับไป "เธอมาทำอะไรที่นี่？ ฉันไม่ได้เคยเตือนเธอแล้วเหรอว่าอย่ามาที่นี่อีก？ถ้าเธอถูกพ่อของฉันจับได้คงจะไม่ดีแน่"

ฉีปู้อวี่ที่อาจดูเป็นคนใจเย็น แต่จริงๆ แล้วเขาเป็นคนอารมณ์ร้อนมาก และเก็บสิ่งที่ไม่พอใจส่วนใหญ่ไว้ในใจ ถ้าถึงเวลาที่เขาต้องแก้ไขมันจริงๆ เขาก็จะแค่ชกหัวให้สิ้นเรื่องเสีย

ฉีเติ่งเสียนเอ่ย "ช่างมันเถอะ ฉันจะไปดูก่อนแล้วกัน"

เขาลุกขึ้นยืนอย่างเกียจคร้านและเดินออกไปที่ประตูเรือนจำ เขาก็ได้พบกับอวี้เสี่ยวหลงที่สวมชุดทหารสีดำแต่ไม่มีดาวติดที่บนบ่ากระโดดลงจากรถจี๊ปมา

ตรวนหินนี้มีแรงหมุนมหาศาลและมันเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ!

อวี้เสี่ยวหลงลดมือลงเล็กน้อย แล้วกระชับมือแน่นขึ้นทันที จากนั้นเธอจึงก้าวไปข้างหน้า ชักแส้ออกมา และกระแทกหลังกำปั้นอย่างแรงเข้าบนตรวนหินเพื่อป้องกันแรงที่เข้ามา จากนั้นเธอจึงดันฝ่ามือเพื่อผลักตรวนหินนี้ที่ไม่สามารถหยุดได้ เพื่อให้มันหมุนกลับไปทางเดิม

จิ่วเฮิงหัวเราะออกมา การเผชิญหน้ากับตรวนหินของเขาโดยที่ไม่หลบ แต่ก้าวไปข้างหน้าและฟาดมันลง และแขนขวาที่ราวกับขวานใหญ่กระแทกเข้ากับตรวนหินอย่างแรง

ตรวนหินขนาดใหญ่หล่นลงกระแทกพื้น ทะลุลงบนพื้นซีเมนต์จนเจาะลึกลงไป！

คนนอกรีตที่ถูกแขวนคออยู่ที่กลางจัตุรัสมองดูฉากที่ทั้งสองต่อสู้กันอย่างรู้สึกเย็นชา แม้ว่าผู้ศรัทธาของพวกเขาจะแข็งแกร่ง แต่เมื่อเห็นฉากที่เกินจริงเช่นนี้ ก็คงต้องกลัวจนตัวสั่นบ้างแหละ

“ให้ตายเถอะ หญิงสาวผู้นี้ดุร้ายยิ่งนัก ทำไมเธอถึงสามารถแข่งกับคนบ้าระห่ำอย่างจิ่วเฮิงได้นะ！”

“เยี่ยมมาก ดีที่ผมไม่ได้ขึ้นไปแกล้งคุณเมื่อกี้ ไม่อย่างนั้น ไม่รู้ว่าผมจะถึงถูกทุบตีจนตายยังไงบ้าง”

ชายมีหนวดเคราที่ถูกอวี้เสี่ยวหลงจับด้วยตนเองเอ่ยขึ้น "นี่คืออวี้เสี่ยวหลงไม่ใช่เหรอ เธอเป็นคนที่จับผมมาตั้งแต่แรก"

“แต่ว่า หลังจากนั้นสองปี...”

“ทักษะและพละกำลังของเธอสูงขึ้นกว่าเดิมมากเลยล่ะ！”

ทุกคนที่ได้ยินดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจ ที่แท้นี่ก็คือ อวี้เสี่ยวหลงผู้โด่งดัง หญิงสาวที่ดุร้ายที่ถอนหมั้นกับรองหัวหน้าใหญ่

ในตอนที่ทุกคนเริ่มพูดคุยกัน จิ่วเฮิงก็รีบวิ่งไปหาอวี้เสี่ยวหลง รูปร่างต่างกันของเขาราวกับช้างยักษ์บ้า ทันทีที่เขาเข้ามาใกล้ เขาก็ยกมือขวาขึ้นแล้วตบไปที่ขมับของอวี้เสี่ยวหลงทนที!