มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1258

ฝีมือการทำอาหารของหมาป่าโลภดีมาก และแน่นอนว่าเขาถูกบังคับให้ทำเช่นกัน

ถ้าหากฉีเติ่งเสียนไม่พอใจกับอาหารที่เขาทำ เขาก็จะถูกสั่งแขวนแล้วโดนทุบตี……

ฉีเติ่งเสียน หยางกวนกวน และเหอเซียนเซียนทั้งสามคนทานไปคุยไปอยู่ที่โต๊ะอาหาร และสรุปเรื่องบางอย่างที่คุยกันไปเมื่อสักครู่ นี่ทำให้เหอเซียนเซียนรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาเล็กน้อย

“อนิจา หงหลางกับเสวี่ยหลางถูกส่งออกไปทำงาน ตอนนี้ฉันอยู่บ้านคนเดียว ไม่รู้ว่าวันนี้จะยาวนานแค่ไหน!” หมาป่าโลภล้างจานไป ในขณะที่อีกนิดน้ำตาของเขาก็แทบจะร่วงลงมาทีละหยดแล้ว

เขารู้สึกว่าคงจะดีกว่าถ้าเขายังเก็บก้นบุหรี่อยู่ในเรือนจำโยวตู แทนที่จะตามฉีเติ่งเสียนออกมาเช่นนี้

ในทางกลับกันคนฆ่าสัตว์กลับได้ใช้ชีวิตอย่างหรูหรา ทั้งๆ ที่เขาก็เป็นนักโทษที่มีความผิดร้ายแรงและออกมาจากเรือนจำโยวตูของเหมือนกันแท้ๆ ทำไมมันถึงได้ต่างกันขนาดนี้ล่ะ?

หลังจากที่ส่งเหอเซียนเซียนกลับไป ฉีเติ่งเสียนตัดสินใจที่จะไปดูลาดเลาคาสิโนภายใต้การดูแลของตระกูลเหอ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่และใช้เวลาขับรถเพียงแค่15นาทีเท่านั้น

“เธออยากไปลองดูที่นั่นกับฉันไหม?” ฉีเติ่งเสียนกล่าวกับหยางกวนกวนอย่างเชื้อเชิญ “พวกเราสองคนเล่นสักตาสองตา ไม่แน่ว่าบางทีอาจทำเงินได้นิดหน่อยก็ได้นะ”

“งานของฉันมีเยอะมาก ไม่มีเวลาไปเที่ยวเล่นกับคุณหรอกนะ! งานของ สโมสรเรือยอร์ช หยางกรุ๊ป ไหนยังจะโครงการก่อสร้างท่อส่งก๊าซธรรมชาติข้ามชาติอีก งานทุกอย่างที่กล่าวมามันต้องใช้พลังงานนะ” หยางกวนกวนกล่าวอย่างใจเย็น

“งานของสโมสรเรือยอร์ชเธอโยนให้ลุงสวี่จัดการไปก็ได้นี่ ไม่เห็นจำเป็นต้องไปจัดการด้วยตัวเองเลย” ฉีเติ่งเสียนกล่าว

“ฉันเข้าใจแล้ว ถ้างั้นคุณพาอาจารย์จิ่วเฮิงไปด้วยแล้วกัน” หยางกวนกวนตอบ

ในทางกลับกันเป็นหมาป่าโลภต่างหากที่อยากไปเล่นพนันที่คาสิโนเสียจนแทบขาดใจ แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อฉีเติ่งเสียนไม่ได้เลือกที่จะพาเขาไปด้วย เขาจึงทำได้เพียงแค่นั่งน้ำตาไหลอยู่ยนโซฟาอย่างเงียบๆ

ฉีเติ่งเสียนไม่พูดอะไรมากก็เรียนจิ่วเฮิงเข้ามา จากนั้นทั้งคู่ก็เดินทางไปที่คาสิโนสตาร์รี่สกาย หนึ่งในสามคาสิโนที่ใหญ่ที่สุดภายใต้การดูแลของตระกูลเหอ

“ทำธุรกิจเกี่ยวกับการพนันนี่หาเงินได้เยอะเหมือนกันนะเนี่ย กำไรมหาศาลจริงๆ อย่างไรก็ตาม ก็มีคนไม่น้อยเลยที่ต้องบ้านแตกสาแหรกขาด ทำให้ผู้คนทุกข์ยากเพราะการพนันพวกนี้...... ในวัดของเรามีหลายคนที่ที่ต้องโกนผมออกบวช เพราะแพ้พนันจนหมดตัว” จิ่วเฮิงกล่าว

“ฉันคิดว่าควรคำสั่งห้ามไม่ให้มีการเล่นพนันอีกต่อไป มันส่งผลเสียต่อคุณธรรมของคนมากเกินไป”

ฉีเติ่งเสียนได้ยินเช่นก็หัวเราะขึ้นมา แล้วกล่าวว่า “สิ่งแรกที่คนเป็นผู้ใหญ่ควรเรียนรู้และทำให้ได้คือการควบคุมอารมณ์และความรู้สึกของตนเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพูดถึงเรื่องการเล่นพนัน แล้วอีกอย่างนะ คนอื่นเขาจะเล่นหรือไม่เล่นพนันมันก็เป็นอิสระของเขา”

“อิสระอะไรกัน ในโลกนี้นะไม่มีสิ่งที่เรียกว่าอิสระสักหน่อย” จิ่วเฮิงกล่าว

“นายจะทำอะไรก็ได้ที่นายต้องการ ตราบใดที่มันไม่ผิดกฎหมาย นั่นแหละคือสิ่งที่เรียกว่าอิสระ!” ฉีเติ่งเสียนตอบ

“ให้ตายเถอะ! ไอ้กฎหมายข้อไหนกันที่มันกำหนดว่าจะไปไหนก็ต้องเอาพกโทรศัพท์ไปด้วย ฉันไม่มีโทรศัพท์ สแกนอะไรนั่นก็สแกนไม่ได้ อยากจะไปไหนก็ไม่ได้ไปสักที” จิ่วเฮิงยิ้มเยาะ

“......” ฉีเติ่งเสียนหัวเราะแห้งๆ ออกมา โดยที่ไม่ได้ตอบอะไร เขาคิดไปไกลถึงขนาดที่ว่าคืนนี้กลับบ้านไปต้องไปเช็กมิเตอร์น้ำที่บ้านสักหน่อย

จิ่วเฮิงในตอนนี้ก็ไม่ได้แต่งตัวบ้านนอกเหมือนเดิมอีกต่อไป เส้นผมสีดำเงางามของเขาถูกหวีรวบไปด้านหลังอย่างเรียบร้อย และเขายังสวมใส่ชุดลำลองของแบรนด์ชื่อดังอีกด้วย

พอจิ่งเฮิงหันมาแต่งตัวอย่างจริงจัง โกนหนวดโกนเครา มองไปมองมาเขาก็เป็นคุณลงที่หล่อเหลาเอาการคนหนึ่ง หล่อแบบที่ทำให้คนเห็นรู้สึกปลอดภัยราวกับได้การปกป้องอย่างไรอย่างนั้น อย่างไรก็ตามกล้ามเนื้อของเขาก็ยังนับว่าแข็งแรงเป็นอย่างมาก

ในตอนที่ทั้งคู่เดินเข้าไปในคาสิโน ข้างในยังคงมีชีวิตชีวาเป็นอย่างมาก ดูเหมือนว่าจะมีทีมงานมายืมสถานที่เพื่อถ่ายทำภาพยนตร์อีกด้วย

ภาพยนตร์การพนันของเซียนซานครั้งหนึ่งเคยเป็นที่นิยมไปทั่วโลก ตอนนี้ก็ออกภาพยนตร์การพนันคุณภาพสูงออกมาหนึ่งหรือสองเรื่องอยู่บ่อยๆ

“อาจารย์จิ่วเฮิง คุณเล่นสักหน่อยไหม?” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างยิ้มๆ

จิ่วเฮิงตอบกลับอย่างไม่สนใจ “มีพนันมวยไหม? พาฉันไปดูหน่อยสิ”

“นั่นนะสิ ทันทีที่ฉันขึ้นเครื่องบินออกจากเซียงซาน ฉันก็รู้สึกเสียใจที่ตัดสินใจแบบนั้น” ฉีเติ่งเสียนพูดพลางถอนหายใจออกมา “ทำไมฉันถึงเลือกที่จะทิ้งแฟนสาวที่รักฉันอย่างจริงจังเพียงคนเดียวอย่างเธอด้วยเรื่องเล็กน้อยอย่างนี้ด้วยนะ?”

จิ่งเฮิงได้ยินเช่นก็อดไม่ได้จะกำหมัดแน่น ชิปในมือของเขาถูกบีบจนแตกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ถ้าไม่ใช่ว่าเพราะว่าเขาสู้ฉีเติ่งเสียนไม่ได้ละก็ เขาในตอนนี้อยากที่จะจัดการคนอันตรายอย่างฉีเติ่งเสียนให้กับผู้คนจริงๆ!

ทักษะการพูดของฉีเติ่งสียนก้าวหน้าขึ้นไม่น้อยเลยจริงๆ อย่างไรก็ตาม เจียงชิงเย่ว์ที่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ดวงใจดวงน้อยๆ ของตนเองถูกเติมความหวานจากน้ำผึ้งเต็มจนแทบจะล้น

“ช่างเถอะ เห็นแก่ที่นายรู้ความ งั้นฉันจะยกโทษให้นายก็ได้! แต่คราวหน้าอย่าทำผิดแบบนี้อีกล่ะเข้าใจไหม!” เจียงชิงเย่ว์กล่าวอย่างดีใจ

“แน่นอนอยู่แล้ว” ฉีเติ่งเสียนกล่าวด้วยรอยยิ้มน้อยๆ “ถ้าไม่ติดว่าแถวนี้คนเยอะ แล้วเธอก็เป็นดาราละก็ เกรงว่าฉันในตอนนี้คงไม่สามารถข่มอารมณ์ความรักของฉันที่มีต่อเธอและเข้าไปจูบเธอแล้วแน่ๆ”

เจียงชิงเย่ว์อดที่จะหน้าแดงไม่ได้ เธอจึงเตะขาของเขาเบาๆ เป็นการแก้เขิน

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนถูกเธอเตะขา เขาก็เกือบที่จะเตะกลับไปโดยที่ไม่รู้ตัว แต่อีคิวของเขาที่ช่วงนี้ดีขึ้นไม่ทราบสาเหตุ ทำให้เขากลับเนื้อกลับตัวทัน และไม่ได้ทำเช่นนั้นกลับไป

ตอนที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่นั้น ก็มีชายหนุ่มวัยรุ่คนหนุ่งเดินเข้ามา

“คุณเจียง คุณถ่ายภาพยนตร์เสร็จแล้วหรือครับ?” ชายหนุ่มคนนั้นถามด้วยรอยยิ้มน้อยๆ อย่างมีมารยาทและเป็นสุภาพบุรุษอย่างมาก

“ใช่ค่ะ” เจียงชิงเย่ว์หยักหน้าเล็กน้อย “อาจารย์เหอ ขอบคุณที่ให้ทีมงานของเรายืมคาสิโนสตาร์รี่สกายมาถ่ายทำภาพยนตร์นะคะ”

เหอเซียวยิ้มและชี้ไปที่ฉีเติ่งเสียนแล้วถามออกมา “คุณคนนี้คือแฟนคลับของคุณหรือครับ? เขามาเพื่อขอลายเซ็นและถ่ายรูปกับคุณใช่ไหมครับ?”

“อืม....... อีกครู่หนึ่งคุณคงจะว่างแล้วใช่ไหมครับ? พวกเราไปเล่นไพ่กันสักหน่อยไหม หรือกินมื้อดึกด้วยกันเป็นอย่างไร?”