มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1293

จากความสามารถของฉีเติ่งเสียนเเล้ว อยากติดตามคนสองสอง สำหรับเขาแล้ว เป็นเรื่องที่อย่าง่ายเกินไป

หลังจากสองคนนี้ออกจากโรงยิม ก็ได้ขึ้นรถโตโยต้าสีขาวทีไม่เด่นมาก ขับด้วยความเร็วคงที่

ผ่านไปไม่นาน รถขับนี้ได้ขับเข้าไปในวิวล่าหลังหนึ่ง จอดอยู่ด้านนอกของวิวล่าเล็กๆ

"โอ้? หรือว่าสวี่เอ้เสวี่ยซื้ออสังหาริมทรัพย์ในจินเต่านานแล้ว แอบกลับจากหนานหยางเงียบๆ?​ "ฉีเติ่งเสียนหรี่ตาลง จอดรถอยู่ที่ไกลออกไป

เขาไม่พอใจสวี่เอ้าเสวี่ยมาก ผู้หญิงคนนี้ดื้อรั้นมาก เมื่อกลับถึงหนานหยาง มีการใช้วิธีการต่างๆ อีกอย่างยังมีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้นำประเทศมี่อีก กระทั้งยุยงให้ขุนศึกปล้นวิหารหนานหยาง

ถ้าไม่ใช่เพราะไม่มีเวลา เขาคงนั่งเครื่องบินสังหารไปหนานหยางนานแล้ว ให้สวี่เอ้าเสวี่ยได้ลิ้มลองความเก่งกาจซะบ้าง!

สวี่เอ้าเสวี่ยในตอนนี้ แม้ว่าจะดูแข็งแกร่งและมั่นใจมากก็ตาม แต่ในความเป็นจริงแล้ว หากเธอใครสักคนใช้วิธีรุนแรงอย่างกระทันหัน ก็อาจไม่สงผลกระทบอะไรมากนัก

ถึงขั้น ตระกูลจ้าวต่างก็รู้สึกรำคาญที่เธอไม่เชื่อฟังอย่างลับๆ

นี่เป็นเรื่องธรรมดา สวี่เอ้าเสวี่ยหยิ่งมากขนาดนี้ ผู้หญิงที่มีบุคคลิกเด้ดเดี่ยวเช่นนี้ จะเป็นคนที่ถูกควบคุมได้ยังไง? เธอมีความสามารถมากในหนานหยาง ไม่ใช่เพราะว่าอยากสะสมพื้นหลังอย่างนั้นเหรอ เพื่อให้สามารถยืนหยัดต่อใครก็ได้ ควบคุมชะตากรรมของตัวเอง

เมื่อคนหนานหยางทั้งสองคนเข้าไปในวิวล่าแล้ว ถอดหน้ากากออก เผยรอยยิ้มบนใบหน้าออกมา

"เห็นพวกคุณยิ้มมีความสุขขนาดนี้ สถานการณ์แลกเปลี่ยนในวันนี้ เป็นไปได้ว่าจะมีเรื่องตลกเกิดขึ้น? "เสียงเย็นชาดังขึ้น น่าแปลกที่สวี่เอ้าเสวี่ยเป็นผู้ที่ควรรับผิดชอบในหนานหยาง

ผู้หญิงคนนั้นโค้งคำนับสวี่เอ้าเสวี่ย กล่าว"คุณสวี่ วันนี้เกิดเรื่องบางอย่างจริงๆ มีผู้มีฝีมือระดับสูงบุกเข้ามาในงานแลกเปลี่ยน และกระทืบฉินเอ้าจนพิการคาที่ ฉินเอ้าคนนี้ ทั้งชีวิตที่เหลือ สวนมากคงจะได้นั่งเพียงวิวแชร์แล้วล่ะ"

ผู้ชายกล่าวต่อ"ไม่ผิด เหยียนมู่หลงอยากยืมตแหน่งรองประธานหนานหยางช่วยให้ตัวเองได้แทรกซึมมปฏิบัติการของหนานหยาง ย่อมถูกขัดขวางเพราะสิ่งนี้! ฉันคิดว่า ความกดดันของคุณสวี่ อาจจะน้อยลงไปมาก"

สวี่เอ้าเสวี่ยฟังแล้วอดไม่ได้ที่จะตะลึง กล่าว"ใช่หรือ? คนคนนั้นชื่อว่าฉีเติ่งเสียนใช่มั้ย? ! "

หญิงสาวกลับส่ายหัวกล่าว"ไม่ใช่ เป็นชายวัยกลางคน เขาบอกว่าตัวเองเป็นอัศวินแห่งแสงศักดิ์สิทธิ์ภายใต้ฉีเติ่งเสียน"

"อะไรอะไรอัศวินแห่งแสงนะ......"สวี่เอ้าเสวี่ยขมวดคิ้ว ส่ายหัวไปมา ได้ยินว่าคนทำไม่ใช่ฉีเติ่งเสียน ในใจเกิดความประหลาดใจเล็กน้อย

อัศวินแห่งแสงเพิ่งได้รับการอนุมัติให้จัดตั้งขึ้น ยังไม่มีการประกาศอย่างเป็นทางการ ดังนั้น สวี่เอ้าเสวี่ยสมาชิกแกนกลางที่ไม่ใช่คาทอลิกของสำนักพระสันตะปะปาไม่รู้เรื่องนี้ แต่ก้ไม่ใช่เรื่องแปลก

ข่าวลือเรื่องอัศวินแห่งแสง ตอนนี้เพียงแค่เผยแพร่ในคริสตจักรเท่านั้น ต้องรอให้ด้านฉีเติ่งเสียนเตรียมพร้อมแล้ว ถึงจะประกาศให้โลกรู้

"คุณสวี่ เราจะกลับหนานหยางเมื่อไหร่? "หญิงสาวกล่าวถาม

สวี่เ้าเสวี่ยกลับกล่าว"ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลา มีคนมากมายอยากกำจัดฉัน แม้แต่ผู้นำประเทศมี่ ก็อยากกำจัดฉันทิ้ง เพื่อแบ่งปันทรัพยากรในมือของฉัน รากฐานของฉันในหนานหยาง ยังไงก็ยังตื้นเกินไปนิดหน่อย เผชิญเจอปัญหาอะไร ก็ต้องออกมาหลบบ้าง"

สวี่เอ้าเสวี่ก็รู้สึกว่าสถานการณ์หนานหยางในตอนนี้กดดันกันเกินไป ถูกบังคับจนไม่มีทางเลือก ทำได้เพียงออกมาชั่วคราวก่อน

เนื่องจาก แม้แต่ในหมู่ประเทสมี่ที่เธอจงใจผูกมิตรแต่บางคนยังต้องการรกำจัดเธอ

สิ่งนี่ทำเธอรู้ว่าตัวเองนั้นรากฐานตื้น อีกอย่าง ช่วงนี้สร้างเรื่องไว้ฉูดฉาดเกินไป ควรถ่อนตนหน่อย ไม่อย่างนั้น ถ้ายังเป็นอย่างนี้ต่อไป รากฐานที่เพิ่งสร้างขึ้นในหนานหยาง อาจจะถล่มได้!

สวี่เอ้าเสวี่ยไม่ได้พูดอะไรมาก เพียงกล่าวนิ่งๆ"พวกคุณสองคนออกไปก่อน"

ลูกน้องทั้งสองคนเชื่อฟัง เดินออกจากวิวล่าไป

"เหมือนคุณจะไม่ตกใจมากที่เห็นฉัน? ! "ฉีเติ่งเสียนมองสวี่เอ้าเสวี่ย ถามอย่างไม่พอใจ น้ำเสียงถึงขั้นแฝงไปด้วยความโกรธ

เพราะว่า ความสงบแบบนี้ของสวี่เอ้าเสวี่ยไม่สิ่งที่เขาอยากเห็น สิ่งที่เขาอยากเห็นมากกว่าคือควาตื่นตระหนกของสวี่เอ้าเสวี่ยตอนเธอตะโกนว่า"เซอร์ไฟรส์-มาเตอร์ฟักเกอร์"ใส่เขา

สวี่เอ้าเสวี่ยประสานมือไว้บนเรียวขายาวที่ไขว้กัน กล่าวอย่างสงบนิ่งว่า"ทำไมคุณไม่ตกใจจินเต่าจากหนานหยาง? "

ฉีเติ่งเสียนกล่าว"ดูเหมือนว่าช่วงเวลาที่คุณอยู่หนานหยางคงลำบากน่าดู? ขาทองคำที่ประเทศมี่เกาะไม่ค่อยสะดวกสินะ? "

สวี่เอ้าเสวี่ยกล่าวเสียงต่ำ"อำนาจของประเทศมี่ในหนานหยาง ไม่ได้ถูกบิดไว้ด้วยกัน ฉันเข้าหาด้านหนึง แน่นอนว่าอีกด้านหนึ่งต้องไม่พอใจ! ถ้าเพราะฉันหนีเร็วหน่อย เกรงว่าตอนนี้อาจจะเหลือแค่ร่างกายเท่านั้น"

"คุณยังถือว่ามีความแข็งแกร่งพื้นฐานในหนานหยางอยู่บ้าง ทำไมถึงคิดว่าตัวเองแย่่ขนาดนั้น? "ฉีเติ่งเสียนถาม

"ครั้งก่อนชายผิวขาวที่ชื่อว่าคลาร์กอยากฆ่าฉัน คุณคิดว่าฉันควรหนีหรือไม่? "สวี่เอ้าเสวี่ยกล่าว

ฉีเติ่งเสียนฟังแล้ว ตกตะลึง ถึงขั้นอดไม่ได้ที่จะยืนมือบีบคางตัวเอง สักพักถึงจะกล่าว"อย่างนั้นก็ควรจะหนีจริง อย่างน้อย จากตัวตนของเขาแล้ว อยากแอบเข้าหวากั๋ว เทียบกับเข้าประเทศอื่นแล้วยังยากกว่า อีกอย่าง เมื่อเร็วๆนี้ที่จินเต่ายังเกิดพายุ เขาอยากเข้ามา คงจะทิ้งร่องรอยให้สังเกตุเห็นไม่มากก็น้อย"