มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1294

“แล้วตกลงคุณมาทำเรื่องบ้าอะไรที่หนานหยางถึงทำให้สำนักข่าวกรองกลางต้องการฆ่าคุณขนาดนี้”

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะถาม แล้วเดินไปที่ขอบโซฟาและนั่งลงอย่างไม่ใส่ใจ

สวีเอ้าเสวี่ยยิ้มและพูดว่า “ไม่มีอะไรมากไปกว่าการที่ฉันได้ใกล้ชิดกับผู้คนในกองเรือประเทศมี่ที่ประจำการอยู่ที่หนานหยางมาก บวกกับสถานการณ์ภายในประเทศมี่ยังซับซ้อนเล็กน้อย และมีคนไม่อยากให้พวกเขายึดอำนาจในหนานหยาง ยิ่งกว่านั้น หนานหยางเองก็มีขุนศึกใหญ่ผู้หนึ่งซึ่งใกล้ชิดกับสมาคมของประเทศมี่มาก และอาวุธและอุปกรณ์สวมใส่ทั้งหมดก็ซื้อจากชาวมี่……”

“ผู้บัญชาการกองเรือท่านนี้มีความคิดเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันในหนานหยาง และนายทุนจำนวนมากในประเทศมี่ ต้องการสร้างสงครามผลกำไร ทั้งสองฝ่ายมีข้อขัดแย้งระหว่างกัน”

“ยิ่งกว่านั้น ขุนศึกจำนวนมากตอนนี้เต็มใจที่จะร่วมมือกับฉัน ซึ่งส่งผลให้ความวุ่นวายในหนานหยางลดลงอย่างมาก”

“คุณคิดว่า ฉันควรหรือไม่ควรเป็นก้างขวางคอของคนเหล่านี้?”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ สวีเอ้าเสวี่ยกางมือของเธออย่างช่วยไม่ได้แล้วพูดต่อ “ยิ่งกว่านั้น ฉันไม่ได้เชื่อฟังคำสั่งทั้งหมดของตระกูลจ้าว ถ้าไม่ใช่เพราะกังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ในหนานหยาง คงลงมือกับคนไม่เชื่อฟังอย่างฉันแล้ว”

“ฮ่าฮ่าฮ่า คุณไม่เพียงแต่ไม่เชื่อฟังตระกูลจ้าวเท่านั้น แต่คุณยังสร้างศัตรูทุกหนทุกแห่งและยุยงให้ขุนศึกแบล็กเมล์มหาวิหารหนานหยางของฉัน!” สีหน้าของฉีเติ่งเสียนเย็นชาขึ้นมาทันทีที่พูด

“คุณรังแกฉันได้ แล้วฉันจะเอาคืนคุณไม่ได้หรอ? โลกนี้จะมีเรื่องดีๆแบบนี้ได้ยังไง” สวีเอ้าเสวี่ยพูดอย่างนิ่งเฉย

ยิ่งเห็นสีหน้าของฉีเติ่งเสียนดูไม่ดี ความสะใจบนใบหน้าของสวีเอ้าเสวี่ยก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ และเธอก็พูดว่า “นอกจากใช้ความรุนแรงเพื่อทำให้ฉันขุ่นเคือง ก็ดูเหมือนว่าคุณจะไม่มีวิธีอื่นเลย!"

ฉีเติ่งเสียนกลอกตา พูดตามตรง นิสัยที่ไม่ย่อท้อของสวีเอ้าเสวี่ย ทำให้เขาไม่ค่อยมีความตั้งใจ

“ดังนั้น คุณมาที่จิงเต่าเพื่อลี้ภัยใช่ไหม? แล้วถือโอกาสมาดูว่ามีวิธีที่จะแก้ไขแผนการของเหยียนมู่หลงที่แทรกซึมเข้าไปในหนานหยางไหมใช่ไหม?” ฉีเติ่งเสียนถาม

“ฉันไม่หวังที่จะรื้อแผนการแทรกซึมของเธอ ฉันแค่ให้คนไปตรวจสอบเพื่อที่ฉันจะได้เตรียมตัว ยังไงซะตอนนี้ฉันกำลังลำบากแค่ไหน ฉันก็รู้อยู่แก่ใจ”

“จริงๆแล้วที่ฉันมาจิงเต่า เพราะต้องการมีส่วนร่วมในเกมระหว่างตระกูลเหอกับคาสิโนและดูว่ามีที่ให้ลงทุนหรือไม่”

“ที่หนานหยาง ทุกที่ต้องใช้เงิน! ขุนศึกแต่ละคนค่าหัวแพงมาก บางคนไม่เพียงโลภเงินของฉันเท่านั้น แต่ยังอยากได้ร่างกายของฉันด้วย”

สวีเอ้าเสวี่ยพูดอย่างไม่รีบไม่ร้อน น้ำเสียงของเธอสง่างาม สงบและมั่นใจ ราวกับว่าเธอกลายเป็นความภาคภูมิใจของเมืองหลวงในตอนนั้น

เมื่อฉีเติ่งเสียนได้ยินประโยคสุดท้าย ใบหน้าของเขาก็อดไม่ได้ที่จะดูแปลก

“ทำไม ช่วงนี้มีโครงการอะไรไหม ให้ฉันร่วมด้วยจะดีนะ? ดูสิ ฉันกับตระกูลจ้าวใกล้ชิดกันมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งสอดคล้องกับความปรารถนาของคุณ” สวีเอ้าเสวี่ยถามด้วยรอยยิ้ม

“มีสิ แต่ทำไมฉันจะต้องให้คุณร่วมด้วย” ฉีเติ่งเสียนพูดกลับอย่างหยิ่งยโสและเชิดคางขึ้น

สวีเอ้าเสวี่ยยิ้มและพูดว่า “ดูสิ ฉันมาที่จิงเต่าและฉันมาที่นี่เพื่อมาหลบภัย ตอนนี้ฉันกำลังขอผลประโยชน์จากคุณ หากคุณจะทำอะไรฉัน ฉันก็ไม่สามารถต้านทานได้”

อย่างไรก็ตาม ฉีเติ่งเสียนรู้สึกไม่สนใจ สวีเอ้าเสวี่ยผู้คล้อยตามนั้นไม่น่าสนใจเลย ต้องใช้คนรักเก่าที่หยิ่งเกินกว่าจะเชื่องถึงจะทำให้เขาหลงใหล

“คุณนี่ยิ่งอยู่ยิ่งต่ำทรามมากขึ้นเรื่อยๆจริงๆ!” ฉีเติ่งเสียนพูด

“ที่ทำแบบนี้ก็เพราะคุณ” สวีเอ้าเสวี่ยกล่าว

ครั้งสุดท้ายที่ทั้งสองแยกกันคือตอนที่ฉีเติ่งเสียนเพิ่งถูกชี้ขาดว่าเป็นผู้ก่อการร้าย นี่ก็ผ่านมานานมากแล้ว