มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 13

งานเลี้ยงจัดขึ้นที่โรงแรมเทียนตี้สุดหรูหราของจงไห่ หวงเหวินหลั่งรู้สึกว่าถ้าไม่ทําเช่นนี้มันจะเป็นเหมือนการไม่ให้เกียรติเขาเกินไป

ครั้งที่แล้วฉีเติ่งเสียนเป็นคนช่วยชีวิตเขาไว้ ชายหนุ่มผู้มีเบื้องหลังลึกลับคนนี้แต่กลับมีความสามารถและอำนาจมาก หวงเหวินหลั่งไม่กล้าแสดงความไม่เคารพเขา

“นายกหวง คุณก็มาทานข้าวที่นี่เหรอครับ? !” จังเซ่าเจี๋ยและครอบครัวของเฉียวชิวเมิ่งซึ่งเพิ่งมาถึงประตูโรงแรมก็ตกตะลึง เมื่อเห็นหวงเหวินหลั่งยืนรอใครสักคนอยู่หน้าประตูทางเข้า

จังเซ่าเจี๋ยตรงเข้าไปทักทายหวงเหวินหลั่ง แต่หวงเหวินหลั่งกลับขมวดคิ้วเพราะไม่รู้จักเขา

จังเซ่าเจี๋ยแนะนำตัว : “หวงเหวินหลั่ง ผมเป็นทายาทของจังกรุ๊ป ที่เคยไปดื่มกับคุณเมื่อครั้งที่แล้วไงครับ!”

หวงเหวินหลั่งกล่าวทักทายกลับเบาๆ ด้วยสีหน้าที่ดูร้อนรนอยู่เล็กน้อย

จังเซ่าเจี๋ยไม่กล้าพูดอะไรต่อมาก เพียงแค่แนะนำคนครอบครัวของเฉียวชิวเมิ่งเสร็จก็พาเดินเข้าโรงแรมอย่างรวดเร็ว

“คุณชายจัง ฉันไม่คิดว่าคุณจะรู้จักกับนายกหวงด้วย!” เมื่อพั่งซิ่วอวิ๋นได้เห็นจังเซ่าเจี๋ยคุยกับหวงเหวินหลั่ง ก็อดอิจฉาเขาไม่ได้

“ฮ่าฮ่า ทั้งหมดต้องยกให้เป็นคุณงามความดีของคุณพ่อผม มันไม่มีอะไรมากหรอกครับ” จังเซ่าเจี๋ยโบกมือปัดและพูดอย่างถ่อมตัว

ท่าทางของจังเซ่าเจี๋ยทําให้พั่งซิ่วอวิ๋นชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆ และยิ่งรู้สึกว่าเฉียวกั๋วเทานั้นเลือกคนผิดไปจริงๆ

หลี่อวิ๋นหว่านกระซิบว่า “นายกหวงกำลังรอแขกคนสำคัญอยู่แน่เลย คงไม่ใช่ผู้นําใหญ่ของเมืองไหนหรอกนะ”

จังเซ่าเจี๋ยก็รู้สึกแบบเดียวกัน ไม่เช่นนั้นท่าทางของนายกหวงคงไม่รีบร้อนขนาดนี้

“ถ้าเกิดฉันสามารถกลายเป็นคนที่ทำให้นายกหวงมายืนรอต้อนรับอยู่หน้าประตูแบบนั้นได้ มันน่าซาบซึ้งใจขนาดไหนกันนะ?” เฉียวชิวเมิ่งอดไม่ได้ที่จะคิดในสิ่งที่ตัวเองปรารถนา

“มันต้องใช้เวลา วันหนึ่งฉันจะกลายเป็นคนแพรวพราวอย่างอวี้เสี่ยวหลงอย่างแน่นอน!”

กลุ่มคนเดินเข้าไปในห้องจัดงานเลี้ยงส่วนตัวของในโรงแรมเทียนตี้ ที่จองไว้ก่อนหน้านี้

ในเวลานี้เองที่ฉีเติ่งเสียนก็เพิ่งมาถึง เขามาด้วยท่าทางที่ขี้เกียจและพูดอย่างใจเย็นว่า “มาสายนิดหน่อย ขอโทษทีครับ”

“ปรมาจารย์ฉีเกรงใจเกินไปแล้ว ไม่เป็นไรครับ แค่ท่านมาผมก็ดีใจมากแล้วครับ!” หวงเหวินหลั่งพูดกับผู้ที่ช่วยชีวิตเขาไว้ด้วยความเคารพ

บางคนที่แอบสังเกตเห็น ต่างก็อดสงสัยไม่ได้ว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นใครมาจากไหนกัน ถึงทําให้นายกหวงรอนานได้ขนาดนี้?

ยิ่งกว่านั้นเมื่อรู้ว่านายกหวงกําลังรอเขาอยู่ แล้วยังกล้าจะมาสายอีก!

ฉีเติ่งเสียนมาตามที่เขาต้องการ มาถึงเวลานี้ก็ถือว่าเป็นให้เกียรติหวงเหวินหลั่งแล้ว

“ปรมาจารย์ฉี เรื่องที่คุยกันเมื่อครั้งก่อนเป็นอย่างไรบ้าง?” ซุนชิงเสวียนชายชราที่ประจบฉีเติ่งเสียนเพื่อหวังว่าจะได้เรียนรู้บางอย่างจากเขา

ความสามารถของชายชราซุนเป็นที่รู้จักของคนทั่วทั้งประเทศ แต่ก็มีชื่อเสียงออกมาว่าเป็นงี่เง่าคนหนึ่ง เพื่อที่จะพัฒนาทักษะทางการแพทย์ของตัวเขาเอง แม้ว่าจะให้เขาคุกเข่าและก้มหัวให้ฉีเติ่งเสียนก็ไม่มีปัญหา

ฉีเติ่งเสียนพูดกลับไปอย่างสบายๆว่า “เดี๋ยวค่อยคุย”

บนโต๊ะไวน์ หวังว่านจินทําหน้าที่เป็นตัวกลางในการอุ่นเครื่อง หวงเหวินหลั่งและซุนชิงเสวียนทั้งสองก็ผลัดกันดื่มอวยพรเขาอย่างไม่ขาดสาย

หลังจากดื่มไปสักพัก ประตูห้องส่วนตัวก็เปิดออก ปรากฏให้เห็นชายวัยกลางคนรูปร่างท้วมนิดหน่อยกำลังเดินเข้ามา