มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 14

คำพูดของจังเซ่าเจี๋ยนั่นทำให้ทุกคนต่างพากันตกใจ

อสังหาริมทรัพย์จังกรุ๊ปเป็นองค์กรที่มีคุณภาพสูงของเมืองจงไห่ และยังเป็นหนึ่งในองค์กรที่ดีที่สุดในบรรดาองค์กรทั้งหมด

ซึ่งก่อนหน้านี้หุ้นของพวกเขานั้นหาได้ยากมาก แต่ตอนนี้พวกเขากลับต้องการเพิ่มทุนและขยายหุ้น?!

“คุณชายจัง คุณคงไม่ได้ล้อพวกเราเล่นใช่ไหม? ทำไมจู่ๆคุณถึงต้องการเพิ่มทุนและขยายหุ้น หรือว่าบริษัทของคุณกำลังขาดเงินทุน?” หลี่อวิ๋นหว่านวานลืมเรื่องที่จะเล่าไปทันที และถามขึ้นท่ามกลางทุกคน

จังเซ่าเจี๋ยยิ้มบางๆก่อนจะพูดขึ้นว่า : “ผมไม่ได้พูดล้อเล่น บริษัทของเรากำลังเตรียมตัวเข้าสู่ตลาดหุ้นจริงๆครับ!”

“ทุกคนรู้ดีว่าจังกรุ๊ปของเราเป็นองค์กรที่มีการแข่งขันสูงและตัวองค์กรเองก็เป็นที่ยอมรับของทุกฝ่าย ทรัพย์สินมากมายในเมืองจงไห่ก็ถูกสร้างขึ้นโดยจังกรุ๊ปของเรา”

“การเพิ่มทุนและการขยายหุ้นนี้จริงๆ แล้วมันเป็นเรื่องที่คลุมเครือมาก เพราะมันเป็นผลประโยชน์สําหรับพนักงานภายใน เพื่อให้พวกเขาจองซื้อหุ้นกันล่วงหน้า แล้วหลังจากจดทะเบียนก็จะได้รับเงินปันผลกัน!”

“นี่ถ้าไม่ใช่เพราะความสัมพันธ์ที่ดีของพวกเราทั้งสองตระกูล และเมิ่งเมิ่งเองก็อยู่ที่นี่ ผมคงไม่มาบอกเรื่องนี้กับพวกคุณก็หรอกครับ”

คนในครอบครัวเฉียวและหลี่อวิ๋นหว่านประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้นก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา

หากสามารถซื้อหุ้นของจังกรุ๊ปได้ ก็จะได้รับผลกําไรจํานวนมากหลังจากจังกรุ๊ปจดทะเบียนแล้วอย่างแน่นอน! นี่คือสวัสดิการที่จังกรุ๊ปมอบให้กับพนักงานภายใน แต่การจังเซ่าเจี๋ยมาบอกข่าวกับพวกเขาก็ถือว่านี่เป็นการปฏิบัติในฐานะคนของเขาเอง!

“คุณชายจัง นับฉันด้วย ฉันร่วมลงทุนจองซื้อหุ้น 10 ล้าน เพียงแต่ในแง่ของความสัมพันธ์ของเรา คุณให้มากกว่านี้ได้ไหม?” หลี่อวิ๋นหว่านพูดด้วยรอยยิ้ม

“อืม คุณกับเมิ่งเมิ่งเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ผมเห็นแก่หน้าคุณ! ผมจะให้คุณเพิ่มอีก 10% ตามสัดส่วน คุณสนใจไหมครับ?”จังเซ่าเจี๋ยพูดอย่างกล้าหาญและใจกว้าง

เฉียวชิวเมิ่งครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็พูดขึ้นว่า : “คุณชายจัง ฉันร่วมลงทุน 20 ล้านเพื่อจองซื้อหุ้นด้วยค่ะ!”

จังเซ่าเจี๋ยหัวเราะและพูดว่า : “โอเค เมิ่งเมิ่ง ผมจะให้หุ้นที่คุณซื้อเพิ่มอีก 15%”

พั่งซิ่วอวิ๋นกล่าวอย่างมีความสุขว่า “คุณชายจังใจดีจังเลยค่ะ!”

เฉียวกั๋วเทาก็ไม่ได้สงสัยอะไรเกี่ยวกับตัวเขาเช่นกัน เพราะเขาก็รู้ดีว่าจังเซ่าเจี๋ยทำไปก็เพื่อเฉียวชิวเมิ่ง

มันเป็นไปไม่ได้ที่พายจะตกจากท้องฟ้า ถ้าจังเซ่าเจี๋ยอยากจะตามจีบเฉียวชิวเมิ่ง การเอาผลประโยชน์เหล่านี้ออกมาเสนอมันก็ดูสมเหตุสมผลดี

แต่ตอนนี้เฉียวชิวเมิ่งมีเงินในมือไม่พอ 20 ล้านถือเป็นวงเงินสูงสุด เธอต้องขอให้พั่งซิ่วอวิ๋นและเฉียวกั๋วเทาช่วยสบทบ อย่างไรตามนี่ก็ถือเป็นโอกาสที่ดีเพราะเมื่อได้ร่วมถือหุ้นของจังกรุ๊ปแล้ว พวกเขาก็จะได้รับเงินปันผลจํานวนมากในทุกๆปี

“คุณชายจังเป็นคนใจกว้างจริงๆ ฉันขอดื่มอวยพรให้คุณค่ะ!” เฉียวชิวเมิ่งหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาและพูดกับจังเซ่าเจี๋ย

“เกรงใจเกินไปแล้วครับ เมิ่งเมิ่งเรียกผมว่าเซ่าเจี๋ยหรืออาเจี๋ยเฉยๆก็ได้นะครับ!” จังเซ่าเจี๋ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม

พั่งซิ่วอวิ๋นหยิกเฉียวชิวเมิ่งไปหนึ่งทีและพูดว่า : “นั่นสิ คุณชายจังใจดีกับเราขนาดนี้ เราก็อย่าถือตัวเกินไปหน่อยเลย!”

เฉียวชิวเมิ่งจึงพูดขึ้นทันทีว่า: “ถ้าอย่างนั้นต่อไปนี้ฉันจะเรียกคุณว่าพี่จังดีไหมคะ”

จังเซ่าเจี๋ยพยักหน้าอย่างมีความสุข นี่ถือเป็นการก้าวกระโดดไปข้างหน้า ก้าวข้ามขั้นตอนนี้ไปแล้วยังจะต้องกังวลเกี่ยวกับขั้นต่อไปอีกเหรอ?

เมื่อทานอาหารมื้อเย็นเสร็จ จังเซ่าเจี๋ยจึงให้คนมาส่งเฉียวชิวเมิ่งและคนอื่นๆ กลับบ้าน

เฉียวกั๋วเทาจับมือกับจังเซ่าเจี๋ยและพูดว่า: “คุณชายจัง ช่วงนี้ชิวเมิ่งกำลังลําบากมาก ลุงต้องขอขอบคุณที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเธอนะ”

“ลุงเฉียวเกรงใจเกินไปแล้วครับ มันคือสิ่งที่ผมควรจะทําอยู่แล้วครับ!” จังเซ่าเจี๋ยกล่าวอย่างกล้าหาญ

ในขณะที่อยู่บนรถ เฉียวกั๋วเทาก็โทรหาฉีเติ่งเสียนให้มาหาที่บ้าน โดยบอกว่ามีเรื่องสําคัญจะคุยด้วย

ฉีเติ่งเสียนเคารพเฉียวกั๋วเทาเป็นอย่างมาก เขาจึงมารอที่บ้านก่อนล่วงหน้าแล้ว

ฉีเติ่งเสียนยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า: “ไม่ใช่ครับ ลุงเฉียว ลุงต้องเชื่อผม! วันนี้ผมไปทานข้าวเย็นกับหวงเหวินหลั่งและพวกเพื่อนๆเขา พวกเขาต่างก็พูดกันนะครับ”

พั่งซิ่วอวิ๋นหัวเราะเยาะทันทีและพูดว่า : “เหลวไหล!”

“วันนี้นายกหวงกำลังรอต้อนรับแขกผู้มีเกียรติเป็นการส่วนตัวที่ประตูโรงแรมเทียนตี้ และเขาคนนั้นต้องเป็นผู้นําที่ยิ่งใหญ่จากเมืองอื่นแน่นอน”

“นายไม่รู้จักหัดดูตัวเองหน่อยเหรอ เป็นเพียงแค่ผู้คุมเรือนจําระดับสองตัวเล็กๆ ไม่รู้ว่าที่นั่นเน่าเละขนาดไหน แล้วมีสิทธิ์อะไรที่จะให้นายกหวงถึงกับต้องมายืนรอต้อนรับที่หน้าประตูเลยเหรอ?”

“ครั้งต่อไปถ้านายจะพูดอวดอะไร ก็ระวังคำพูดด้วย ลมมันจะได้ไม่พัดลิ้นของนาย!”

เฉียวชิวเมิ่งพูดเสียงต่ำด้วยความไม่พอใจว่า: “ฉีเติ่งเสียน นายไม่รู้จักความหวังดีก็ไม่เป็นไรนะ แต่ได้โปรดอย่าพูดเสียดสีให้ร้ายจังเซ่าเจี๋ยแบบนี้อีก!”

ฉีเติ่งเสียนผายมือออก เพราะเขาไม่สามารถอธิบายอะไรต่อไปได้

เฉียวกั๋วเทาพูดขึ้นว่า: “เอาอย่างนี้แล้วกัน ฉันจะช่วยนายลงทุนสามล้านเพื่อซื้อหุ้น นายก็ถือมันไว้ให้ได้ดีๆ อย่าได้ขายออกไปก่อนล่ะ”

ฉีเติ่งเสียนทำได้เพียงพูดว่า : “ขอบคุณครับลุงเฉียว”

เฉียวกั๋วเทามองไปที่เขาพร้อมกับส่ายหัว เขาคิดว่าที่ฉีเติ่งเสียนมีความคิดแบบนี้อาจเป็นเพราะเขาเพิ่งออกมาจากเรือนจำสถานที่เล็กๆแห่งนั้น

ถ้าได้ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองนี้อีกสองสามปี ก็คงมีความคิดที่ดีขึ้น

หลี่อวิ๋นหว่านรีบบอกลาเฉียวชิวเมิ่งทันทีตอนที่ฉีเติ่งเสียนออกไป เธอเดินตามเขาไปและยืนขวางทางพร้อมกับกะพริบตาให้เขา

“มีอะไร?” ฉีเติ่งเสียนเลิกคิ้วขึ้น

ถ้าหลี่อวิ๋นหว่านไม่ใช่เพื่อนสนิทของเฉียวชิวเมิ่ง ฉีเติ่งเสียนก็ไม่อยากจะคุยกับเธอหรอก