มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1306

มิคาอิล เขาเป็นบุคคลสำคัญในประเทศเสวี่ย ซึ่งทำงานภายใต้ผู้นำผู้ก่อตั้งประเทศเสวี่ย

เขายังมองเห็นถึงความเสื่อมโทรมของประเทศเสวี่ยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้และทิ้งการสำรองข้อมูลไว้มากมายก่อนที่เขาจะเสียชีวิต อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ก็ไม่มีประโยชน์

ท้ายที่สุดแล้ว เมื่อบางสิ่งเน่าเสียจนถึงแกนกลาง ถ้าคุณไม่เปลี่ยนมุมมองเกี่ยวกับพลังงาน ไม่ว่าคุณจะใช้การสำรองข้อมูลกี่ครั้ง มันก็จะไร้ประโยชน์

ในที่สุดประเทศเสวี่ยก็มาถึงจุดสิ้นสุดของการสลายตัวในปัจจุบัน และมรดกทางการเมืองก็ถูกแบ่งแยกโดยผู้ประกอบการที่ก้าวร้าว

สายเลือดหนึ่งเดียวของอิเลียน่าจินวา ในช่วงเวลาสถานการณ์ที่ตึงเครียดก็ถูกคนนั้นจับตามอง

เห็นท่าทางที่แน่วแน่ของฉีเติ่งเสียน ฉีหยุนเฟิงพูดขึ้น: “ฉันไม่ห้ามคุณ ฉันจะพูดกับคุณเพียงประโยชว์ที่คนเหล่านั้นพูดถึง....”

“ใคร?โทคาเรฟสกี?หรือกูซินสกี้ วิโนกราดอฟ โดโคสกี้ หรือรัฐบาลประเทศเสวี่ย?”ฉีเติ่งเสียนถามขึ้น

“ทั้งหมดเลย”ฉีหยุนเฟิงพูดอย่างจริงจัง

ฉีเติ่งเสียนเม้มปากแล้วพูดขึ้น: “ไม่ต้องพูดกับฉันละ ฉันไม่มีทารมณ์และไม่อยากทำเรื่องแบบนี้ อีกทั้งตระกูลฉีอย่าหวังอะไรจากเขา ฉันไม่อย่านั้นฉันไม่ไว้หน้า!”

ฉีหยึนเฟิงเห็นฉีเติ่งเสียนจริงจังและแน่วแน่ ก็ตะลึงแล้วถอนหายใจ ตบไปที่ไหล่ของเขาแล้วพูดขึ้น: “ฉันรู้แล้ว!”

“เหตุผลที่ตระกูลฉีแตกต่างจากตระกูลจ้าวก็เพราะพวกเขาไม่ให้ความสำคัญกับสิ่งเหล่านี้เป็นอันดับแรก”

“ตราบใดที่คุณไม่ตัดสินใจเด็ดขาดมากเกินไป พวกเราจะสนับสนุนคุณเพราะเราคือครอบครัว!”

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนได้ยิน ในใจก็อบอุ่นมาก เพราะเหตุผลนี้เขาจึงติดต่อกับฉีปู้อวี่และตระกูลฉีอย่างลับๆจนถึงตอนนี้

ฉีเติ่งเสียนพูด: “ฉันจะค่อยปกป้องเขาตลอด นอกจากวันที่เขาตัดสินใจกลับประเสวี่ยทำบางอย่าง แน่นอนว่าถ้าเขาต้องการให้ฉันช่วยฉันก็ไม่ปฏิเสธ”

ฉีหยุนเฟิงหัวเราะ แล้วไม่ตามเรื่องนี้อีก แม้ว่าสมาชิกหลักบางคนในครอบครัวให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก แต่เนื่องจากฉีเติ่งเสียนคัดค้าน เขาจะไม่บังคับ

ยิ่งกว่านั้นคือเขาไม่สามารถบังคับได้!

นิสัยของฉีปู้อวี่ หนึ่งคนหนึ่งหมัดไม่รู้ระเบิดสมองคนไปเท่าไหร่แล้ว นิสัยของฉีเติ่งเสียนไม่ต่างจากพ่อของเขามากเท่าไหร่หรอก

“ฉันไม่กินข้าวกับคุณแล้ว อีกสักพักยังต้องไปเจอนายกเมืองจิงเต่าคุยกันหน่อย”ฉีหยุนเฟิงยกมือขึ้น ความหมายคือให้ฉีเติ่งเสียนตามสบาย

“ตุม พี่ใหญ่ก็คือพี่ใหญ่ คนใหญ่คนโต ดีไม่ดีก็จะไปกินข้าวกับนายก และจะไปสนทนากัน”ฉีเติ่งเสียนเม้มปากแล้วพูด

ฉีหยุนเฟิงไม่อยากสนใจเขา ให้เขารีบไป

ฉีเติ่งเสียนไม่พูดอะไรต่อ เรียกสวีเอ้าเสวี่ยแล้วจากไปพร้อมกัน

หลังจากที่ทั้งสองจากไป ฉีหยุนเฟิงก็ติดต่อกับที่ปรึกษาของตัวเอง สามารถช่วยสวีเอ้าเสวี่ยอย่างไงได้บ้าง

“เป็นไงบ้าง ดีต่อคุณไหม?รู้ว่าสถานการณ์ของคุณในหนานหยางไม่ค่อยดี กำลังของตระกูลฉีฉันก็เอามาช่วยคุณหมดแล้ว นี่ยังไม่ขอบคุณฉัน?”ฉีเติ่งเสียนพูดกับสวีเอ้าเสวี่ย ท่าทางได้ใจ

“ฮ่าๆๆ ไม่เลวเลย นี่ก็ทำให้ฉันรู้สึกกลายเป็นหญิงสาวแสนสวย ผู้ชายกลายเป็นหมาเลียแข่ง”สวีเอ้าเสวี่ยหัวเราะเบาๆแล้วตอบกลับ

คำพูดนี้ทำเอาฉีเติ่งเสียนมองบน ไม่เจอมาสักพัก สวีเอ้าเสวี่ยปากดีขึ้น ทำให้เขานั้นได้ใจและทำให้เขานั้นนอยด์

แต่ว่า พูดไปแล้วครั้งนี้ได้รับการช่วยเหลือจากฉีเติ่งเสียนจริงๆ สวีเอ้าเสวี่ยไม่ได้ขอร้องเขา

เขารู้สึกว่าตัวเองนั้นแกร่งกว่าเดิมไม่น้อยเลย และไม่ได้มองโลกแคบเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

เขาก็ไม่รู้ ยิ่งอยู่ยิ่งใหญ่แบบนี้ จะดีต่อตัวเองไหม?

“เหมือนคนและเหมือนสุนัข!”สวีเอ้าเสวี่ยหยิบรูปที่ถ่ายบนถนนในวันนี้ มองไปสองสามรอบเขาก็ทนไม่ไหวที่จะหัวเราะแล้วพูดขึ้น

ฉีเติ่งเสียนไม่รู้ว่าในใจของสวีเอ้าเสวี่ยนั้นมีกระบวนกระที่ซับซ้อนแค่ไหน ไม่อย่างนั้นก็ต้องเอาไม้กางเขนมากัดหัวใจตัวเองแล้ว

เพราะว่า พวกเขาเป็นพระอัครสังฆราชจริงๆ การนำลูกแกะออกไปให้หลงทาง เป็นสิ่งที่พี่น้องควรทำอย่างยิ่ง!

ฉีเติ่งเสียนไปมหาวิหารจิงเต่า ในวิหารยังมีอดีตภรรยากำลังรักษาตัวอยู่ ยังไงก็ต้องแวะไปดูหน่อย

“ห๊ะ?!”

เมื่อฉีเติ่งเสียนถึงมหาวิหารจิงเต่า ก็เจอพระบิดา จากนั้นพระบิดาพูดอะไรให้เขาฟัง ทำเอาเขานั้นชี่ราด

พระบิดาพูด: “พระอัครสังฆราช วันนี้แฟนของคุณมาเยี่ยมคนป่วยแล้ว ทั้งสองกำลังดื่มชากันที่หลังโรงพยาบาล”

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะอย่างฝืน: “เขาสามารถลงจากเตียงแล้วขยับได้แล้วหรอ?”

“เขาดื่มน้ำมนต์ไป อีกทั้งพวกเรารักษาตัวเขาทัน ปัญหาไม่ได้ใหญ่มาก”พระบิดาพูดอย่างจริงจัง

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกปวดฟัน จากนั้นก็ดึงนิ้วตัวเอง ซีกๆๆ เชี้ย จิงเต่าเป็นหลุมมรณะขนาดใหญ่เลย!

ในเมืองที่ไม่ใหญ่ เกาเม่ย อดีตภรรยา เลขา แฟนเก่าอยู่นี่หมดเลย......