คำตอบของฉีเติ่งเสียนทำให้จิ่วเฮิงสับสนไม่น้อย แต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไรอีก
เฮ่อตั่วเหลียนที่อยู่ข้างๆ เข้าใจในทันทีและแอบคิดในใจว่า “ไม่แปลกที่คุณหนูเหลยเรียกเขาว่าผู้ชายห่วยๆ ที่แท้มันก็เป็นแบบนี้นี่เอง!”
ฉีเติ่งเสียนมองจิ่วเฮิงและพูดว่า “เอ๊ะ คุณบาดเจ็บเหรอ!”
“ใช่ เมื่อคืนผมนอนไม่หลับ แล้วผมก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างกลางดึกเลยวิ่งออกมาดูจนไปชนกับหัวขโมยเข้า ผมเลยวิ่งไล่เขาไป สุดท้ายผมก็ถูกยอดฝีมือคนหนึ่งลอบโจมตี เอาลูกศรที่ไหนไม่รู้มาตีจนมีแผลไปทั่วตัว ดีที่เจ็บแค่ภายนอก พักสักสามวันถึงห้าวันก็คงดีขึ้น” จิ่วเฮิงพูดด้วยสีหน้าไม่น่าดู
“เดี๋ยวมันก็จบแล้ว!” รอยยิ้มอันพึงพอใจปรากฏบนใบหน้าของฉีเติ่งเสียน
เฮ่อตั่วเหลียนถามว่า “ที่นี่ถูกปล้น อยากไปแจ้งตำรวจก่อนไหมล่ะ”
ฉีเติ่งเสียนกล่าวว่า “เอ้อ...อาจารย์จิ่วเฮิง คุณพาลูกศิษย์ของผมไปฝึกมวยห้าธาตุก่อน ผมจะกลับไปดูว่ามีอะไรหายรึเปล่า”
เฮ่อตั่วเหลียนไม่มีปัญหากับเรื่องนี้ เพราะอย่างไรแล้วจิ่วเฮิงก็เป็นปรมาจารย์ที่ยอดเยี่ยมในใต้หล้า ให้เขาสอนพื้นฐานมวยสิงอี้ให้เธอ มันก็เป็นเรื่องง่ายนิดเดียว
วันนี้จิ่วเฮิงไม่สามารถฝึกวิทยายุทธได้และทำได้เพียงสอนเฮ่อตั่วเหลียนถึงสิ่งที่เธอได้แต่เฝ้าจินตนาการถึง
ฉีเติ่งเสียนกลับไปที่บ้าน แล้วทันใดนั้นเขาก็ร้องห่มร้องไห้เหมือนผีสางจนคนสองคนที่อยู่ในสวนตกใจ ทั้งยังทำให้หลี่อวิ๋นหว่านและหยางกวนกวนตกใจด้วย
“เกิดอะไรขึ้น” จิ่วเฮิงถาม
“ไม้เท้าของพระอัครสังฆราชอยู่ที่ไหน!” ฉีเติ่งเสียนคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด
หยางกวนกวนและหลี่อวิ๋นหว่านมองหน้ากันด้วยความพูดไม่ออก จากนั้นก็แบมือออก นายคนนี้เป็นดราม่าคิงตัวจริง!
เมื่อได้ยินเช่นนี้เฮ่อตั่วเหลียนก็อดประหลาดใจไม่ได้ ไม้เท้าของพระอัครสังฆราชเป็นของล้ำค่านะ มันหายไปง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอ
หัวขโมยที่บุกเข้าไปในวิลล่าเมื่อคืนมาเพื่อของสิ่งนี้งั้นเหรอ
“เร็วเข้า เร็วเข้า รีบแจ้งตำรวจเร็ว เอาไฟล์วงจรปิดมาเช็คด้วย ผมจะติดต่อเทียนจู่กั๋วเดี๋ยวนี้...” ฉีเติ่งเสียนพูดขณะหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างทนไม่ไหว
จิ่วเฮิงขมวดคิ้ว ทำไมถึงรู้สึกว่าท่าทางเขาดูตื่นเต้นแปลกๆ ไม่เหมือนตอนที่เจ็บปวดเมื่อครู่เลย
ผ่านไปไม่นาน ฉีเติ่งเสียนก็ต่อสายถึงพระสันตะปาปาสำเร็จ เขาพูดเสียงทุ้มว่า “ฝ่าบาท เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”
พระสันตะปาปาพูดอย่างเย็นชา “ไม่มีน้ำมนต์หรอก หยดเดียวก็ไม่มี!”
ฉีเติ่งเสียนงงงันหลังจากได้ฟัง ฝะ...ฝ่าบาทหวงน้ำมนต์ของตัวเองมากเลยสินะ ผมไม่ได้จะเอาน้ำมนต์ โอเคไหม
“ไม่ใช่เรื่องน้ำมนต์ครับ เรื่องใหญ่กว่าน้ำมนต์ซะอีก!” ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยความกังวล
“เกิดอะไรขึ้น!” พระสันตะปาปาตื่นตระหนกและพูดเสียงทุ้ม
“ไม้เท้าพระอัครสังฆราชของผมถูกขโมยไปเมื่อคืนนี้ ไม่รู้ว่าตอนนี้ไปอยู่ที่ไหน ผมไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี!” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างร้อนใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...