มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1348

หลานอวี่ไม่แปลกใจเลยสักนิดที่ฉีเติ่งเสียนปรากฏตัวอยู่ที่นี่

หลิวต้าฟู่ก็ไม่ได้รีบอธิบายว่าทำไมถึงได้มาพบกับฉีเติ่งเสียนที่นี่ได้

ทุกคนต่างเงียบ

สุดท้ายหลานอวี่ก็เป็นคนทำลายความเงียบนี้ เธอหัวเราะออกมาเบาๆแล้วพูด : “ทำไม? รู้ว่าสถานการณ์ของตัวเองกำลังย่ำแย่ เตรียมจะทิ้งศักดิ์มาอ้อนวอนขอความช่วยแหลือแล้วหรอ? หรือว่ายอมรับโชคชะตาปล่อยให้เป็นไปตามยถากรรม?”

ฉีเติ่งเสียนกลับยิ้มขำแล้วพูดว่า :“คนรับใช้อย่างเธอหยุดพูดเถอะ ฉันไม่สนใจจะเปลืองน้ำลายกับคนรับใช้คนหนึ่ง ให้เจ้านายของเธอมาคุยกับฉันจะดีกว่า ”

หลานอวี่กลับตอบ :“ถือเป็นเกียรติของฉันที่ได้ทำเพื่อคุณชายหมิงลู่ ! ถึงแม้ฉันจะเป็นเพียงแค่คนรับใช้คนหนึ่งตามที่คุณพูด แต่คนรับใช้อย่างฉันก็สามารถบีบคุณจนมาถึงจุดนี้ได้ไม่ใช่ว่าคุณจะไร้ประโยชน์เกินไปหรอ ?”

ฉีเติ่งเสียนเพียงยักไหล่ คร้านที่จะตอบ

หลานอวี่ยังพูดกดดันต่อว่า :“ถึงแม้ว่าคุณจะร่วมมือกับบ้านรองตระกูลเฮ่อได้สำเร็จ กระทั่งในงานเลี้ยงฝากตัวเป็นศิษย์ยังสามารถสร้างความยุ่งยากครั้งใหญ่จนทำให้เฮ่อเซียนเซียนเสียหน้าได้”

“แต่แล้วอย่างไรเล่า ? เหตุการณ์นั้นใช่ว่าจะสร้างผลกระทบต่อเมืองจิงเต่าสักเท่าไหร่กัน?!”

“บ้านสามนั้นมีตระกูลฉีคอยสนับสนุน ไม่มีทางที่จะสนใจคุณหรอก ; บ้านใหญ่ยังมีตระกูลจ้าวของฉันที่คอยช่วยเหลือ คุณย่อมไม่มีทางสอดมือมาได้!”

“อีกอย่าง ใกล้จะถึงวันแข่งเซียนพนันที่คาสิโนฮวาลั่วแล้ว ถึงเวลานั้นอาศัยเพียงแค่บ้านรองตระกูลเฮ่อคุณจะเอาอะไรมาสู้กับฉันได้”

หลิวต้าฟู่หัวเราะออกมาเสียงดังแล้วพูด : “เป็นตามที่คุณหนูหลานพูดมาไม่ผิด สกุลฉีก็เป็นเพียงแค่สุนัขขี้แพ้ข้างถนนเท่านั้นแหละ มีสิทธิ์อะไรมาสู้กับพวกเรากัน? ”

ไม่พูดไม่ได้ว่าหลิวต้าฟู่เป็นนักแสดงที่ดีจริงๆ ตอนนี้ที่แสดงออกมาช่างหาจุดตำหนิไม่เจอเลย

แน่นอนล่ะว่า ตัดความเป็นจริงที่ว่าเขาถูกฉีเติ่งเสียนรังแกออกไม่ได้ เขาจึงใช้โอกาสนี้เหน็บแนมฉีเติ่งเสียนให้หนักๆอีกทั้งยังไม่ต้องกังวลว่าจะถูกแก้แค้นอีกด้วย

“รีบไสหัวออกไปจากจิงเต่าซะ กลับไปเฝ้าสกุลเหลยที่ทรุดโทรม ดูแลสาขาย่อยหลงเหมินที่แสนอ่อนแอของคุณเถอะ อย่าคิดสอดมือเข้ามายุ่งกับเมืองจิงเต่า ”

หลานอวี่พูดออกมาด้วยมาดสูงส่ง บนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“ตอนนั้นมีทาสชั้นต่ำชื่อลวี่ฉ่ายตอนมาที่เซียงซานครั้งแรก ก็หยิ่งยโสเหมือนกับเธอในตอนนี้ แต่สุดท้ายแล้วแม้แต่หัวก็ไม่มี..... ” ฉีเติ่งเสียนถอดถอนหายใจพูดออกมาอย่างช่วยไม่ได้

เพียงเอ่ยถึงเด็กรับใช้ลวี่ฉ่าย สีหน้าของหลานอวี่กลับเปลี่ยนเป็นไม่น่ามองอย่างมาก

พวกเธอทั้งสี่คนล้วนรับคำสั่งจากจ้าวหมิงลู่อีกทั้งความสัมพันธ์ดุจดั่งพี่น้อง หลังจากลวี่ฉ่ายตายจิตใจของพวกเธอก็ปกคลุมไปด้วยเมฆหมอก

ไม่เอ่ยถึงว่าเป็นหยางกวนกวนลงมือสังหารลวี่ฉ่ายแต่ยังตัดหัวส่งให้กองทัพราตรีนิรันดร์มอบให้แก่จ้าวหมิงลู่ที่เมืองหลวง

เรื่องนี้สำหรับตระกูลจ้าวแล้วนับเป็นความน่าอัปยศยิ่งนัก!

“ตอนนี้ฉันก็ได้รับเฮ่อตั่วเหลียนมาเป็นศิษย์แล้ว ทำไมไม่ปล่อยให้เธอทุบตีคุณให้ตายแล้วหลังจากนั้นก็ตัดหัวคุณ ? ฉันว่าวิชากังฟูของเธอก็ไม่ได้สูงส่งพอๆกับลวี่ฉ่ายคนนั้นหรอก” ฉีเติ่งเสียนมองไปอย่างหลานอวี่อย่างครุ่นคิดแล้วถามด้วยรอยยิ้ม

หลานอวี่สีหน้าภายนอกยังแสดงออกอย่างเย็นชา แล้วพูด “ถึงเวลานั้นฉันจะตัดหัวของพวกนายแต่ละคนเอง!”

ฉีเติ่งเสียนปัดพนักแขนโซฟาเบาๆ ถอนหายใจแล้วพูดว่า “ก็เพราะอยู่ที่เมืองจิงเต่า ถ้าหากว่าอยู่ที่เซียงซานละก็ฉันจะตัดหัวของเธอมาดองเหล้า ! แต่ว่านะเชื่อเถอะว่าอีกไม่นานหรอกแม้ฉันจะอยู่ที่จิงเต่าก็สามารถตัดหัวของเธอได้อย่างเปิดเผยแล้ว”

ครั้งก่อนหลานอวี่ได้แสดงตัวที่เขาเซียงซาน เห็นได้ชัดว่าเธอช่างใจกล้านัก ณ ตอนนั้นเป็นเพราะข้างกายเธอมียอดฝีมืออย่างจ้าวหงซิ่วซ่อนตัวอยู่ในเงามืด

ตอนนี้หากให้โอกาสเธออีกครั้ง ให้ไปยังเซียงซานเพียงลำพัง เธอคงไม่มีแม้แต่ความกล้าด้วยซ้ำ นั้นมิใช่เท่ากับว่าส่งตัวเองไปตายหรอกหรือ

หลานอวี่บอกแก่หลิวต้าฟู่อย่างใจเย็น ดูมีความมั่นใจและเตรียมพร้อมมาเป็นอย่างดี

หลิวต้าฟู่พยักหน้าซ้ำๆพูดด้วยรอยยิ้มว่า ​: “ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณโอกาสที่คุณหนูหลานเต็มใจรับผมเข้าร่วมงานครั้งนี้ หากกระผมผู้แซ่หลิวสามารถทำเงินได้ละก็ ย่อมไม่ลืมพระคุณของคุณหนูหลานแน่นอน ”

หลานอวี่พูด : “ไม่ต้องเกรงใจไป ครั้งนี้นั้นไม่ใช่การสนับสนุนของฉันแต่เป็นการช่วยเหลือของคุณชายหมิงลู่ เข้าใจหรือไม่!”

หลิวต้าฟู่พยักหน้าซ้ไปซ้ำมาแล้วพูด : “เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว!”

หลานอวี่พูดต่อ : “วันนี้ที่ฉันมายังมีอีกเรื่องหนึ่ง พรุ่งนี้คือวันเกิดครบรอบหกสิบปีของเฮ่อฮงบินผู้นำตระกูลเฮ่อ ในวันงานฉันอยากให้คุณแสดงท่าทีว่าสนับสนุนเฮ่อเซียนเซียนเพื่อให้ตำแหน่งผู้นำตระกูลของเฮ่อเซียนเซียนมั่นคงยิ่งขึ้น”

“ถึงเวลาที่จะเอาเงินสามสิบล้านของคุณแสดงออกมาให้ทุกคนได้เห็นแล้ว”

“ จะได้ให้พวกคนทางใต้ ได้รู้จักชื่อหลิวต้าฟู่ผู้นำเหมืองแร่แห่งเมืองซีจิ้น”

หลิวต้าฟู่ยิ้ม :“นี่เป็นโอกาสดีที่จะสร้างชื่อ คุณหนูหลานโปรดวางใจผมไม่มีทางให้เกิดข้อผิดพลาดอย่างแน่นอน”

หลานอวี่ก็พูดคุยเรื่องอื่นๆกับหลิวต้าฟู่ต่อสองสามเรื่องแล้วจึงจากไป

หลิวต้าฟู้อดหวั่นไหวไม่ได้ เขาหันไปทางเหรินซวนแล้วพูดว่า : “ท่านนักพรตเหรินซวน ทำไมฉันรู้สึกว่าหากติดตามคุณชายฉีเรื่องนี้อาจทำไม่สำเร็จเล่า ? ตอนนี้ทางตระกูลจ้าวแม้แต่คนของตระกูลรอธไชล์ดยังถูกลากเข้ามาแล้ว…….?”

เหรินซวนพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ : “ถ้าคุณอยากจะนอนข้างถนนนักก็คิดเช่นนั้นไปเถอะ ! อย่างไรก็ตามอาจารย์ก็ปฎิบัติต่อคุณอย่างดีที่สุดแล้ว”

หลิวต้าฟู่สำลักคำออกมา เมื่อนึกถึงบทละครเรื่อง “คนไร้บ้าน” ของท่านจางเทียน ก็พลันเงียบกริบ