มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1389

ฉีเติ่งเสียนให้เฉียวชิวเมิ่งไปที่วิหารจิงเต่าไปเจอเยเลน่าและลาเต๋อกังทั้งสอง หลังรู้ว่าเฉียวชิวเมิ่งเป็นทีมงานของฉีเติ่งเสียน ทำให้ทั้งสองนั้นตกใจอย่างมาก

จากนั้น ทั้งสองก็ได้บัญชีรายชื่อของอัศวินแห่งแสง

“นิโคลัส หวังอู่คืออะไร?!”

“และนี่ก็เป็นเรื่องอุกอาจ คริสเทีย-จ้าวเออร์โกว?”

“อืม....”

ทั้งสองคนกำลังกูบัญชีรายชื่อ รู้สึกว่าชื่อพวกนี้นั้นแปลกๆ

ฉีเติ่งเสียนบอกพวกเขา อย่าสนใจรายละเอียดพวกนี้ เขาจะปล่อยให้อัศวินแสงศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกส่งไปยังหนานหยางผลัดกันรับการฝึกจากทั้งสองคน

เยเลน่ามองฉีเติ่งเสียนอย่างเขินอาย ดูเหมือนเขาจะลังเลที่จะพูด

ฉีเติ่งเสียนตะลึง จากนั้นหัวเราะ พี่เขาเป็นคนหล่อที่หนึ่งของเรือนจำโยวตู เยเลน่าเจอไม่กันไม่กี่ครั้ง ก็ทำให้อีกฝ่ายนั้นเขินอาย?

“เยเลน่า ฉันเป็นคนที่มีแฟนแล้ว แม้จะไม่ได้มีอัศวินหญิง...แต่ น้ำมนต์ที่พระสันตะปาปาให้ฉันมันไม่พอ และไม่พอ...”ฉีเติ่งเสียนไม่รอให้เยเลน่าพูด ก็พูดออกมาก่อนเลย

เยเลน่าได้ยินก็ตะลึง จากนั้นก็รีบพูด: “พระอัครสังฆราช ฉันไม่ได้หมายความว่ายังนั้น....ฉันอยากพูดว่า....”

ฉีเติ่งเสียนโบกมือแล้วพูด: “คุณแค่คิดก็ไม่ได้ ฉันไม่มีทางตอบตกลง!คุณเป็นกลุ่มอัศวินศักดิ์สิทธิ์ คุณควรรับใช้พระเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์ตลอดชีวิตของคุณ อย่าพูดคำพวกนั้นกับฉัน”

เยเลน่ามองบนแล้วพูด: “สิ่งที่ฉันอยากพูดคือคุณสามารถสอนเคล็ดลับศักดิ์สิทธิ์ให้กับฉันและลาเต๋อกังไหม!”

หลังจากได้ยินฉีเติ่งเสียนหน้าอมมืดลง ไม่ได้จะบอกรักตัวเอง อีกอยากจะให้สอนเคล็ดลับศักดิ์สิทธิ์!

“ในมื่อจะเอาเคล็ดลับศักดิ์สิทธิ์ แล้วจะพูดเรื่องอื่นไปได้อย่างไร?แต่ว่าถ้าหากพวกคุณสามารถทำเรื่องต่างๆให้ฉันได้ อาจสามารถพิจารณาได้”ฉีเติ่งเสียนสูบหายใจลึกๆ แล้วทำใจให้นิ่งพูดขึ้น

ลาเต๋อกังพูดขึ้น: “พระอัครสังฆราชสบายใจได้ เราจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยคุณฝึกฝนอัศวินแห่งแสง!”

ฉีเติ่งเสียนไม่สนใจว่าพวกเขาฝึกฝนอัศวินแห่งแสงได้ดีเพียงใด อย่างไรก็ตาม เขาได้นำกองทัพ กองทัพราตรีนิรันดร์เข้ามาเพื่อล้างบาปของพวกเขาเพื่อหลีกเลี่ยงการตามล่าอย่างเป็นทางการ

หลังจากจัดการทั้งสองจนเสร็จ ฉีเติ่งเสียนก็รีบหนีไปเลย ไม่อยากคุยกับทั้งสองสักเท่าไหร่

เยเลน่าถอนหายใจแล้วพูดขึ้น: “ลาเต๋อกัง พวกเราตั้งใจทำมัน พยายามเรียนรู้ความลับอันศักดิ์สิทธิ์จากท่านอัครสังฆราชโดยเร็วที่สุด!”

ลาเต๋อกังตื่นเต้นแล้วพูด: “แน่นอน เยเลน่าสู้ๆ เราจะสามารถสร้างความประทับใจแก่พระอัครสังฆราชได้อย่างแน่นอน”

ถ้าฉีเติ่งเสียนได้ยินคำพูดของทั้งคนนี้แล้ว น่าจะหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออกเลย

“แต่ว่า เยเลน่า.....”ลาเต๋อกังเปลี่ยนบทสนทนาไปทันที

“ทำไม?”เยเลน่าถามขึ้น

“คุณไม่เป็นห่วงประเทศชาติของตัวเอง?ที่นั้น ตอนนี้วุ่นวายมากเลย ประชาชนต้องทนทุกข์ทรมานจากการต่อสู้ระหว่างรัฐบาลและผู้มีอำนาจ.....”ลาเต๋อกังพูด

เยเลน่าสีหน้ากลับนิ่งเฉยแล้วพูดขึ้น: “ที่ไหนมีอิสระ ที่นั้นก็คือประเทศชาติของเรา”

แน่นอนว่าลาเต๋อกังไม่สามารถปฏิเสธคำพูดอันโด่งดังจากชายผู้ยิ่งใหญ่นี้ได้ แต่เขายังหัวเราะแล้วถามกลับ: “คุณคิดแบบนี้จริงๆหรอ?”