มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1392

การเคลื่อนไหวของหยางกวนกวนนั้นได้เป็นที่จับตามองของผู้คน

อีกทั้งเธอนั้นเป็นแค่เพียงผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น ช่างเป็นเรื่องที่ทำให้ผู้คนตื่นตะลึงจริงๆ

ทั้งสามคนได้เดินไปด้านหน้าอีกเล็กน้อย จากนั้นก็มีคนเดินออกมา หนึ่งในนั้นก็คือหลี่เหอถู

หลัวอี้ขู่ โหยวฮ่าว ผู้เยาว์ทั้งสองคนนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย หลังจากที่ได้เห็นฉีเติ่งเสียนสายตาก็ได้แสดงออกถึงความเป็นศัตรูอย่างชัดเจน

หลัวเหลยได้ถูกหัวหน้ากลุ่มร็อบเบนทุบตีไปอย่างเสียหน้า ส่วนโหยวหยางซือนั้นก็ถูกฉีเติ่งเสียนขายให้กับเฉินปาเซี่ย จนกลายเป็นอัมพาตครึ่งตัว

หยางกวนกวนสังเกตุเห็นถึงฝีเท้าอันหนักแน่นของหลัวอี้ขู่ แววตามุ่งมั่น ขมับนูนสูง เพียงเท่านี้ก็รู้แล้วว่าคนผู้นี้นั้นเป็นยอดฝีมือ

ยังมีโหยวฮ่าวข้างกาย คนผู้นี้มีดโครงกระดูกที่แข็งแรง ร่างกายสูงใหญ่ จังหวะหายใจเข้าออกมีพลังอย่างมาก！

ยังมีคนอื่นๆ อีก ต่างก็เป็นหน้าใหม่ทั้งสิ้น แต่ละคนมีลมหายใจที่ยาวลึก ดวงตาเป็นประกาย ล้วนไม่ใช่ยอดฝีมือทั่วๆ ไป

เฮ่อตั่วเหลียนสัมผัสได้ถึงกสายตามุ่งร้ายที่กวาดผ่านไปมา ในขณะนั้นก็มีเหงื่อออกที่ฝ่ามือ เท้าทั้งสองข้างต่างก็อ่อนแรง

“สนุกมากเหรอ？”ฉีเติ่งเสียนตะโกนออกไปจากนั้นยกเท้าขวาขึ้นแล้วกระทืบไปที่พื้น

“ตู้ม！”

เสียงเท้ากระทืบลงพื้นจนแหลกละเอียดจนเห็นถึงดินโคลนด้านใต้นั้นดังราวกับฟ้าผ่า จากนั้นทั้งสำนักราวกับกระเด้งสูงขึ้นมาสามนิ้ว

เหล่าผู้เยาว์นั้นต่างก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ จนต้องเก็บความมุ่งร้ายแล้วกลายเป็นระมัดระวังตัวขึ้นมา

หลี่เหอถูพูดกับทุกคนว่า “ท่านนี้ก็คืออาจารย์ฉี ฉีเติ่งเสียน คิดว่าพวกคุณคงเคยได้ยินชื่อเสียงอันโด่งดังของเขามาไม่มากก็น้อย”

โหยวฮ่าวก็ยืนขึ้นมาแล้วพูดกับฉีเติ่งเสียนว่า “อาจารย์ฉี ฉันนับถือคุณมานานแล้ว！”

ฉีเติ่งเสียนมองเขาอย่างเยือกเย็น ไม่พูดอะไร คนหนุ่มผู้นี้ถึงจะยอดเยี่ยมเพียงใด แต่ก็ยากที่จะมาอยู่ในสายตาของเขา

“อาจารย์ฉีหากคุณอยากเปิดสำนักของตัวเอง อย่างนั้นพวกเราหลงเหมินก็จะไม่ว่าอะไรเลย เพราะไม่มีใครสามารถสู้คุณได้”

“แต่คุณกลับให้ลูกศิษย์ของคุณมาเปิดสำนักแทน？ทำให้พวกเรารู้สึกยากที่จะยอมรับได้！”

“ในหลงเหมินของพวกเรามีลูกศิษย์ยอดเยี่ยมมากมาย มีสิทธิ์อะไรที่จะมองข้ามคนของตัวเอง แล้วไปสนับสนุนคนนอกให้เปิดสำนักแทนล่ะ？”

หลัวอี้ขู่ก็ยืนขึ้นมา แล้วพูดออกมาอย่างเสียงดัง

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างสงบ “มีสิทธิ์อะไร？ก็เพราะพวกคุณทุกคนนั้นฝีมืออ่อนด้อย สู้เธอไม่ได้ซักคนยังไงล่ะ？”

ทางฝั่งหลงเหมินมีผู้อาวุโสคนหนึ่งยืนขึ้นมาหัวเราะแล้วกล่าว “พูดโอ้อวดใครก็พูดได้ แต่คนที่ทำได้อย่างที่พูดจริงๆนั้นมีแค่ไม่กี่คน”

แม้ว่าหยางกวนกวนจะเพิ่งฝึกยุทธ์มาไม่นาน แต่ทรัพยากรที่ได้รับนั้นมากกว่าคนอื่นอย่างเปรียบเทียบไม่ได้ นอกจากนี้ตัวเธอเองยังมีพรสวรรค์ จิตใจนั้นก็ฝึกฝนมาอย่างแข็งแกร่ง นับได้ว่าเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่ยอดเยี่ยม

ทว่าเธอนั้นเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ดังนั้นจึงยากที่จะเลี่ยงการโดนดูแคลนได้

หลี่เหอถูกล่าว “ในเมื่อความเห็นไม่ตรงกัน งั้นก็มาแลกเปลี่ยนฝึมือกันเพื่อหาข้อยุติดีกว่า หากว่าฝั่งอาจารย์ฉีชนะ พวกเราหลงเหมินก็จะสนับสนุนอย่างเต็มที่ หากแพ้ล่ะก็ เราก็จะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก！เช่นนี้ก็ยุติธรรมต่อทั้งสองฝ่าย ทุกคนต่างยอมรับ”

หยางกวนกวนผงกศีรษะกล่าว “ได้！”