มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1392

การเคลื่อนไหวของหยางกวนกวนนั้นได้เป็นที่จับตามองของผู้คน

อีกทั้งเธอนั้นเป็นแค่เพียงผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น ช่างเป็นเรื่องที่ทำให้ผู้คนตื่นตะลึงจริงๆ

ทั้งสามคนได้เดินไปด้านหน้าอีกเล็กน้อย จากนั้นก็มีคนเดินออกมา หนึ่งในนั้นก็คือหลี่เหอถู

หลัวอี้ขู่ โหยวฮ่าว ผู้เยาว์ทั้งสองคนนี้ก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย หลังจากที่ได้เห็นฉีเติ่งเสียนสายตาก็ได้แสดงออกถึงความเป็นศัตรูอย่างชัดเจน

หลัวเหลยได้ถูกหัวหน้ากลุ่มร็อบเบนทุบตีไปอย่างเสียหน้า ส่วนโหยวหยางซือนั้นก็ถูกฉีเติ่งเสียนขายให้กับเฉินปาเซี่ย จนกลายเป็นอัมพาตครึ่งตัว

หยางกวนกวนสังเกตุเห็นถึงฝีเท้าอันหนักแน่นของหลัวอี้ขู่ แววตามุ่งมั่น ขมับนูนสูง เพียงเท่านี้ก็รู้แล้วว่าคนผู้นี้นั้นเป็นยอดฝีมือ

ยังมีโหยวฮ่าวข้างกาย คนผู้นี้มีดโครงกระดูกที่แข็งแรง ร่างกายสูงใหญ่ จังหวะหายใจเข้าออกมีพลังอย่างมาก！

ยังมีคนอื่นๆ อีก ต่างก็เป็นหน้าใหม่ทั้งสิ้น แต่ละคนมีลมหายใจที่ยาวลึก ดวงตาเป็นประกาย ล้วนไม่ใช่ยอดฝีมือทั่วๆ ไป

เฮ่อตั่วเหลียนสัมผัสได้ถึงกสายตามุ่งร้ายที่กวาดผ่านไปมา ในขณะนั้นก็มีเหงื่อออกที่ฝ่ามือ เท้าทั้งสองข้างต่างก็อ่อนแรง

“สนุกมากเหรอ？”ฉีเติ่งเสียนตะโกนออกไปจากนั้นยกเท้าขวาขึ้นแล้วกระทืบไปที่พื้น

“ตู้ม！”

เสียงเท้ากระทืบลงพื้นจนแหลกละเอียดจนเห็นถึงดินโคลนด้านใต้นั้นดังราวกับฟ้าผ่า จากนั้นทั้งสำนักราวกับกระเด้งสูงขึ้นมาสามนิ้ว

เหล่าผู้เยาว์นั้นต่างก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ จนต้องเก็บความมุ่งร้ายแล้วกลายเป็นระมัดระวังตัวขึ้นมา

หลี่เหอถูพูดกับทุกคนว่า “ท่านนี้ก็คืออาจารย์ฉี ฉีเติ่งเสียน คิดว่าพวกคุณคงเคยได้ยินชื่อเสียงอันโด่งดังของเขามาไม่มากก็น้อย”

โหยวฮ่าวก็ยืนขึ้นมาแล้วพูดกับฉีเติ่งเสียนว่า “อาจารย์ฉี ฉันนับถือคุณมานานแล้ว！”

ฉีเติ่งเสียนมองเขาอย่างเยือกเย็น ไม่พูดอะไร คนหนุ่มผู้นี้ถึงจะยอดเยี่ยมเพียงใด แต่ก็ยากที่จะมาอยู่ในสายตาของเขา

“อาจารย์ฉีหากคุณอยากเปิดสำนักของตัวเอง อย่างนั้นพวกเราหลงเหมินก็จะไม่ว่าอะไรเลย เพราะไม่มีใครสามารถสู้คุณได้”

“แต่คุณกลับให้ลูกศิษย์ของคุณมาเปิดสำนักแทน？ทำให้พวกเรารู้สึกยากที่จะยอมรับได้！”

“ในหลงเหมินของพวกเรามีลูกศิษย์ยอดเยี่ยมมากมาย มีสิทธิ์อะไรที่จะมองข้ามคนของตัวเอง แล้วไปสนับสนุนคนนอกให้เปิดสำนักแทนล่ะ？”

หลัวอี้ขู่ก็ยืนขึ้นมา แล้วพูดออกมาอย่างเสียงดัง

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างสงบ “มีสิทธิ์อะไร？ก็เพราะพวกคุณทุกคนนั้นฝีมืออ่อนด้อย สู้เธอไม่ได้ซักคนยังไงล่ะ？”

ทางฝั่งหลงเหมินมีผู้อาวุโสคนหนึ่งยืนขึ้นมาหัวเราะแล้วกล่าว “พูดโอ้อวดใครก็พูดได้ แต่คนที่ทำได้อย่างที่พูดจริงๆนั้นมีแค่ไม่กี่คน”

แม้ว่าหยางกวนกวนจะเพิ่งฝึกยุทธ์มาไม่นาน แต่ทรัพยากรที่ได้รับนั้นมากกว่าคนอื่นอย่างเปรียบเทียบไม่ได้ นอกจากนี้ตัวเธอเองยังมีพรสวรรค์ จิตใจนั้นก็ฝึกฝนมาอย่างแข็งแกร่ง นับได้ว่าเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่ยอดเยี่ยม

ทว่าเธอนั้นเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ดังนั้นจึงยากที่จะเลี่ยงการโดนดูแคลนได้

หลี่เหอถูกล่าว “ในเมื่อความเห็นไม่ตรงกัน งั้นก็มาแลกเปลี่ยนฝึมือกันเพื่อหาข้อยุติดีกว่า หากว่าฝั่งอาจารย์ฉีชนะ พวกเราหลงเหมินก็จะสนับสนุนอย่างเต็มที่ หากแพ้ล่ะก็ เราก็จะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก！เช่นนี้ก็ยุติธรรมต่อทั้งสองฝ่าย ทุกคนต่างยอมรับ”

หยางกวนกวนผงกศีรษะกล่าว “ได้！”

การโจมตีนี้ทั้งแม่นยำและมั่นคง หากโจมตีออกไปแล้วนั้นจะมีทั้งความมั่นคง แม่นยำ แล้วไร้ปรานี สามารถทำให้ข้อมือของหลัวอี้ขู่ขาดได้เลย

แต่หลัวอี้ขู่นั้นไม่ได้เก่งแค่ปาก เขาสะบัดมือออกเพื่อหลบหมัดสว่านของหยางกวนกวน ในเวลเดียวกัน ก็ใช้อีกมือรวบเป็นหมัดแล้วโจมตีออกไปยังจุดถานจงที่หน้าอกของหยางกวนกวน！

การโจมตีเพื่อสังหารของเขานั้น หากหยางกวนกวนถูกกดดันจนก้าวถอยหลังแล้ว โอกาสของเขาก็จะมาถึง จากนั้นเขาจะสามารถใช้ท่าเท้าของเขาในการแตะและถีบ ทำให้เขากลายเป็นฝ่ายได้เปรียบแล้วค่อยๆ ไล่ต้อนหยางกวนกวนจนตาย

หมัดของหยางกวนกวนที่เอวก็โจมตีออกมา กลายเป็นเงาร่างนกอินทรีในอากาศ แล้วก็โฉบลงมาคว้าจับ！

นิ้วทั้งห้าอันแข็งแกร่งคว้าจับลงบนหลังมือของหลัวอี้ขู่

หลัวอี้ขู่หัวเราะอย่างเย็นเยียบในใจ การคว้าจับเช่นนี้จะมาหยุดหมัดของเขาได้เหรอ？มันจะดูถูกกันมากเกินไปแล้ว！

แต่หลังจากนั้น เขาก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ส่งมาจากมือของเขา นิ้วทั้งห้าของหยางกวนกวนแข็งราวกับตะขอเหล็กที่กำลังเกี่ยวเนื้อของเขาจนเลือดทะลักออกมา！

“ผู้หญิงคนนี้ทำไมมีพลังดัชนีที่น่ากลัวขนาดนี้？！” หลัวอี้ขู่วิเคราะห์พลาด จนในใจอดที่จะหวาดหวั่นไม่ได้

ความเจ็บปวดทำให้กระบวนท่าของหลัวอี้ขู่เปลี่ยนแปลงไป เขารีบสบัดไหล่เพื่อที่จะดึงแขนกลับ แต่นิ้วทั้งหน้าของหยางกวนกวนยังคงเกาะติดมือของเขาอยู่ราวกับหนาม จนเลือดสาดกระเซ็น

ในสถานการณ์เร่งด่วนนี้ หัวอี้ขู่ทำได้แค่เพียงโจมตีช่วงล่าง โดยในตอนที่เขาเตรียมที่จะเตะขาขวาออกไป เท้าซ้ายของหยางกวนกวนก็มาถึงแล้ว “สกัดกั้น” ด้วยการเตะตัดขาของอีกฝ่าย ตามด้วยท่า “ราชสีห์เหยียบบอล” กระทืบลงไปที่บนเท้าของหลัวอี้ขู่

หยางกวนกวนคว้าหมัดของหลัวอี้ขู่ ดึงแขนของอีกฝ่ายเข้ามา จากนั้นเหยียบลงที่เท้าของอีกฝ่าย ในเวลาเดียวกันนั้นสองเท้าก็ไขว้สลับกันแล้วก้าวไปด้านหน้า อีกมือหนึ่งผลักไปที่อกของหลัวอี้ขู่

ฝ่ามือนีกลายเป็นจุดค้ำยัน เธอนั้นเพิ่มแรงดึงขึ้นจนหลัวอี้ขู่เสียสมดุลแล้วถูกหมุนตัวจนหน้าคว่ำ

ได้ยินเสียงหลัวอี้ขู่ร้องโหยหวน พลิกหัวอยู่ล่างเท้าอยู่บน แล้วก็คว่ำลงมา จากนั้นเขาก็กระเด็นออกไป……