มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1393

สรุปบท บทที่ 1393 หยางอู๋ตี๋: มังกรผู้ทรงพลัง

สรุปเนื้อหา บทที่ 1393 หยางอู๋ตี๋ – มังกรผู้ทรงพลัง โดย จาง หลงหู

บท บทที่ 1393 หยางอู๋ตี๋ ของ มังกรผู้ทรงพลัง ในหมวดนิยายนิยายโรแมนติกในเมือง เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จาง หลงหู อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

ผู้คนทางฝั่งของหลงเหมินอดไม่ได้ที่จะตื่นตะลึง เพิ่งจะสู้กันได้ไม่กี่กระบวนท่า ก็ถูกโยนออกไปแล้ว?!

ขนาดหลี่เหอถูก็อดไม่ได้ที่จะแอ่นอกขึ้นมา แล้วทำสีหน้าประหลาดใจ

ผู้อาวุโสคนนั้นก็วิ่งเข้ามา แล้วยื่นมือออกไปพยุงหลัวอี้ขู่ขึ้นมา แล้วลูบไปที่อกของเขา แล้วถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

สุดท้ายแล้วที่หยางกวนกวนโยนหลัวอี้ขู่ออกไปแล้ว ถ้าหากฝ่ามือนั้นใส่กำลังเข้าไปนั้น หัวใจของหลัวอี้ขู่คงจะถูกขยี้จนแหลกไปแล้ว!

เฮ่อตั่วเหลียนมองมาแล้วอ้าปากหวอ ด้วยความอิจฉาเป็นที่สุด

“แข็งแกร่งขนาดนั้นเลยเหรอ?ฉันคิดว่าเธอไม่ได้เก่งขนาดนั้นซะหน่อย!” เฮ่อตั่วเหลียนพึมพำออกมา จึงได้เปิดฝากระติกน้ำร้อนแล้วจิบน้ำเพื่อระงับความตกใจ

“นี่น่ะแข็งแกร่งกว่าวิชาแมวสามขาของคุณเยอะ!” ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะแล้วพูด เพราะนี่คือผู้หญิงที่เขาปั้นมากับมือ

หลัวอี้ขู่แม้ว่าจะไม่ตาย แต่ก็หายใจรวยริน หมดสภาพจนไม่สามารถต่อสู้ได้อีก

หยางกวนกวนเก็บหมัดลง มองไปหาหลัวอี้ขู่ที่นั่งอยู่ พูดอย่างสงบว่า “ฉันไม่เป็นหัวหน้าสำนัก แล้วคุณจะมาเป็นแทน?คุณคิดว่าคุณมีคุณสมบัติพอ?”

หลัวอี้ขู่ถูกประโยคนี้ทิ่มแทงจนหน้าแดงก่ำ ไม่กล้าพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว

“ฉันแค่ประมาทไป……” หลัวอี้ขู่พูดชี้แจง

“ก็เลยหลบไม่ได้เหรอ?” หยางกวนกวนหัวเราะออกมาแล้วกล่าว

หลัวอี้ขู่ประเมินกรงเล็บอินทรีของหยางกวนกวนต่ำไป ไม่อย่างนั้นคงไม่แพ้ง่ายๆ

กรงเล็บอินทรีของหยางกวนกวนแข็งแกร่งมาก ฉีเติ่งเสียนได้ฝึกเธออย่างหนักหน่วงตั้งแต่แรก ทุกวันเธอนั้นต้องแกะสายหนังวัวเปียกน้ำ ที่ทั้งลื่นทั้งแน่น ต้องออกแรงนิ้วเป็นอย่างมาก ทำให้นิ้วมือนั้นแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปมากนัก!

“อาจารย์ที่ดีนั้นสั่งสอนศิษย์ที่ยอดเยี่ยมออกมาจริงๆ ไม่คิดว่าอาจารย์ฉีจะสั่งสอนศิษย์ผู้หญิงออกมาได้แข็งแกร่งขนาดนี้!เกรงว่าหากเธอมาอยู่ในหลงเหมินของเราก็คงอยู่ในแนวหน้า” มีคนหนุ่มของหลงเหมินก้าวออกมาอีกคน “ฉันชื่อเกาซง ขอคำชี้แนะด้วยคน”

หยางกวนกวนหันกลับมามองเกาซงแล้วกล่าว “ได้!”

เมื่อพูดเสร็จเธอก็ลงมือ ก้าวเท้าเหยียบลงที่พื้น จนพื้นไม้นั้นเกิดรอยแตกขึ้นมา แล้วพุ่งไปหาเกาซงด้วยความเร็วดั่งสายฟ้า!

ในครั้งนี้เธอไม่ได้ใช้มวยสิงอี้ แต่กลับใช้ไท่เก๊กออกมาแทน จากนั้นใช้กระบวนท่า “ขึ้นหน้าเอียงตัวทุบ” ออกไป!

เมื่อปล่อยหมัดออกไป ก็เกิดเสียงดังอย่างอึกทึกราวกับระเบิดที่ถูกจุดเอาไว้ในห้อง

“เป็นเพียงผู้หญิงแต่กลับมีพลังมากมายขนาดนี้?” เกาซงอดไม่ได้ที่จะคิดขึ้นมาในหัว

เขาที่เป็นชายชาตรีคนหนึ่ง ก็ยังไม่กล้าที่จะดวลหมัดกับหยางกวนกวนซึ่งหน้าในตอนนี้

เขายืนแยกเท้า ถอยเท้าขวาไปยังด้านซ้ายของเท้าซ้าย แล้วหมุนตัวหลบหมัดของหยางกวนกวน จากนั้นยกศอกขึ้นมาแล้วโจมตีไปที่ท้ายทอยของหยางกวนกวน!

ไม่อาจไม่พูดได้ว่าหากฝึกฝนกระบวนท่านี้ให้ดีแล้ว เมื่อเอาไปใช้ในสนามบาสนั้นจะเป็นฝันร้ายของฝ่ายป้องกันแน่นอน……

ท้ายทอยของหยางกวนกวนแม้ว่าจะไม่มีดวงตา แต่ก็มีความสามารถ “หัวใจน้ำแข็งของศัตรู” ราวกับเห็นภาพศอกของศัตรูที่โจมตีเข้ามา

เธอย่อตัวลงอย่างไม่ต้องคิด จากนั้นใช้ท่ามวยสิงอี้ “หลบหลีก” ออกมา จากนั้นก็หมุนตัวในพริบตาเดียวไปอยู่ที่ด้านข้างของเกาซง

ศอกอีกข้างของเกาซงนั้น ก็พุ่งมาโจมตีที่จุดไท่หยางของหยางกวนกวน!

“มันคือวิชาหมัดอะไรกัน?!” เฮ่อตั่วเหลียนตกใจจนอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาอย่างไร้เสียง วิชาแบบนี้เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

ในตอนนี้เขาสัมผัสได้ถึงแรงกดดันที่ลดลง

หยางกวนกวนมุดตัวลงจนเข่าเกือบติดพื้น โดยห่างจากพื้นแค่สามเซนติเมตร สองขาของเธอเริ่มออกแรงจนทั้งตัวพุ่งตามพื้นไปราวกับเครื่องบิน

นี่คือท่าที่ฉีเติ่งเสียนได้มาจากการดูการแข่ง ufc แล้วรวมกับท่าร่างท่าร่างมังกร เรียกว่า “ก้าวย่างเครื่องบิน” หยางกวนกวนใช้ออกมาได้ถูกจังหวะมาก!

เพราะเกาซงมัวแต่ให้ความสนใจกับการโจมตีด้วยมือแส้ จนถอยร่นไปเรื่อยๆ แล้วเสียการทรงตัวและไม่ทันได้ระวังตัว

หยางกวนกวนก็พลันเปลี่ยนกระบวนท่า เหนือจากการคาดเดาของเขา!

ได้เห็นเพียงแค่หยางกวนกวนพุ่งมาด้านหน้าของเกาซง แล้วโอบแขนไปที่เอวของเขา

เกาซงตกใจแล้วจึงยกขาขึ้นมาโจมตีไปที่ใบหน้า แต่มือทั้งสองของหยางกวนกวนนั้นจับเอวของเขาเอาไว้ได้ แล้วเคลื่อนที่เฉียงไปด้านหลังทางซ้าย งอเข่าลง แล้วไถลไปด้านหลังของเกาซง

“คว่ำไปซะ!”

หยางกวนกวนคำรามเสียงดัง จับเอวของเกาซงยกกลับไปด้านหลังในท่า “สะพานเหล็ก” เอาหัวของเขาลงแล้วจับทุ่มไปที่พื้น!

เกาซงใช้มือทั้งสองข้ามกุมไว้ที่ศีรษะ แต่ความรุนแรงของการโจมตีนี้นั้นทำเอาเขาสมองขาวโพลน

หลังจากที่ทุ่มเขาลงไปแล้ว หยางกวนกวนก็ก้มลงไปด้านหน้า มือกุมอยู่ที่ลำคอของอีกฝ่ายทำให้หายใจไม่ออก จากนั้นสองวินาทีเกาซงก็สลบไป

“ชิ……ใช้ได้นี่ ถือว่าได้เอาเทคนิคที่เรียนมาไปใช้บ้าง?” หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนเห็นก็อดไม่ได้ที่จะลูบคางของตัวเอง

“หยางลู่ฉานเรียกเธอว่าหยางอู๋ตี๋ เธอฝึกเพียงไม่กี่ปีก็สามารถถูกเรียกว่าหยางอู๋ตี๋ (ไร้เทียมทาน) ได้แล้ว การจัดการเหล่าผู้เยาว์พวกนี้ไม่ใช้ปัญหาเลย”

ช่วงนี้เขาไม่ได้ติดตามการพัฒนาของหยางกวนกวนเลย ไม่คิดว่าจะทำให้ตัวเองเซอร์ไพรส์ได้ขนาดนี้

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง