มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1408

เฉินหยวนเป่ย หัวหน้าสมาคมหงมาเยือนเซียงซานด้วยตัวเองทั้งที แน่นอนว่าในฐานะหัวหน้าสมาคมหลงเหมิน หลี่เหอถูก็ต้องการพบเขา

ดังนั้นเมื่อหลี่เหอถูนั่งเฮลิคอปเตอร์มาถึงเซียงซาน สวี่ฉางเกอผู้บัญชาการสาขาย่อยเซียงซานหลงเหมินจึงมาต้อนรับเขาด้วยตนเอง

“ท่านประธาน!” หลังจากสวี่ฉางเกอเห็นหลี่เหอถู เขาก็คารวะด้วยความเคารพและแสดงท่าทางพร้อมรับคำสั่ง

หลี่เหอถูพอใจมากเมื่อเห็นท่าทีของสวี่ฉางเกอ เขาตบไหล่อีกฝ่ายเบาๆ แล้วพูดว่า “เดี๋ยวอีกสักพักไปสมาคมหงกับฉันนะ”

ขณะนี้ภายในหลงเหมินกำลังวุ่นวาย และนายหางเสือจำนวนหนึ่งก็ทำตัวหน้าไหว้หลังหลอกกับประธานสมาคมหลี่เหอถู

เมื่อเห็นท่าทางเคารพ สุภาพและเชื่อฟังคำสั่งของสวี่ฉางเกอ ใครบ้างล่ะจะไม่ชอบ

หากหลงเหมินทั้งหมดอยู่ในสภาวะสงบสุข หลี่เหอถูจะต้องลากตัวสร้างปัญหาอย่างฉีเติ่งเสียนเข้ามาไหม จะต้องยอมให้คนหัวรุนแรงอย่างฉีปู้อวี่ไปสมาคมพระจันทร์เต็มดวงไหม

“เฮ้อ เป็นประธานฝ่ายกลยุทธ์นี่มันไม่ง่ายเลย!” หลี่เหอถูเอามือไพล่หลังและคิดแบบแฝงความโอ้อวด

ไม่นานหลังจากนั้น คนจากหลงเหมินก็ไปยังสมาคมหงในเซียงซานและพวกเขาก็ได้พบกับเฉินหยวนเป่ย บอสของสมาคมหง

สวี่ฉางเกอมองสำรวจเฉินหยวนเป่ยอย่างอดไม่ได้ เขาผู้นี้อายุประมาณห้าสิบปี บุคลิกสง่างามและอ่อนโยน ให้ความรู้สึกว่าเป็นคนมีการศึกษา ขณะคุยเล่นกันเขาดูยิ่งใหญ่แต่ไม่ป่าเถื่อน ให้ความรู้สึกน่าชื่นชม

แต่เมื่อหลี่เหอถูสังเกตเห็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่อ่อนเยาว์และแข็งแกร่ง หรือแม้กระทั่งผู้ที่อาวุโสและแข็งแกร่งซึ่งนั่งอยู่ถัดจากเฉินหยวนเป่ย รูม่านตาของเขาก็เบิกกว้าง

พระเจ้า! ปรมาจารย์เกือบครึ่งของสมาคมหงอยูที่นี่!

“มาแล้วหรือประธานหลี่ เชิญนั่ง ดื่มชาก่อน!” เมื่อเฉินหยวนเป่ยเห็นหลี่เหอถูมาถึง เขาก็คารวะด้วยรอยยิ้มและเชิญให้อีกฝ่ายนั่งลง

หลี่เหอถูนั่งลง จิบชาและค่อยๆ พูดคุยเพื่อทำความเข้าใจกับเฉินหยวนเป่ย

เฉินหยวนเป่ยไม่พูดอ้อมค้อม แต่พูดเข้าประเด็นว่า “ครั้งนี้สมาคมหงของเราได้รับความไว้ใจจากผู้อื่น ถ้าพูดตามจริง เหตการณ์ที่เกิดขึ้นในจิงเต่ามันใหญ่เกินไปและผลกระทบก็ไม่ค่อยดีนัก”

หลังได้ยินเช่นนั้น หลี่เหอถูก็รู้ทันทีว่าตนเองเดาไม่ผิด เฉินหยวนเป่ยมาเซียงซานเพราะเรื่องนี้จริงๆ!

เขาแค่ไม่คิดว่าเหยียนมู่หลงจะมีหน้ามีตาถึงขนาดที่สามารถเชิญเจ้านายระดับสูงที่มีชื่อเสียงระดับโลกอย่างเฉินหยวนเป่ยให้ออกมาได้

“ให้สมาคมหงของผมไปดื่มชาที่จิงเต่าและเชิญอาจารย์ฉีไปที่นั่นเพื่อเจรจากันสักหน่อยดีไหม” เฉินหยวนเป่ยถามด้วยรอยยิ้ม

“ฉีเติ่งเสียนไม่ใช่คนในหลงเหมิน เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับผม แต่ในฐานะเพื่อน ผมจะไปพูดกับเขาให้” หลี่เหอถูพูดนิ่งๆ

นับตั้งแต่ที่ฉีเติ่งเสียนสังหารคนมากมายในประเทศมี่ หลงเหมินก็ตัดความสัมพันธ์กับเขา

เฉินหยวนเป่ยพยักหน้าและพูดว่า “ได้สิ ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือนะครับประธานหลี่ สมาคมหงขอบคุณคุณมาก!”

หลี่เหอถูกล่าวว่า “ไม่เป็นไรครับ สมาคมหงกับหลงเหมินก็เหมือนพี่น้องกัน ช่วยกันเล็กๆ น้อยๆ จะเป็นไรไป”

“หยั่งเห็นพระเจ้าอะไร เล่นตัวจริงๆ ต้องให้คนจากสมาคมหงมารินน้ำชาเพื่อเชิญขนาดนี้!” ชายชราในชุดลำลองในยุคสาธารณรัฐสีดำเอ่ยปาก ร่างกายเขาผอมแห้ง มือทั้งสองแทบไม่มีเนื้อ มีเพียงหนังหุ้มกระดูก แล้วกระดูกก็ดูหนาและแข็งงแรงมากจนดูน่ากลัว