มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1487

“พี่!”

ฉีเติ่งเสียนเดินตามเย่จีกั๋วเข้าไปในวิลล่า จากนั้นเขาก็ได้ยินเย่จีกั๋วกล่าวทักสียงดังและเดินเข้าไปหาชายวัยกลางคน

ชายวัยกลางคนคนนี้ใช้สเปรย์ฉีดผม เก็บผมทุกเส้นทรงผมจึงดูเนี๊ยบเป็นพิเศษ

ชายวัยกลางคนที่มีเสยผมขึ้นคนนี้คือหลิวปิงเว่ยหัวหน้าของพรรคไผ่เขียว

“น้องเขย ทำไมถึงมาที่ผึ้งไหล? ฉันรู้สึกแปลกใจจริงๆ!” เมื่อหลิวปิงเว่ยเห็นเย่จีกั๋วเขาก็หัวเราะ จับมือ ก่อนจะตบไหล่

“ตอนนี้ฉันกำลังตกที่นั่งลำบาก มันไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมสำหรับนายที่จะมาที่นี่ในตอนนี้”

“ตำแหน่งผู้นำของฉันมันไม่ค่อยมั่นคง ฉันเกรงว่าจะทำให้นายมีส่วนเกี่ยวข้องไปด้วย”

เย่จี้กัวหัวเราะและพูดว่า: “เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นแน่นอน ฉันเชื่อในความสามารถของพี่! ยังไงซะ ฉันขอแนะนำให้พี่รู้จัก นี่คือคุณฉีจากต้าลู่ เขามีพลังที่แข็งแกร่ง....”

หลิวปิงเว่ยหันกลับมาทักทายฉีเติ่งเสียนและพูดว่า “สวัสดีครับ คุณฉี”

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าและกล่าวว่า “สวัสดีครับคุณหลิว ผมชื่นชมคุณมานานแล้ว”

เมื่อเร็วๆนี้ หลิวปิงเว่ยประสบปัญหามากมาย เขาสนับสนุนผู้สมัครรับเลือกตั้งของ จั่วเฉินและเผชิญกับความกดดันมากมาย แม้แต่ลุงของเขาจากพรรคไผ่เขียวที่ออกจากพรรคไปแล้วเข้ามาสอบถามเขาว่าสถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง

“ท่านอาวุโส ฉันคิดว่าคุณควรติดต่อกับชาวต้าลู่ให้น้อยลง คุณอาจจะถูกหลอก อาจจะยิ่งทำให้ตอนนี้อยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกมากขึ้นไปอีก!” สมาชิกอาวุโสของพรรคไผ่เขียวพูดขึ้น นั่นคือพี่น้องที่หลิวปิงเว่ยร่วมฝ่าฟันด้วยกันชื่อเทียนชิงโหย่ว

เทียนชิงโหย่วเป็นชาวผึ้งไหล และด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาจึงมีอคติต่อชาวต้าลู่มาโดยตลอด

เมื่อหลิวปิงเว่ยให้น้องสาวแต่งงานกับเย่จีกั๋ว เทียนชิงโหย่วจึงรู้สึกไม่พอใจ แต่เพราะเนื่องจากตระกูลเย่ ก็เป็นครอบครัวที่ร่ำรวยและสามารถมีบทบาทสำคัญได้ เขาจึงไม่เข้ามาวุ่นวายมากจนเกินไป

หลังจากที่หลิวปิงเว่ยได้ยิน เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่พอใจ เขาตบไหล่พี่น้องของเขาแล้วพูดว่า “อาวุโสเทียน คุณน่าจะมีอคติน้อยลงหน่อยในเรื่องนี้ ฉันคิดว่าคุณจั่วเคยพูดไว้ดีมาก เราทุกคนมีสายเลือดเดียวกัน ทำไมเราต้องเป็นศัตรูกันด้วย”

“นอกจากนั้น อนาคตของผึ้งไหลก็ชัดเจนแล้วว่า พัฒนาได้ยากหากมัวแต่จะใช้กำลังที่มีอยู่ตอนนี้ แต่หากได้รับการช่วยเหลือจากชาวต่างชาติ...”

เทียนชิงโหย่วไม่ได้มีการผูกมิตรกับใคร จึงรู้สึกว่าหลิวปิงเว่ยถูกจั่วเฉินหลอกเข้าให้แล้ว ทำให้เขาจึงเลือกที่จะสนับสนุนจั่วเฉิน

หลิวปิงเว่ยกล่าวว่า: “พักผ่อนก่อนเถอะ ฉันจะชวนไปทานอาหารข้างนอก ไปที่ ภัตตาคารจิ่วเทียน อาหารที่นั่นเป็นสไตล์ของชาวผึ้งไหลแท้ๆ”

หลังจากพูดจบหลิวปิงเว่ยขอให้เย่จีกั๋วกับฉีเติ่งเสียนไปพักผ่อนก่อน ก่อนที่พวกเขาจะไปภัตตาคารจิ่งเทียนเพื่อรับประทานอาหารเย็นด้วยกัน

ฉีเติ่งเสียนได้ยินเทียนชิงโหย่ว ที่กำลังพยายามหว่านล้อมหลิวปิงเว่ย: “ผู้นำ ฉันคิดว่าเป็นการดีกว่าที่จะไม่สนับสนุนจั่วเฉิน ตราบใดที่คุณไม่สนับสนุนเขา ลุงของคุณก็จะไม่นำเรื่องยุ่งยากมาสู่คุณ และพี่น้องของเราในพรรคไผ่เขียวก็ยังคงสนับสนุนคุณต่อไป.....”

“ฮ่าฮ่า เป็นผู้ชายจะมามัวอายเวลาจะลงมือทำอะไรได้อย่างไร ในเมื่อฉันสนับสนุนคุณจั่ว ฉันจะสนับสนุนเขาจนถึงที่สุด! คนที่กลับไปกลับมาไม่ใช่ฉัน หลิวปิงเว่ยที่คิดจะยืนหยัดบนโลกใบนี้!” หลิวปิงเว่ยพูดอย่างภาคภูมิใจ ไม่สนคำพูดของเทียนชิงโหย่วเลย

แต่ถึงอย่างนั้นชิงเทียนโหย่ว พยายามหว่านล้อมเขาอย่างจริงจัง: “พี่ ถ้ายังทำแบบนี้ มีแต่จะทำให้ท่านลุงโกรธมากขึ้นเท่านั้น มันไม่เห็นจะมีอะไรดีเลย!”

หลิวปิงเว่ยพูดอย่างใจเย็น: “รอจนกว่าท่านลุงตั้งใจที่จะเข้ามาวุ่นวายภายในพรรคจริงๆ เสียก่อน!”