มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1527

ฉีเติ่งเสียนก็ถือว่าได้พบกับจั่วเฉินอย่างทางการแล้ว ก่อนหน้านั้น แม้แต่เสิร์ชหาข้อมูลเขาก็ขี้เกียจที่จะทำ

และนี่ก็ยังเป็นครั้งแรกที่ได้พบกับจั่วเฉิน

ในภาพภายนอก เขาสวมชุดสูทสีดำ ผมขาวครึ่งหัว รูปร่างผอมเพรียว และสวมแว่นตาไร้ขอบ ดูสุภาพเรียบร้อยมาก

จั่วเฉินกล่าวด้วยเสียงที่ดังกังวานต่อมวลชนที่มาเข้าร่วมในการกล่าวสุนทรพจน์ว่า “ผมจะปฏิบัติตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับชาวผึ่งไหลอย่างแน่นอน และชาวผึ่งไหลทุกคนต้องได้รับโอกาสที่จะได้รับความยุติธรรม ไม่ว่าจะฐานะใดก็ตาม”

“ได้รับการศึกษาที่ดี รวมทั้งสามารถมีทางเลือกด้านการรักษาและที่อยู่อาศัยที่มีคุณภาพได้”

“รัฐบาลจะลงเรือลำเดียวกับประชาชน และจะไม่เคยทิ้งใครไว้ข้างหลัง”

“หากมีใครล้มลง เราจะยื่นมือช่วยพวกเขาให้สามารถลุกขึ้นได้อย่างแน่นอน!”

เขามองไกลออกไป และพูดเสียงดัง “ทรัพยากรที่มีค่าที่สุดในโลกคือความไว้วางใจ! เพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากผู้อื่น เราจำเป็นต้องทำตามคำมั่นสัญญาของเรา และต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการปกป้องความไว้วางใจนี้”

“เราควรปฏิบัติต่อทุกคนอย่างเท่าเทียมกัน แต่เราก็ควรแสวงหาจุดยืนร่วมกันโดยสงวนความแตกต่างไว้ด้วย”

“ภายใต้เงื่อนไขข้อแรกนี้ รัฐบาลจะสนับสนุนกลุ่มชาติพันธุ์ทั้งหมดและอนุรักษ์วัฒนธรรมอันดีงามของพวกเขาไว้ด้วย”

“เราจะทำหน้าที่ในการสืบถ่ายทอดวัฒนธรรมให้ดี เพื่อให้คนรุ่นใหม่ได้รับอิทธิพลจากประวัติศาสตร์อันยาวนาน นี่คือรากฐานของเรา!”

“เราไม่สามารถสูญเสียรากฐานทางวัฒนธรรมของเราได้ มิฉะนั้นคนรุ่นใหม่จะไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง”

ฉีเติ่งเสียนฟังมาถึงตรงนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าเล็กน้อย จุดนี้จั่วเฉินพูดได้ชัดเจนมาก

เขานั่งบนโซฟาและตั้งใจฟังสิบกว่านาทีนี้จนจบ อดไม่ได้ที่จะชื่นชม “จั่วเฉินคนนี้เป็นคนที่มีวัฒนธรรมมากนะ พูดน้ำไหลไฟดับ อ้างอิงคัมภีร์ และทุกคำพูดก็ยังสามารถพูดให้ตรงประเด็นได้ด้วย”

ซุนอิ่งซูพูดกลับ “ฉันแค่อยากจะรู้ว่าการแสดงความสามารถของเขาในครั้งนี้คุ้มค่ากับเงินที่ฉันให้ทุนไว้หรือไม่!”

ฉีเติ่งเสียนพูดไม่ออกบอกไม่ถูก นี่คือนักลุงทุนจริงๆ จุดที่ให้ความสนใจของเธอแตกต่างไปจากเขาอย่างสิ้นเชิง อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเรื่องปกติ หากจั่วเฉินได้ตำแหน่งนี้ หัวกั๋วก็จะรู้สึกขอบคุณซุนอิ่งซูเป็นอย่างมาก และการค้าขายของเธอในหัวกั๋วก็จะมั่นคง!

“เมื่อคืนคุณสุดยอดมาก” ซุนอิ่งซูโน้มตัวไปกระซิบ

“อย่าพูด ผมกำลังฟังสุนทรพจน์อยู่!” ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วและพูดอย่างไม่พอใจ

คุณนายซุนผู้อ่อนโยนและเอาใส่ใจเชื่อฟังโดยอัตโนมัติ และฟังสุนทรพจน์ของจั่วเฉินกับเขาไปอย่างเงียบๆ หลังจากสุนทรพจน์จบลง ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่าและยกย่องจั่วเฉินค่อนข้างมาก

ฉีเติ่งเสียนพูด “เห็นได้ว่าจั่วเฉินได้รับการตอบรับที่ดี เขาให้ความสำคัญอย่างยิ่งกับการสืบทอดวัฒนธรรมของชาติ ไม่แปลกใจเลยที่สามารถตีสนิทกับประเทศของเราได้”

ซุนอิ่งซูพูด “จริงๆ แล้วชาวหัวกั๋วที่อาศัยอยู่ในต่างประเทศให้ความสำคัญกับวัฒนธรรมดั้งเดิม แต่คนในประเทศของคุณกลับไม่เห็นคุณค่าของมันเลย”

ฉีเติ่งเสียนไม่อยากพูดแขวะว่าวัฒนธรรมประเทศของเขาถูกโคกูรยอแย่งไปมากเพียงใดแล้ว แต่ก็รู้สึกไม่ดีที่จะพูดแขวะ ตัวเขาเองไม่ได้ให้ความสำคัญ แต่คนอื่นกลับสือทอดอย่างไร้ยางอาย แล้วคุณจะทำอะไรได้?

เมื่อประมาณบ่ายสอง คุณนายกลุ่มธุรกิจได้ขับรถออกไป บอกว่าต้องการพบปะกับรัฐบาลผึ่งไหลเพื่อหารือเกี่ยวกับทางการบางอย่าง

“แม้ว่าฉันจะหล่อหลอมจิตใจถึงระดับนี้ แต่ก็ยังคงรู้สึกกลัวและไม่สบายใจ”

“นี่คือสิ่งที่ไม่สามารถควบคุมได้ด้วยตัวเอง ก็เหมือนกับคนส่วนใหญ่มักจะอ้างว่าสามารถเอาชนะไทสันได้ แต่เมื่อไทสันยืนอยู่ตรงหน้าจริงๆแล้วจะเข้าใจว่ามันน่ากลัวแค่ไหน”

ฉีเติ่งเสียนถอนหายใจ เก็บหมัดลง นั่งขัดสมาธิ และตั้งใจใคร่ครวญอย่างช้าๆ

เมื่อถึงระดับที่ทำลายความว่างเปล่าและหยั้งเห็นพระเจ้าได้ แสดงว่ามาถึงขีดจำกัดของความสามารถทางกายภาพแล้ว ซึ่งสามารถพูดได้ว่าความสามารถทางกายภาพนี้มาถึงขั้นที่อยู่เหนือคนทั่วไปแล้ว หากอยากสูงขึ้นอีกระดับนั้นเป็นไปไม่ได้แล้ว แม้แต่ระดับวัชระกาย ตำนานเล่าว่าจิตวิญญาณนั้นได้รับการนำทางเป็นหลัก หลังจากที่มาถึงระดับนี้ จิตวิญญาณจะมีอำนาจเช่นเดียวกับเทพเจ้า

“ไม่แปลกใจเลยที่จ้าวซวนหมิงกลืนสารีบุตรของพระผู้มีชื่อเสียงจากทุกราชวงศ์ สารีบุตรนั้นมีสนามแม่เหล็กพิเศษ ซึ่งสามารถเสริมความแข็งแกร่งให้กับจิตวิญญาณของเขาเองได้” ฉีเติ่งเสียนคิด

ไม่รู้เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่เขาพยายามขนส่งเลือดลมเพื่อทำลายกำแพงความเป็นความตายของจุดยวี่เจิ่น บรรลุปราณวิญญาณเข้าสู่สมอง สร้างอารยธรรมให้กับหยางทั้งหก และบรรลุวัชระกายได้

เขาระมัดระวังอย่างมากในทุกขั้นตอน ไม่เช่นนั้น ก็จะเหมือนจิ่วเฮิงที่หมดสติไปอย่างกะทันหันแน่นอน หากไม่มีใครช่วยผลักมวลปราณวิญญาณออกไปด้วยเทคนิคการนวด เขาอาจจะตายทันที

ฉีเติ่งเสียนถือโอกาสนอนพักผ่อน รวดหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อปรับอารมณ์ความคิด และดูรูปถ่ายที่เฉินหยูส่งมา

เฉินเลี่ยออกจากผึ่งไหลตั้งแต่เช้านี้แล้ว และตอนนี้น่าจะอยู่บนเครื่องบินไปหนานหยางแล้ว

“ส่งรูปถ่ายมาให้ผมเยอะหน่อยสิ ไม่แน่นะบางทีเลือดอันเร่าร้อนของผมอาจจะเดือดพล่านแล้วอาจสามารถทำลายจุดยวี่เจิ่นได้หมดเปลือกเลยก็ได้ บรรลุวัชระกายและสามารถเอาชนะผู้มีฝีมือสูงของโลกนะ?” ฉีเติ่งเสียนส่งข้อความถึงเฉินหยู

เฉินหยูส่งรูปสาวสวยจู๋ใหญ่ให้เขาโดยตรง ซึ่งทำให้เขาหงุดหงิดและลบมันออกไปอย่างรวดเร็ว

จากนั้น เขาได้รับข้อความจากแฟนสาวคนเดียวของเขา โดยบอกว่าจะไปผึ่งไหลกับสวีเค่อ เพื่อเข้าร่วมพิธีมอบรางวัลเทศกาลภาพยนตร์