มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1532

คำพูดของสวีน่าทำเอาสีหน้าเจียงชิงเย่ว์อดที่จะเปลี่ยนไปไม่ได้ เดิมทียังคงมีความเห็นอกเห็นใจล้นเหลือและคิดว่าเธอตระหนักถึงความผิดพลาดของเธอแล้ว ใครจะไปรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ทำให้มันแย่ลง!

สวีน่าได้ยืนขึ้นจากพื้นในขณะที่จับโต๊ะไว้ และพูดด้วยรอยยิ้มน่ากลัว “ทำไม กลัวงั้นเหรอ?กลัวแล้วก็รีบคุกเข่าต่อหน้าฉันซะสิ!”

หลงถูได้มาถึงที่หน้าประตูและยังนำบอดี้การ์ดตัวเองมาด้วยอีกสองคน มองทุกคนในห้องส่วนตัวด้วยสีหน้าไม่แยแส

ที่สวีน่ากล้าหยิ่งผยอมงขึ้นมาขนาดนี้ แน่นอนเป็นเพราะว่าเห็นหลงถู นี่เป็นคนที่คอยหนุนหลังเธอ!

“ได้ยินว่าผู้หญิงของฉันทานข้าวที่นี่แล้วมีคนมารังแก ใครมันตาบอด?ไม่รู้ไงว่าเธออยู่ในความดูแลของฉัน?! หลงถูเดินเข้ามาพร้อมตวาดอย่างรุนแรง

คนรอบข้างหดตัวคอดูอย่างหวาดกลัว

สวีเค่อเองก็อดไม่ได้ที่สีหน้าจะเปลี่ยน นี่เป็นบุคคลทรงพลังของตระกูลหลง เรียกได้ว่าเป็นที่นิยมมากในเมืองผึ่งไหล

ไม่รู้ว่ามังกรผู้ทรงพลังอย่างฉีเติ่งเสียนจะสามารถปราบปรามงูอย่างหลงถูได้หรือไม่!

สวีน่าร้องห่มร้องไห้กับหลงถู แล้วพูดว่า “นายน้องหลง ฉันรู้ว่าคุณชอบเจียงชิงเย่ว์ วันนี้ฉันเจอเธอที่นี่ ฉันก็เลยตั้งใจจะเข้าไปทักทายเธอ”

“ใครจะไปรู้ล่ะคะ เธอที่รู้ว่าตัวเองเป็นนางเอกดาวรุ่ง เลยไม่ชายตามองฉันเลยสักนิดแถมยังเอาเหล้ามาราดหัวฉันอีกด้วย!”

“ฉันพูดกับเธอสองสามคำ จู่ ๆ เธอก็หาผู้ชายมาทำร้ายฉันแล้วมอมเหล้าฉัน…”

“นายน้อยหลง คุณต้องจัดการให้ฉันนะคะ!”

คำพูดของสวีน่านั้นเหมือนหนังคนละม้วนโดยสิ้นเชิง จากที่ตัวเองเองเป็นผู้กระทำกลายเป็นผู้ถูกกระทำซะอย่างนั้น

พอเจียงชิงเย่วได้ยินคำพูดนี้ อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงหึออกมา ผู้หญิงคนนี้ช่างน่าขยะแขยงซะจริง!

เธอลุกขึ้นโดยไม่รู้ตัวเพราะต้องการอธิบายให้หลงถูฟังว่าสถานการณ์แท้จริงแล้วมันเป็นอย่างไร

ทว่า กลับโดนฉีเติ่งเสียนโบกมือห้าม เธอจึงตระหนักทันทีแม้ว่าเธอจะแก้ตัว แต่มันก็อาจไม่มีประโยชน์เพราะอีกฝ่ายอาจไม่ฟัง

หลังจากที่หลงถูได้ฟังในสิ่งที่สวีน่าเล่า ก็อดไม่ได้ที่จะชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นเขาก็เลิกคิ้วขึ้น แล้วมองที่แีเติ่งเสียน ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็ครึมและถามว่าไปว่า “เป็นแกงั้นเหรอ?”

ฉีเติ่งเสียนหันไปด้านข้างอย่างไม่แสดงออก มองหลงถูด้วยความรังเกียจแล้วพูดว่า “ก็ยายงั่งนี่มารังแกแฟนของฉัน นายจะจัดการเองหรือให้ฉันจัดการล่ะ?”

หลงถูถึงกับชะงัก แล้วพูดตอบกลับไปว่า “นี่แกว่าอะไรนะ? แกนี่กล้านักนะ คิดเอาตัวเองเป็นคนตั้งแต่เมื่อไร? ครั้งที่แล้วถ้าไม่ใช่สมาชิกสภาจางพูดเอาไว้ล่ะก็ ป่านนี้แกโดนสับออกเป็นชิ้น ๆ ไปนานแล้ว! ตอนนี้ยังจะกล้ามาเสแสร้งต่อหน้าฉันอีก? มารังแกผู้หญิงฉันอีกงั้นเหรอ?”

สวีน่าพูดอย่างยโส “นั่นน่ะสิคะ! นายน้อยหลงคะ รีบจัดการมันให้ตายซะเถอะค่ะ ให้มันได้รับรู้ความเก่งกาจของคุณ ให้มันรู้ว่าใครที่เขาไม่สามารถรุกรานในผึ่งไหลได้”

ตอนนี้สวีน่าอวดดีมาก เพราะเธอคิดว่าตัวเองมีแบ็คอัพหนุนหลังแล้ว ไม่มีใครกล้าทำอะไรเธอ เพราะฉะนั้นเธอจึงทำตัวไร้ศีลธรรมอย่างมาก

ฉีเติ่งเสียนขำขัน ใช้มือตบไปที่ลังเหล้าแล้วพูดว่า “นายขอให้เธอดื่มไวน์ขาวสามขวดที่เหลือในอึกเดียว เรื๋องนี้ ฉันจะถือว่าม่เคยเกิดขึ้น ไม่อย่างนั้นก็มายุติความแค้นทั้งเก่าและใหม่ด้วยกัน มันบังเอิญว่าเรายังไม่ได้ชำระบัญชีกับคุณครั้งสุดท้าย! ”

“บังอาจ นี่แกถือดียังไงกล้ามาพูดอย่างนี้กับนายน้อยหลง แกคงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม! แกนี่มันไม่เจียมตัวจริง ๆ!”

“แกจะพูดจะจาอะไรก็ให้ระวังหน่อย นายน้อยเป็นถึงนายน้อยแห่งผึ่งไหล กล้ามาหยามหน้าเขา พวกฉันไม่ยอมหรอกนะ ฉันจะเอาชีวิตแก!”