คำพูดของสวีน่าทำเอาสีหน้าเจียงชิงเย่ว์อดที่จะเปลี่ยนไปไม่ได้ เดิมทียังคงมีความเห็นอกเห็นใจล้นเหลือและคิดว่าเธอตระหนักถึงความผิดพลาดของเธอแล้ว ใครจะไปรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ทำให้มันแย่ลง!
สวีน่าได้ยืนขึ้นจากพื้นในขณะที่จับโต๊ะไว้ และพูดด้วยรอยยิ้มน่ากลัว “ทำไม กลัวงั้นเหรอ?กลัวแล้วก็รีบคุกเข่าต่อหน้าฉันซะสิ!”
หลงถูได้มาถึงที่หน้าประตูและยังนำบอดี้การ์ดตัวเองมาด้วยอีกสองคน มองทุกคนในห้องส่วนตัวด้วยสีหน้าไม่แยแส
ที่สวีน่ากล้าหยิ่งผยอมงขึ้นมาขนาดนี้ แน่นอนเป็นเพราะว่าเห็นหลงถู นี่เป็นคนที่คอยหนุนหลังเธอ!
“ได้ยินว่าผู้หญิงของฉันทานข้าวที่นี่แล้วมีคนมารังแก ใครมันตาบอด?ไม่รู้ไงว่าเธออยู่ในความดูแลของฉัน?! หลงถูเดินเข้ามาพร้อมตวาดอย่างรุนแรง
คนรอบข้างหดตัวคอดูอย่างหวาดกลัว
สวีเค่อเองก็อดไม่ได้ที่สีหน้าจะเปลี่ยน นี่เป็นบุคคลทรงพลังของตระกูลหลง เรียกได้ว่าเป็นที่นิยมมากในเมืองผึ่งไหล
ไม่รู้ว่ามังกรผู้ทรงพลังอย่างฉีเติ่งเสียนจะสามารถปราบปรามงูอย่างหลงถูได้หรือไม่!
สวีน่าร้องห่มร้องไห้กับหลงถู แล้วพูดว่า “นายน้องหลง ฉันรู้ว่าคุณชอบเจียงชิงเย่ว์ วันนี้ฉันเจอเธอที่นี่ ฉันก็เลยตั้งใจจะเข้าไปทักทายเธอ”
“ใครจะไปรู้ล่ะคะ เธอที่รู้ว่าตัวเองเป็นนางเอกดาวรุ่ง เลยไม่ชายตามองฉันเลยสักนิดแถมยังเอาเหล้ามาราดหัวฉันอีกด้วย!”
“ฉันพูดกับเธอสองสามคำ จู่ ๆ เธอก็หาผู้ชายมาทำร้ายฉันแล้วมอมเหล้าฉัน…”
“นายน้อยหลง คุณต้องจัดการให้ฉันนะคะ!”
คำพูดของสวีน่านั้นเหมือนหนังคนละม้วนโดยสิ้นเชิง จากที่ตัวเองเองเป็นผู้กระทำกลายเป็นผู้ถูกกระทำซะอย่างนั้น
พอเจียงชิงเย่วได้ยินคำพูดนี้ อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงหึออกมา ผู้หญิงคนนี้ช่างน่าขยะแขยงซะจริง!
เธอลุกขึ้นโดยไม่รู้ตัวเพราะต้องการอธิบายให้หลงถูฟังว่าสถานการณ์แท้จริงแล้วมันเป็นอย่างไร
ทว่า กลับโดนฉีเติ่งเสียนโบกมือห้าม เธอจึงตระหนักทันทีแม้ว่าเธอจะแก้ตัว แต่มันก็อาจไม่มีประโยชน์เพราะอีกฝ่ายอาจไม่ฟัง
หลังจากที่หลงถูได้ฟังในสิ่งที่สวีน่าเล่า ก็อดไม่ได้ที่จะชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นเขาก็เลิกคิ้วขึ้น แล้วมองที่แีเติ่งเสียน ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็ครึมและถามว่าไปว่า “เป็นแกงั้นเหรอ?”
ฉีเติ่งเสียนหันไปด้านข้างอย่างไม่แสดงออก มองหลงถูด้วยความรังเกียจแล้วพูดว่า “ก็ยายงั่งนี่มารังแกแฟนของฉัน นายจะจัดการเองหรือให้ฉันจัดการล่ะ?”
หลงถูถึงกับชะงัก แล้วพูดตอบกลับไปว่า “นี่แกว่าอะไรนะ? แกนี่กล้านักนะ คิดเอาตัวเองเป็นคนตั้งแต่เมื่อไร? ครั้งที่แล้วถ้าไม่ใช่สมาชิกสภาจางพูดเอาไว้ล่ะก็ ป่านนี้แกโดนสับออกเป็นชิ้น ๆ ไปนานแล้ว! ตอนนี้ยังจะกล้ามาเสแสร้งต่อหน้าฉันอีก? มารังแกผู้หญิงฉันอีกงั้นเหรอ?”
สวีน่าพูดอย่างยโส “นั่นน่ะสิคะ! นายน้อยหลงคะ รีบจัดการมันให้ตายซะเถอะค่ะ ให้มันได้รับรู้ความเก่งกาจของคุณ ให้มันรู้ว่าใครที่เขาไม่สามารถรุกรานในผึ่งไหลได้”
ตอนนี้สวีน่าอวดดีมาก เพราะเธอคิดว่าตัวเองมีแบ็คอัพหนุนหลังแล้ว ไม่มีใครกล้าทำอะไรเธอ เพราะฉะนั้นเธอจึงทำตัวไร้ศีลธรรมอย่างมาก
ฉีเติ่งเสียนขำขัน ใช้มือตบไปที่ลังเหล้าแล้วพูดว่า “นายขอให้เธอดื่มไวน์ขาวสามขวดที่เหลือในอึกเดียว เรื๋องนี้ ฉันจะถือว่าม่เคยเกิดขึ้น ไม่อย่างนั้นก็มายุติความแค้นทั้งเก่าและใหม่ด้วยกัน มันบังเอิญว่าเรายังไม่ได้ชำระบัญชีกับคุณครั้งสุดท้าย! ”
“บังอาจ นี่แกถือดียังไงกล้ามาพูดอย่างนี้กับนายน้อยหลง แกคงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม! แกนี่มันไม่เจียมตัวจริง ๆ!”
“แกจะพูดจะจาอะไรก็ให้ระวังหน่อย นายน้อยเป็นถึงนายน้อยแห่งผึ่งไหล กล้ามาหยามหน้าเขา พวกฉันไม่ยอมหรอกนะ ฉันจะเอาชีวิตแก!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มังกรผู้ทรงพลัง
ตั้งแต่ตอนที่ 217 ถ้าไม่อัพให้เต็มตอนก็คงต้องเลิกอ่านถาวรแล้ว...
อัพอีกวันไหนคะรับ...
ตอนละ6/7บรรทัด อัพใหม่ที...
ข้อความหายอีกแล้วครับ 280-284...
คนอัพไม่ดูเลยเหรอครับมันมาไม่กี่บรรทัดเอง...
ขาดตอนเลยครับ เนื้อหาไม่ครบแบบนี้...
ทำไมแต่ละตอนมันสั้นจัง...
253-264 ทำไมสั้นจังครับ...
ถ้าอัพมาแค่4, 5บรรทัดเลิกอัพเถอะ...
242 - 246 ข้อความขึ้นไม่ครบครับ...