มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1533

ฉีเติ่งเสียนรู้สึกแปลก ๆ เห็นได้ชัดว่าตัวเขาเป็นคนที่แพ้แล้วครั้งหนึ่ง คราวนี้คงจะเห็นว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้แล้ว แต่เขากลับกล้าที่จะแกร่งต่อหน้าเขา

หรือว่า ความรู้สึกเหนือกว่าที่มาจากภูมิหลังของครอบครัวนี้แข็งแกร่งขนาดนั้นเลยเชียวหรือ?

เมื่อพูดถึงภูมิหลังของครอบครัว เป็นเรื่องจริงที่พระอัครสังฆราชเบรรพบุรุษของเขาผลิตบุคคลสำคัญและมีหลายคนในครอบครัวที่ดำรงตำแหน่งสำคัญในรัฐบาล

ฉีเติ่งเสียนมองไปที่หลงถูด้วยรอยยิ้มครึ่งหนึ่งแล้วพูดว่า “วันนี้ ถ้านายคิดจะรักษาชีวิตตัวเอง มีเพียงแค่ทางเดียวเท่านั้น นั่นก็คือให้ผู้หญิงของนายดื่มเหล้าลังนี้ให้หมด จากนั้นก็จ่ายเงินชดเชยมาสามร้อยล้านดอลลาร์มาด้วย! ทำแบบนี้ฉันถึงจะปล่อยนายไป…”

ครั้งที่แล้วหลงถูเป็นคนกระตุ้นเขา สิ่งที่เขาต้องการนั่นคือสองร้อยล้านดอลลาร์ ครั้งนี้โอกาสอยู่ในมืออีกครั้ง เขาจะเรียกเพิ่มอีกสักร้อยล้านคงไม่มากเกินไปหรอกใช่ไหมล่ะ?

เขานึกถึงคำที่พูดกับจางซานขึ้นมา นายทำแบบนี้มันได้หรือไง? แน่นอนว่ามันได้อยู่แล้ว แต่ก็ไม่ส่งเสริม

พอหลงถูได้ยินแบบนั้นก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที แล้วพูดว่า ”แกต้องการเงินฉันงั้นเหรอ? ต้องการให้ฉันชดใช้เงินสามร้อยล้านดอลลาร์อย่างนั้นเหรอ?!”

ฉีเติ่งเสียนตอบอย่างเรียบ ๆ “ถ้านายเอาเงินมาให้ฉัน ฉันก็จะอัดนาย โดยไม่ปรึกษานายเลยสักนิด”

หลังจากที่พูดจบ เขาเอื้อมมือไปตบแก้มหลงถูเบา ๆ

เมื่ออีกฝ่ายปฏิบัติต่อทัศนคติและการกระทำที่ดูถูกดังกล่าว ใบหน้าของหลงถูเปลี่ยนเป็นสีแดง แต่เขารู้ว่าเขาไม่เหมาะที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของฉีเติ่งเสียน

แต่ในเมื่อมีคนมองเขาเยอะขนาดนี้ เขาเป็นนายน้อยหลงแห่งผึ่งไหล มีคนปฏิบัติต่อเขาแบบนี้และแพร่กระจายคำพูด เขาจะประพฤติตัวอย่างไรในอนาคต?

ดังนั้นเขาจึงต่อสู้กลับ

หลังจากนั้นเขาก็ล้มลงกับพื้น

ฉีเติ่งเสียนวางเท้าบนหัวของหลงถูตรึงเขาไว้กับพื้นแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “นี่คุณสวี ต่อไป คุณจะยอมกินอีกสามขวดดี ๆ หรือจะให้ผมลงมือ?”

สวีน่าที่ได้เห็นถึงกับตกตะลึง!

หลงถูผู้หยิ่งยโสถูกฉีเติ่งเสียนจับล้มลงกับพื้นด้วยมือเดียว จากนั้นจึงเหยียบหัวของเขาด้วยเท้าของเขา ไม่สามารถลุกขึ้นได้

ทุกคนในตอนนี้อดไม่ได้ที่จะยืนเหงื่อไหล ชายผู้ดุร้ายที่ไม่มีใครเทียบได้คนนี้มาจากไหน จริงๆ แล้วเขาไม่เห็นหัวนายน้อยแห่งตระกูลหลงอย่างเลยอย่างนั้นเหรอ?

“เร็วหน่อยสิครับ ความอดทนของผมมันมีขีดจำกัด! ” จู่ ๆ สีหน้าของฉีเติ่งเสียนก็เปลี่ยนไป แล้วพูดอย่างด้วยน้ำเสียงอำมหิต

สวีน่าตกใจจนตัวสั่น หยิบเหล้าข้าวหนึ่งขวดออกมา แล้วทำการเปิดฝาขวดเตรียมจะให้ตัวเองนั้นดื่ม นี่คือเหล้าขาวที่มีดีกรีสูงทั้งขวด

เพียงดื่มไปแค่ไม่กี่อึกสวีน่่าก็สำลักไอมาไม่หยุด น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด ท้องก็รู้สึกร้อนวูบวาบราวกับถูกไฟไหม้ และรู้สึกคลื่นไส้อย่างบ้าคลั่ง

“หรือจะให้ผมช่วยคุณ” ฉีเติ่งเสียนพูดแค้นยิ้มอย่างเย็นชา

สวีน่าตกใจมากจนเธอรีบยกขวดเหล้าขึ้นมาและเทเหล้าใส่ปากตัวเอง ในที่สุดเหล้าก็หมดขวด แต่เธอก็ล้มลงด้วยอาการน้ำมูกไหลและน้ำตาไหล จากนั้นเธอก็กรีดร้องไม่ว่าจะอาเจียนออกมา

ฉีเติ่งเสียนไม่อยากจะแกล้งผู้หญิงคนนี้อีกต่อไปแล้ว เขารีบโบกมือแล้วพูดอย่างเรียบๆว่า “รีบไสหัวไปซะสิ ต่อไปก็ช่วยลืมหูลืมตาบ้าง อย่าคิดว่าตัวเองมีแบ็คอัพแล้วจะรังแกคนอื่นก็ได้ ไม่อย่างนั้นมันจะไม่ง่าย ๆ อย่างนี้แน่ ๆ

ร่างกายของสวีน่าเดินกะโผลกกะเผลกและเธอก็ได้รับการช่วยเหลือจากเพื่อนหลายคน พร้อมที่จะส่งโรงพยาบาลเพื่อล้างกระเพาะ คนปกติจะทนเหล้าแบบนี้ไม่ได้

หลงถูพยายามต่อสู้และแผดเสียงร้องด้วยความโกรธ “วันนี้แกมีความคิดที่จะฆ่าฉัน ถ้าฉันไม่ตาย ฉันนี่แหละจะฆ่าทั้งโคตรแกเอง แม้แต่หลุมบรรพบุรุษของแกฉันก็จะขุดมาฆ่าซ้ำ! หากแกยังต้องการค่าชดเชย ฉันคิดว่าแกคงได้กระดาษเงินกระดาษทองมากกว่ามั้ง!”

ฉีเติ่งเสียนก้มลงหลงถูดึงขึ้นมาจากพื้น สองปากใหญ่กระแทกหน้าเขาและปัดเขาออกไป