มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1552

ทุกคนเห็นฉีเติ่งเสียนหัวเราะ ทำได้เพียงโกรธเองหายเอง ต่างก็ไม่อยากสนใจ

ไม่คาดคิด ฉีเติ่งเสียนกลับหัวเราะแล้วถามซือถู่หนานขึ้น: “คุณแน่ใจ ว่าท่านทั้งสองท่านนี้มาจากคุกเกาะสวรรค์?”

ซือถู่หนานหัวเราะแล้วพูดขึ้น: “ฉันคือรองหัวหน้าใหญ่แก๊งสีไห่ สองคนนี้รองหัวหน้าใหญ่เป็นคนเชิญมา ไม่เช่นนั้นไม่ใช่ฉันแล้วจะเป็นคุณจริงหรอ?”

ฉีเติ่งเสียรหัวเราะแล้วพูดขึ้น: “อาจเป็นแบบนี้ เรื่องที่พวกเขาพูดกันคือเรื่องรองหัวหน้าใหญ่เรือนจำโยวตู แต่ไม่ใช่เรื่องรองหัวหน้าใหญ่แก๊งสีไห่?”

ซือถู่หนานพูดอย่างเคือง: “รองหัวหน้าใหญ่เรือนจำโยวตูอะไร ไม่เคยได้ยิน ไม่รู้จักน่าจะเป็นคนไม่มีชื่อเสียงและไม่ใช่คนใหญ่โต!”

ทุกคนต่างหัวเราะฉีเติ่งเสียน ท่านอาวุโสสองคนนี้พูดแล้วว่ารองหัวหน้าใหญ่เป็นคนเชิญมา แต่เขากลับยืนออกมาโม้ว่าไม่ใช่ซือถู่หนานที่เชิญมา!

ในใจของทุกคนต่างสะเทือนขึ้นอย่างเงียบๆ ไม่คิดเลยว่าซือถู่หนานจะมีอำนาจใหญ่ขนาดนี้ ผู้คุมเกาเย่แบบนี้ก็รู้จัก

จูเจิ้งเต๋อก็หัวเราะขึ้น: “ติงซูกง คุณดูสิ ท่านอาวุโสทั้งสองคนนี้มาสนับสนุกคุณแล้ว ในเวลานี้คุณไม่ตัดสินใจแล้วจะตัดสินใจเมื่อไหร่?!”

รองหัวหน้าอวี๋ก็ตื่นเต้นขึ้น เขารอมานานแล้ว ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง!

“ในเมื่อพี่ใหญ่ทั้งสองก็ออกมาแล้ว อย่างนั้นเรื่องการยกเลิก ไม่ทำก็ไม่ได้!วันนี้ฉันปลดหัวหน้าหลิวปิงเว่ยออกจากตำแหน่งเป็นไง?”ติงหยงคังพูดกับท่านอาวุโสสองคนนี้

ดวงตาของเถียนชิ่งโหย่วมืดลง เหมือนจัสลบ ในที่สุดก็ถึงเวลานี้!พี่ใหญ่จะเดินเส้นมืดไปตลอดทั้งทางแล้ว จบแล้ว!

กำมือของหลิวปิงเว่ยก็เต็มไปด้วยเหงื่อแล้วไหลออกมาอย่างไม่หยุด เขาหัวเราะอย่างขมขื่น แต่ในใจนั้นสิ้นหวังอย่างมาก

อาวุโสเบอร์สองได้ยินแบบนี้ก็ตกใจและรีบพูดขึ้นมา: “ติงหยงคัง คุณทำอะไร?พวกเรามาเพื่อห้ามคุณอย่าทำเรื่องยกเลิกอะไรนี่ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการรักษาเสถียรภาพของชุมชน!”

ท่านอาวุโสเบอร์หนึ่งรีบพูดขึ้น: “ใช่แล้ว หลิวปิงเว่ยทำงานไม่เลวเลย ทำไมต้องปลดเขา?รักษาเสถียรภาพของชุมชนเป็นที่หนึ่ง!”

สองคนนี้พูดขึ้น ทำเอาติงหลงคังและผู้คนนี้ที่อยู่ตรงนั้นตะลึง

ดวงตาของแต่ละคนก็มองไปที่ซือถู่หนาน ไม่รู้ว่าท่านอาวุโสทั้งสองที่เขาเชิญมานั้นกำลังทำบ้าอะไรอยู่ เพราะอะไรถึงได้มาพูดโต้แย้งกับประธานในวันนี้?

สมองของซือถู่หนานถึงกับเบอลไปเลย

“รองหัวหน้าใหญ่ คุณยังไม่ถามท่านอาวุโสทั้งสองท่านนี้หรอว่ามันเกิดอะไรขึ้น?ทั้งสองท่านนี้ ไม่ใช่คุณเป็นคนเชิญมาหรอ?”มีคนเปิดปากถามซือถู่หนานอย่างสงสัย

ในเวลานี้ในใจของซือถู่หนานไปไม่ถูกแล้ว

ฉีเติ่งเสียนเดินไปข้างหน้าแล้วพูดอย่างนิ่งๆ: “ท่านอาวุโสทั้งสองท่านนี้ฉันเป็นคนเชิญมาเอง พวกเราต่างรู้สึกว่าคุณหลิวทำงานดี และปฎิบัติก็ดี คุณติงไม่ควรไปฟังข่าวจากผู้คนที่จะใส่ร้ายเขา เป็นแบบนี้จึงได้เชิญผู้คุมมาห้าม”

ท่านอาสุโสทั้งสองคนนี้เห็นฉีเติ่งเสียร ก็รีบทำความเคารพแล้วพูดขึ้น: “รองหัวหน้าใหญ่!”

คำเรียกนี้ดังขึ้น ทุกคนถึงกับตกใจ!

แต่ละคนจองซือถู่หนานด้วยสายตาที่สงสัย

ในเวลานี้หน้าของซือถู่หนานก็แดงขึ้น ราวกับเหมือนเลือดไหลทำเอาคนทั้งคนนั้นดูแย่มาก

เมื่อสักครู่ที่ท่านอาสุโสทั้งสองบอกว่ารองหัวหน้าใหญ่เป็นคนเชิญพวกเขามา ซือถู่หนานรู้สึกว่าไม่ใช่ฉันแล้วจะเป็นใคร แต่ตอนนี้นั้นกลับถูกฉีกหน้าอย่างแรงๆ!

ฉีเติ่งเสียเป็นรองหัวหน้าใหญ่ที่แท้จริวแล้วเป็นคนที่เชิญท่านทั้งสองคนมา!