มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1554

รองหัวหน้าอวี้สีหน้าเปลี่ยนไปในทันที และสีหน้าของติงหยงคังก็เปลี่ยนไปดูแย่ด้วยอีกคน

จูเจิ้งเต๋อนั่งลงบนพื้น แล้วอารมณ์เปลี่ยนไปในทันที

ฉีเติ่งเสียนพูดกับรองหัวหน้าอวี้： “ตะลึงอยู่อีกทำไม？ไม่ใช่คุณพูดหรอที่ว่าถ้าฉันเชิญตัวซุนเจี้ยนเฉินมาได้จะให้เงินห้าสิบกับฉันไม่ใช่หรอ？ดีนาร์คูเวต ฉันจำได้นะ คุณนายซุนเป็นพยานให้ได้！”

หลังจากที่ซุนเจี้ยนเฉินได้ยินก็เหมือนกับว่าได้รับคำสั่ง แล้วพูดกับรองหัวหน้าอวี้：“ถ้าหากคุณพูดแบบนี้จริงๆ อย่างนั้นก็ตามที่พูด ไม่อย่างนั้นเมื่อลากนานไป ฉันกลัวว่าเขาจะทบทั้งต้นและดอกเบี้ยไปด้วย จะทำให้คุณล่มละลายได้”

จากคำพูดของซุนเจี้ยนเฉิน ดูออกว่าเขานั้นรู้จักนิสัยของฉีเติ่งเสียนอย่างดี

“แน่นอนว่าถ้าคุณผิดสัญญา ฉันก็อยากลองดูว่าเขาจะจัดการคุณอย่างไร”ซุนเจี้ยงเฉินอมยิ้มแล้วพูดขึ้นอย่างนิ่งๆ

เขายอมทนเห็นคนตกอยู่ภายใต้มือของฉีเติ่งเสียน ไม่มีเหตุผลอื่น แค่อยากรู้อยากเห็นเฉยๆ

ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้วแล้วถามขึ้น：“คุณอยากจะเก็บเงินฉันไว้ก่อน？ห้าพันล้านดีนาร์คูเวต

ฉันลดให้คุณถูกหน่อย หนึ่งพันล้านหัวกั๋ว รีบให้เงินฉัน”

รองหัวหน้าอวี้หน้าบึ้งแล้วถามขึ้นด้วยตัวที่สั่นๆ：“ฉันให้เงินคุณแล้ว คุณสามารถสนับสนุกฉันได้ไหม？”

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะแล้วพูดขึ้น：“หัวหน้าหลิวเป็นน้องชายของพี่สะใภ้ฉัน เอาฉันมาพูดเขาก็เป็นเหมือนพี่น้องของฉัน ฉันจะทรยศเขาง่ายๆได้อย่างไร？”

“ต้องเพิ่มเงิน！”

พูดถึงตอนจบ เขาเอาลิ้นเลียปากแล้วใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ้าเลห์

ซุนเจี้ยนเฉินยิ้มมุมปาก

รองประทานอวี้กลับคว้าโทรศัพท์ด้วยสีหน้าที่อมมืด จากนั้นถามเลขบัญชีฉีเติ่งเสียน เตรียมจะโอนเงิน….เขาขาดทุนยับเลย หนึ่งคำพูดต้องเสียเงินเป็นพันล้าน！

แม้ว่าซุนเจี้ยนเฉินปรากฏตัว ติงหยงคังที่เป็นพระเอกในวันนี้ก็ถูกผู้คนนั้นลืมไปเลย ไม่มีทางเลือก คุณชายตระกูลซุนนั้นออร่าจริงๆ

“อ่อ…คุณติง สุขสันต์วันเกิด！”ในเวลานี้ซุนเจี้ยนเฉินหันหน้ามา แล้วทำความเคารพติงหยงคังแล้วยิ้มให้

“ของขวัญ ลูกพี่ลูกน้องฉันให้แล้ว ฉันไม่ให้แล้ว”

“คุณน่าจะไม่ถือสาใช่ไหม？”

ฉีเติ่งเสียนได้ยินแบบนี้ ไอ้หมอนี่สุดจริงๆ！

ติงหลงคังหัวเราะอย่างต่อเนื่องแล้วพูดขึ้น：“คุณชายซุนสามารถมาร่วมงานวันเกิดของฉันก็ถือเป็นเกียรติของฉันอย่างยิ่งแล้ว ฉันจะเอาของขวัญอะไรอีกละ？ขอบคุณคุณชายซุนที่ให้เกียรติฉัน！”

ซุนเจี้ยนเฉินพูดขึ้น：“ฉันได้ยินว่าคุณจะทำการยกเลิกการก่อตั้ง？”

ติงหยงคังทำตัวไม่ถูก

ซุนเจี้ยนเฉินพูด：“ฉันรู้สึกว่าหลิวปิงเว่ยทำงานได้ดีเลย คนฉันก็ชื่นชม สามารถไว้หน้าฉันสักหน่อย อย่าไปยุ่งกับเขาเลย？เพราะว่า คุณก็ไม่อยากได้ยินว่าคำที่ว่าไม่ตายแต่ถูกขโมยคำพูดแบบนี้หรอกนะ？”

ติงหลงคังยิ่งทำตัวไม่ถูกอีก เขาไอสองสามครั้งแล้วพูดขึ้น：“คุณชายซุนพูดถูก ในเมื่อฉันก็แก่แล้ว อย่างนั้นก็ไม่ควรไปยุ่งเรื่องของคนหนุ่มสาว”

ซุนเจี้ยนเฉินพยักหน้าอย่างพอใจ คนของตระกูลซุนแห่งผึ้งไหลเก่งแบบนี้ คำพูดเหมือนกับทองเลย พูดแค่ไม่กี่คำก็จัดการเรื่องของหลิวปิงเว่ยได้แล้ว

หลิวปิงเว่ยได้ยินคำพูดของซูกง ก็แอบถอนหายใจ รอให้เรื่องนี้จบลง จากนี้ก็จะไม่มีใครกล้ามาทำร้ายตัวเองอีก！