มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1565

หลังจากที่มหาปุโรหิตเห็นผีพยาบาท（ฉายาของนักโทษในเรือนจำ) สีหน้าก็เปลี่ยนไปเย็นชาลง ดวงตาที่อาฆาตก็พุ่งออกมาอย่างเห็นได้ชัด

เห็นบนท้องถนนมีศพนอนอยู่หลายๆศพ ความอาฆาตของเขานั้นยิ่งดุเดือดขึ้นมา!

เห็นผีพยาบาท（ฉายาของนักโทษในเรือนจำ) มหาปุโรหิตไม่พูดอะไร แต่กลับพุ่งตัวไล่ฆ่าอย่างรวดเร็ว

ดูแล้วเหมือนคนอายุเจ็ดแปดสิบ แต่ฝีก้าวนั้นว่องไวมาก มันเร็วกว่าปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้รุ่นเยาว์บางคนด้วยซ้ำ แป๊ปๆทุกคนนั้นเห็นแค่เงาที่วิ่งผ่าน ตามเขาไม่ทันแล้วจริงๆ

“มหาปุโรหิตวิ่งเร็วมาก เขาวิ่งตามไปคนเดียว ฉันกลัวเกิดเรื่องมากเลย!”

“ขี้หมา!ฝีมือของมหาปุโรหิตนั้นที่หนึ่งในใต้ แม้แต่เทพเจ้าแห่งศิลปะการต่อสู้ของปะเทศเราอย่างหลิวจงเหยียนซุ่ย ก็ไม่คู่ควรสำหรับเขา มิยาซากิ จินโซเขานั้นสามารถปราบปรามพวกเขาได้อย่างง่ายดาย!”

“ใช่ ฝีมือของมหาปุโรหิตนั้นแกร่งมาก ติดอันดับต้นๆของประเทศเรามาหลายปี นั้นก็คือมิยาซากิ จินโซ และมิยาซากิ จินโซนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา”

มีคนเปิดปากพูดว่ากังวล แต่คนของศาลเจ้าก็สวนกลับในทันที และยังสั่งสอนเขาไปหนึ่งยก เห็นได้ชัดว่าพวกเขานั้นมั่นใจในฝีมือของมหาปุโรหิตขนาดนั้นเลย

ศิลปะของผีพยาบาทในชาตินี้ จริงๆแล้วก็เก่งอยู่ แต่ว่าหลังจากเกิดเรื่อง เขานั้นก็ใส่ใจกับพลังเท้าของตัวเองมากเกิน วันธรรมดาปกติไม่มีอะไรทำเขาก็ฝึกฝนเท้าของเขาให้เฉียบคม

เมื่อเท้าของเขาขยับขึ้นเห็นได้ชัดว่าไม่ช้าเลย มหาปุโรหิตตามอยู่ข้างหลัง ผ่านไปสักพักก็ยังไม่สามารถไล่ตามเขาได้

แต่ว่าในเวลานี้ผีพยาบาทที่ขุ่นเคืองปรากฏตัวที่นี่และทำให้เกิดความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ ดึงดูความสนใจจากมหาปุโรหิตและผู้มีฝีมือท่านอื่นด้วย ผู้ฝีมือสูงพวกนี้ต่างก็ไล่ตามฆ่าเขา

“แม่เจ้า เป็นเพียงแค่ปืนแท่งใหญ่ของหัวหน้าใหญ่ จะสามารถปกป้องฉันได้ไหมนะ！สาธุ！ขอให้พระปกป้องคุ้มครอง！”ผีพยาบาทพนมมือ จากนั้นมืออีกข้างก็ไล่มนต์แล้ววาดเป็นรูปบวก

เกรงว่าฉีเติ่งเสียนเห็นก็ยังต้องรู้สึกละอาย นี่ตัวแทนสามระดับเลยนะ！

ผีพยาบาทวิ่งไปที่โรงงานร้าง จากนั้นก็วิ่งปุคงตรงหน้าของฉีปู้อวี่แล้วตะโกนพูดขึ้น： “หัวหน้าใหญ่ตื่นๆ คนพวกนั้นไล่ฆ่าฉัน！”

ฉีปู้อวี่ค่อยลืมตาขึ้นมา แล้วเหาขึ้น จากนั้นก็นำปืนที่อยู่ซ้อนอยู่ข้างๆขึ้นมา แล้วค่อยๆสะบัดมันจากนั้นก็มีเสียง โอ้ ดังขึ้น

ผีพยาบาทพูดขึ้น： “มหาปุโลหิตของประเทศนั้นก็มา เก่งมากเลย แค่สบตาหนึ่งของเขาทำเอาฉันนั้นเกือบชี่ราด！คุณดู ส่วนใหญ่จะเป็นระดับเทพทั้งนั้น…”

ฉีปู้อวี่หัวเราะแล้วค่อยๆตบไปที่แท่นปืนของตัวเอง ทีละครั้งๆแล้วตีเป็นจังหวะขึ้น

ผีพยาบาทเห็นฉีปู้อวี่นั้นไม่ค่อยมั่นใจเลย พูดเพียงแต่ว่าขอแค่มีปืนนี้อยู่อย่างนั้น พวกระดับเทพมา ก็จะถูกเขานั้นฆ่าจนตาย！

ในมือนั้นมีอาวุธกับไม่มีอาวุธมันเป็นสองเรื่องเลยนะ เพราะว่าพลังหมัดและเท้านั้นจะแกร่งแค่ไหนก็สู้อาวุธไม่ได้ วิชาระฆังทองคุ้มกาย วิชาภูษาเหล็กจะเก่งแค่ไหน ถูกของเล่นนี้เอาเข้า อย่างนั้นมันก็จบหลัว

“วูบ”

ฉีปู้อวี่ปรับการหายใจ แล้วกำปืนให้แน่นขึ้น จากนั้นดวงตาทั้งสองก็เกิดอาการอาตฆ่าขึ้น

ตอนแรก เขานั้นสามารถฆ่าจากเมืองหลวงให้ทั้งทางกลายเป็นเลือดได้ ก็เพราะว่าปืนในมือของนั้นหลายปีก่อนเคยใช้มาฆ่าคนทำให้เขานั้นรู้สึกตื่นเต้นมาก

“พยายามแบ่งแยกดินแดนประเทศเราถึงแม้จะไม่ได้มาก็ตาม ฉันก็จะเอาปืนนี้แล้วไปยิงพวกเขาให้ยกหัวไม่ขึ้นเลย！”ผีพยาบาทเห็นอำนาจของฉีปู้อวี่ เขาก็สบายใจขึ้น

จริงๆแล้วมหาปุโลหิตนั้นถูกสมาคมงูดำเล่นงานก่อน เตรียมตัวไปที่ผึ่งไหลเพื่อเข้าร่วมงานชุมนุมแลกเปลี่ยนศิลปะการต่อสู้ห้าชาติ แล้วมาเล่นงานฉีเติ่งเสียนด้วย

แต่ฉีปู้อวี่ก็ใช่ย่อยนะ จะให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น？

หลังจากที่สู้กับจ้าวซวนหมิง เขานั้นรักษาตัวมาเป็นเวลานาน ทุกวันนี้กลับมาปกติแล้วในนี้กำลังอยู่ในจุดที่สูงสุด ในมือก็มีอาวุธที่น่าเกรงกลัวของทหาร แน่นอนว่าเขาห้ามอารมณืไม่หยุดแล้ว

“มิยาซากิ จินโซ รอตายได้เลย！”