มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 158

ถ้าหากเธอไม่พอใจ สามารถมาช่วยเขาได้!

ฟังดูสิคำพูดของคนคนนี้?

คนที่อยู่รอบๆก็งง ไอ้หมอนี่คือใครมาจากไหน สมองมีปัญหาหรอ ถึงได้กล้าพูดแบบนี้กับปลัดจังหวัด?!

หยางเหวินไคพูดด้วยความโกรธ: “โอ้อวด!”

เลขาอู่หันหัวมาแล้วมแงไปทางหยางเหวินไคแล้วพูดอย่างนิ่งๆ: “คุณชายหยาง ดูแล้วปลัดน่าจะงานยุ่งเกินไม่ได้สั่งสอนคุณ”

“คุณขับรถสำรองของปลัด มาพุ่งชนตรงนี้เสี่ยงที่จะชนคน รู้ไหมจะส่งผลเสียอะไรบ้าง?”

“รีบขอโทษต่อคุณฉี!”

“ไม่อย่างนั้น ฉันจะนำเรื่องนี้ไปบอกท่านปลัด เขาไม่มีทางปล่อยคุณไว้แน่!”

หยางเหวินไคนั้นถูกคำพูดของเลขาอู่พูโจนตกใจจากนั้นก็พูดแล้วตัวสั่นขึ้น: “อะไรนะ?คุณจะให้ฉันขอโทษเขา?”

“ล้อเล่นอยู่หรอ?ให้ฉันหยางเหวินไคขอโทษต่อหมาตัวหนึ่ง?”

“เลขาอู่ สมองของคุณขึ้นสนิมหรอ?!”

เลขาอู่โกรธมากหนึ่งมือตบไปแรงๆตบไปที่หน้าของหยางเหวินไค

แม้ว่าเขาเป็นเพียงแค่เลขาของปลัด แต่มีความสัมพันธ์ที่ชิดมิตรกับปลัด ปลัดนั้นถือเขาเป็นคนสนิท

เขารู้วิธีการทำสิ่งต่าง ๆ อย่างเหมาะสม ดังนั้นการตบในครั้งนี้ของตัวเองเขานั้นไม่กังวลจะมีผลส่งอะไรที่ตามมา

“คุณ....”คำพูดของหยางเหวินไคนั้นโกรธ เขาจับตรงหน้าตัวเอง แล้วจ้องเลขาอู่อย่างโกรธแค้น

ดาราสองคนก็ตกใจจนตัวสั่นขึ้น เรื่องแบบนี้พวกเขาก็ไม่กล้าพูดมากอีก

หลี่เทียนลั่วที่อยู่ข้างๆก็ทำได้แค่แกล้งทำเป็นมองไม่เห็น

เลขาอู่พูดด้วยสีหน้ามืด: “วันนี้ถ้าคุณไม่ขอโทษต่อคุณฉี ฉันก็จะโทรหาพ่อของคุณทันทีแล้วให้พ่อของคุณมาดูเรื่องราวดีๆที่คุณทำเอาไว้!”

ขณะพูด เลขาอู่ก็หยิบโทรศัพท์ออกมาดูแล้วเหมือนจะเอาจริง

หยางเหวินไคนึกถึงพ่อที่เคร่ง บ่นไปสักพักแล้วกัดฟันพยักหน้าแล้วพูด: “เลขาอู่ คุณดีมากเลย บังคับจนทำให้ฉันต้องขอโทษคนนอก ฉันจำไว้แล้ว!”

ขณะที่พูด หยางเหวินไคหันหน้าไปทางฉีเติ่งเสียนแล้วพูด: “ขอโทษ เรื่องวันนี้ฉันทำผิดไปแล้ว!”

“ท่าทางนั้นหมายความว่ายังไง?” ฉีเติ่งเสียนถามอย่างนิ่งๆ

“คุณ....”หยางเหวินไคโกรธมาก อยากจะขยี้คนคนนี้แต่เมื่อเห็นสีหน้าที่อมมืดของเลขขาอู่ เขาทำได้เพียงเก็บความโกรธเอาไว้

สูบหายใจลึกๆ หยางเหวินไคพูดต่อฉีเติ่งเสียน： “คุณฉี ขอโทษอย่างยิ่ง เรื่องของวันนี้เป็นความผิดของฉันขอให้คุณให้อภัยฉัน”

ครั้งนี้ ท่าทางของเขานั้นดีขึ้นมาอย่างมากน้ำเสียงนั้นดีขึ้นไม่น้อย

ฉีเติ่งเสียนรู้ดีว่าไอ่หมอนี่ไม่ได้พูดด้วยความจริงใจ แต่ว่าไม่อยากที่จะสนใจต่อละโบกมือแล้วพูด: “แบบนี้พอละ!”

หยางเหวินไคพูดอย่างเย็นชาแล้วกัดฟันพูด: “พวกเราไปกันเถอะ!”

เขาพาราคาสองคนจากไปจากที่นั้น รถที่ถูกฉีเติ่งเสียนนั้นทำลายจนเสียหายก็ทิ้งไว้นี้ไม่สนใจ

หลี่เทียนลั่วเห็นหยางเหวินไคจากไปแบบนี้ ไม่กล้าพูดอะไร พยุงลุงหลี่สองก็รีบจากที่นี่ไป

“ครั้งนี้เสียหน้าเยอะเลย!”ในใจของหลี่เทียนลั่วก็โกรธจนเข้าไส้

“ความสามารถของฉีเติ่งเสียน ไม่ธรรมดา...”ลุงหลี่สองไอแล้วพูขึ้น ภายในก็ยังเจ็บปวด

หลี่เทียนลั่นพูดอย่างนิ่งๆ: “หน้าของมวยตระกูลหลี่ของเราถูกทำลายเกือบทั้งหมดโดยสัตว์ร้ายตัวนี้ ต้องหาวิธีเอาหน้ากลับคืนมาให้ได้!ถึงเวลา อาจเชิญพ่อฉันลงมือ!”

ลุงหลี่สองพูดขึ้น: “มีพี่ใหญ่ออกมือ ก็มั่นคงเอา”

หลังจากที่คนพวกนี้จากไป ผู้ชมรอบๆก็ไม่มีอะไรให้ดูก็จากไปกันหมด