มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1672

หยางกวนกวนได้ทักทายกันกับลู่หลิงหลิง ในเวลาเดียวกันก็แอบประเมินเธอด้วย

ลู่หลิงหลิงก็รู้สึกได้เช่นกันว่าหยางกวนกวนมีบางส่วนที่คล้ายคลึงกับตัวเอง แต่ทว่าขนาดหน้าอกของเธอนั้นใหญ่โตคนละระดับกันกับตัวเอง

“เธอชื่อหยางกวนกวนเป็นน้องบุญธรรมของพี่ชายเธอ”ฉีเติ่งเสียนพูดกับลู่หลิงหลิง

“สวัสดีพี่สาวกวนกวน”ลู่หลิงหลิงทักทายอย่างมีมารยาท

หยางกวนกวนพยักหน้า：“ไปกันเถอะ พวกเราไปสักการะหลุมศพด้วยกัน เขาต้องดีใจแน่ถ้ารู้ว่าเธอมาเยี่ยม”

ลู่หลิงหลิงเจ็บปวดลึกๆในใจ เธอคิดมาตลอดว่าลู่จ้านหลงนั้นสนใจแต่เรื่องอำนาจ ไม่ได้สนใจเธอเลย แต่เธอไม่รู้เลยว่าลู่จ้านหลงได้คอยสืบหาเบาะแสของเธอมาโดยตลอด

อาจเป็นเพราะว่าเขาเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอ ดังนั้นลู่จ้านหลงจึงได้ตกไปในสถานการณ์ที่ยากลำบากและสุดท้ายเขาได้เสียชีวิตไป

คนบางคนนั้นเป็นคนหัวแข็งโดยธรรมชาติ ยอมหักแต่ไม่ยอมงอ

หลังจากทั้งสามคนได้เตรียมของไหว้เสร็จ จากนั้นก็ได้ขับรถไปยังเขตสุสาน

ลู่จ้านหลงนั้นถูกฝังเอาไว้บนภูเขา ซึ่งน้อยคนนักที่จะทราบเรื่องนี้ เพราะมีแต่ข่าวว่าเขานั้นเสียชีวิตในหน้าที่

“ฮวงจุ้ยของสุสานนี้ไม่เลวเลยทีเดียว เห็นได้ถึงความตั้งใจของฟู่เฟิงหยุน”ฉีเติ่งเสียนนั้นมีความรู้ด้านฮวงจุ้ยดังนั้นจึงมองออกว่าสถานที่แห่งนี้ได้ถูกออกแบบมาเป็นอย่างดี

เมื่อทั้งสามได้มาถึงแล้วก็พบว่ามีธูปดอกหนึ่งปักอยู่หน้าหลุมศพ อีกทั้งยังมีผลไม้ บุหรี่และสุราตั้งอยู่ เห็นได้ชัดว่าเพิ่งจะมีคนมาไหว้ก่อนหน้าพวกเขา

หลังจากที่ลู่หลิงหลิงเห็นรูปหน้าหลุมศพแล้วก็หลั่งน้ำตาออกมา สะอื้นอย่างไร้เสียง พูดอะไรไม่ออก

หยางกวนกวนเป็นคนจิตใจเข้มแข็ง แต่เมื่อเห็นลู่หลิงหลิงร้องไห้ออกมาแล้ว เธอก็อดไม่ไหวจนร้องไห้ตามไปด้วยเพราะหวนนึกถึงเรื่องต่างๆที่ลู่จ้านหลงนั้นได้ทำให้เธอ

ฉีเติ่งเสียนจัดเรียงของไหว้อย่างเงียบๆ จากนั้นก็จุดธูปแล้วเข้าไปไหว้หลุมศพ

“พี่ ฉันมาแล้ว”ลู่หลิงหลิงคุกเข่าลงหน้าหลุมศพจากนั้นร้องไห้โฮออกมา“ขอโทษ ทั้งหมดล้วนแต่เป็นความผิดของฉันเอง……ก่อนหน้านี้ฉันเข้าใจพี่ผิดมาโดยตลอด……”

ฉีเติ่งเสียนคิดในใจ：“พี่ชาย ฉันจะรักษาคำสาบานปกป้องลู่หลิงหลิงแทนคุณเองวางใจได้เลย”

หลังจากที่เธอเริ่มทำใจได้แล้วลู่หลิงหลิงและหยางกวนกวนก็เข้ามาจุดธูปไหว้หลุมศพของลู่จ้านหลง

“มีชีวิตอย่างไม่กลัวตาย แต่กลับต้องกลัวการถูกลืม แต่ทุกสิ่งที่คุณทำไว้ ฉันจะจำอยู่ในใจไม่ลืมเลือน”

“สิ่งเดียวที่ยั่งยืนนั้นคือความจงรักภักดี”

“สิ่งเดียวที่แสวงหานั้นคือความยุติธรรม！”

ฉีเติ่งเสียนได้เทสุราลงหน้าหลุมศพ จากนั้นก็ใช้ผ้ามาเช็ดเศษฝุ่นบนป้าย

ป้ายหลุมศพของลู่จ้านหลงสะอาดมากเพราะว่าคนมากมายมาไหว้หลุมศพของเขา อีกทั้งพวกเขายังมาช่วยทำความสะอาดรอบๆอีกด้วย

“ไปเถอะ พวกเราไปเก็บของที่ทำงานของเขากัน ของเหล่านั้นรอให้เธอไปเก็บมาอยู่นะ”ฉีเติ่งเสียนบอกกับลู่หลิงหลิง

ลู่หลิงหลิงพยักหน้าอย่างเงียบๆด้วยใจที่ปวดร้าว

ทั้งสามเพิ่งจะจากไปไม่นานก็มีหญิงสาวผู้หนึ่งพาเด็กชายมาที่หลุมศพจากนั้นก็เริ่มเอาของไหว้ออกมาวาง

“แม่ ไหนบอกว่าคนดีไม่มีวันตายไง？แล้วลุงลู่จะตายได้ไง……”เด็กชายถามอย่างไม่เข้าใจด้วยน้ำเสียงที่เศร้าสร้อยและปวดร้าว

“ฉันเคยพูดว่าคุณคนเดียวไม่สามารถเปลี่ยนโลกได้……แต่ฉันกลับเลือกที่จะเป็นคนแบบเดียวกันกับคุณ เพราะว่าหากรวมกันสองคนแล้วเราอาจจะเปลี่ยนแปลงโลกได้ก็ได้！ยิ่งคนเยอะก็ยิ่งมีพลังมากเท่านั้น？”

“ตอนนี้ฉันอยู่ในตำแหน่งที่สูงขึ้น มีอำนาจที่เพิ่มมากขึ้นแล้ว”

“ฉันจะไม่ลืมฐานะของตัวเอง อีกทั้งจะทำตามคำพูดของคุณใช้อำนาจในการสร้างความสุขให้กับประชาชน”

“อีกทั้งฉันจะสานต่อแนวคิดของคุณ แล้วถ่ายทอดให้กับคนอื่นๆ！ตอนนี้เด็กใหม่ที่เข้ามาล้วนแต่นับถือฉันทั้งนั้น……”

หลังจากพูดจบเขาก็ยิ้มแล้วลุกขึ้น จากนั้นก็ดื่มสุราในมือจนหมด

เขาลุกขึ้นและหยิบเงินกระดาษมาจำนวนหนึ่ง ชูมันขึ้นแล้วพูดเสียงดังว่า：“ฉันขอให้ความยุติธรรมเป็นดั่งสายน้ำไหล สามารถนำพาความชอบธรรมมารวมกันดุจดั่งแม่น้ำ！”

“ลุงลู่ วันนั้นมันใกล้จะมาถึงแล้ว！”

“ลาก่อน！”

จากนั้นเงินกระดาษเหล่านั้นก็โปรยปลิวไปตามสายลม

“ผีเสื้อเยอะมากเลย！”หลังจากที่เดินมาได้ครึ่งทางหยางกวนกวนก็สังเกตเห็นเงินกระดาษแล้วพูดขึ้น

“นั้นมันเงินกระดาษชัดๆ”ฉีเติ่งเสียนมองบนแล้วพูดขึ้น

“ไม่ มันคือผีเสื้อ”หยางกวนกวนหัวเราะแล้วพูด

ลู่หลิงหลิงหันกลับไปดูแล้วพูดว่า：“พี่กวนกวนพูดถูกแล้ว”

ฉีเติ่งเสียนยิ้มขึ้นมาแล้วพูด：“นั่นสิ นั่นมันผีเสื้อแห่งอิสรภาพ”