มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1690

เมื่อเหล่าผู้มีอิทธิพลใหญ่ในวัยกลางคนเข้ามาในคลับ บรรยากาศก็เริ่มคึกคักขึ้นทันที

อย่างไรก็ตาม สีหน้าของจ้าวหมิงลู่และหวงอิงกลับยิ่งดูแย่ลง แม้แต่จ้าวหมิงลู่เองก็เริ่มรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ

วันนี้จ้าวซือชิงมาอย่างแข็งแกร่ง และติงเหลิ่งก็กลับกลอก เขารู้สึกว่าการยอมให้คลับก็ไม่เป็นไร ขอแค่รักษาความเส้นสายเอาไว้ได้เป็นพอ

แต่จ้าวซือชิงกลับมีแผนอื่นอยู่ เมื่อหัวหน้าเก่าผู้มีอำนาจในเมืองหลวงจำนวนมากมายปรากฏตัว และแสดงให้เห็นถึงการสนับสนุนและความสนิทสนมต่อจ้าวซือชิง

เส้นสายที่มีคุณภาพมากมายเหล่านี้ ทำให้สมาชิกที่เคยคิดจะออกจากคลับกับจ้าวหมิงลู่เริ่มลังเล

จ้าวหมิงลู่สูดหายใจลึกสองครั้ง เพื่อระงับความกระสับกระส่ายและความโกรธในใจ

“ไม่คิดเลยว่าพี่สาวของฉันจะมีกลวิธีขนาดนี้ ผมขอแสดงความยินดีที่เอาคลับกลับมาได้ งั้นผมขอตัวลานะครับ” จ้าวหมิงลู่ยิ้มและพูดอย่างสุภาพ

ระหว่างที่เขาพูดก็เตรียมจะพาหวงอิงออกไป

แต่จ้าวซือชิงกลับพูดว่า “อะไรกัน จะไปแล้วเหรอ? ”

จ้าวหมิงลู่เอ่ยตอบกลับไปว่า “แล้วพี่ยังต้องการอะไรอีกล่ะ?”

จ้าวซือชิงมองไปที่หวงิงแล้วพูดว่า “เมื่อกี้คนใช้ของนายนี้เพิ่งจะวิจารณ์ฉันอย่างรุนแรง จะให้เธอออกไปง่าย ๆ แบบนี้หรือไง? เมื่อกี้นายยังให้คนถือปืนล้อมฉันอยู่เลย คิดว่าจะให้ออกไปง่ายๆ แบบนี้ได้หรอกหรือ?”

ฉีเติ่งเสียนตะโกนขึ้นเสียงดังว่า “ต้องทิ้งไว้อย่างน้อยสิบล้านหยวนก่อน ถึงจะออกไปได้!”

จ้าวซือชิงไม่สนใจลูกชายที่เห็นแก่เงิน ก่อนหน้านี้การนำคลับกลับมาได้ก็นับว่าเพียงพอแล้ว ถ้าหากจะขู่กรรโชกอีก ตระกูลจ้าวอาจจะโกรธจนเกินไป แล้วจะอาจจะจบลงไม่ดี

“งั้นก็พูดออกมาเถอะ” จ้าวหมิงลู่ เขารู้ดีว่าการกลับมาของจ้าวซือชิงครั้งนี้ย่อมมีการเผาไหม้เกิดขึ้น และไฟดวงแรกก็คงจะต้องเผาเขาเป็นแน่

เขาเป็นคนฉลาด รู้ดีว่าการเถียงกับจ้าวซือชิงที่นี่ไม่อาจนำไปสู่ผลดีอะไร อีกทั้งยังมีผู้มีอิทธิพลจำนวนมากในที่นี้ หากพวกเขาร่วมมือกัน เขาคงรู้สึกแย่ไม่น้อย

จ้าวซือชิงเอ่ยเสียงเรียบ “ฉันได้ยินว่าหวงอิงเชี่ยวชาญด้านการร้องเพลงและร่ายรำ ให้เธอแสดงสักท่อนก่อน ถ้าฉันพอใจ ก็จะปล่อยพวกนายไป แต่ถ้าไม่พอใจ ก็ว่ากันอีกเรื่อง”

หัวหน้าหลินยิ้มและพูดว่า “ไม่เลว ผมเองก็ชอบดูแสดงเพลงและร่ายรำเหมือนกัน!”

แดทตื่นเต้นปรบมือและพูดว่า “ดีเลย ไม่ทราบว่าคุณหวงมีทักษะการร้องเพลงและการเต้นแบบไหนครับ? ยิ่งถ้าเป็นเพลงคลาสสิกยิ่งดี ผมชอบมาก”

สีหน้าของหวงอิงดูแย่มาก แม้ว่าเธอจะเป็นสาวใช้ แต่เธอคิดว่าตัวเองเป็นผู้สูงศักดิ์ ถ้าจ้าวหมิงลู่ให้เธอแสดงในที่ลับก็ไม่เป็นไร แต่การต้องแสดงต่อหน้าคนมากมายถือเป็นการดูถูกและทำให้เธออับอาย

จ้าวหมิงลู่สีหน้าเรียบเฉย มองไปที่หวงอิงแล้วเอ่ยขึ้นว่า “ในเมื่อพี่สาวของฉันอยากดู เธอก็แสดงไปเถอะ เธอแสดงสักท่อนหนึ่งก็แล้ว แสดง(ตำนานนางพญางูขาว) เป็นไง?”

เมื่อเห็นว่าคุณชายตัวเองพูดออกมา เธอก็ต้องอดทนต่อความไม่พอใจในใจและเตรียมแสดง

“ไป๋ซู่เจินอาศัยอยู่ในหุบเขา บำเพ็ญตนในถ้ำนับพันปี…” หวงอิงสวมชุดกี่เพ้า แล้วเริ่มร้องงิ้วคุนชัน

ต้องบอกว่า หวงอิงมีทักษะการร้องเพลงที่ยอดเยี่ยม และรูปร่างของเธอก็สวยงามและมีความยืดหยุ่น ขณะที่เธอร้องเพลงไปด้วยและแสดงการเต้นไปด้วย ทำให้กลุ่มใหญ่ของผู้มีอำนาจพยักหน้าเห็นด้วยและชื่นชมว่าเธอนั้นมีอะไรที่พิเศษ”

แต่ถึงอย่างนั้น ในใจของหวงอิงนั้นเต็มไปด้วยความเกลียดชัง รู้สึกเหมือนมีเลือดไหลเพราะความโกรธ ในฐานะที่เธอเป็นสาวใช้ของจ้าวหมิงลู่ เธอกลับถูกบังคับให้แสดงต่อหน้าคนมากมาย! เธอเป็นคนที่จัดการเรื่องในคลับนี้ และเป็นคนที่มีอำนาจสูงส่ง ไม่ว่าใครก็ไม่กล้าทำให้เธออับอาย

แต่ตอนนี้ เธอกลับกลายเป็นตัวตลกของคนเหล่านนั้น เธอต้องแสดงเพลงและร่ายรำเพื่อให้คนอื่นสนุกสนาน

จ้าวซือชิงมองด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ แต่ก็เคาะมือให้ตามจังหวะ

เมื่อเห็นว่าเพียงพอแล้ว จ้าวซือชิงก็โบกมือหยุดการแสดง “พอแล้ว แสดงได้ดี ฉันชอบมาก”

ฉีเติ่งเสียนเองก็ตะโกนอีกแรงว “ไม่เลวจริง ๆ เพราะมาก! คุณหวง คุณคือนักร้องเรียงเสียงทองใช่ไหมเนี่ย?”

เมื่อคนในห้องได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าของพวกเขาก็มีความแปลกประหลาดขึ้น รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เฉินหยู่เองก็รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ฉีเติ่งเสียนคนนี้เข้าใจวิธีการพูดแบบอ้อมค้อมและมีอารมณ์ขันที่แฝงไปด้วยความเสียดสี