มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1703

เฉินหยูรู้วิธีที่จะยั่วและควบคุมใจคนอื่นได้เป็นอย่างดี

อย่างไรเสียที่ผ่านมาช่วงเวลาที่เธอมาอยู่ในเมืองหลวง เธอไม่เคยเข้าหาฉีเติ่งเสียนอย่างใกล้ชิด แต่กลับทำเช่นนั้นในวันอำลา

มันไม่ทำให้พระอัครสังฆราชต้องคิดถึงเธอจนใจสั่นเหมือนปีศาจราตรีที่ถูกแขวนอยู่กลางลานโดนลมพัดมาก็สั่นไหวไปมาหรอกเหรอ?

“แหงล่ะ คนใส่แว่นน่ะเป็นพวกยั่วคนได้เก่งจริง ๆ!” ฉีเติ่งเสียนบ่นพึมพำในใจด้วยความรู้สึกทั้งเสียดายและเคืองอยู่นิดๆ

ตอนเขากำลังจะขับรถออกจากสนามบินกลับบ้าน เฉินหยูก็ยังมีเซอร์ไพรส์อีก เธอส่งลิงก์หนึ่งมาให้ เมื่อเขากดเข้าไปพบว่าไฟล์บีบอัดไฟล์หนึ่ง

เป็นไฟล์บีบอัดขนาด 10GB แต่ดันต้องใส่รหัสผ่านเข้าไปอีก นี่ทำให้เขาหัวเสียไม่น้อย จึงรีบถามไปว่า “รหัสผ่านคืออะไร?”

เฉินหยูตอบว่า “ไว้คุณจัดการมิฮาอิดได้ก่อนแล้วค่อยมารับรหัสไปนะ!”

ฉีเติ่งเสียนได้แต่กลอกตามองบน คิดว่าคงต้องรอจนกว่าจะได้รหัสถึงจะค่อยโหลดไฟล์นั้นมาดู จากนั้นจึงขับรถกลับบ้าน

ก่อนกลับเฉินหยูส่งข้อความมาว่า “ระวังตัวด้วยนะ อย่าตายนะ” เธอก็รู้ว่าภารกิจนี้อันตรายไม่น้อย

เช้าวันรุ่งขึ้น ฉีเติ่งเสียนต้องส่งลู่หลิงหลิงไปอีกคน เขาต้องแน่ใจว่าคนที่อาจตกอยู่ในอันตรายจะถูกส่งไปให้หมดก่อนจะลงมือทำอะไรอย่างไร้กังวล

ก่อนลู่หลิงหลิงจากไป เธอโบกมือและพูดว่า “พี่เสียน สู้ๆนะ ฉันเองก็จะสู้เหมือนกัน ถ้าต้องการเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้ให้เป็นอย่างที่พี่ต้องการ ก็ต้องมีคนที่มีจุดหมายแบบนี้ให้มากขึ้น”

ฉีเติ่งเสียนได้แต่พยักหน้าอย่างตั้งใจและกล่าวว่า “ลู่หลิงหลิง เธอก็ตั้งใจทำหน้าที่ของเธอที่กว่างหยางด้วยนะ สนใจดูแลเพื่อนร่วมชาติที่กำลังลำบาก ถ้าช่วยได้ก็ช่วยพวกเขาเถอะ”

ลู่หลิงหลิงตอบตกลงและพูดว่า “แน่นอน นี่เป็นการไถ่บาปให้ตัวเองอย่างหนึ่ง แต่ยังไงก็มีคนที่หวังจะร่ำรวยชั่วข้ามคืน ซึ่งคนแบบนั้นคงช่วยไม่ได้”

ที่ตู๋ซานเจี่ยวถึงจะมีพ่อค้าคนกลางที่ทรงอิทธิพลคอยควบคุม แต่การแบ่งแยกอำนาจทางการทหารในท้องถิ่นและการคุกคามของกองทัพรัฐบาลที่ปรากฏตัวเป็นระยะทำให้ไม่อาจบรรลุเป้าหมายในครั้งเดียวได้

นอกจากนี้ กองกำลังท้องถิ่นที่ทำงานรับใช้บริษัทในเครือที่ทำธุรกิจผิดกฎหมายยังขึ้นชื่อในเรื่องความโหดร้ายอีกด้วย......

หากใครถูกจับได้และไม่มีเส้นสายในพื้นที่ ก็มักจะถูกขายให้กับศูนย์หลอกลวงทางไซเบอร์ทันที ยอดไม่ดีก็ถูกรีดเลือดและผ่าตัดเอาไตไป ถึงแม้ว่าจะพยายามขอความช่วยเหลือจากทหารหรือตำรวจในท้องถิ่นก็ไร้ประโยชน์ เพราะพวกนั้นล้วนทำงานร่วมกัน มองแค่เรื่องเงินเท่านั้น

แม้จะโชว์หนังสือเดินทางและพูดว่า “แม้จะอยู่ไกลแค่ไหนก็จะตามล้าง” พวกนั้นก็แค่หัวเราะเบาๆไม่สนใจ และยังคงรีดเลือดหรือผ่าไตตามเดิม

ความฝันของพ่อค้าคนกลางคือการล้มล้างรัฐบาลที่เสื่อมทราม ขจัดเหล่ากองกำลังท้องถิ่น และนำระเบียบกลับคืนสู่บ้านเกิดของตน…แต่เส้นทางนี้ยาวไกลจนแม้แต่ฉีเติ่งเสียนเองก็รู้สึกว่าคงไม่มีหวัง

แต่โลกนี้ก็เป็นเช่นนั้น ยังคงมีผู้คนที่ต่อสู้เพื่อความฝัน นั่นคือเหตุผลที่มนุษยชาติสามารถก้าวหน้าได้ตลอดประวัติศาสตร์

“กลับไปอย่างสบายใจเถอะ ครั้งหน้าเธอมาเมืองหลวง ที่นี่อาจจะเปลี่ยนไปจากเดิมมากก็ได้” ฉีเติ่งเสียนกล่าวพร้อมรอยยิ้ม พลางตบไหล่ลู่หลิงหลิง

“อืม ลาก่อนนะ!” ลู่หลิงหลิงตอบรับด้วยท่าทางที่ดูสบายใจ แล้วลากกระเป๋าเดินทางเข้าช่องทางเดินไป

หลังจากลู่หลิงหลิงจากไป ฉีเติ่งเสียนก็กลับบ้าน

นักสู้ระดับสูงสามคนที่บรรลุขั้นเห็นพระเจ้า มองหน้ากันโดยไม่พูดอะไร และปรับลมหายใจภายในเพื่อให้พร้อมในระดับสูงสุด