มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1705

ฉีเติ่งเสียนต้องรับมือกับผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มห้าคนนั้นก่อน!

และหมัดของคนที่แข็งแกร่งที่สุดนั้นก็มาเร็วที่สุดเช่นกัน

เมื่อเผชิญหน้ากับหมัดที่โจมตีมาโดยไม่ลังเลเลยสักนิด เขาระเบิดพละกำลังทั้งหมดออกมา! เขามีพละกำลังเต็มเปี่ยม จิตใจเต็มไปด้วยพลังและการสนับสนุนจากน้ำมนต์ ทำให้เขาอยู่ในสภาพที่ยอดเยี่ยมที่สุด!

ในขณะที่ผู้มีฝีมือสูงที่นำหน้าเผชิญหน้ากับฉีเติ่งเสียน ก็รู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่ต่อหน้าจอมปีศาจแห่งนรก ไออันร้ายแรงของอีกฝ่ายล้นหลาม พลังของเขาสะท้านสะเทือนดั่งจะถอนภูเขาที่ไม่มีอะไรหยุดยั้งได้!

เขาใช้ท่าไม้ตายในการโจมตี แต่ทันทีที่หมัดของเขากระทบกับการป้องกันของฉีเติ่งเสียน เขาก็รู้สึกว่าความคิดทั้งหมดของเขาสูญเปล่า

เพราะพลังของหมัดนั้นน่ากลัวเกินไป!

เหมือนกับที่เพ่ยหย่วนชิ่งคิดว่าจะเอาชนะหลี่หยวนป้าได้อย่างไร แต่เมื่อสู้กันจริงๆกลับพบว่าพลังของอีกฝ่ายนั้นยิ่งใหญ่ไม่มีใครเทียบได้ ไม่มีเทคนิคใดใช้ได้ผลเลย

เพียงแค่ช่วงเวลาที่ร่างกายของผู้มีฝีมือสูงสัมผัสหมัดของฉีเติ่งเสียน เขาก็เสียสมดุลทันที!

มืออีกข้างของฉีเติ่งเสียนอยู่ในตำแหน่งต่ำ แล้วพุ่งขึ้นไปอย่างรุนแรง หมัดของเขากำแน่นอย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดเสียงระเบิดในอากาศที่น่าหวาดกลัว ฝนรอบๆตัวกระจายไปจนเกิดเป็นสุญญากาศ!

หมัดนี้รุนแรงดั่งกระสุนปืน!

หัวใจของผู้มีฝีมือสูงเต้นระรัว รวบรวมพลังทั้งหมดของตัวเองไว้ที่จุดเดียว เขาหดไหล่โค้งเอวลง กระทืบเท้าแล้วย่อตัว ในเสี้ยววินาทีที่หมัดจะถึงคางของเขา เขาหลบออกไปได้อย่างเฉียดฉิว!

หมัดเมื่อครู่ทำให้เขารู้สึกเหมือนเฉียดตายจากเขี้ยวของยมทูต

จิตใจของเขาจึงสั่นไหวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ อะดรีนาลีนพลุ่งพล่าน ในช่วงเวลานั้นเขาไม่ได้ระวังการทรงตัวและคิดเพียงแค่จะหนีห่างออกไป เขาจึงถอยออกไปกว่า 5 เมตรทันที

หมัดของฉีเติ่งเสียนพลาดเป้าไป หากเป็นปกติ เขาคงพุ่งตามไปพร้อมกับท่าไม้ตายซ้ำ ต่อยผู้มีฝีมือระดับกลางนี้ให้ตายได้ใน 3-5 ท่า

แต่ตอนนี้ทำเช่นนั้นไม่ได้ เพราะอีกสี่คนก็เข้ามาจู่โจมติดๆกัน

หมัดของพวกเขาแฝงด้วยพลังมืด สามารถทะลุเข้าไปถึงอวัยวะภายใน ต่อให้ฉีเติ่งเสียนใช้วิชาระฆังทองคุ้มกายมารับ ก็ยังรับมือยาก นอกจากนี้ทั้งสี่คนยังเป็นผู้มีฝีมือระดับกลาง ไม่ใช่แค่การชกครั้งเดียวแล้วจบ หากถูกโจมตีท่าไม้ตายชุดต่อไปต้องตามมาแน่นอน!

ฉีเติ่งเสียน พลิกแขนขวาไปด้านหลัง ใช้ท่า “ซูฉินสะพายกระบี่” และพอดีกับที่หมัดปืนใหญ่อย่างรุนแรงกระแทกเข้าที่แขนท่อนล่างของเขา

"โดนแล้ว!" ผู้มีฝีมือที่ชกหมัดออกไปถึงกับดีใจอย่างยิ่ง เมื่อรู้สึกถึงแรงกระแทก

แต่ทันใดนั้น เขาจึงได้เห็นอย่างชัดเจนว่าจริงๆแล้วฉีเติ่งเสียนใช้ท่อนแขนด้านล่างพลิกไปด้านหลังในมุมที่ไม่น่าเชื่อ แล้วไขว้ไว้ที่หลัง

ฉีเติ่งเสียนเสียการทรงตัวจากหมัดนั้นเช่นกัน ทว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะยืนอยู่ตรงนั้นอยู่แล้ว

เขาใช้แรงจากหมัดนั้นก้าวตามรอยเท้ามังกร ออกตัวไปไกลกว่า 4 เมตรในพริบตา

ผู้มีฝีมือที่เพิ่งถูกเขาบังคับให้ถอยหลังไปเมื่อครู่ เห็นว่าฉีเติ่งเสียนมาถึงตรงหน้าตัวเองภายในเสี้ยววินาที ถึงกับรู้สึกเย็นวาบ รีบคิดจะออกหมัด แต่ก็เห็นรอยยิ้มอันน่ากลัวปรากฏบนใบหน้าของอีกฝ่าย

แค่สบตาฉีเติ่งเสียน เขาก็เกิดความกลัวอย่างรุนแรงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

ในเสี้ยววินาทีที่เขาชะงัก สี่คนอื่นก็พุ่งเข้ามาโจมตี

หมัดนี้สร้างความตื่นตระหนกให้กับอีกสี่คนที่เหลือ ฝนที่ตกหนักทำให้เลือดและเศษเนื้อกระจายไปทั่ว จนอากาศเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด

"น่ากลัวเกินไป!"

ในใจของทั้งสี่คนเหลือเพียงความคิดเดียวว่า ใครจะรับหมัดแบบนี้ได้?!

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนซัดหมัดใส่หัวของศัตรูจนกระจุยแล้ว แม้จะเผชิญกับการโจมตีจากทั้งสี่คน แต่ร่างของเขายังคงมั่นคงเช่นกระดองเต่า ขณะที่ทั้งสี่กำลังจะปล่อยท่าไม้ตายต่อเนื่อง เขากลับกระทืบเท้าและง้างหมัดขวาเข้าหาฝ่ามือซ้ายของตนเองอย่างแรง พื้นปูนแตกกระจายออกเป็นรอยร้าว และทั้งถนนราวกับสั่นสะเทือน!

นี่คือท่า “วัชระทุบครก” ของมวยไท่เก๊ก ซึ่งใช้การกระทืบเท้าพร้อมง้างหมัดเพื่อส่งแรงสะเทือนออกไป!

แรงสะเทือนที่ระเบิดออกมานั้น ทำให้การเคลื่อนไหวของทั้งสี่ชะงักไปชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นฉีเติ่งเสียนก็ฉวยโอกาสหมุนตัว ยกแขนซ้ายขึ้นและฟาดอัดออกไปด้วยท่า “พันหลานฉวย” ปะทะเข้ากับสี่หมัดของฝ่ายตรงข้าม!

อย่างไรก็ตาม พลังของทั้งสี่คน กลับดูเหมือนจะยังไม่อาจเทียบกับเขาเพียงคนเดียวได้!

ที่จริงแล้ว ไม่ใช่ว่าพวกเขาทั้งสี่อ่อนแอกว่า แต่เป็นเพราะความหวาดกลัวในใจ ทำให้แต่ละคนไม่กล้าใช้พลังเต็มที่

หลังจากการปะทะครั้งนั้น ทั้งสี่ต่างเกิดความคิดจะถอยกลับ รู้สึกได้ว่าฉีเติ่งเสียนทรงพลังดั่งที่สิงสู่โดยจอมพลังแห่งยุคบรรพกาล

ทั้งสี่คนถอยหลังโดยโน้มตัวเพื่อถ่ายน้ำหนักและใช้วิชาตัวเบาเพื่อถอยหนี

แต่พวกเขาจะหนีไปไม่ได้ง่ายๆ เพราะฉีเติ่งเสียนไม่คิดจะปล่อยพวกเขาไป เขาได้เล็งเป้าหมายไว้คนหนึ่งแล้ว ชายคนนี้ฝึกหย่งชุน (ศิลปะการต่อสู้แขนงหนึ่ง) ซึ่งการถอยด้วยการใช้ก้าวเท้าเล็กๆแบบเฉียนหยางหม่า ทำให้ฉีเติ่งเสียนมองออกได้ในทันที

ฉีเติ่งเสียนจึงขยับเท้าตามไปอย่างรวดเร็ว เข้าประชิดด้านหลังชายคนนั้น แล้วยื่นมือขวาออกโดยแปรสภาพมือเป็นกรงเล็บเสือดาว พุ่งเข้าจู่โจมบริเวณแผ่นหลังของศัตรู!