มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1720

แม้ว่าฉีเติ่งเสียนจะเล่นมุกตลกไปเรื่อย แต่ซุนกั๋วฉวินก็ยังคงยอมรับไมตรีที่ฝ่ายตระกูลซ่งแสดงออกมา

โดยปกติแล้วยิ่งมีคนสนับสนุนจั่วเฉินมากเท่าไหร่ก็ยิ่งเป็นเรื่องที่ดีมากเท่านั้น ไม่ต้องพูดถึงกองกําลังใหญ่เช่นตระกูลซ่งและตระกูลใหญ่ต่างๆ?

ซ่งเจียอวี่ยังรู้สึกว่าวันนี้ตัวเองโชคดี และแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกในใจ ยกเว้นเรื่องที่ปล่อยให้ฉีเติ่งเสียนทำให้อารมณ์ไม่ดีในตอนท้าย แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี

“แต่ว่า เจียอวี่ ถ้าฉันจําไม่ผิด ปู่ของเธอเป็นลูกคนที่สองของตระกูลใช่ไหม?” ซุนกั๋วฉวินถาม

“ใช่ค่ะ” ซ่งเจียอวี่ตอบคำถาม

“ถ้าเขาทำอย่างนั้น ไม่กลัวว่าซ่งเหวินจะมีความเห็นอะไรเหรอ?”ซุนกั๋วฉวินถามอย่างเรียบเฉย

“มันช่วยไม่ได้ถ้ามีความคิดเห็นที่แตกต่าง เพราะท้ายที่สุดแล้ว คุณปู่แค่ต้องการหาเพื่อนก็เท่านั้นเอง” ซ่งเจียอวี่ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้

อันที่จริงแล้ว ยังมีความแตกต่างภายในตระกูลซ่งอยู่ ท้ายที่สุดแล้วก็เป็นเรื่องปกติที่จะเผชิญกับเรื่องใหญ่เช่นนี้ และเป็นเรื่องปกติที่จะมีความแตกต่างทางอุดมการณ์ระหว่างกัน

ซ่งเหวินและซ่งอู๋ สองคนนี้เป็นสองเสาหลักของตระกูลซ่ง ซ่งเหวินมุ่งมั่นที่จะทําสิ่งต่างๆ ให้สำเร็จกับประเทศมี่ ในขณะที่ซ่งอู๋ต้องการออกคิดเผื่อทางถอยไว้

ซุนกั๋วฉวินพยักหน้าและพูดว่า : “งั้นพรุ่งนี้ก็มาทานอาหารเย็นด้วยกันสิ ฉันก็อยากเจอเพื่อนเก่าคนนี้เหมือนกัน”

ซ่งเจียอวี่ลุกขึ้นอย่างสุภาพและกล่าวคําอําลา ซุนกั๋วฉวินบอกให้ซุนเจี้ยนเฉินไปส่งเธอที่ประตูเพื่อแสดงความสุภาพ

หลังจากที่เธอออกไปแล้ว ซุนกั๋วฉวินกลับมีสีหน้าที่เคร่งขรึมและตกอยู่ในความเงียบ

“นายท่านกำลังคิดอะไรอยู่เหรอ?” ฉีเติ่งเสียนถาม

“ซ่งเหวินและซ่งอู๋มีหัวใจเดียวกันมาโดยตลอด แต่ว่าครั้งนี้จะมีความขัดแย้งครั้งใหญ่ได้อย่างไร? ฉันรู้สึกแปลกใจและกังวลว่าพวกเขาจะเล่นแผนสองหน้า”ซุนกั๋วฉวินพูดอย่างเคร่งขรึม

ซุนกั๋วฉวินเป็นคนที่ดิ้นรนมาทั้งชีวิต เขาผ่านทั้งพายุและคลื่นลมมานับไม่ถ้วน จิตใจของผู้คนน่ากลัว ดังนั้นถึงแม้ตระกูลซ่งจะยื่นความปรารถนาดีมา แต่เขาก็ยังรู้สึกว่ามีบางอย่างที่แปลกอยู่

ซุนอิ่งซูพูดว่า: “นายท่านเมื่อภัยมาถึงตัว แต่ละคนก็ต้องจะหาทางหนีให้ตัวเอง คุณคงเข้าใจดีนะ! โดยเฉพาะกับตระกูลใหญ่แบบนี้ ตอนที่ซ่งเหวินและซ่งอู่ยังหนุ่ม พวกเขาอาจจะมีใจเดียวกัน แต่ตอนนี้พวกเขาแก่แล้ว และแต่ละคนก็มีลูกหลานเป็นของตัวเอง ซ่งอู่จะปล่อยให้ลูกหลานเดินทางผิดไปจนสุดทางโดยไม่ยื่นมือช่วยเหลือเลยหรือ?”

ซุนกั๋วฉวินได้ฟังแล้วก็รู้สึกว่าเป็นคำพูดที่ดูมีเหตุผล แต่เขาก็พูดขึ้นว่า : “ฉันยังคิดว่ามันมีบางอย่างผิดปกติอยู่ เพราะก่อนหน้านี้ตระกูลซ่งนั้นมีความสามัคคีกันมาก! ฉันเคยได้มีปฏิสัมพันธ์กับพี่น้องทั้งสองคน พวกเขาต่างเป็นคนที่โดดเด่น ความแตกต่างยิ่งใหญ่มันเพียงพอที่จะแบ่งแยกตระกูลซ่งออกจากกันได้เลย พวกเขาไม่มีทางที่จะไม่รู้ไม่ได้……”

ซุนอิ่งซูพยักหน้า เธอคิดอะไรบางอย่างแต่เธอไม่ได้อธิบายในมุมมองของเธอ คนอย่างซุนกั๋วฉวินไม่ต้องให้เธอต้องมาเตือนอะไรหรอก

ฉีเติ่งเสียนเอามือลูบคางตัวเองและพูดว่า : “ทุกครั้งที่เล่นสองแผนกับคนอื่น แต่อย่าให้คนอื่นเล่นสองแผนกับเรา! หลังจากการประชุมในวันพรุ่งนี้ ค่อยมาดูกันว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไรต่อแล้วกัน?”

มีหกคน มันหมายถึงทฤษฎีการกลับชาติมาเกิดทั้งหกในพระพุทธศาสนา

ฉีเติ่งเสียนเหล่าลิ่วเป็นมากเกินไป แต่เขายังกลัวที่จะพบกับผีในเวลากลางคืน

“ถ้ากล้าเล่นสองแผน ก็จะเอามือทุบหัวเขาจนตายไปเลย สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดคือเหล่าลิ่ว!” จิ่วเฮิงซึ่งเงียบไปนานก่อนจะกำหมัดและคํารามในเวลานี้

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะมองเขาอย่างลึกซึ้ง คิดในใจว่าชายคนนนี้นั้นมีความแค้นอะไรขนาดนั้นเลยเหรอ? มันจำเป็นขนาดนั้นเลยหรือ?

หลังจากรับประทานอาหารกลางวันที่ตระกูลซุนเรียบร้อยแล้ว คุณนายกลุ่มธุรกิจก็คว้าตัวฉีเติ่งเสียนไปกับเธอ เพราะยังมีการประชุมที่ซ่านซิงในช่วงบ่าย และเธอต้องการให้ฉีเติ่งเสียนไปเป็นคนคอยปกป้องเธอ

เธอยังต้องพบกับอันตรายมากมายระหว่างทาง หลายครั้งที่คนของตระกูลชุยส่งคนไปฆ่าเธออย่างโจ่งแจ้งในห้องประชุม แต่โชคดีที่คนเหล่านั้นถูกบอดี้การ์ดของเธอจัดการเสียก่อน

ตอนนี้ในเผิงไหล ทั้งหลี่เสวียนเจิ้นและท่านประธานได้ทําตัวอย่างก้าวร้าวกับเธอ เธอจึงไม่สามารถประมาทได้ ถ้าเธอถูกกักความเป็นส่วนตัวและคุกคามชีวิตของเธอ เธอก็คงทําได้แค่จับเธอเองเท่านั้น

คุณนายกลุ่มธุรกิจนั่งอยู่ในเบนท์ลีย์อันหรูหรา ฉีเติ่งเสียนเอนกายลงบนขาเรียวนุ่มของเธอ เพลิดเพลินกับการนวดด้วยนิ้วมืออันบอบบางของเธอ ทำให้เขารู้สึกว่าชีวิตที่สมบูรณ์แบบก็คงไม่มีอะไรเกินกว่านี้แล้ว

หลังจากขับรถเกือบหนึ่งชั่วโมง ก็มาถึงสาขาของซ่านซิงกรุ๊ปในเผิงไหล