มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1734

จิ่วเฮิงโมโหจนแทบคลั่ง เพราะคนที่ลงมือสังหารอย่างแท้จริงคือตัวเขา แต่กลับเป็นฉีปู้อวี่ที่กลายเป็นผู้รับหน้าและได้รับความสนใจแทน!

ในโลกออนไลน์ เรื่องราวกลายเป็นประเด็นร้อน มีชาวเจียเผิงคนหนึ่งที่อ้างว่าอยู่ในเมืองจงไห่ถูกฉีปู้อวี่ตามรอยผ่านโลกออนไลน์และจัดการสั่งสอนถึงที่ ทั้งหมดนี้ฟังดูไม่น่าเชื่อ แต่กลับเกิดขึ้นจริง

ฉีปู้อวี่ไม่เพียงแค่ปกป้องชื่อเสียงของตัวเอง แต่ยังเยาะเย้ยผู้คนบนโลกออนไลน์ด้วยการโพสต์ที่อยู่ของเรือนจำโยวตูซ้ำๆ พร้อมท้าทายว่าถ้าไม่พอใจก็มาเจอกันได้!

ทำให้จิ่วเฮิงโกรธจนตาแดง ร้องตะโกนด้วยความไม่พอใจ:"สวรรค์ช่างไม่ยุติธรรม! พุทธศาสนาไม่มีประโยชน์อะไรเลย! ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันขอหันไปเป็นมารเสียยังดีกว่า!"

ฉีเติ่งเสียนมองดูจิ่วเฮิงแล้วอดขำไม่ได้ เขารู้ว่าจิ่วเฮิงเป็นคนชอบสร้างภาพลักษณ์ให้ตัวเองดูยิ่งใหญ่ แต่ทุกครั้งกลับต้องเจอเหตุการณ์ผิดคาดจนทำให้พลาดโอกาส

จิ่วเฮิงยิ่งโมโหหนักขึ้น และพูดอย่างหงุดหงิดว่า:"ทั้งหมดมันเป็นความผิดของคุณนั่นแหละ!ฉันบอกแล้วว่าจะเขียนชื่อทิ้งไว้ คุณกลับไม่ยอมให้ทำ! นี่มันบ้าชัดๆ! โอ๊ย! โมโหจนจะอ้วกเป็นเลือดอยู่แล้ว!"

ฉีเติ่งเสียนตบไหล่จิ่วเฮิงแล้วพูดขึ้นอย่างมีนัยยะ: "ใครบอกว่าคนที่จะเป็นฮีโร่ได้ต้องยืนอยู่ในแสงสว่างเสมอ? คุณคือวีรบุรุษผู้กล้าหาญเดียวดาย แม้ไม่มีชื่อเสียง แต่จะได้รับการจดจำตลอดกาล"

เมื่อจิ่วเฮิงได้ยินเช่นนั้น รู้สึกว่าเป็นคำพูดที่น่าสนใจ จึงกล่าวตอบด้วยความภูมิใจ:"ถูกต้องแล้ว!ฉันนี่แหละวีรบุรุษผู้กล้าหาญเดียวดาย ทำดีโดยไม่ทิ้งชื่อเสียงไว้เบื้องหลัง!"

ฉีเติ่งเสียนเห็นว่าคำพูดของเขาช่วยปลอบใจจิ่วเฮิงได้สำเร็จ ก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก

จากนั้น โทรศัพท์ของเขาดังขึ้น ปลายสายคือทานหลางที่โทรมาอย่างอารมณ์ดีและโอ้อวด บอกฉีเติ่งเสียนว่าเขาได้จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว พร้อมถามเป็นนัยว่าเขาสมควรได้รับรางวัลอะไรบ้างไหม

ฉีเติ่งเสียนตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่เต็มไปด้วยความจงใจ:"ฉันกำลังคิดว่าจะบอกเรื่องคุณกับนาคาวะ ฮิเดโกะ ให้หลานโยว แต่ในเมื่อคุณจัดการเรื่องนี้ได้ดีมาก ฉันก็คงไม่พูดอะไรให้มากเรื่องแล้วกันนะ"

หมาป่าโลภหัวเราะแล้วพูดว่า：“เอ๊ะ ให้รางวัลหรือไม่ให้รางวัลก็ไม่สำคัญหรอก ที่สำคัญคือได้ช่วยเหลือรองหัวหน้าใหญ่ ผมก็รู้สึกเป็นเกียรติแล้ว!”

หลังจากพูดเสร็จเขาก็รีบวางสายโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว ท่าทางโกรธมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ต้องโกรธในใจเท่านั้น

อย่างมากที่สุดก็แค่ให้นาคาวะ ฮิเดโกะช่วยด่าฉีเติ่งเสียนว่าเป็นหมาขโมยเท่านั้น

ในขณะเดียวกัน ซุนอิ่งซูกำลังนั่งดูข่าวในห้อง ซึ่งในข่าวมีการรายงานเกี่ยวกับการเข้าร่วมงานแถลงข่าวเมื่อวานนี้ของเธอกับไตเท้อ

ในทีวีเธอดูมั่นใจและสวยงามมาก

ผ่านงานแถลงข่าวนี้ ความร่วมมือของเธอกับไตเท้อก็ถือว่าเริ่มต้นขึ้นอย่างจริงจัง

ย้อนกลับไปที่ซุนอิ่งซูที่กำลังแข่งขันกับหลี่เสวียนเจิน เธอไม่ได้โชคดีขนาดนั้นเลย เมื่อรู้เรื่องของเครือข่ายงูดำและการที่พวกเขาถูกกำจัดไปแล้ว หลี่เสวียนเจินถึงกับโกรธจนแทบจะล้มป่วย เธอคิดว่าเครือข่ายงูดำจะสร้างปัญหาให้กับฉีเติ่งเสียน แต่สุดท้ายกลับถูกกำจัดหมดแล้ว และยังถูกฆ่าด้วยการใช้ปืนยาวแทงอยู่บนถนนอย่างทรมานสุด

เมื่อคลาร์กได้ยินเรื่องของเครือข่ายงูดำ เขาก็เตรียมการที่จะใช้คนจาก CIA เพื่อจัดการกับเรื่องนี้ แต่ซุนกั๋วฉวินกลับเร็วกว่ามาก เพราะรัฐบาลของเผิงไหลได้เริ่มดำเนินการแล้ว

มีข่าวลือว่าโทโจร็อคและโยสุเกะ ยามาโมโตะได้ร่วมมือกับกลุ่มกองทัพเฟย ซึ่งเป็นกลุ่มก่อการร้ายเพื่อทำการโจมตีทางการเมืองในเผิงไหล เพื่อส่งผลกระทบต่อการเลือกตั้ง

จากนั้นไตเท้อโทรหาฉีเติ่งเสียนเพื่อถามว่าเป็นเขาหรือเปล่าที่ลงมือฆ่าโทโจร็อคและโยสุเกะ ยามาโมโตะ รวมถึงสมาชิกของเครือข่ายงูดำ

ฉีเติ่งเสียนตอบไปว่า: “ไม่ใช่ฉันลงมือหรอกนะ พวกเขากำลังมีปัญหาภายในกับกองทัพเฟยต่างหาก!” จริง ๆ แล้วเขาก็ไม่ได้ลงมือทำอะไรเลย ฉีเติ่งเสียนที่เป็นพระอัครสังฆราชก็สะอาดบริสุทธิ์ จะไปทำเรื่องแบบนี้ได้ยังไง!

ไตเท้อรู้ดีว่าเรื่องนี้ต้องมีความเกี่ยวข้องกับฉีเติ่งเสียนอย่างแน่นอน หลังจากวางสายโทรศัพท์ เขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความรู้สึกประหลาดใจจริงๆ ที่ว่า "พ่อแบบไหน ลูกก็แบบนั้น" เรื่องที่ฉีเติ่งเสียนก่อขึ้นมาในครั้งนี้ไม่ได้เล็กไปกว่าที่ฉีปู้อวี่เคยทำในอดีตเลยแม้แต่น้อย

“เรื่องนี้สร้างความวุ่นวายไม่น้อย แต่โชคดีที่คุณเตรียมการไว้ล่วงหน้า ไม่เช่นนั้นผลกระทบที่ตามมาคงทำให้คุณลำบากไม่น้อยเลย” ซุนอิ่งซูกล่าวขึ้น

เธอเองก็รู้สึกยินดีกับเหตุการณ์ที่คนเจียเผิงสองคนถูกจิ่วเฮิงปักตายกลางถนนอยู่เหมือนกัน เพราะแต่ไหนแต่ไรมา เธอก็ไม่มีความรู้สึกดีๆ กับคนเจียเผิงอยู่แล้ว โดยเฉพาะโทโจร็อคและโยสุเกะ ยามาโมโตะ

สองคนนี้ชอบออกหน้าสร้างความชอบธรรมให้กับพวกอาชญากรสงครามเก่าๆ ซึ่งชวนให้น่าขยะแขยงเป็นที่สุด ตอนนี้ พวกเขาตายไปแล้ว โลกก็ดูเหมือนจะสงบลงไปไม่น้อยเลยทีเดียว