มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1740

บาร์เย่ปู้กุยถือว่าเป็นบาร์ที่ค่อนข้างมีชื่อในเมืองก่าก่งแล้ว สิ่งอำนวยความภายในนั้นดีที่สุดในท้องถิ่น

เพียงแต่ว่าบาร์แบบนี้ เมื่อเทียบกับบาร์ระดับไฮเอนด์ของเมืองหัวกั๋ว มันก็จะไม่น่าดูสักเท่าไหร่

ในบาร์เต็มไปด้วยกลุ่มกลุ่มปีศาจร้ายที่ร่ายรำอย่างบ้าคลั่ง แต่ละคนต่างถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์จนสูญเสียสติ แน่นอนว่า ในนั้นก็มีผู้ดีปลอม (ติดยา) ไม่น้อยที่สนุกเฮฮา ทำให้บรรยากาศสังคมดูเลวร้าย

ฉีเติ่งเสียนและจิ่วเฮิงนั่งลงที่โซฟา แล้วสั่งเหล้าที่แพงที่สุดโดยตรง ด้วยเหตุนี้จึงดึงดูดความสนใจของคนจำนวนมาก

โดยเฉพาะสาวเที่ยวบาร์บางคนก็เข้ามาหาทันที พร้อมจะประจบ แต่ฉีเติ่งเสียนกลับโบกมืออย่างเฉยเมย บอกให้พวกเธอออกไป

หากเปลี่ยนเป็นเฉินหยูที่คลั่งไคล้อยู่ในบาร์ ก็ยังสามารถพิจารณาได้

“นี่คือเหล้าปลอมนิ” หลังจากที่จิ่วเฮิงจิบเหล้า ก็เตรียมที่จะหาเรื่อง เพราะเหล้าบนโต๊ะเกือบทั้งหมดเป็นของปลอม

“นายอย่าเพิ่งใจร้อนสิ ตัวใหญ่ยังไม่มาเลย!” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างสบายๆ

ทั้งสองทำทีเป็นนักท่องเที่ยว นั่งดื่มบนโซฟา และสื่อสารภาษาจีนกลางของเมืองหัวกั๋ว ราวกับว่าเป็นนักธุรกิจที่ออกมาท่องเที่ยว

ในที่สุด หญิงสาวสวยผมยาวที่ย้อมสีเหลืองก็เข้ามา เธอมีบุคลิกและรูปร่างที่โดดเด่นที่สุดในที่แห่งนี้ และเวลาเธอยิ้มทำให้คนรู้สึกหวั่นไหวมาก ทำให้คนรู้สึกสดใสอย่างยิ่ง

ผู้หญิงคนนี้คือ ไต้ลี่ คุณหนูใหญ่ของตระกูลไต้

ไต้ถามว่า “ฉันขอนั่งได้ไหม?”

ฉีเติ่งเสียนแสร้งทำเป็นคนบ้ากาม มองพิจารณาขึ้นลงแล้วยิ้ม “คุณผู้หญิง เชิญนั่ง!”

ไต้หลี่นั่งลงอย่างเป็นกันเองแล้วพูดว่า “คงเป็นครั้งแรกที่พวกคุณสองคนมาเที่ยวอวี้สือกั๋วของเราแน่ๆ เลยสินะ? ดูแล้วพวกคุณสองคนมาจากเมืองหัวกั๋ว ดูจะไม่ค่อยจะปล่อยวางเลยนะ"

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าแล้วพูดว่า "ใช่แล้วๆ เรามาที่นี่ครั้งแรก ไม่ทราบว่าต้องเรียกคุณผู้หญิงอย่างไรดี?”

ไต๋หลี่พูด “เรียกฉันว่าไต๋หลี่ก็พอ ฉันเป็นคนท้องถิ่นของก่าก่ง ฉันสามารถเป็นไกด์นำเที่ยวให้พวกคุณได้”

ขณะที่พูด ไต้หลี่โบกมือเรียกหญิงสาวคนหนึ่ง หญิงสาวคนนี้ก็สวยดี แต่ไม่สวยเท่าเธอ

ก่อนที่จะรู้ตัว เหล้าหลายขวดก็หมดลงแล้ว ทั้งฉีเติ่งเสียนและจิ่วเฮิงก็ดูเมาแล้ว

ไต้หลี่และหญิงสาวสบตากัน แล้วรินเหล้าให้พวกเขาทั้งสองอย่างเงียบๆ ทั้งยังดีดยาที่ซ่อนอยู่ในเล็บของพวกเธอลงไปด้วย

“หมายความว่ายังไง วางยาฉันเหรอ!” ในขณะที่ไต้หลี่ดันแก้วเหล้ามา ทันใดนั้นฉีเติ่งเสียนก็เปลี่ยนสีหน้า คว้าข้อมือของเธอแล้วพูดอย่างเย็นชา

ไต้ลี่รู้สึกเพียงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงส่งผ่านมาจากข้อมือเธอ ซึ่งแทบจะทำให้เธอร้องไห้

ไต้ลี่ดึงมือของเธอกลับด้วยความโกรธแล้วพูดว่า: "มาจากเมืองหัวกั๋วไหนกัน ถึงไร้มายาทแบบนี้! ถึงกับกล้ามาลวนลามฉัน!”

ฉีเติ่งเสียนหรี่ตาแล้วกล่าวว่า “ฉันเห็นคุณวางยาในแก้วเหล้าของฉัน อยากทำให้ฉันสลบแล้วเรียกค่าไถ่ หรือจะตัดไตขายล่ะ?”

สีหน้าของไต้ลี่เปลี่ยนไปทันที จากนั้นใบหน้าของเธอก็มืดมน กล่าวว่า: “ไม่คิดว่าหมูจากเมืองหัวกั๋วอย่างคุณจะฉลาดจริงๆรู้ด้วยว่าฉันวางยาคุณ? ถูกต้อง ฉันวางยาคุณ แล้วทำไม? ในเมื่อคุณไม่ดื่ม งั้นเรามาพูดกันตรงๆ

ในขณะที่พูด มีหลายคนที่คิดไม่ดีได้ขยับล้อมกันเข้ามา ทั้งยังมีปืนอยู่ในอก ดูแล้วไม่ง่ายที่จะยั่วยุ

เด็กผู้หญิงที่อยู่ข้างจิ่วเฮิง ก็ผลักจิ่วเหิงออก ลุกขึ้นยืนทันที

“อมิตาภพุทธ อาตมาฉันแค่คันมือลูบไปหลายที ประเดี๋ยวฉันจะทิ้งศพร่างที่สมบูรณ์ไว้ให้คุณ” จิ่วเฮิงทำความเคารพด้วยมือข้างเดียว พูดกับหญิงสาวอย่างสุภาพ