มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1745

คำพูดนี้ของฉีเติ่งเสียน ทำให้จิ่วเฮิงไม่สามารถควบคุมได้โดยตรง

เขาคิดว่า ฉีเติ่งเสียนกำลังจะทุ่มเงินของตัวเองไปส่งของชิ้นใหญ่ให้กับเขตกลุ่มเครือข่ายสแกมเมอร์ แต่ไม่คาดคิดว่า กลับกลายเป็นเงินของคนฆ่าสัตว์!

เป็นไปตามคาด เหล่าหลิ่วก็คือเหล่าหลิ่ว ไม่มีวันเปลี่ยนไป เขายังคงเป็นคนที่น่ารังเกียจต่ำทรามมาก......

ในอีกสองวันข้างหน้า ฉีเติ่งเสียนและจิ่วเฮิงยังคงไปเข้าเรียนทุกวันเพื่อเรียนรู้พื้นฐานของการหลอกลวงฉ้อโกง จากนั้นจิ่วเฮิงก็ยังคงทำผิดพลาด ให้คนพวกนั้นใช้ท่อเหล็กและกระบองไฟฟ้าทุบตีเขา

ฉีเติ่งเสียนคิดว่าจิ่วเฮิงเหมาะกับที่นี่มาก ยังไงก็ตาม เขาชอบถูกทารุณกรรม ส่วนคนที่นี่ก็ชอบใช้ความรุนแรง ช่างเหมาะสมกันจริงๆ!

จากนั้น ในที่สุดจิ่วเฮิงและฉีเติ่งเสียนก็เข้าประจำการอย่างเป็นทางการ พวกเขาได้รับโทรศัพท์มือถือที่ไม่รู้ผ่านมากี่มือจำนวนมาก และบัตรโทรศัพท์จำนวนมาก จากนั้นให้พวกเขาโทรหลอกลวง

ฉีเติ่งเสียนโทรหาหลี่อวิ๋นหว่านโดยตรง หัวเราะแล้วกล่าวว่า “คุณหลี่ แฟนของคุณ ฉีเติ่งเสียน อยู่ในมือของเรา กรุณาจ่ายค่าไถ่ด้วย……”

“ให้ตายเถอะ ไอ้คนปัญญาอ่อน!” หลี่อวิ๋นหว่านวางสายโทรศัพท์โดยไม่สนใจฟัง

ในความเห็นของเธอ ฉีเติ่งเสียนไม่ไปลักพาตัวคนอื่นก็บุญโขแล้ว จะถูกคนอื่นลักพาตัวไปได้อย่างไร?

เรื่องที่เป็นไปไม่ได้!

ฉีเติ่งเสียนยักไหล่แล้วโทรหาหยางกวนกวน แล้วพูดว่า: "สวัสดีคุณหยาง เราเพิ่งจัดการกับประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่นี่ คุณฉีเติ่งเสียนถูกรถดั๊มพ์ชน ขอให้คุณรีบจ่ายค่ารักษาพยาบาลโดยเร็ว…..."

หยางกวนกวนพูดอย่างเย็นชา: "ถูกทับจนเป็นกากหรือยัง? ยังไงซะ เขามันผู้ชายห่วยๆ จำไว้ว่าทับให้แหลกกระจุยด้วย"

หลังจากวางสายไป ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะเบะปาก คนอะไรกัน ไม่สนใจเขาเลยสักนิดนิ!

“นายเป็นอะไรไป ทำไมเอาแต่พูดถึงฉีเติ่งเสียนคนๆ นี้” อาจารย์ที่อยู่ด้านข้างทนดูไม่ไหวแล้วจึงถามตรงๆ

“โอ้... เขาเป็นเพื่อนของฉัน ฉันคิดว่าคนรอบข้างเขาหลอกได้ง่ายกว่า” ฉีเติ่งเสียนกล่าว

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ อาจารย์ก็ส่ายหัวแล้วพูดว่า: "แค่ฟังก็รู้ได้เลยว่านิสัยของคนคนนี้ไม่ค่อยดีนัก หลังจากที่อีกฝ่ายรับโทรศัพท์ ไม่เพียงแต่ไม่สนใจ แต่ยังดูถูกเขาอีกด้วย เห็นได้ชัดว่า เพื่อนของนายเป็นคนนี้ไม่แย่มาก เปลี่ยนเพื่อนใหม่ดีกว่า!"

จิ่วเฮิงพูดว่า: " ถูกต้อง ฉีเติ่งเสียนคนนี้ฉันรู้จัก เป็นผู้ชายเลวโดยแท้ ปี่เซี่ยเฒ่าที่เอาแต่กินไม่ยอมคาย วันๆ เอาแต่อยากเอาเงิน ไม่มียางอาย!”

ฉีเติ่งเสียนมีรอยยิ้มแข็งบนใบหน้า แต่สาปแช่งอยู่ในใจ

เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาทำงาน ผลงานของพวกเขาไม่ได้มาตรฐาน ทั้งสองคนกลับไม่ได้รับการลงโทษใดๆ

งานของพวกเขาค่อนข้างง่าย เพียงปิดธุรกรรมที่มีมูลค่าหนึ่งหมื่นในเดือนนี้

พอรอถึงวันทำงานในวันรุ่งขึ้น ฉีเติ่งเสียนก็โทรหาคนฆ่าสัตว์โดยตรง และพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า "ที่ฉันมีอาวุธจำนวนหนึ่งที่ส่งมาจากประเทศมี่ ตอนนี้พวกมันถูกกักไว้ที่ศุลกากร โอนเงินมาให้ฉันสองล้านดอลลาร์เพื่อเคลียร์ความสัมพันธ์แล้วฉันจะขายอาวุธทั้งหมดนี้ให้คุณในราคาต่ำ!"

อาจารย์ที่อยู่ด้านข้าง ตัวชาไปแล้ว รู้สึกว่าคน ๆ นี้ไม่น่าไว้วางใจจริงเลย ถึงกับสามารถพูดคำอุกอาจเช่นนี้ได้

โดยไม่คาดคิด คนฆ่าสัตว์ทางนั้นพูดขึ้นว่า “ได้ได้ได้ กูกำลังขาดอาวุธอยู่พอดี ขายได้ยังไงล่ะ?”

อาจารย์ตกใจจนหน้าแดงไปหมด อีกฝ่ายคงไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม?

“อืม ฉันจะส่งเลขบัญชีแก่คุณตอนนี้ หลังจากที่คุณโอนเงินแล้ว ฉันจะเคลียร์กับศุลกากร และส่งอาวุธเหล่านี้ให้คุณในราคาที่ถูกที่สุด” ฉีเติ่งเสียนกล่าว

เขาส่งเลขบัญชีของบริษัทฉ้อโกงทางอิเล็กทรอนิกส์ให้กับคนฆ่าสัตว์จากนั้นคนฆ่าสัตว์ก็เริ่มโอนเงินทันที