มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 18

“หัวหน้าครับ ก่อนหน้านี้เฉียวกรุ๊ปเป็นบริษัทที่จัดหาสินค้าให้กับทางเรา มูลค่า 20 ล้าน”

“แต่เนื่องจากสินค้าไม่ได้คุณภาพ ทางเราจึงเราปฏิเสธคําขอชําระเงิน”

“เฉียวกรุ๊ปเลยส่งประธานเฉียวชิวเมิ่งมาเจรจากับผม ให้ผมช่วยแก้ไขปัญหา……”

ก่อนที่จ้าวเฮยหลงจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น อวี๋ไคเหอก็รีบพูดอธิบายอย่างไม่หยุดหย่อน

“และยิ่งไปกว่านั้น เฉียวชิวเมิ่งเธอคนนี้ก็มาอ่อยผม แต่ผมเป็นใคร? ผมเป็นลูกน้องที่ซื่อสัตย์ของหัวหน้า มีจิตใจที่อบอุ่นเหมือนดวงอาทิตย์!”

“แน่นอนว่าผมปฏิเสธไม่เล่นด้วยกับเธอ ก็คิดไม่ถึงว่าเธอจะโกรธเคืองแล้วให้สามีเธอมาเล่นงานผม”

“ท่านหัวหน้าดู แผลบนใบหน้าผมทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของสามีเธอ!”

ขณะที่อวี่ไคเหอพูดก็ยกมือขึ้นมาชี้บาดแผลที่เป็นรอยอยู่บนหน้าของตัวเอง ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำและห้อเลือด

จ้าวเฮยหลงขมวดคิ้ว เมื่อเฉียวชิวเมิ่งได้ยินอวี๋ไคเหอกำลังใส่ร้ายเธอ เธอก็อยู่นิ่งไม่ได้

เธอก้าวเดินตรงไปด้านหน้าจ้าวเฮยหลงพร้อมกับโค้งคับนับ ก่อนจะพูดว่า : “คุณจ้าว อย่าไปฟังคำพูดไร้สาระของเขานะคะ”

“สินค้า 20 ล้านที่เราจัดหามาไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย เขาจงใจกลั่นแกล้งบริษัทของเรา...…”

“และเรื่องที่เขาพูดว่าฉันไปอ่อยเขามันก็ไม่ใช่เรื่องจริง เขาใช้ประโยชน์จากตรงนี้ทำเรื่องที่น่ารังเกียจขึ้นมา”

“ที่สามีของฉันทำร้ายเขา ก็เพราะเขาทำร้ายฉันก่อน แผลบนใบหน้าของฉันยังเป็นรอยอยู่เลย! ไม่เชื่อคุณก็ลองดูสิ!”

จ้าวเฮยหลงกลับโบกมือให้เฉียวชิวเมิ่งหยุดพูด ก่อนจะพูดขึ้นว่า : “ฉันต้องมาสนใจด้วยเหรอว่าใครเป็นคนทำร้ายพวกเธอ?”

เฉียวชิวเมิ่งถึงกับตกตะลึง

จ้าวเฮยหลงพูดอย่างเย็นชาว่า : “ใครที่มาทำร้ายคนของสมาคมการค้ามังกรดำถึงที่ นั่นแหละคือคนผิด!”

“ในเมื่อเธอกล้าพาคนมาทำร้ายเขาถึงที่ นั่นก็หมายถึงเธอหยามฉันมาก!”

“เธอคิดว่า ฉันยังจะต้องฟังคำอธิบายอีกเหรอ?”

ในขณะที่พูดจ้าวเฮยหลงก็จ้องไปที่ดวงตาของเฉียวชิวเมิ่งด้วยความกดขี่ และพูดอย่างเยาะเย้ย “ฉันไม่สนใจอยู่แล้ว!”

เมื่อเขาพูดออกมาแบบนั้น สีหน้าของเฉียวชิวเมิ่งก็เปลี่ยนไป

อวี๋ไคเหอที่อยู่ข้างๆถึงกับลำพองใจที่จ้างเฮยหลงพูดปกป้องเขา การที่เขาถูกทำร้ายถึงหน้าประตูแบบนี้ แม้ว่าอีกฝ่ายจะมีข้อตกลงดีขนาดไหนก็ตาม จ้าวเฮยหลงก็ต้องจัดการกับพวกเขาแน่นอน!

“หัวหน้าจ้าวเป็นคนประเภทยกตนข่มท่านไม่ฟังเหตุผลพวกนี้อยู่แล้ว”

“ก็ใช่นะสิ ครั้งที่แล้วที่คนในสมาคมทำผิด เขาก็สั่งให้คนไปรุมทำร้ายโดยที่ไม่ฟังคำอธิบายอะไรเลย!”

“พูดอธิบายเหตุผลกับหัวหน้าจ้าวไม่มีประโยชน์หรอก เขามองแค่ตัวบุคคล ไม่มองว่าเกิดอะไรขึ้น เขาชอบทำอะไรตามอำเภอใจอยู่แล้ว!”

คำพูดของจ้าวเฮยหลงไม่ได้เป็นไปตามสิ่งที่ทุกคนอยากให้เป็น แต่พวกเขาก็คาดไว้แล้วว่ามันจะดำเนินไปเป็นแบบนี้

เฉียวชิวเมิ่งตกใจกับการการะทำของจ้าวเฮยหลง ทำให้เธอถอยหลังไปสองสามก้าวโดยไม่รู้ตัว จนชนกับอ้อมแขนของฉีเติ่งเสียน

ฉีเติ่งเสียนยืนมือออกไปจับร่างของเฉียวชิวเมิ่ง ก่อนที่จะยิ้มเยาะเย้ยให้กับจ้าวเฮยหลง

จ้าวเฮยหลงกระแอมออกมา และชำเลืองมองไปยังฉีเติ่งเสียน

ทั้งสองคนสบสายตากัน

ทำให้ร่างของจ้าวเฮยหลงถึงกับสั่นเทาอย่างรุนแรง แว่นกันแดดบนหน้าแทบจะร่วงลงพื้น

“ตุบ!”

จ้าวเฮยหลงเอากำปั้นฟาดไปที่หน้าของอวี๋ไคเหอ ก่อนที่ร่างของอวี๋ไคเหอจะกระเด็นออกไปไกลถึง 5 เมตรและล้มกระแทกกับพื้นอีกครั้ง

หมัดนี้ทำให้อวี๋ไคเหอฟันหัก เขาบ้วนเลือดออกมาพร้อมกับฟันหลายซี่ ก่อนจะหันไปมองที่จ้าวเฮยหลงด้วยความสับสน

จ้าวเฮยหลงเดินตามไป ก่อนจะใช้เท้าเตะท้องอวี๋ไคเหอและพูดว่า : “ฉันจ่ายเงินเดือนให้แกมาทำงานที่สมาคมการค้ามังกรดำ ก็เพื่อช่วยฉันทำมาหากิน ไม่ใช่ใช้อำนาจฉันเพื่อไปกลั่นแกล้งคนอื่นแบบนี้!”

“คุณเฉียวมีผู้หญิงที่มีความสามารถ เธอจะมาอ่อยแกทำไมกัน? ไม่รู้จักหัดส่องกระจกดูว่าตัวเองเสียบ้าง!”

“ใช้อำนาจที่มีรังแกคนอื่น ก็ถือว่าเป็นการทำลายชื่อเสียงของสมาคมการค้ามังกรดำไปด้วย? วันนี้ฉันจะจัดการแกเอง!”

อวี๋ไคเหอปล่อยให้จ้าวเฮยหลงดุด่าเขา โดยที่เอามือกุมหัวพร้อมกับขดตัวอยู่บนพื้น และตะโกนขึ้นว่า : “หัวหน้า ผมไม่กล้าแล้ว ต่อไปผมจะไม่ทำอีกแล้ว ยกโทษและให้โอกาสผมอีกครั้งเถอะครับ……”

คนรอบตัวต่างพากันตกตะลึง สถานการณ์พลิกผันไปอย่างรวดเร็ว?!

ขณะที่จ้าวเฮยหลงกำลังเตะอวี๋ไคเหออยู่นั้น แผ่นหลังของเขาก็เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อที่ไหลออกมา เขาทำได้เพียงแสร้งทำเป็นว่าไม่รู้จักกับฉีเติ่งเสียน แกล้งแสดงว่าเขาเป็นมีคุณธรรมชอบธรรม โดยเตะไปที่ด้านหลังของอวี๋ไคเหอไม่ยั้ง

“ไอ้สารเลวนี่ กล้าทำร้ายภรรยาของรองหัวหน้าใหญ่ได้ ก็ถือว่าเป็นการทำร้ายฉันแล้ว!” จ้าวเฮยหลงแทบจะอยากจะฆ่าอวี๋ไคเหอให้ตายตรงนี้ไปเลย

เฉียวชิวเมิ่งตกตะลึงพร้อมกับเบิกตากว้าง เธอมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างไม่น่าเชื่อ

หลี่อวิ๋นหว่านซึ่งนั่งอยู่ในร้านกาแฟ ถึงกับตกใจกลัวจนทำให้กาแฟหกออกมาเล็กน้อย

“จับผิดได้แล้ว จับผิดได้แล้ว แถมยังจับผิดได้ของสำคัญอีกด้วย!” หลี่อวิ๋นหว่านบ่นพึมพำไม่หยุด

จากที่เธอเฝ้าสังเกตอย่างละเอียด ท่าทางของจ้าวเฮยหลงที่เย่อหยิ่งได้เปลี่ยนไปหลังจากเขาลงจากรถ กลายเป็นความตกใจกลัว…...

การเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วทั้งหมดนี้ เกิดขึ้นเมื่อเขาได้หันไปเห็นฉีเติ่งเสียน