มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 1885

การแข่งขันใหญ่ของ สหพันธ์ศิลปะการต่อสู้หนานหยางครั้งนี้ แม้ว่าฉีเติ่งเสียนจะไม่สามารถเอาชนะจ้าวซวนหมิงได้ แต่เป้าหมายของเขาก็สำเร็จแล้ว

สุดท้ายเขาก็ได้ขึ้นเป็นรองหัวหน้า ขณะที่จ้าวซวนหมิงถูกกัวหลินเฟิงขับไล่ออกจากสมาคมทันที และถึงขั้นไม่กล้าอยู่ใน หนานหยางต่อไป เพราะกลัวจะถูกตามล้างแค้น

เมื่อฉีเติ่งเสียนได้เป็นรองหัวหน้า กัวหลินเฟิงก็ให้การสนับสนุนเขาอย่างเต็มที่ บรรดายอดฝีมือในสมาคมต่างก็พร้อมจะเชื่อฟังคำสั่งของเขา เพื่อร่วมกันปกป้องพวกพ้องในยามวิกฤต

แม้แต่ตระกูลเฉินก็เพิ่งเข้าใจตอนนี้เองว่าทำไมเฉินหยูถึงมั่นใจนัก ที่แท้ “หลี่ปั้นเสียน” หมอนี่ แท้จริงแล้วคือฉีเติ่งเสียนปลอมตัวมา

ตัวตนที่แท้จริงของฉีเติ่งเสียนถูกเปิดเผยหมดแล้ว แต่ทว่า ตอนนี้พวกประเทศมี่ (อเมริกา) ก็ไม่กล้ามาหาเรื่องเขาอีก

คนของศาสนาศักดิ์สิทธิ์มากันเยอะขนาดนี้ ถ้าคิดช่วยคลาร์กแก้แค้นตอนนี้คงไม่ฉลาดนัก มีหวังจะโดนลูกหลงไปด้วย

สมเด็จพระสันตะปาปาก็กำลังหัวเสียสุด ๆ ใครอยากตายเร็วล่ะก็ ลองไปยั่วโมโหดูสิ!

เช้าวันรุ่งขึ้น คาปูซาน ขึนกล่าวสุนทรพจน์ที่เมืองซูลา

เขาสวมชุดประจำชาติของหนานหยาง ยืนบนเวทีด้วยท่าทีองอาจมาดมั่น ด้านล่างมีฝูงชนโห่ร้องสนับสนุนดังกึกก้อง ภายในใจของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

น่าเหวยภรรยาของเขายืนอยู่ข้าง ๆ ปรบมือให้สามีอย่างสงบ นางรู้ดีว่าหนานหยางกำลังจะก้าวเข้าสู่จุดเปลี่ยนทางประวัติศาสตร์ ด้วยความพยายามของสามี

คาปูซานกระแอมเบา ๆ ก่อนพูดใส่ไมโครโฟนด้วยเสียงหนักแน่น

“ทุกท่าน รอฉันมานานแล้วใช่ไหม?”

เสียงโห่ร้องดังกระหึ่มแสดงความสนับสนุนอย่างล้นหลาม แทบจะเรียกได้ว่าเป็นความคลั่งไคล้เสียด้วยซ้ำ

“วันนี้ ฉันมีเรื่องสำคัญจะบอกพวกท่าน เป็นเรื่องเกี่ยวกับความเป็นอยู่และอนาคตของหนานหยางของเรา!”

น้ำเสียงจริงจังของเขาทำให้ผู้คนเงียบกริบ ทุกสายตามองเขาด้วยความศรัทธาเต็มเปี่ยม

สำหรับพวกเขาแล้ว มีเพียงคาปูซานเท่านั้นที่สามารถกอบกู้ชาติได้ มีเพียงเขาที่เป็นผู้กอบกู้ที่แท้จริงของพวกเขา!

คาปูซานสูดหายใจลึกก่อนพูดต่อ

“เมื่อไม่นานมานี้ คนในหนานหยางของเราตกงานมากขึ้นเรื่อย ๆ ครอบครัวจำนวนมากล้มละลาย เด็ก ๆ มากมายไม่มีข้าวกิน ไม่มีโอกาสได้เรียนหนังสือ!”

เมื่อสิ้นคำพูด ผู้คนด้านล่างต่างพากันพยักหน้าเห็นด้วย หนานหยางกำลังโดนวิกฤตการเงินเล่นงาน ทำให้ผู้คนตกงานกันทั่วบ้านทั่วเมือง ความเป็นอยู่ย่ำแย่สุด ๆ

คาปูซานกล่าวว่า: “แต่พวกคนต่างชาติบางกลุ่มที่มาอาศัยอยู่ในแผ่นดินของเรา กลับใช้ชีวิตสุขสบาย! พวกเขาแทบไม่มีใครตกงาน แถมยังทำธุรกิจเล็ก ๆ น้อย ๆ กินดีอยู่ดี นอนในบ้านหลังใหญ่ เปิดแอร์เย็น ๆ ดื่มน้ำเย็น ๆ โดยไม่ต้องกังวลเรื่องปากท้องเหมือนพวกเราเลย!”

“หนานหยางของเรา เป็นประเทศที่อุดมสมบูรณ์ด้วยทรัพยากรธรรมชาติ แต่ทำไมประชาชนของเรา กลับต้องใช้ชีวิตอย่างยากลำบากขนาดนี้?!”

“นั่นก็เพราะเราขาดความสามัคคี! เราปล่อยให้คนต่างชาติเหล่านั้นเข้ามายึดครองแผ่นดินของเรา แย่งชิงทรัพยากรของเราไป!!”

“พวกท่านเห็นแล้วใช่ไหม? พวกเราตกงาน แต่พวกเขากลับไม่ตกงาน! พวกเราไม่มีข้าวกิน แต่พวกเขากลับกินดีอยู่ดี! พวกเราล้มละลาย แต่พวกเขากลับมีเงินเก็บมหาศาล!!”

“นั่นเพราะทำไม? ทำไมในแผ่นดินของเรา คนต่างชาติจึงอยู่ดีกินดีได้มากกว่าพวกเรา?!”

“เพราะมีคนบีบบังคับรัฐบาลของเรา! เพราะมีคนแอบขโมยสวัสดิการที่ควรเป็นของพวกเราไป!”